ΔΗΣΥ - ΑΚΕΛ στις μυλόπετρες των ΕΛΑΜ και… Volt

kateliadi@politis-news.com

Την περασμένη Πέμπτη, 26 Οκτωβρίου 2023, έκανε την επίσημή του εμφάνιση ο νέος πολιτικός σχηματισμός Volt-Κύπρος, ο οποίος προέκυψε από τη συνένωση του κόμματος «Αμμόχωστος - Για την Κύπρο» και του πολιτικού κινήματος «Νέο Κύμα - H άλλη Κύπρος». Στόχος η κάλυψη ενός πολιτικού κενού στην Κύπρο με κάτι καινό-φρέσκο, που να είναι και να φαίνεται ευρωπαϊκό και σύγχρονο, με ιδέες και δράσεις έξω από το κουτί. Θα επιτευχθεί ο στόχος; Στο αμέσως επόμενο διάστημα θα φανεί. Τα πρώτα δείγματα γραφής δεν ενθουσιάζουν, αλλά υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν εάν οι εμπνευστές, οι πρωτεργάτες -που ελπίζουν ακόμα, είναι και νέοι, ορεξάτοι, και… αθώοι- αφήσουν πίσω τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, τα εγώ τους, και σταθούν στη μεγάλη εικόνα. Με σωστές και προσεκτικές κινήσεις μπορούν από το πουθενά, να βρεθούν με βουλευτή στα έδρανα της Βουλής, με θέση (τον πρόεδρό τους) εντός Εθνικού Συμβουλίου (στην πρεμιέρα του Volt στο ακροατήριο ήταν ο Αχιλλέας Δημητριάδης), και καθημερινό στασίδι στα Μέσα Ενημέρωσης. Δηλαδή, να μετατραπούν από τη σημερινή σχεδόν ναΐφ πολιτική πρωτοβουλία σε πολιτικό παίκτη, και μάλιστα πριν από τα Χριστούγεννα, σε χρόνο dt. Και με θέσεις και ιδέες που θα ασκούν αφόρητο πρέσινγκ από τα αριστερά (προοδευτική Κεντροαριστερά) σε ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Αυτή είναι η μία μυλόπετρα, η εξ (κεντρο)αριστερών, που θα μπορούσε να μετατραπεί σε εφιάλτη για Δημοκρατικό Συναγερμό και ΑΚΕΛ. Με ξεκάθαρες θέσεις στο Κυπριακό/ΔΔΟ, μεταναστευτικό, ανθρώπινα δικαιώματα, διαφάνεια, και όχι τα μασημένα του Συναγερμού και τα αναμασημένα του ΑΚΕΛ.

Τρύπα στο νερό

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, φανερές και κρυφές, δείχνουν ξεκάθαρα ανοδική πορεία της Ακροδεξιάς στην Κύπρο - ακόμα και εντός των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου (ορατή στον ΔΗΣΥ και αόρατη αλλά υπαρκτή στο ΑΚΕΛ). Πανηγυρικά τρίτο κόμμα το ΕΛΑΜ, αφήνοντας τέταρτο και καταϊδρωμένο το Δημοκρατικό Κόμμα και (εξ)αφανισμένα ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ. Γιατί; Διότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός επί Αβέρωφ Νεοφύτου πόνταρε στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και φλέρταρε ασυστόλως με τις ακροδεξιές θέσεις (φόρεσε τη φουστανέλα, πούλησε σουρεαλιστικά υπερπατριωτικά συνθήματα, έστησε φράκτες/ττέλλια επί του εδάφους και στα μυαλά των ανθρώπων), μέχρι και πρόεδρο της Βουλής εξέλεξε ο ΔΗΣΥ με τις ακροδεξιές ψήφους, με το επιχείρημα/δικαιολογία ότι θα ανακόψει τις διαρροές από το κόμμα του προς το ΕΛΑΜ. Έκανε μια τρύπα στο νερό, όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών και τα νούμερα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, φανερών και κρυφών. Το στοίχημα της νέας προέδρου του ΔΗΣΥ, Αννίτας Δημητρίου, είναι -μέχρι τις 9 Ιουνίου του 2024 (διπλές εκλογές)- να κλείσει τις πληγές που προκάλεσαν οι τελευταίες προεδρικές εκλογές, να (συμ)μαζέψει τα κομμάτια του κόμματός της και να αναχαιτίσει τα κτυπήματα -κυρίως κάτω από τη ζώνη- που επιχειρούν συναγερμικά στελέχη. Μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία της το ότι εν μέσω του εμφυλίου που μαίνεται με αμείωτη ένταση, κατάφερε να φέρει μαζί, σημαίνοντα απολωλότα, σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με θέμα «Οι προκλήσεις και το μέλλον της οικονομίας μας. Εισηγήσεις και διαρθρωτικές αλλαγές» (20/10/2023).

