Εδώ και αρκετές ημέρες οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης και κατ’ επέκταση το ανώτερο προσωπικό των υπουργείων επιδίδονται σε συντάξεις εκθέσεων με αποδέκτη το Προεδρικό Γραφείο αναφορικά με τα πεπραγμένα για τις πρώτες εκατό ημέρες διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη. Η αναφορά στις 100 μέρες είναι βεβαίως σχηματική και προφανώς δεν λαμβάνει ιδιαίτερες προεκτάσεις υπό την έννοια ότι δεν υπάρχει περίπτωση κυβέρνηση να παρουσιάσει έργο τις πρώτες ημέρες δράσης της. Υπάρχει ωστόσο η περίπτωση να ακολουθηθεί η πεπατημένη αλλά και να μετατραπεί το όλο σκηνικό που έχει κτιστεί τις τελευταίες ημέρες σε «άρρωστες και ανεξέλεγκτες εξαγγελίες», οι οποίες περίπου έχουν να κάνουν αντανακλαστικά με την προηγούμενη περίοδο όταν οι υποσχέσεις ήταν η κύρια γραμμή όχι μόνο του τωρινού Προέδρου, για να είμαστε δίκαιοι, αλλά και των άλλων διεκδικητών της εξουσίας.
Άχαρη και άοσμη…
Εν ολίγοις, η αποτίμηση των πρώτων 100 ημερών μιας διακυβέρνησης είναι μια άχαρη, άοσμη και τυπολατρική διαδικασία, η οποία ωστόσο μπορεί να αποτελέσει και το έναυσμα μια σοβαρής κριτικής για τα πρώτα κυβερνητικά βήματα, κάτι που συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή σχεδόν σε καθολικό πλαίσιο. Παρά δε του γεγονότος ότι ήδη μπορεί κάποιος να αναφερθεί σε ορισμένες κυβερνητικές δράσεις ή καλύτερα δράσεις συγκεκριμένων υπουργών που έφεραν αποτελέσματα, όπως είναι η συμφωνία για την ΑΤΑ αλλά και η αποφασιστική ενεργοποίηση προηγούμενων πρωτοβουλιών και σχεδιασμών υπό τον τίτλο κτίΖΩ.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ετοιμάζεται λοιπόν να παρουσιάσει σε διάσκεψη Τύπου την ερχόμενη Δευτέρα 19 Ιουνίου το όλο πλέγμα δράσης της διακυβέρνησής του. Θα επιχειρήσει να εμφανιστεί συνεπής με το δικό του πρόγραμμα όπως το παρουσίασε στην προεκλογική περίοδο.
Η απαξίωση
Προκαλεί ωστόσο μεγάλη απορία αν αυτή η εμφάνιση του Προέδρου, πέραν των συγκεκριμένων, κατά την εκτίμηση του ιδίου, επιτυχιών, θα καταφέρει να σταματήσει μια απαξίωση η οποία έχει να κάνει με την κυβερνητική πρακτική, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που τον στήριξαν, έχοντας ως επιχείρημα ότι η διακυβέρνησή του θα μπορούσε να δημιουργήσει προϋποθέσεις για κάτι διαφορετικό από εκείνο που βιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Το ερώτημα λοιπόν είναι κατά πόσον η κοινωνία σήμερα μπορεί να αποτιμήσει θετικά τη νέα διακυβέρνηση η οποία θα είναι σε θέση να αλλάξει το τοπίο. Η απάντηση εκ των δεδομένων δυστυχώς είναι προφανής: Σταδιακά η κοινή γνώμη προσγειώνεται αλλά και απογοητεύεται από τη δράση της παρούσας κυβέρνησης. Εμπεδώνεται η λογική ότι τίποτα διαφορετικό δεν μπορεί να βιώσει η κοινωνία, αν και ορισμένοι έχουν ακόμα πιο κατηγορηματική άποψη ότι η ρεαλιστική αποτίμηση της κυβερνητικής πρακτικής οδηγεί σε επικίνδυνες κατευθύνσεις, συγκριτικά με το παρελθόν.
