Πλάκωσαν οι ζέστες. Οι μύγες άρχισαν να βουίζουν. Τα αγριόχορτα ξεράθηκαν. Η μυρωδιά του ασκόλυμπρου έζωσε τις πεδιάδες. Οι παραλίες μυρίζουν αρμυρό νερό. Η θάλασσα μας καλεί. Δεν γίνεται να μην ανταποκριθείς στην πρόσκληση των βουνών και των δασών. Πολλά τα ντέρτια, αλλά η ζωή συνεχίζεται. Νά ακόμα ένας Ιούλιος. Ο σουλτάνος των μηνών είναι ο Απρίλιος; Ο πιο μπελαλίδικος είναι ο Ιούλιος. Ο Ιούλιος έχει μέρες που χάραξε στην ιστορία μας και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Πρώτη και κύρια η 20ή Ιουλίου. Ακόμα ηχεί στα αφτιά μας το τραγούδι του εισβολέα και του κατακτητή:
Η φυλή μου έχει μια χαρά στη Μεσόγειο,
Η πατρίδα μου έχει μια συνέχεια πέρα από τη Μερσίνα,
Συνδέσαμε δρόμο από την Κερύνεια στην Ανατολία.
Ο ένδοξος στρατός μου έχει μια νίκη στην Κύπρο.
Είναι η πιο αιματηρή, η πιο θλιβερή μας μέρα. Η πατρίδα μας μοιράστηκε στα δυο. Εγκλήματα. Βιασμοί. Αιχμαλωσίες. Προσφυγιά. Τα ζήσαμε και τα είδαμε. Πέρασαν 46 χρόνια. Η μια πλευρά γιορτάζει, η άλλη πενθεί εδώ και 46 χρόνια. Από εκείνη τη μέρα η Κύπρος δεν ανέκαμψε ξανά. Δεν μπόρεσε να συνέλθει και να επιστρέψει ξανά στις παλιές τις μέρες. Δεν μπόρεσε να ενώσει τις δυο της άκρες.
[rml_read_more]
15 Ιουλίου. Άλλη μια ημερομηνία που δεν θα ξεχαστεί. Το πρώτο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ιστορία της Κύπρου. Ένα φασιστικό πραξικόπημα. Η μέρα που στρώθηκε ο δρόμος προς την 20ή Ιουλίου. Η ελληνική χούντα μαζί με τους συνεργάτες της στο νησί ανέτρεψαν τον Μακάριο. Δύσκολα έσωσε τη ζωή του ο Μακάριος, το Προεδρικό του οποίου περικυκλώθηκε από τους πραξικοπηματίες. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας ανακοινωνόταν από το ραδιόφωνο ότι «ο Μακάριος είναι νεκρός». Οι φασίστες βγήκαν σε κυνήγι αριστερών. Η εξουσία των φασιστών πραξικοπηματιών τερματίστηκε με την τουρκική στρατιωτική επέμβαση στις 20 Ιουλίου. Γκρεμίστηκε όχι μόνο η φασιστική εξουσία στην Κύπρο, αλλά και η ελληνική χούντα. Αυτή είναι η μοναδική θετική πλευρά της τουρκικής στρατιωτικής επέμβασης. Βεβαίως, η στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας ήταν πιο θλιβερή από το φασιστικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, αλλά δεν υπήρχε πιθανότητα να γίνει επιλογή ανάμεσα σε δύο μεγάλες τραγωδίες.
6 Ιουλίου. Η μέρα που δολοφονήθηκε ο Κουτλού Ανταλί. Πέρασαν 24 χρόνια από τη δολοφονία που διαπράχθηκε το 1996. Και ακόμα δεν διαλευκάνθηκε η δολοφονία. Δεν κατέστη δυνατό να συλληφθούν οι δράστες. Έστω και αν όλοι τους γνωρίζουν, η διοίκηση προσπάθησε να συσκοτίσει πιο πολύ την υπόθεση, όχι να τη διαφωτίσει. Πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Κουτλού μπροστά στο σπίτι του στη Λευκωσία. Ήταν ο τελευταίος δημοσιογράφος και συγγραφέας μας που βγήκε από τη μέση εκ μέρους πολιτικών δυνάμεων. Δολοφονήθηκαν και άλλοι δημοσιογράφοι μας κατά την περίοδο της πολύ σκοτεινής υπόγειας δράσης. Με σφαίρες της οργάνωσης. Το 1958 ο ιδιοκτήτης και αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Inkılapcı», Φαζίλ Οντέρ. Το 1962 οι ιδιοκτήτες και συντάκτες της εφημερίδας «Cumhuriyet», Αϊχάν Χικμέτ και Αχμέτ Γκιουρκάν. Είπαν και γι’ αυτές τις δολοφονίες ότι ήταν άγνωστοι οι δράστες. Τι σημαίνει άγνωστοι δράστες; Γνωστοί είναι οι δράστες τους. Κανένα πολιτικό μας κόμμα και καμία οργάνωση δεν επιλήφθηκε του θέματος της δολοφονίας του Κουτλού Ανταλί. Ήταν μόνη η Ιλκάι Ανταλί, η οποία προέβη σε αγωγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η σύζυγος του Κουτλού Ανταλί. Κέρδισε τη δίκη η κυρία Ιλκάι. Το δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία, η οποία δεν έκανε ικανοποιητική έρευνα και ανάκριση για τη δολοφονία. Επιδίκασε την καταβολή αποζημίωσης.
