Ούτως ή άλλως ποτέ δεν μπορέσαμε να γίνουμε φυσιολογικοί

Ο βορράς κλείστηκε στον εαυτό του. Ο νότος στον δικό του εαυτό. Αλλά και οι δύο πλευρές αγωνίζονται εναντίον του ίδιου εχθρού. Χωριστά. Σε διαφορετικά μέτωπα. Ο Μουσταφά Ακιντζί έστειλε επιστολή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, λέει. Να υπολογίσουν και τους διαμένοντες στον βορρά όταν μετρούν τα κρούσματα κορωνοϊού στην Κύπρο. Διότι δεν υπολογίζουν τον βορρά. Δεν ξέρω αν ήρθε απάντηση, όμως σίγουρα δεν θα κρατούν χωριστά στατιστικά στοιχεία για τον βορρά. Ακόμα και αν τον υπολογίσουν, θα τον υπολογίσουν εντός ολόκληρης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα πουν «στην Κύπρο υπάρχουν τόσα κρούσματα, τόσοι θάνατοι». Άλλωστε, αυτό είναι το σωστό.

Το ζήτημα δεν είναι η αποδοχή μας ως χωριστού μέλους αυτού του οργανισμού. Το σημαντικό είναι τα κρούσματα στο νησί και ο αριθμός των θανάτων. Δεν έχει νόημα να δώσουμε χωριστές πληροφορίες στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, σαν να είμαστε σε μια χώρα άλλη εκτός από την Κύπρο. Αυτό πρέπει να το κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία. Πρέπει να προσθέσει και τα κρούσματα στον βορρά. Αν θέλουν, μπορεί να πουν «τόσα κρούσματα και στην περιοχή που βρίσκεται εκτός του ελέγχου της κυβέρνησης». Έτσι θα σωθούν από την ευθύνη. Και στις δύο πλευρές υπάρχουν πολύ διαφορετικοί αριθμοί. Στους αριθμούς των τεστ και των κρουσμάτων. Ο αριθμός των κρουσμάτων στον νότο είναι οκταπλάσιος από εκείνα στον βορρά.

[rml_read_more]

Ο δε αριθμός των κρουσμάτων είναι πενταπλάσιος. Θα δείτε, αυτό θα είναι σημαντικό και κατά το εκ νέου άνοιγμα των πυλών. Δηλαδή η έλλειψη εμπιστοσύνης. Και επιπλέον υπάρχει και ο παράγοντας Τουρκία. Η Τουρκία είναι μια από τις χώρες που δεν έλαβαν ικανοποιητικά μέτρα έναντι του ιού. Η επανέναρξη των δρομολογίων των αεροπλάνων και των πλοίων είναι πολύ επικίνδυνη και για τον βορρά, όχι μόνο για τον νότο.

H παγκόσμια ατζέντα της τραγωδίας εξαφάνισε το Κυπριακό, αλλά ακόμα βρίσκεται μπροστά μας. Και αργά ή γρήγορα πάλι θα αρχίσουμε να το συζητάμε. Εκείνοι που λένε ότι «τίποτα πλέον δεν θα είναι όπως παλιά», μήπως είναι βέβαιοι ότι αυτό δεν θα είναι όπως παλιά; Ο εθνικισμός στον βορρά δεν μειώθηκε ακόμα και κατά τις ημέρες του κορωνοϊού. Στον νότο; Εκεί μειώθηκε; Άκουσα και δεν πίστεψα ότι μια ομάδα πέραν των 150 γιατρών ζήτησε το άνοιγμα των εκκλησιών στον νότο ξανά. Μια άλλη τραγωδία είναι και το ότι είχαν τη στήριξη και νοσηλευτών. Είμαι βέβαιος ότι κανένας Τουρκοκύπριος γιατρός στον βορρά δεν θα υποβάλει ένα τέτοιο αίτημα. Δεν θα ζητήσει το άνοιγμα των τζαμιών για ομαδική προσευχή τώρα. Ποιος έχει το δικαίωμα να θέσει σε τέτοιο κίνδυνο τους ανθρώπους που είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους εδώ και βδομάδες; Επιπλέον, εσύ είσαι άνθρωπος της ιατρικής αδελφέ. Γιατρεύεις τους ασθενείς με φάρμακα, όχι με προσευχές. Τι δουλειά έχεις στην εκκλησία; Σε εμάς ακόμα δεν γεννήθηκε ο γιατρός που θα το ζητήσει αυτό!

