Ευρωεκλογές: Ρευστότητα, πιθανές εκπλήξεις και αδιέξοδα

Η τελευταία μέτρηση της εταιρείας Pulse Market Research, η οποία παρουσιάστηκε το βράδυ της Παρασκευής από τον τηλεοπτικό σταθμό Omega, αποτυπώνει ορισμένα στοιχεία τα οποία μπορεί να χαρακτηρισθούν ως έκπληξη. Ταυτοχρόνως, παρά το απόμακρο ακόμη ενδεχόμενο, δημιουργεί κάποιας μορφής ανησυχία στους δύο μεγάλους της εκλογικής διαδικασίας σε σχέση με τις διεκδικούμενες έδρες στις ευρωεκλογές. Αν και δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγικό να εξάγονται συμπεράσματα από τα ευρήματα μιας δημοσκόπησης η οποία πραγματοποιήθηκε ένα εικοσαήμερο πριν την εκλογική διαδικασία, εντούτοις, καταγράφονται ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία δημιουργούν τουλάχιστον μια αναθέρμανση των συζητήσεων για τις διεκδικούμενες έδρες. Η δημοσκόπηση της Pulse εκτιμά ότι τα δύο μεγάλα κόμματα θα καταφέρουν να κρατήσουν τον αριθμό εδρών τους στην Ευρωβουλή, έστω και αν τη δεδομένη στιγμή υπάρχουν στίγματα αμφισβήτησης μιας τέτοιας προοπτικής.

Ταυτοχρόνως, μέσα από τη βιωμένη πλέον αντίληψη που επικρατεί, δεν διαφαίνεται να δημιουργούνται αμφιβολίες για την κατεύθυνση των άλλων δύο εδρών που παραμένουν και που αναμένεται να πάνε στο τρίτο και το τέταρτο εκ των κομμάτων.

Προς μελέτη

Η παρούσα μέτρηση -ακολουθούν και σειρά άλλες τις επόμενες ημέρες- αναδεικνύει δύο εντελώς νέα στοιχεία που αφορούν τις επιδόσεις τόσο του νέου σχηματισμού Volt όσο και του ανεξάρτητου νεαρού υποψηφίου Φειδία Παναγιώτου. Το κοινό χαρακτηριστικό τόσο του κόμματος όσο και του υποψηφίου είναι το γεγονός ότι μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα παρουσιάζονται εν δυνάμει διεκδικητές της πέμπτης θέσης στον κατάλογο των πολιτικών δυνάμεων. Αν και η περίπτωση του υποψηφίου αποτελεί ένα ιδιόμορφο φαινόμενο που ξεφεύγει ακόμη και από τα όρια της μεταπολιτικής και το οποίο προφανώς στην ολοκλήρωσή του θα απασχολήσει τόσο τους πολιτικολόγους όσο και τους κοινωνιολόγους, το Volt αποτελεί πρόταση αμιγώς πολιτική και καταγράφεται σαφώς μια εναλλακτική στροφή προς τα πολιτικά δρώμενα. Επομένως, παρά τη συγκυρία της δημοσκοπικής ανόδου τόσο του νέου κινήματος όσο και του υποψηφίου, όπως αυτό διαφαίνεται από την τελευταία μέτρηση της κοινής γνώμης, ως φαινόμενα είναι άκρως ανταγωνιστικά. Το ένα κινείται στη σφαίρα της απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών με τρόπο κραυγαλέο αλλά και αδιέξοδο, ενώ το άλλο, η αμφισβήτηση του παρόντος συστήματος αξιών, διαθέτει άκρως πολιτικά χαρακτηριστικά.

Δύσκολο αλλά…

Επί του προκειμένου πάντως σε σχέση με τις έδρες στην Ευρωβουλή, σειρά εκλογολόγων προβαίνουν σε συμπεράσματα στη βάση των τάσεων της κοινής γνώμης και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι είναι μεν δύσκολο να υπάρξει ανατροπή στις έδρες αλλά μια τέτοια πιθανότητα δεν αποκλείεται.

Το μέτρον εκλογής έδρας στο Ευρωκοινοβούλιο και με βάση τον αριθμό των θέσεων που διαθέτει η Κυπριακή Δημοκρατία κινείται στο 16,66%. Στη βάση των ώς τώρα μετρήσεων της κοινής γνώμης τα δύο μεγάλο κόμματα, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, θα πιστωθούν στην πρώτη κατανομή από μία έδρα. Στη δεύτερη κατανομή είναι σαφές ότι το τρίτο κόμμα θα πάρει την επόμενη έδρα, ενώ το ίδιο θα συμβεί με το τέταρτο κόμμα. Η περίπτωση ωστόσο να υπάρξουν απώλειες έδρας ή εδρών από τους δυο μεγάλους γίνεται πραγματικότητα μόνο αν τα υπόλοιπά τους μετά την αφαίρεση του 16,66% ο είναι λιγότερα από τα ποσοστά του πέμπτου ή άλλου κόμματος. Με βάση τις ώς τώρα δημοσκοπήσεις, για να συμβεί αυτό σημαίνει πως ένα εκ των δύο ή και τα δύο μεγάλα κόμματα θα καταγράψουν ποσοστά τα οποία δεν θα υπερβαίνουν το 23%.

