Δεν ανήκουμε απλώς στη Δύση, είμαστε Δύση: Κωνσταντίνος Χριστοφίδης στον «Π»

Ο Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, δεν αιθεροβατεί και δεν έχει τη πεποίθηση ότι θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Έχει όμως τη πεποίθηση ότι η Κύπρος μπορεί να αλλάξει, αν η πολιτική ηγεσία αποφασίσει να αλλάξει τον εαυτό της. Προβάλλει ως αναγκαιότητα την λύση του κυπριακού θεωρώντας ότι η αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ θα λειτουργήσει καταλυτικά, γιατί θα δώσει το στίγμα της επιλογής μας να ανήκουμε στη Δύση. Επίσης ιεραρχεί ως το μεγαλύτερο πρόβλημα του τόπου, μετά το κυπριακό, την ευνοιοκρατία και την αναξιοκρατία που αποτελούν τη κύρια μορφή της διαφθοράς. Οι δημοσκοπήσεις δεν του δίνουν ελπίδες ότι μπορεί να περάσει στο δεύτερο γύρο αλλά ο ίδιος ελπίζει ότι μέρος των προτάσεων του μπορεί να γίνει κτήμα του επόμενου Προέδρου.

Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός

Είμαστε στο τέλος της προεκλογικής εκστρατείας και δεν μένει και πολύς χρόνος για ανατροπές.

Δεν είμαστε στο τέλος της εκστρατείας γιατί ακόμα και δύο εβδομάδες είναι πολύς χρόνος. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός…

Ωστόσο έχετε παρέμβαση στη πολιτική εδώ και πολλά χρόνια.

Ναι για πολλά χρόνια. Είμαι υποψήφιος γιατί προτείνω νέα πράγματα, βρίσκομαι εκτός του κατεστημένου, έχω σχέδιο για το τόπο μας, έχω προτάσεις και όλα αυτά θέλω να τα ακούσει η κυπριακή κοινωνία.

Είμαστε η εναλλακτική επιλογή

Πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού του ψηφοφόρου κυριαρχεί η αμφιβολία αν πρέπει να ψηφίσει έναν υποψήφιο που δεν έχει πολλές πιθανότητες εκλογής. Άλλωστε όσο και αν δεν είναι κομψό, αναφερόμαστε συνεχώς στους τρεις βασικούς υποψήφιους. Πως θα πείσετε τους ψηφοφόρος να επιλέξουν εσάς;

Θα ήθελα να πω στους συμπολίτες μας πως μια εκλογική διαδικασία δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα. Είναι και το τί κατατίθεται αλλά και η ζύμωση που γίνεται. Οι πολίτες στις 5 Φεβρουαρίου θα κάνουν τις επιλογές του, μεταξύ υποψηφίων και των προγραμμάτων τους, αλλά θα επιλέξουν και μεταξύ χαρακτήρων, φιλοσοφίας, ιδεών, σχεδίων…

Όχι πάντα.

Αυτό θέλουμε και αυτό ζητούμε από τους πολίτες να κάνουν. Στηρίζοντας τη δική μου υποψηφιότητα στηρίζουν αυτές τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί. Θέλουν τα παιδιά τους να μένουν και να δημιουργούν στο τόπο τους σε ποιοτικές θέσεις εργασίας; Θέλουν τα παιδιά τους να επιστρέψουν από τη διασπορά; Θέλουν να πληρώνουν το κιλοβατώριο σε πολύ πιο χαμηλές τιμές από αυτές που πληρώνουμε σήμερα; Θέλουν ένα Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο; Θέλουν ένα δημόσιο σχολείο το οποίο να είναι πραγματικά η ραχοκοκαλιά του τόπου;

Η απάντηση προφανώς είναι ποιος δεν θα το ήθελε; Το ερώτημα είναι , ποιος θα το κάνει;

Αν με όλα αυτά που τους λέμε συμφωνούν, τότε τους δίνουμε μια εναλλακτική πρόταση. Αν αυτή η πρόταση πάει καλά, οι υποψήφιοι που θα περάσουν στον δεύτερο γύρο, θα αναγκαστούν να επιλέξουν και να υιοθετήσουν αποσπάσματα από αυτές τις προτάσεις για να έχουν την απαιτούμενη επιπλέον πολιτική αποδοχή. Αν λοιπόν η υποψηφιότητα μας πάει καλά, πολλά σημεία των δικών μας εισηγήσεων, θα γίνουν μέρος των δικών τους προγραμμάτων.

Κάνε το όπως στο Πανεπιστήμιο

Οι πολίτες δικαιολογημένα είναι καχύποπτοι και δεν είναι σίγουροι πως όσα λέγονται προεκλογικώς μετουσιώνονται σε πράξεις μετεκλογικώς.

