Άξια τέκνα της πατρίδος! Αυτής...

Άτιμοι Καταρινοί! Άτιμο Al Jazeera! Αυτά φώναζαν χθες οι διάφοροι καταγράφοντας την πιο αξιολύπητη νομίζω υπεράσπιση ενώπιον αποκάλυψης σκανδάλου τέτοιων διαστάσεων που έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια σε αυτή τη χώρα.

Διορθώνω: Ακόμα και σ’ αυτήν τη χώρα.

Στην οποία, χώρα, μπορείς να ακούσεις τα πάντα και την οποία, χώρα, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα τη βρεις από κάτω: από τον άνθρωπο ο οποίος κατηγορείται ότι ξέπλυνε 2,5 δισεκατομμύρια του συντρόφου Τσάβες, μέχρι τον Μαλαισιανό κλέφτη - φίλο του Αρχιεπισκόπου και μέγα δωρητή της Ιερατικής Σχολής (ΕΥΛΟΓΗCON +), τους Ρώσους και Ουκρανούς καταζητούμενους ολιγάρχες, τον Αφγανό στρατηγό και πάει λέγοντας!

Απάντηση καμία βέβαια, πέραν αυτών των γελοιοτήτων (για το... κακό Al Jazeera).

Αλλά, ας το πάρουμε κι από αλλού: είναι όντως το Κατάρ μια εχθρική χώρα; Οι σχέσεις της Ντόχα με την Άγκυρα είναι περισσότερο από στενές και αυτό είναι γεγονός αναντίλεκτο, όμως, το Κατάρ όπως και πολλές άλλες χώρες, όχι η δική μας, εφαρμόζουν πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.

[rml_read_more]

Αυτό το οδήγησε στο να έχει άριστες σχέσεις και με την Κύπρο ιδιαίτερα τα τελευταία -αρκετά- χρόνια και να επενδύσει πολλά λεφτά στην οικονομία μας. Ένα μόνο: μέσω της κρατικής εταιρείας υδρογονανθράκων και παρά τις σχέσεις του με την Άγκυρα πάντα, το Κατάρ επένδυσε σε ποσοστό 40% στο τεμάχιο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Οι δε σχέσεις του με τη Λευκωσία αναβαθμίζονται συνεχώς.

Το δε Al Jazeera έχει δικαίως κατηγορηθεί για διάφορα, ειδικά για τις σχέσεις του με ισλαμιστικούς κύκλους. Όμως, δεν μπορεί κανείς να το ισοπεδώνει έτσι απλά. Ήταν και παραμένει ένα κανάλι το οποίο εργοδοτεί γνωστούς δημοσιογράφους και παράγει και πολύ αξιόλογη δουλειά, ειδικά στην αγγλόφωνη έκδοσή του.

Δεν είναι, ξέρω γω, σαν το Sigma το οποίο νιώθει ακόμα υποχρεωμένο για την υπουργοποίηση μάλλον και από το οποίο πήρε χθες ο ΔΗΣΥ γραμμή για να αντιδράσει στη νέα αποκάλυψη. Ναι, ο ΔΗΣΥ πήρε από Sigma, όχι αντίστροφα. Το Al Jazeera, όσα κι αν του προσάψει κανείς, είναι σοβαρό.

Σοβαρό. Μια λέξη την οποία δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει ούτε για την απίστευτη αντίδραση του ΥΠΕΣ το οποίο επιβεβαίωσε τις αποκαλύψεις αλλά με το απείρου κάλλους «όλα τα άτομα τα οποία αναφέρονται στο δημοσίευμα», φυγόδικοι, υπόδικοι λίγο πριν την καταδίκη τους όπως και άλλοι απατεώνες, «αξιολογήθηκαν σύμφωνα με τα κριτήρια που ίσχυαν τη δεδομένη χρονική στιγμή και τα οποία πληρούσαν».

Κριτήρια τα οποία άλλαξαν πολύ πιο μετά, ακριβώς διότι εάν άλλαζαν όταν έπρεπε θα αποκλείονταν πάρα πολλοί.

Και άλλαξαν, όταν άλλαξαν, όχι αφότου βγήκαν οι πρώτες υποθέσεις και γίναμε ρεζίλι, ούτε μετά τις άλλες όταν πάλι γίναμε ρεζίλι, ούτε μετά που έβαλε χέρι η ΕΕ σε εμάς, τη Μάλτα και τη Βουλγαρία και παρότι οι δύο τελευταίες σταμάτησαν, ο Πρόεδρός μας περνούσε την ΕΕ γενεές δεκατέσσερις (την ώρα που και το γραφείο του πουλούσε διαβατήρια και η οικογένειά του ακίνητα με το πρόγραμμα) και καρατομούσε τον Στυλιανίδη γιατί δεν του έκανε τον ατζέντη στην Κομισιόν. Άλλαξαν μετά που ήρθαν οι φυγόδικοι κ.λπ. Μην τα ξαναλέμε.

