Τέτοιες μέρες, κάθε χρόνο, στο μυαλό μου αβίαστα έρχεται η viral ανάρτηση ενός Έλληνα ιερέα για τον τρίτο γιο του, τον Αλέξανδρο, ο οποίος απέτυχε στις πανελλήνιες του 2017.
Η συγκεκριμένη ανάρτηση με συγκινεί όπως όταν την πρωτοδιάβασα. Γιατί βρίσκω όλο το νόημα της ζωής γραμμένο μέσα σε μερικές αράδες, γιατί αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανιδιοτελή αγάπη του γονέα προς το παιδί του, γιατί έμαθα πλέον πως στη ζωή δεν έχουν σημασία οι πρωτιές, τα βραβεία και τα μπράβο, αλλά η προσπάθεια και ο αγώνας για την επίτευξη των στόχων που θέτουμε.
« […] Δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου μα και στις φαινομενικές ήττες σου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και όχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι. Και γιατί αγαπώ εσένα, με όλα τα σημάδια της διαδρομής σου, που, πίστεψέ με, δεν κρίθηκε σήμερα, απλά σήμερα ξεκίνησε…», έγραψε, τότε, ο ιερέας και παρέθεσε αυτούσια τα λόγια του Steve Jops σε απόφοιτους πανεπιστημίου: Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε αποτυχία – αποτυχία. Είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει κατεύθυνση…».
Διαβάστε περισσότερα στο ΠΟΛΙΤΗΣ PREMIUM