Με το βλέμμα στο μελλοπαρελθόν

Το ΑΚΕΛ του «ναι» για να τσιμεντώσει το «όχι», και της γιαλαντζί αυτοκριτικής, έμεινε κολλημένο στα εύκολα αριστεροχθεσινά κλισέ και τα κομμουνιστικοπροχθεσινά τσιτάτα, στον αγώνα κατά του «εχθρού» ΔΗΣΥ, λησμονώντας τις αμαρτίες τις δικές του (εκλογή Τάσσου, σχέδιο λύσης/2004, Ταλάτ/Καρογιάν/2010, Μαρί/διακυβέρνηση Χριστόφια κ.λπ.), φθάνοντας στο σήμερα, όπου αριστεροί δήμαρχοι δεν θέλουν δομές για μετανάστες (ούτε για σπιτάκια των 8-10 εφήβων) στους δήμους τους (Λακατάμια, Γερμασόγεια, Γέρι)! Σε ό,τι αφορά την περιβόητη διεύρυνση του ΑΚΕΛ, ξεκίνησε με αλλαγή του εμβλήματός του, που τελικά δεν άλλαξε επί της ουσίας… Αφού, αμέσως μετά την παρουσίαση του νέου εμβλήματος του ΑΚΕΛ «Με το βλέμμα στο μέλλον», ο γ.γ. του κόμματος, Στέφανος Στεφάνου, έστρεψε το βλέμμα του και πάλι προς το παρελθόν. Δεν άντεξε την εσωτερική πίεση από ΚΚΕθρεμμένους και παλαιολιθική πτέρυγα του κόμματός του, και διευκρίνισε ότι αυτό θα είναι μέχρι τον Ιούνιο του 2024 και ότι «το έμβλημα του ΑΚΕΛ είναι εκεί και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει». Κι έτσι η περιβόητη διεύρυνση του ΑΚΕΛ -που άρχισε την επικοινωνιακή της περιπέτεια από πέρυσι, πριν από τις προεδρικές εκλογές του περασμένου Φεβρουαρίου- αντί να γίνει ιδεολογικά, κατέληξε στην ανακαίνιση του κτηρίου του κόμματος, στο να μπει οροφή στην εκλογή εμμίσθων στην Κεντρική Επιτροπή (μειοψηφία, 40%) και στην εκλογή του γ.γ. απευθείας από το συνέδριο - δεν τόλμησαν οι ανανεωτικοί ούτε καν να αγγίξουν τα… ιερά και τα όσια του καταστατικού (αν και το προσπάθησαν). Κι έτσι το διευρυμένο ΑΚΕΛ θα συνεχίσει να «καθοδηγείται στη δράση του από τη μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία, που αναπτύσσεται με τη διαρκή πρόοδο της γνώσης και της επιστήμης και την οικονομική, κοινωνική και πολιτική εξέλιξη». Το ΑΚΕΛ αναγνωρίζοντας ότι αχίλλειος πτέρνα του είναι οι θέσεις του για την Οικονομία (και η εφαρμογή των θέσεων του επί διακυβέρνησης Χριστόφια), αναζητεί σύγχρονο και πιασάρικο/κοινωνικά αποδεκτό αφήγημα. Στο πλαίσιο αυτής της αναζήτησης, διοργανώνει Φόρουμ Οικονομίας με τίτλο «Με το βλέμμα στο μέλλον» την ερχόμενη Τρίτη, στο οποίο είναι προσκεκλημένοι να μιλήσουν προσωπικότητες από όλο το πολιτικοκοινωνικοοικονομικό φάσμα του νησιού, εκτός από τον… Χαράλαμπο Προύντζο, προτεινόμενο υπουργό Οικονομικών του υποψήφιου που στήριξε το ΑΚΕΛ στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Προσκάλεσαν τη σύζυγό του, γνωστή δημοσιογράφο, αλλά όχι τον ίδιο!

