Στην πρώτη γραμμή και η Φιλίππα

Στα προεδρικά δώματα υπάρχει μια αδημονία η οποία αρχίζει να μετατρέπεται σε άγχος για το πώς πλέον έχει αποτυπωθεί στα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας η εκτίμηση για τις δυνατότητες των σημερινών κυβερνώντων να ασκήσουν τα καθήκοντά τους κατά έναν υποφερτό τρόπο δράσης. Αυτή η τάση διαγιγνώσκεται χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες αφού αποτελεί το κυρίως προβληματικό στοιχείο της έως τώρα πολιτικής πρακτικής του Προέδρου της Δημοκρατίας και του στενότατου κύκλου των συνεργατών του. Δυστυχώς για όλους τους πρωταγωνιστές που κατοικοεδρεύουν στο ανακαινισμένο Προεδρικό, κάποια στιγμή πρέπει να δοθούν τα στοιχεία αυτής της ανακαίνισης για να υπάρξει πλήρης εικόνα για το ποσό που έχει δαπανηθεί αλλά και για την προέλευση των κονδυλίων, καθώς η ρεαλιστική εικόνα της καθημερινότητας δεν συνάδει με τις ψευδαισθήσεις των κυβερνώντων. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική για την αντίληψη που έχουν αποκομίσει τα ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας, είναι αλήθεια αρκετά νωρίς, αλλά στην ανάδειξη των θεμάτων πρώτιστα και κύρια την ευθύνη έχουν ο σχεδιασμός, οι στόχοι και ο τρόπος υλοποίησής τους από το Προεδρικό. Κυρίως, η καθημερινή αποκάλυψη μιας ατέρμονης αλλά και απροσδόκητης αδυναμίας του Προέδρου να κυβερνήσει στη βάση των διακηρυγμένων του θέσεων για τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν αυτόν τον τόπο. Αλλά και των αντιφάσεών του στη διακηρυγμένη πολιτική από τη μία και στην πραγματική του στάση από την άλλη.

Στο μετερίζι

Το μπάσιμο της Φιλίππας Καρσερά Χριστοδουλίδη στην προσπάθεια αλλαγής της εικόνας της διακυβέρνησης είναι κάτι περισσότερο από οφθαλμοφανές τις τελευταίες ημέρες. Είναι δε μέρος ενός σχεδιασμού ανασύνταξης και αλλαγής του βεβαρημένου κλίματος σειρά αστοχιών με αρνητικούς συνειρμούς τα οποία φορτώθηκε ο διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη. Βεβαίως, η αντίληψη ότι μόλις τώρα η δυναμική αυτή γυναίκα-διπλωμάτης δηλώνει την παρουσία της με τις δημόσιες εμφανίσεις της είναι λανθασμένη. Τώρα αποφάσισε να συμπληρώσει σε δημόσια θέα το παζλ των αρχικών σκέψεων του προεδρικού ζεύγους για μια συλλογική ή καλύτερα από κοινού προσπάθεια ενάσκησης της εξουσίας. Η πραγματική εκτίμηση που έχει δημιουργηθεί και η οποία προφανώς υπάρχει πρόθεση να αφεθεί να αιωρείται στην πολιτική ατμόσφαιρα είναι ότι η κυρία Φιλίππα Καρσερά Χριστοδουλίδη μπορεί να αποτελέσει όχι απλώς το γρανάζι αλλά και την κινητήρια δύναμη της αλλαγής του κλίματος. Η δράση της στο παρασκήνιο, κυριολεκτικώς στα προεδρικά δώματα, συνεχώς ενισχύεται. Κατά την εκτίμηση πολλών, ασκεί ουσιαστική πολιτική η οποία είναι καθοριστική στη διαμόρφωση σημαντικών στοιχείων στη διακυβέρνηση του τόπου. Με λίγα λόγια, είναι σχεδόν παρούσα σε όλες τις εκφάνσεις της κυβερνητικής πολιτικής, με ό,τι συνεπάγεται για το παρόν και το μέλλον της διακυβέρνησης.

Η αντιπολίτευση

Την ευθύνη για την κακή εικόνα της κυβέρνησης όπως αυτή αντανακλάται σε σειρά δημοσκοπήσεων δεν τη φέρει η αντιπολίτευση, η οποία ψάχνεται ακόμη να βρει τους βηματισμούς της. Ίσως να βρισκόμαστε στη φάση της πλέον πλαδαρής αντιπολίτευσης των τελευταίων πενταετιών παρά το γεγονός ότι σε αυτήν ανήκουν τυπικά τα δύο μεγαλύτερα κόμματα του τόπου. Από τη μία, ένας ΔΗΣΥ ο οποίος ακόμη ψάχνεται να καθορίσει τη θέση του σε συνάρτηση με την εξουσία με μια διάθεση να καταγράφεται ως αντιπολίτευση με ερμαφρόδιτα χαρακτηριστικά. Συνεπικουρούμενο της διαρκούς εσωστρέφειάς του αλλά και καθοδηγούμενο από μια ηγετική ομάδα χαμηλών προσδοκιών κινείται σε ένα πλέγμα γενικοτήτων, αποφεύγει τα δύσκολα ενώ στο πίσω μέρος της σκέψης πολλών κομματικών στελεχών του βρίσκεται και η προοπτική της συγκόλλησής τους με τα προεδρικά δώματα.

