Όταν είσαι άσχετος

Όταν είσαι άσχετος, είσαι και αυτό δύσκολα ανατρέπεται. Τώρα αν βρίσκεσαι στην πλευρά των νικητών, έχεις το περιθώριο να λες και καμιά πελλάρα παραπάνω. Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ, σε δηλώσεις του με αφορμή την 100ή επέτειο από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, είπε ότι «αυτή η μεγάλη πολιτική νίκη, η οποία έδωσε διεθνή νομιμοποίηση στην ανεξάρτητη Τουρκία, συνεχίζει να δίνει δύναμη και έμπνευση σε όλους μας». Μόνο που, κ. Τατάρ μου, στο πλαίσιο της συνθήκης αυτής, η Τουρκία του Κεμάλ Ατατούρκ δήλωσε ξεκάθαρα, κατόπιν απαιτήσεως της Αγγλίας, ότι δεν διεκδικεί κανένα δικαίωμα επί της Κύπρου. Τώρα θα μου πείτε, τι έγινε στη συνέχεια; Αν ζούσαν, θα έπρεπε να ρωτηθούν κάτι ιεράρχες Αρχιεπίσκοποι, όπως ο Κύριλλος Γ, κάτι μητροπολίτες όπως ο Νικόδημος Μυλωνάς, και αργότερα ο Μακάριος Γ, πώς ξαναμπήκε η Τουρκία στο παιχνίδι. Υπάρχουν όπως πάντα και οι εύκολες απαντήσεις. Τους ξανάφεραν πίσω οι Εγγλέζοι! Λίγο ενωρίτερα βεβαίως, ο Ελευθέριος Βενιζέλος καλούσε την ηγεσία των Ε/Κ, δηλαδή για να καταλάβετε, τους Νικόλες, τους Κουλίες και τους Σιζόπουλους της εποχής, να φερθούν διπλωματικά και να του δώσουν χρόνο να διαπραγματευθεί με τη σύμμαχο Αγγλία. Τον έβριζαν και τον φώναζαν προδότη και ναινέκο το 1930. Ως γνωστόν, 70 χρόνια πριν, η Αγγλία είχε δώσει τα Εφτάνησα στην Ελλάδα και 25 περίπου μετά με τη σύμφωνο γνώμη και της Αγγλίας και των ΗΠΑ, δόθηκαν στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα. Βεβαίως στην Κύπρο του φθηνού πατριωτισμού, όλα πρέπει να γίνουν με τον ελάχιστο νου στην τεράστια ξερή κκελέ που διαθέτουν οι Κύπριοι ηγέτες.

Θουκής