Μεταλαϊκισμός

Η άλλη μυλόπετρα, η εξ ακροδεξιών, που πιέζει εφιαλτικά ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, είναι το ΕΛΑΜ. Σε ό,τι αφορά την οικονομία, τα τελευταία 12 τουλάχιστον χρόνια -που οι πολίτες είδαν τα εισοδήματά τους να εξαφανίζονται (ενεργειακό, ανεργία, συρρίκνωση μισθών, απορρύθμιση εργασίας, στεγαστικό), τις περιουσίες τους να λεηλατούνται (εκποιήσεις, κόκκινα δάνεια), και τη ζωή τους να έρχεται τούμπα- το ΕΛΑΜ υιοθέτησε μεταλαϊκιστική ρητορική που χαϊδεύει απαλά τ’ αφτιά των πονεμένων και καταταλαιπωρημένων πολιτών (π.χ. «κάποιοι νομοθετούν υπέρ των τραπεζών», «η αυθαιρεσία των τραπεζών», «πρόβλημά τους το ΕΛΑΜ, όχι η διαφθορά και οι Τούρκοι»). Παρουσιάζεται να θέλει λύση του Κυπριακού, η οποία, όμως, να μην διακινδυνεύει την επιβίωση τού κυπριακού ελληνισμού, είναι -λέει- υπέρ των νόμιμων μεταναστών και εναντίον της παράτυπης μετανάστευσης (χρησιμοποιούν τον παρωχημένο όρο «λ@@@@μετανάστευση»), και πουλάει με την οκά ιδέες στη βάση του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», και μάχη για κάθαρση και τιμωρία των διεφθαρμένων κομμάτων. Μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα του ΕΛΑΜ και μια βόλτα στις θέσεις του, θα σας πείσει.

Περί νίκης

Ο μεν ΔΗΣΥ που, τα τελευταία χρόνια, καλόπιανε, ντάντευε (άππωνε) και την πότιζε ν’ ανθίσει, την ακροδεξιά του κόμματός του με στόχο να μην τη χάσει, και νυμφευόταν το ΕΛΑΜ όποτε το είχε ανάγκη στη Βουλή και σε εκλογές, βλέπει την τακτική του να γυρίζει μπούμερανγκ - γιατί να ψηφίζουν την ιμιτασιόν ακροδεξιά του ΔΗΣΥ και όχι την ορίτζιναλ του ΕΛΑΜ; Το δε ΑΚΕΛ, που ακόμα θεωρεί θανάσιμο αμάρτημα (παραγοντισμό) τη συχνή παρουσία με άποψη, στελεχών του, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρακολουθεί αμήχανα να βρίσκεται σε εξέλιξη ένα ανείπωτο εσωτερικό του πρόβλημα που έχει να κάνει (α) με πτυχές του Κυπριακού (κομμάτια της νέας γενιάς αριστερών δεν πείθονται από τη γραμμή του ΑΚΕΛ, τη θεωρούν υπερβολικά συμβιβασμένη και ανεφάρμοστη πια, τουλάχιστον), (β) με το μεταναστευτικό (επηρεαζόμενες περιοχές στέλνουν οργισμένα μηνύματα στο κόμμα), και (γ) με το… Ουκρανικό (και τώρα με το Παλαιστινιακό). Μηνύματα ανησυχητικά λαμβάνει η ανακαινισμένη Εζεκία Παπαϊωάννου και από κρυπτοθρησκόληπτους Ακελικούς που δεν… ανέχονται τις απόψεις του κόμματος για τους ΛΟΑΤΚΙ (στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπάρχουν ενδιαφέρουσες αναρτήσεις από αναγνωρίσιμους ακελικούς εναντίον και των εμβολίων για την Covid). Δημοκρατικός Συναγερμός και ΑΚΕΛ, λοιπόν, δείχνουν να έχουν χάσει και το πεδίο της μάχης και το timing (κατάλληλη στιγμή) για μια νίκη (όχι πύρρειο ή εικονική) στις διπλές εκλογές σε επτά μήνες, τον Ιούνιο του 2024. Ίνα πληρωθή το ρηθέν: «Το μισό μιας νίκης είναι η επιλογή του πεδίου μάχης. Το άλλο μισό είναι η επιλογή της κατάλληλης στιγμής». Του Γάλλου συγγραφέα και σκηνοθέτη, Ζακ Ντεβάλ (Jacques Deval).