7 Ιουλίου 2000. Η δολοπλοκία της κατασκοπείας του Ραούφ Ντενκτάς και του στρατηγού εναντίον των δημοσιογράφων της εφημερίδας μας «Avrupa». Εκείνη τη μέρα με συνέλαβαν. Ήταν ένα γεγονός που είχε μεγάλο απόηχο. Όλες οι τηλεοράσεις της Τουρκίας άρχισαν να μεταδίδουν κάθε μισή ώρα την είδηση ότι «εξαρθρώθηκε δίκτυο κατασκοπείας στην Κύπρο». Ήταν δύσκολο το έργο μας. Είχε πέσει πάνω μας το Γενικό Επιτελείο Στρατού της Τουρκίας. Ο Ντενκτάς ψευδόταν και έλεγε «είδα τα αποδεικτικά στοιχεία». Έδιδε οδηγίες στον γενικό εισαγγελέα λέγοντας «βρες αποδεικτικά στοιχεία, ακόμα και αν δεν υπάρχουν». Ο δε γενικός εισαγγελέας δεν ήθελε να γίνει κομμάτι αυτής της δολοπλοκίας. «Θα παραιτηθώ», είπε στον Ντενκτάς. Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων έστειλε παρατηρητή στη χώρα μας πρώτη φορά γι’ αυτή τη δίκη και παρακολούθησε το δικαστήριό μας από την αρχή μέχρι το τέλος. Έμεινα 11 μέρες στο κελί στον αστυνομικό σταθμό. Την ημέρα που αφέθηκα ελεύθερος διοργανώθηκε το πρώτο μεγάλο συλλαλητήριο εκείνων των χρόνων στην Πύλη Κερύνειας. Ο Ντενκτάς είχε δεχθεί την πρώτη και τελευταία μεγάλη ήττα της πολιτικής του ζωής. Είναι και αυτό ένα κομβικό σημείο στην ιστορία μας. Αλλά δυστυχώς έσβησαν αυτή τη φωτιά οι λεγόμενοι αριστεροί μας που συμφώνησαν με τον στρατό για να ανέλθουν στην εξουσία. Άρχισαν μια μεγάλη εκστρατεία συκοφάντησης εναντίον μου. Αργότερα συμμετείχε και το ΑΚΕΛ στον νότο σε αυτή την εκστρατεία.
Σήμερα είναι 1η Ιουλίου 2020. Θα περάσει και αυτό στην ιστορία…
Πάρε Ιούλιο
15 Ιουλίου. Άλλη μια ημερομηνία που δεν θα ξεχαστεί. Το πρώτο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ιστορία της Κύπρου. Ένα φασιστικό πραξικόπημα
ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων
Οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας www.politis.com.cy διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρούν σχόλια αναγνωστών, δυσφημιστικού και/ή υβριστικού περιεχομένου, ή/και σχόλια που μπορούν να εκληφθεί ότι υποκινούν το μίσος/τον ρατσισμό ή που παραβιάζουν οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία. Οι συντάκτες των σχολίων αυτών ευθύνονται προσωπικά για την δημοσίευση τους. Αν κάποιος αναγνώστης/συντάκτης σχολίου, το οποίο αφαιρείται, θεωρεί ότι έχει στοιχεία που αποδεικνύουν το αληθές του περιεχομένου του, μπορεί να τα αποστείλει στην διεύθυνση της ιστοσελίδας για να διερευνηθούν. Προτρέπουμε τους αναγνώστες μας να κάνουν report / flag σχόλια που πιστεύουν ότι παραβιάζουν τους πιο πάνω κανόνες. Σχόλια που περιέχουν URL / links σε οποιαδήποτε σελίδα, δεν δημοσιεύονται αυτόματα.