Η ρευστότητα

Τα ευρήματα της τελευταίας δημοσκόπησης της Pulse Market Research στην πραγματικότητα συγχρονίζονται και με άλλες μετρήσεις οι οποίες δεν επιχειρούν να εξαγάγουν τελεσίδικα συμπεράσματα εξαιτίας της ρευστότητας στο εκλογικό Σώμα αλλά και της ιδιομορφίας των Ευρωεκλογών. Ταυτοχρόνως δεν αποκλείεται η πολλαπλή εκλογική διαδικασία να επηρεάσει τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσματα. Συμπερασματικά ακόμη οι δημοσκοπήσεις:

• Δεν είναι σε θέση να δώσουν πρωτιά σε ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα, με αποτέλεσμα να προχωρούν σε ποσοστά επικάλυψης των επιδόσεων των κομμάτων. Μια πρακτική η οποία εξοστρακίζει όσο είναι δυνατόν οποιαδήποτε κραυγαλέα αστοχία μιας μέτρησης.

• Οι συσπειρώσεις των πρώτων τεσσάρων κομμάτων είναι σε χαμηλά επίπεδα. Το ΑΚΕΛ βρίσκεται στο 65%, ενώ ΔΗΣΥ, ΕΛΑΜ και ΔΗΚΟ δεν ξεπερνούν το 60%. Αυτό αναδεικνύει και τη διάθεση των ψηφοφόρων να πάρουν τελεσίδικες αποφάσεις. Από τον ΔΗΣΥ υπάρχει ένα ποσοστό γύρω στο 18% οι οποίοι δηλώνουν ακόμη αναποφάσιστοι. Το αντίστοιχο στο ΑΚΕΛ είναι 14%, στο ΕΛΑΜ 18% και στο ΔΗΚΟ 15%.

• Αν και η δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών δεν είναι σημείο αναφοράς για την ολότητα των κομμάτων, η τάση καταγραφής ποσοστών θετικότητας της Αννίτας Δημητρίου -που φθάνουν στο 61% ενώ μόνο 30% είναι αρνητικές- συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς, με ό,τι αυτό και αν συνεπάγεται.

• Στις μετρήσεις της κοινής γνώμης δεν καταγράφονται οι Τουρκοκύπριοι που θα περάσουν τα οδοφράγματα για να ψηφίσουν στις Ευρωεκλογές. Ένας σημαντικός παράγοντας ο οποίος μπορεί να καθορίσει την πρώτη θέση αλλά και την κατάταξη των υποψήφιων ευρωβουλευτών του ΑΚΕΛ.

Να ψάξει λύσεις

Η συζήτηση η οποία εξελίσσεται σε κάθε καταγραφή των διαθέσεων της κοινής γνώμης για την αποδοτικότητα ή και τις γνώμες που αφορούν το έργο τόσο της κυβέρνησης όσο και του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι εξελικτική και συνδέεται αμέσως και με τις ζυμώσεις που υφίστανται κυρίως εντός των κομμάτων τα οποία έχουν στηρίξει τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Συνεχίζει ο Πρόεδρος να καταγράφει αρνητικό πρόσημο αποδοχής της κοινής γνώμης, η οποία δεν αντέδρασε θετικά ούτε στον ευρύ ανασχηματισμό της κυβέρνησης αλλά ούτε και στις πρωτοβουλίες και την επικοινωνιακή δράση του Προέδρου στους δεκαπέντε μήνες εξουσίας τους.

Η κοινωνία δεν δίνει θετικό πρόσημο γιατί δεν πείθεται από τις προεδρικές διακηρύξεις σχεδόν σε κανένα θέμα το οποίο την απασχολεί. Δεν πείθεται από τις προεδρικές προθέσεις ακόμη και στα οφθαλμοφανή ζητήματα στα οποία ο Πρόεδρος επιχειρεί να συνδράμει προς λύση τους σχεδόν ως τρίτος παρατηρητής σαν να μην αποτελεί ο ίδιος μέρος των προβλημάτων. Η σημερινή Εκτελεστική Εξουσία πληρώνει τους αρχικούς προεδρικούς ερασιτεχνισμούς, τη συγκεντροποίηση της κυβερνητικής δράσης, την έλλειψη επικοινωνίας του Προέδρου με τους πολιτικούς του υφιστάμενους στα υπουργεία και την έλλειψη ολοκληρωμένης διαχείρισης του βασικού κυβερνητικού έργου. Πληρώνει ακόμη την από μέρους του Προέδρου θεοποίηση της επικοινωνιακής του τακτικής, η οποία ως σαράκι τον έχει βραχυκυκλώσει, τον αφυδατώνει και δεν του προσφέρει καθαρό πεδίο δράσης για την ανάληψη παραγωγικών πρωτοβουλιών σε όλα τα επίπεδα. Η Προεδρία δεν έχει την πολυτέλεια να συνεχίσει την παλινδρόμηση και να προσποιείται ότι δίνει λύσεις σε μικρά και μεγάλα προβλήματα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να αναδιατυπώσει τη δράση του, να συμβάλει στη συλλογική προσπάθεια του Υπουργικού του Συμβουλίου αλλά και να αποσυνδεθεί και από τις πρακτικές του παρελθόντος ως διατελέσας μέλος των προηγούμενων κυβερνήσεων Αναστασιάδη.