Από την άλλη, ένα ΑΚΕΛ αγωνίζεται με μεγάλες εσωτερικές αντιδράσεις να περάσει στοιχειώδη ζητήματα τα οποία θα καθορίσουν τον εκσυγχρονισμό του ως πολιτική δύναμη για να καθυποτάξει τις δογματικές αγκυλώσεις του. Δύσκολο εγχείρημα με τις άτυπες τάσεις στο κόμμα, οι οποίες αν και ουδείς το ομολογεί, έχουν ατόφια ιδεολογικά χαρακτηριστικά και εκδηλώνονται κατά τρόπο άκρως επικίνδυνο για τη διατήρηση ενός αναγκαίου συμφιλιωτικού κλίματος. Επιχειρεί να ασκήσει με διάφορους τρόπους την αντιπολιτευτική του δράση με εποικοδομητικά και συναινετικά στοιχεία, αλλά ακόμη προβληματίζεται για το εύρος και την ένταση της αντιπολίτευσης την οποία επιδιώκει αφού θα πρέπει να συνάδει και με τη μετριοπάθεια που διακρίνει τον Στέφανο Στεφάνου. Υπάρχει ωστόσο ακόμα αδυναμία στο ΑΚΕΛ να αποτυπώσει εν μέσω των κυβερνητικών αντιφάσεων μια εκφορά πολιτικής κριτικής η οποία να μην έχει ούτε χαρακτηριστικά γενικότητας αλλά κυρίως να συνάδει με τις πραγματικές προσδοκίες της κοινωνίας.

Τα ΜΜΕ

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ορισμένοι εκ των κομματικών συνεταίρων του θεωρούν ότι η στρεβλωμένη εικόνα της κυβερνητικής δράσης έχει ως αφετηρία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ένας δε εκ των βασικών συνεργατών του Προέδρου, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, γνωστός για την υπεροπτική του αντίληψη ή καλύτερα την ανικανότητά του να αντιληφθεί την αναγκαία στάση κριτικής προσέγγισης των μέσων ενημέρωσης, όπου φθάσει και όπου σταθεί δαιμονοποιεί τον ρόλο των ΜΜΕ στην κριτική που ασκείται στη σημερινή διακυβέρνηση. Βεβαίως, ο Ν. Παπαδόπουλος είναι επιλεκτικός ως προς την κριτική που κάνει. Αν και τελευταίως πολλά εκ των ΜΜΕ βρίσκονται στο στόχαστρό του.

Η συμπολίτευση

Ποια είναι σήμερα η συμπολίτευση και πόσο τα διάφορα κομμάτια της είναι ακόμη διαθέσιμα να συνεχίσουν να καίγονται από τις αστοχίες μιας άνευρης, τουλάχιστον, εξουσίας ενός αναποφάσιστου, αλλά εκτεθειμένου σε ανεκπλήρωτες υποσχέσεις Προέδρου απέναντι στην κοινωνία, στο όνομα της οποίας βρέθηκε στο Προεδρικό;

ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ πριν συμπληρωθεί το ένα πέμπτο της πενταετίας Χριστοδουλίδη αρχίζουν να μορφοποιούν μια ιδιόμορφη σχέση με τη σημερινή διακυβέρνηση. Τα δύο μικρότερα κόμματα τα οποία στήριξαν Χριστοδουλίδη ασφυκτιούν πλέον μέσα στη συμπίεση των συμπληγάδων, από τις αστοχίες οι οποίες εμπεδώνονται και έχουν σχέση με την οικονομία, τα ζητήματα της διαφθοράς, της αναβλητικότητας για καίριες και αναγκαίες αποφάσεις οι οποίες δεν είναι πάντα δύσκολες να παρθούν, αλλά καθορίζουν την ποιότητα της πολιτικής κυρίως όταν ασκείται εξουσία. Μέσα από τις τωρινές πραγματικότητες ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ βρίσκονται κυριολεκτικά σε ένα καθεστώς επιδερμικής σχέσης με την κυβέρνηση αφού εξάγουν το συμπέρασμα πως η υπενθύμιση και μόνο στους ψηφοφόρους τους ότι στήριξαν τη σημερινή προεδρία τους αφαιρεί όχι μόνο αξιοπιστία αλλά στερούνται και του μικρού έστω ακροατηρίου τους. Τα ευρήματα όλων των πρόσφατων δημοσκοπήσεων είναι ενδεικτικά. Τα δύο κόμματα καταβαραθρώνονται, προκαλώντας αδιέξοδα για τις επόμενες κινήσεις τους. Το δόγμα των δύο κομμάτων σήμερα βρίσκεται στο απόφθεγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Ο «συγκυβερνήτης»

Από την άλλη, ούτε το ΔΗΚΟ του Νικόλα Παπαδόπουλου έχει πολλές επιλογές. Ο Ν. Παπαδόπουλος ακολουθεί το ίδιο μοτίβο με τα δύο άλλα κόμματα, ωστόσο με αντίστροφη φορά. Επί του παρόντος θεωρεί ότι ο μοναδικός δρόμος για να διατηρήσει υποφερτά την εκλογική του δύναμη είναι να κρατήσει τη νόρμα επικοινωνίας με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να μετατραπεί σε προνομιακό του συνομιλητή. Να παρουσιάζεται ως συγκυβερνήτης ο οποίος βρίσκεται σε μόνιμη και συνεχή συνέργεια με τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Αυτή η τακτική αντίληψης του προέδρου του ΔΗΚΟ επικρατεί τη δεδομένη χρονική συγκυρία. Το ακροατήριο του κόμματος είναι εθισμένο να βρίσκεται πάντα κοντά ή εντός της εξουσίας. Αν στερηθεί αυτού του χαρακτηριστικού στοιχείου ειδικά σε αυτήν την πενταετία κατά την οποία θεωρεί ότι τον επέστρεψε στον περιβάλλοντα χώρο της εξουσίας, τότε θα εξελιχθεί ένα ακόμα δράμα στο κομματικό παιγνίδι.