Ποια θα είναι η χρονιά του Παμπορίδη;

Είναι τρελός ο φαλακρός λένε κάποιοι για τον Παμπορίδη, κάτι που παραπέμπει περισσότερο σε σύνθημα κερκίδας. Αν δεν κάνω λάθος, το σύνθημα ακούστηκε για πρώτη φορά από τους Ανορθωσιάτες για τον Τιμούρ Κετσπάγια, όταν ο Γεωργιανός με ένα ξερό σουτ από το κέντρο του γηπέδου κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα.

Η φαλάκρα, εν γένει η καραφλότης, δεν διασυνδέεται με την τρέλα, δεν είναι ασθένεια και κυρίως δεν είναι μεταδοτική. Χρησιμοποιείται βέβαια μεταφορικά. Εν τοιαύτη περιπτώσει, θα μπορούσε κάποιος να μας πει ότι ο Γιώργος Παμπορίδης τα τελευταία χρόνια επιχειρεί να μας καραφλιάσει όλους. Ο γνωστός ηθοποιός Bruce Willis, τον οποίο έχω γνωρίσει στο Δουβλίνο, δήλωνε, όταν έβλεπε ότι το θέμα άρχισε να τον αφορά, κάτι πολύ σοφό. « Ο Θεός εφηύρε τη φαλάκρα για να κάνει τους άντρες πιο ταπεινούς».

Η συνέντευξη

Αυτό βεβαίως δεν ισχύει για τον φίλτατο Γιώργο Παμπορίδη. Γιατί, εξαλλου, να είναι ταπεινός από τη στιγμή που θέλει να γίνει Πρόεδρος το 2028; Tουλάχιστον αυτό κατάλαβα διαβάζοντας την περασμένη Κυριακή τη συνέντευξή του στον Κημήτρη στην «Καθημερινή». Αυτή δεν ήταν συνέντευξη, ήταν διάγγελμα προς τους νουνεχείς και μετριοπαθείς αυτής της χώρας! Οι οποίοι -μετριοπαθείς- δεν είναι ούτε ακριβώς κόκκινοι, ούτε ακριβώς μπλε, ούτε μαύροι, ούτε πράσινοι. Με τον τρόπο που τοποθετήθηκε ο Γιώργος Παμπορίδης, μας θύμισε λίγο τον Φράνσις Φουκουγιάμα και το βιβλίο του για το τέλος της ιστορίας, με τη διαφορά ότι αυτός στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» μάς μίλησε για το τέλος της ιδεολογίας: Θα ιδρύσει, μας είπε, πλατφόρμα που «δεν θα έχει ιδεολογικό στίγμα». Λογικά διερωτάται κάποιος τι θα έχει και κατ' επέκταση τι θα είναι. «Θα είναι μια πλατφόρμα», είπε, «που θα καλύπτει όλους τους χώρους και θα ενθαρρύνει την έκφραση ελεύθερης άποψης, την οποία μπορεί να θέλει κάποιος να την τοποθετήσει Δεξιά αλλά να απηχεί και σε αριστερό ακροατήριο, ή να την τοποθετεί Αριστερά αλλά να απηχεί και σε δεξιό ακροατήριο». Η βάση της σκέψης του Γιώργου Παμπορίδη είναι η δημώδης κυπριακή, θα έλεγα παροιμιώδης σκέψη, αφού εδράζεται στην κυπριακή φιλοσοφική λογική τού «πού σου νέφκω πού πάεις», ή ακόμα στο απόφθεγμα «ό,τι σου παίζω χόρευκε». Κατά την παμπορίδειον λογική, κάποιος μπορεί να μιλά ως δεξιός και να εκλαμβάνεται ως αριστερός. Κάποιος, επίσης, μπορεί να μιλά ως αριστερός και όλοι να θεωρούν ότι είναι δεξιός. Σκεφτείτε δηλαδή ένα πράμα να μιλά η Αννίτα Δημητρίου για τις εκποιήσεις και να τη χειροκροτούν ο Νίκος Κατσουρίδης μαζί με τον Χρήστο Χριστοφίδη γιατί νομίζουν ότι έχουν μπροστά τους τη Ρόζα Λούξεμπουργκ στο συνέδριο των Σπαρτακιστών στο Βερολίνο. Φανταστείτε τον Στέφανο Στεφάνου να μιλά για τα τραπεζικά επιτόκια ξεσηκώνοντας τους Χάρη Γεωργιάδη και Σάβια Ορφανίδου γιατί νομίζουν ότι ακούνε τον Μαξ Βέμπερ να τους αναπτύσσει το θέμα «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του Καπιταλισμού».

Για να αντιληφθούν και οι απολιτίκ τι λέμε, μέσα από τις τοποθετήσεις του, ο Γιώργος Παμπορίδης έρχεται να μας θυμίσει πόσο σοφός και πολιτικά ρωμαλέος είναι ο στίχος του Γιάννη Μηλιώκα, «ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ».