Όμως, παρότι έγιναν αλλαγές -και όχι τόσο δραματικές όσο τα αντηχεία της κυβερνήσεως ισχυρίζονται- οι υποθέσεις αυτές -κάποιες οι πλέον καραμπινάτες μέχρι στιγμής- παρέμειναν στο απυρόβλητο και δεν τις άγγιζε κανείς. Δεν τις ήξερε κανείς έξω μέχρι κάποιος να υποκλέψει τη λίστα και να τη δώσει στο Αl Jazeera.

Ήταν κάτι που εικάζαμε από τη χλιαρή αντίδραση της κυβέρνησης ότι αυτά που ξέραμε ήταν τα μικρά ψάρια. Ακόμα και αυτά ναι!

Άτομα τα οποία ήδη δικάζονταν ή τους κυνηγούσαν για απάτες ή είχαν ήδη διαφύγει έλαβαν κυπριακά διαβατήρια -άλλοι κατέληξαν στη φυλακή και άλλοι όχι- και τα έλαβαν έχοντας προσκομίσει απλώς πιστοποιητικά λευκού ποινικού μητρώου τα οποία δεν έλεγξε κανείς.

Και; Και το ζήτημα έκλεισε πρακτικά. Με το κράτος να σφυρίζει αδιάφορα, τα κέρδη από τις πολιτογραφήσεις να μην μπορεί κανείς να μας πει πόσα επενδύθηκαν εδώ και πόσα έφυγαν για φορολογικούς παραδείσους και την αγορά να βοά ότι το θέμα δεν είναι αυτά που φαίνονται αλλά αυτά που δεν φάνηκαν προκειμένου να περάσουν οι «δύσκολες» υποθέσεις ειδικά.

Αγαπημένη είναι βέβαια και η υπεράσπιση «μα τα κάνουν κι άλλοι», μια θέση την οποία προτάσσουν άνθρωποι οι οποίοι κατά τα άλλα δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, σε μια απόλυτη θα έλεγα αντίθεση με την απόλυτη ηθική ένδεια αυτής της προσέγγισης. Η βασική διαφορά είναι μία και είναι αρκετή: οι άλλοι έχουν ένα ύστατο μέτρο κρατικής σοβαρότητας κι αξιοπρέπειας.

Η Γερμανία λ.χ., για την οποία συχνά γίνεται λόγος, είναι μεν ένα πλυντήριο εξίσου αποτελεσματικό κατ’ αναλογία με εμάς, όμως, ούτε αυτή ούτε το Λουξεμβούργο ούτε καμία -προσέξτε, καμία- άλλη ευρωπαϊκή χώρα πωλεί τα διαβατήριά της. Ούτε καν η Ελλάδα. Οι μόνες δύο ήταν η Μάλτα και η Βουλγαρία. Και σταμάτησαν.

Εμείς; Απτόητοι! Με τον Νουρή στα διαλείμματα των ξενοφοβικών του αθλιοτήτων να δικαιολογεί τη συνέχιση της πρακτικής… λόγω κορωνοϊού, εσχάτως! Τον οποίο άλλωστε μόνο εμείς τον περνάμε. Έτσι;

Τα όσα λέγονται εδώ για να δικαιολογηθούν και να διασκεδαστούν ακόμα χειρότερα η σοβαρότητα του σκανδάλου και η αδιανόητη έκταση της σήψης στη χώρα μας είναι πραγματικά απίστευτα.

Και κυρίως είναι προκλητικά για όσους επιμένουν να διασώζουν τα βασικά της ανθρώπινης νοημοσύνης, νοουμένου ότι τα διαθέτουν. Το μέγεθος της ζημιάς στην εικόνα της Κύπρου -όση απέμεινε- είναι ανυπολόγιστο και για αυτό δεν φταίει ούτε το Al Jazeera, ούτε το Κατάρ, ούτε κανείς άλλος από αυτούς που την προκαλούν και εμάς που το επιτρέπουμε.

Ακόμα και το Anadolu να τα έβγαζε, το θέμα δεν είναι η πρόθεση αλλά η ουσία.

Η οποία δεν διαψεύστηκε. Εάν εμείς αποφασίσαμε ότι είμαστε τόσο ηλίθιοι ώστε να χάφτουμε τα νούμερα αυτών που μας οδήγησαν εδώ για να πλουτίζουν διακόσια άτομα, τότε καλά να μας κάνουν.

Διορθώνω και πάλι: λίγα μας κάνουν!