Μόνο τη διαδικτυακή έρευνα που παρουσίασε ο «Π» την περασμένη Κυριακή να μελετήσει κάποιος θα εξαγάγει αβίαστα το συμπέρασμα πως οι Κύπριοι πολίτες περίμεναν περισσότερα από τον Νίκο Χριστοδουλίδη και την κυβέρνησή του. Χωρίς βεβαίως να τίθενται τα συμπεράσματα της έρευνας κατά τρόπο κατηγορηματικό, αφού βρισκόμαστε στην αρχή της διακυβέρνησης, εντούτοις το γεγονός πως το 55% των ερωτηθέντων αξιολογεί αρνητικά την κυβέρνηση, το 41% δεν θεωρεί ότι αυτή η κυβέρνηση φέρνει κάτι διαφορετικό, ενώ το 71% των πολιτών θεωρεί το Υπουργικό Συμβούλιο που διόρισε από μέτριο έως ανεπαρκές αναδεικνύουν ίσως μια εγγενή αδυναμία του όλου κυβερνητικού συστήματος με επικεφαλής τον Ν. Χριστοδουλίδη. Η απόπειρα μερικών υποστηρικτών του να αμφισβητήσουν τις τάσεις οι οποίες σήμερα επικρατούν δεν σημαίνει ότι αλλάζει το παγιωμένο δεδομένο κατά τη διάρκεια των πρώτων 100 ημερών. Δεν έπεισε την κοινωνία για την ορθότητα της κατεύθυνσης στην οποία κινείται η παρούσα κυβέρνηση. Χοντρικά ομιλούντες:
• Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη δεν έπεισε ότι διαθέτει μέθοδο υλοποίησης του προγράμματός της. Αυτό διαφάνηκε από την πρώτη μέρα σχηματισμού της κυβέρνησης για την οποία υπήρξαν οι φιλοδοξίες να αποτελέσει πρότυπο όχι απλώς σε επίπεδο σύνθεσής της αλλά και σε επίπεδο λειτουργικότητας. Αποτυχία και στους δύο άξονες. Είναι σε θέση αυτό να προβληματίσει τον τωρινό Πρόεδρο; Προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν φαίνεται. Αν το βλέπει αλλά αναμένει τον χρόνο, καλώς. Αν όμως βρίσκεται σε εξέλιξη αυτό που μπορεί να υποψιαστεί ο καθείς, ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος δεν έχει το αναγκαίο αισθητήριο να διαπιστώσει το πρόβλημα λειτουργικότητας της κυβέρνησής του, τότε όλοι μας βρισκόμαστε σε αδιέξοδο.
• Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει δημιουργήσει στο Προεδρικό ένα σύστημα δράσης το οποίο λειτουργεί, και μάλιστα με χοντροκομμένο τρόπο, με μεθόδους του παρελθόντος. Η κύρια και βασική του ομάδα δράσης αναλώνεται καθημερινά στη διοχέτευση σε διάφορα υπουργεία και οργανισμούς αιτήσεων για εξυπηρετήσεις. Δεκάδες καθημερινά τα αιτήματα τα οποία φθάνουν στα ανώτερα κλιμάκια των υπουργείων.
Το φαινόμενο που έχει να κάνει με την έξαρση του ρουσφετιού ανταποκρίνεται πλήρως και λειτουργεί αντανακλαστικά στη δράση του ίδιου του Προέδρου. Καθημερινά βρίσκεται στους δρόμους, εγκαινιάζει εκθέσεις, προαύλια ναών, καταθέτει θεμέλιους λίθους επί παντός έργου. Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι είναι ένας πολιτικός ο οποίος βρίσκεται συνεχώς κοντά στην κοινωνία. Ωστόσο, η κοινωνία έχει ανάγκη από μια στιβαρή προσωπικότητα που να δίνει λύσεις και να υλοποιεί οράματα. Προς το παρόν αυτό που κάνει η σημερινή κυβέρνηση είναι να «ταΐζει» τους οπαδούς των τριών κόμματων που τον στήριξαν, κυρίως, αλλά και μερικούς από την Κεντροδεξιά που είχαν μείνει στην απ' έξω το προηγούμενο διάστημα, με τα ιμάτια της εξουσίας ως άλλα πειναλέα όρνεα τα οποία τρέφουν τους πελάτες τους για να διατηρήσουν και τα ίδια στίγματα επιβίωσης.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν είχε και ούτε δυστυχώς διαθέτει, τώρα ως Πρόεδρος, μια στιβαρή ομάδα παραγωγής πολιτικής ενώ δεν έχει δίπλα του το σοβαρό και ισχυρό κόμμα της Δεξιάς για να συμπληρώνει τους σχεδιασμούς του είτε εσωτερικούς είτε αμιγώς πολιτικούς. Σε όλα τα επίπεδα, είτε αφορούν την ευρύτερη δημοσιονομική πολιτική είτε την εξωτερική πολιτική. Η αίσθηση ότι η διακυβέρνηση του τόπου βρίσκεται στον αέρα, είναι το λιγότερο που μπορεί κάποιος να πει, χωρίς χειροπιαστούς και ρεαλιστικούς σχεδιασμούς και κυρίως χωρίς προσανατολισμό.
Η κοινωνία αναμένει από τον Νίκο Χριστοδουλίδη ότι, παρά τον δημαγωγικό χαρακτήρα που έχει, εκ των πραγμάτων, μια κατάθεση για τις πρώτες 100 ημέρες της διακυβέρνησης, θα επιχειρήσει να πείσει πως πέραν των διακηρύξεων έχει και τα πολιτικά αποθέματα αλλά και τη στιβαρότητα να λειτουργήσει δημιουργικά και παραγωγικά. Επί του παρόντος εκείνο που αιωρείται στην ατμόσφαιρα είναι η φράση «Βλέποντας και κάνοντας». Το θέμα όμως είναι πως τα πειράματα εξαντλούν τις αντοχές όλων.