Γιατί αυτός;

Παρακολουθώντας κανείς τον Γιώργο Παμπορίδη, θα μπορούσε να πει με ασφάλεια ότι είναι κάτι λιγότερο από Καρλ Μαρξ, αλλά σίγουρα κάτι περισσότερο από στιχουργός. Το σίγουρο είναι ότι έχει καταλάβει στο 100% τους Κυπραίους. Είναι ένας πολιτικός με μεγάλες πολιτικές φιλοδοξίες τις οποίες στηρίζει σε ένα σχεδόν μεταφυσικό ερώτημα: Γιατί αυτός; Τι έχει περισσότερο από μένα ο Νίκος Χριστοδουλίδης; Μήπως περισσότερα μαλλιά;

Σε τελευταία ανάλυση, ο Γιώργος Παμπορίδης θεωρεί ότι κάτι πρόσφερε σε αυτό τον τόπο. Είναι ο πατέρας του ΓεΣΥ. Ο Χριστοδουλίδης, τι στο καλό έκανε πέραν από μισό εκατομμύριο καπακωτές και την αντιγραφή μιας ομιλίας; Άσε που οι διορισμοί του αποδείκτηκαν προβληματικοί και τρέχει τον Σεπτέμβρη για πρόωρο ανασχηματισμό. Ας μην μιλήσουμε για τις αναλύσεις του που αποδείχθηκαν κολοκύθια μετά ριγάνεως. Όσο ήταν υπουργός Εξωτερικών κατηγορούσε την ΕΕ για δύο μέτρα και δύο σταθμά αφού καταδίκαζε τη Ρωσία που εισέβαλε στην Ουκρανία, αλλά δεν έλεγε τίποτε για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Ως υποψήφιος ανακάλυψε τη σημασία της ΕΕ, η οποία μπορεί να θεραπεύσει πάσαν νόσον και πάσαν πολιτική μαλακία στο Κυπριακό διά του διορισμού ενός Ευρωπαίου διαπραγματευτή. Τώρα, αν αυτός θα είναι ο Σαρκοζί με το βραχιολάκι στο πόδι, η Μέρκελ ή ο Ολλανδός Ρούτε... ένας Θεός ξέρει.

Λογικά κάποιος μπορεί να ρωτήσει τι έλεγε ο Παμπορίδης στο Κυπριακό. Αν καταλάβατε εσείς, κατάλαβα κι εγώ. Ο κ. Παμπορίδης και η κ. Ερατώ Κοζάκου - Μαρκουλλή είναι δύο πολιτικά πρόσωπα στην Κύπρο που θεωρούνται προοδευτικοί, έχουν άκρες με την Κεντροαριστερά, αλλά όταν μιλούν για το Κυπριακό δεν απορρίπτονται, ούτε από τον Νικόλα Παπαδόπουλο, ούτε από τον Μαρίνο Σιζόπουλο. Μιλάμε για τεράστιο ταλέντο. Που εξακτινώνεται και πέραν της συζήτησης στο Κυπριακό.

Κάπως έτσι ο Γιώργος Παμπορίδης, μιλώντας ως αριστερός με απήχηση σε ένα δεξιό ακροατήριο, μπήκε στη μάχη για το ΓεΣΥ και κοντραρίστηκε με τους γιατρούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν για το καλό των φτωχών και αδυνάτων της χώρας που έχουν ανθρώπινο δικαίωμα στην υγεία. Απέκτησε τότε όνομα και φήμη ως πεφωτισμένος δεξιός αλλά με απήχηση σε έναν αριστερό ακροατήριο. Κάπως έτσι προτάθηκε το 2022 ως υποψήφιος και το όνομά του έγινε viral στη μακρά συζήτηση μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ για την προεδρία της Δημοκρατίας. Μιλούσαν τότε στα πηγαδάκια και τα πολιτικά ταβερνάκια για το καινοτόμο Pamporides Cyprus Meze Program: ΓεΣΥ για τους ευαίσθητους αριστερούς, ευελιξία στο Κυπριακό για τους υποκριτές του ΔΗΚΟ, εκσυγχρονισμό για τους πεφωτισμένους δεξιούς. Μας έκατσε στον λαιμό ο μεζές τελικά. Δεν κατέθεσε τα όπλα όμως ο Γιώργος Παμπορίδης.

Μετά τις προεδρικές και τις εξελίξεις εντός ΔΗΣΥ, μιλώντας και πάλιν ως δεξιός με απήχηση αυτή τη φορά μόνο στους δεξιούς της Λαϊκής Δεξιάς, ανακοίνωσε ότι σκεφτόταν να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Ο Γιώργος Παμπορίδης βέβαια έχει το γνώθι σ' αυτόν. Ήξερε ότι θα έχανε, οπότε ανέκρουσε πρύμναν. Τι θα κάνει; Θα έπρεπε ήδη να έχετε καταλάβει.

Πλατφόρμα περιστροφής

Μάλλον θα παραμείνει στην περιστρεφόμενη πολιτική του πλατφόρμα, αναζητώντας πότε δεξιά και πότε αριστερά τα κατάλληλα ακροατήρια. Προετοιμάζοντας διαγγέλματα και μανιφέστα κατά τη διάρκεια συμποσίων με τα μέλη της ολιγομελούς του πλατφόρμας κατά τας μεσημβρινάς ώρας στο νόστιμον εστιατόριο «Μπέμπα» στη Λευκωσία. Το 2028 δεν είναι μακριά, οι δε τρέχουσες διαπιστώσεις μάλλον έγκυρες: Τον Χριστοδουλίδη οι Κυπραίοι τον έχουν πάρει είδηση από τους πρώτους τρεις μήνες, την Αννίτα θα την κάψουν οι δικοί της εντός του κόμματος, το ΑΚΕΛ όπως πάντα δεν θα έχει υποψήφιο, ενώ ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ απλώς εξετάζουν χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις αν χωρούν και αυτοί πάνω σε κανέναν εξώστη. Εν κατακλείδι, το 2028 είναι πολύ πιθανό να είναι η χρονιά του Παμπορίδη.