Ο κορωνοϊός φαίνεται να έχει χωρίσει περισσότερο τις δύο πλευρές του νησιού μεταξύ τους. Δεν υπάρχει επαφή! Ούτε Τουρκοκύπριοι γυρίζουν και ψωνίζουν στον νότο, ούτε και Ελληνοκύπριοι έρχονται στον βορρά. Τα σημεία διέλευσης είναι τελείως άδεια. Οι αστυνομικοί κυνηγούν μύγες! Η 23η Απριλίου ήταν η ημέρα που άνοιξαν οι πύλες πριν 17 χρόνια. Μια ημέρα στυφή. Πέρασε σαν άνεμος. Πάρα πολλοί δεν τη θυμήθηκαν. Όμως, τι ενθουσιασμός υπήρχε εκείνη την ημέρα. Τι κοσμοσυρροή ήταν εκείνη στην πύλη. Κάποιοι ανάρτησαν βίντεο εκείνων των ημερών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα είδα με θλίψη, με λύπη. Σαν να έχει περάσει μια ζωή. Δεν υπάρχουν ανάμεσά μας τώρα πάρα πολλοί φίλοι που μοιράστηκαν μαζί μας αυτή τη χαρά εκείνη την ημέρα. Έφυγαν για το αιώνιο ταξίδι.
Αναχωρούν χωρίς να δουν το τέλος της ταινίας όσοι φεύγουν από ανάμεσά μας. Παλιά οι ηλικιωμένοι μας έλεγαν για τις ταινίες που είχαν ευτυχισμένο τέλος ότι «τέλειωσαν γλυκά». Χαίρονταν που δεν είχε πεθάνει κανείς. Ο άνθρωπος γίνεται πιο ευαίσθητος όταν γεράσει. Δεν μπορεί να ανεχθεί καν τις πολύ δραματικές ταινίες. Κλαίει. Δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Η δική μας ταινία πώς θα τελειώσει άραγε; Πόσοι θα δουν το τέλος της; Άγνωστον.

Ο κορωνοϊός διέκοψε την επαφή μεταξύ μας, όμως μας έδωσε και ένα πολύ σοβαρό μάθημα. Πήρατε και εσείς το μήνυμα; Ε Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Ενωθείτε, μας λέει. Αν αυτός ο κόσμος είναι πλέον ένας κόσμος του ιού. Έστω και αν τώρα αφανίσουμε αυτό τον κορωνοϊό, μπορεί να μας ζώσουν άλλοι ιοί. Η συνένωση κατέστη πλέον ιερή υποχρέωση. Έναντι κάθε είδους ιών. Έναντι του ρατσισμού. Του εθνικισμού. Έναντι της κατοχής της οποίας είμαστε όμηροι εδώ και 46 χρόνια. Πρέπει να απαλλαχτούμε και από αυτούς τους ιούς, αν θέλουμε να μην είναι τίποτα όπως παλιά. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ιοί. Ο κορωνοϊός είναι προσωρινός. Εκείνοι όμως; Θα τους δίνουμε ακόμα την ευκαιρία να μας δηλητηριάζουν;

Λένε ότι τον Μάιο θα επιστρέψουμε στην ομαλότητα. Ποια ομαλότητα; Ούτως ή άλλως εμείς δεν ήμασταν φυσιολογικοί. Αν λέτε θα επιστρέψουμε στην παλιά μας ζωή, αυτό είναι άλλο. Όμως, δεν θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε και σε εκείνη τη ζωή. Περάσαμε μόνο από τη μια μη φυσιολογική κατάσταση στην άλλη. Η παλιά μας κατάσταση φαίνεται φυσιολογική σε σύγκριση με τη νέα μας κατάσταση; Σωστά. Τουλάχιστον θα κυκλοφορήσουμε. Και θα βάλουν μάσκα πλέον και όσοι δεν φορούσαν!