Το όραμα του Προέδρου

Τη διαβεβαίωση ότι ο ίδιος θα πράξει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν ώστε να επαναρχίσουν οι προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου, έδωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης, τονίζοντας ταυτόχρονα πως ο ίδιος γνωρίζει «καλά τα όρια του έντιμου συμβιβασμού που επιδιώκουμε και δεν θα συμπράξω σε μια διευθέτηση για χάριν της διευθέτησης». «Θα πράξω ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν ώστε να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία και να επαναρχίσουν οι προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου», ανέφερε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης από το βήμα της εκδήλωσης για τις Ημέρες Μνήμης Κρατουμένων, στα Κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς.

Εκείνο που δεν μας εξηγείται από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη ακόμη είναι τη βάση με την οποία θα ξεκινήσει τις συνομιλίες. Μέχρι να... καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος, ώστε ο Πρόεδρος να έχει το αφήγημα πως θέλει τη λύση του Κυπριακού. Το μεγάλο του στοίχημα είναι πλέον πώς θα καταφέρει να κάμψει ακόμη και την... αδιαλλαξία των κομμάτων με τα οποία συνεργάζεται. Και εκεί θα είναι το μεγάλο του στοίχημα για να αποδείξει πόσες αντιστάσεις έχει απέναντι στα κόμματα της συγκυβέρνησης με τα οποία δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να πορεύονται στην ίδια πλευρά.

Σημαντικός παράγοντας για να προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω αυτός ο τόπος είναι ο Πρόεδρος να έχει αντιληφθεί και το πλαίσιο στο οποίο θα μπει πλέον η βάση της συνεργασίας με την Ελλάδα μετά και την πρώτη διακυβερνητική σύνοδο που έχει διεξαχθεί στην Αθήνα. Μοιάζει οξύμωρο που πέφτει στο νυν Πρόεδρο ο κλήρος για το πώς θα συνεργάζονται πλέον οι δύο χώρες μεταξύ τους από εδώ και πέρα, αφού είναι ταγμένος στο τρίπτυχο πατρίς - θρησκεία - οικογένεια. Και πρέπει να αντιληφθεί πως πλέον οι δύο χώρες οφείλουν και πρέπει να έχουν μια αγαστή συνεργασία, μακριά από συναισθηματισμούς. Στην πράξη, η διακυβερνητική συνιστά μια αναγκαία διαδικασία εξορθολογισμού των σχέσεων των δύο χωρών, η οποία θα έρθει να αφαιρέσει μια δόση συναισθηματισμού, αναβαθμίζοντας έτσι την πολιτική διεργασία μέσα από μια δομημένη συζήτηση των ζητημάτων που αφορούν τις δύο χώρες. Και αυτή η κυβέρνηση που ακολουθεί τις ελληνικές σημαίες κατά πόδας, οφείλει να πάει στο ένα βήμα παραπέρα τη σχέση της με την Ελλάδα. Πως πλέον οι δύο χώρες δεν είναι απόλυτα αλληλοεξαρτώμενες και μπορούν πλέον να έχουν. Και το κλειδί βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο μπορούν, μέσω της Ευρώπης, να πιέσουν την Τουρκία, η οποία βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, αφού από τη μια θέλει ρόλο στη Μέση Ανατολή, από την άλλη θέλει λειτουργική σχέση με την Ευρώπη. Και ας βρουν την ευκαιρία, ώστε το «σύγχρονο και ανθεκτικό όραμα για το αύριο», όπως το αποκάλεσε ο Πρόεδρος, να γίνει πράξη.