Οι πολίτες πρέπει να βλέπουν την ιστορία του καθενός μας. Εγώ ήμουν πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου για 8 χρόνια. Ανέλαβα το 2010 μέσα στην καρδιά της κρίσης και ο κάθε πολίτης που πηγαίνει σήμερα στη Πανεπιστημιούπολη με όλα αυτά που έγιναν και όλα αυτά που γίνονται νιώθει πάρα πολύ περήφανος. Σε ώρες κρίσης, όταν ο τόπος κατάρρεε και δεν μπορούσαμε να δανειστούμε ένα ευρώ, στο Πανεπιστήμιο καταφέραμε να φέρουμε κοντά την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, καταφέραμε να προσελκύσουμε δεκάδες εκατομμύρια από δωρεές, μας εμπιστεύτηκαν πολλοί άνθρωποι και δώσαμε στο πανεπιστήμιο μια άλλη πνοή. Εκείνα τα χρόνια το πανεπιστήμιο ανέβαινε τις διεθνείς κατατάξεις με έναν εντυπωσιακό τρόπο. Αποδείξαμε ότι και τα Πανεπιστήμια μικρών χωρών, μέσα στο διεθνές πλαίσιο μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Θα σας πει κάποιος, ότι το κράτος δεν είναι Πανεπιστήμιο

Τα πανεπιστήμια είναι πολύ πιο δύσκολο να τα διοικήσει κανείς, γιατί έχει να κάνει με ανθρώπους που έχουν μια ιδιαίτερη εγκεφαλική διαδικασία. Αυτό που κάναμε τότε για το Πανεπιστήμιο, μπορούμε να το κάνουμε για ολόκληρη τη Κύπρο και μπορούμε να δημιουργήσουμε τις προοπτικές μιας άλλης οικονομικής πολιτικής και μιας νέας αρχιτεκτονικής ανάπτυξης. Μπορούμε πραγματικά να πάμε μπροστά το τόπο μας σε όλα τα επίπεδα.

Ξεκάθαρα στη Δύση

Δεν είναι τα πάντα οικονομία. Για να έρθουμε στο κυπριακό, θα σας ρωτήσω πως θα λύνατε το πρόβλημα, αν για παράδειγμα ερχόταν ένα άλλο ανύπαρκτο Πανεπιστήμιο και καταλάμβανε δέκα κτήρια του Πανεπιστημίου Κύπρου. Αυτό κάνει τώρα το κατοχικό καθεστώς.

Η διχοτόμηση μας πληγώνει και όσο περνάει ο καιρός η γραμμή αντιπαράταξης μετατρέπεται σε σκληρό σύνορο με τη Τουρκία.

Το περιγράφει και ο ΓΓ του ΟΗΕ στην τελευταία του έκθεση

Και έχει δίκιο ο ΓΓ του ΟΗΕ, όπως το περιγράφει. Αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή είναι κυρίως οι εξωτερικές πτυχές του κυπριακού προβλήματος. Για τις εσωτερικές πτυχές δύσκολα θα ενδιαφέρονταν οι ξένοι. Οι εξωτερικές πτυχές όμως επηρεάζουν του πάντες και την γεωπολιτική κατάσταση. Επηρεάζεται η ανατολική Μεσόγειος ολόκληρη. Εκτιμώ ότι σύντομα θα άμε σε ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα στη περιοχή.

Δεν έχει γίνει αυτό το ξεκαθάρισμα;

Κάθε άλλο. Αυτή τη στιγμή η περιοχή μας αναστατώνεται από τον συνεχώς εντεινόμενο τουρκοσουνιτικό επεκτατισμό, ο οποίος είναι απέναντι σε όλους τους λαούς της περιοχής μας, είτε είναι Έλληνες, Κούρδοι, Σύροι, Αρμένιοι, Ισραηλινοί, Άραβες κλπ Σε αυτό το ξεκαθάρισμα αυτός που θα συμμετέχει περισσότερο θα είναι βεβαίως οι ΗΠΑ και η Δύση ευρύτερα που επανέρχεται με έντονο τρόπο στη περιοχή μας. Η άρση του εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων για τη Κύπρο δεν είναι απλώς μια λεπτομέρεια. Είναι πολύ σημαντικό βήμα.

Στο τραπέζι ή στο μενού;

Δεν πιστεύει βεβαίως κάποιος ότι θα εξοπλιστούμε με αμερικανικά και δυτικά συστήματα και θα αντικαταστήσουμε τον υπάρχοντα ρωσικό εξοπλισμό

Αυτό μοιραία θα γίνει σταδιακά είτε το θέλουμε είτε όχι. Αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι πως η Κύπρος πρέπει να κάνει επιτέλους την αίτηση της για ένταξη στο ΝΑΤΟ

Η απάντηση είναι ότι μια τέτοια αίτηση δεν θα έχει τύχη αφού υπάρχει το βέτο της Τουρκίας

Όταν ο ΓΓ του ΝΑΤΟ αναχωρούσε πριν λίγες ημέρες από τη Τουρκία, μετά έκανε μια καταπληκτική δήλωση λέγοντας πως η Φινλανδία και η Σουηδία θα μπουν στο ΝΑΤΟ είτε το θέλει είτε όχι η Τουρκία. Τα συμφέροντα είναι πολύ μεγάλα και η Τουρκία από μόνη της δεν μπορεί να τα ανατρέψει.

Το θέμα είναι τι ανταλλάγματα θα πάρει

Πριν λίγο καιρό λέγανε ότι θα ζητήσει να της δώσουν τους «τρομοκράτες» Κούρδους, κάτι που έγινε σαφές ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Η Τουρκία δεν θέλει με τίποτα την ένταξη κυρίως της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ γιατί κάτι τέτοιο ανατρέπει μια κατάσταση που είχε δημιουργηθεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Φινλανδία έχει σύνορο 1250 χιλιομέτρων με τη Ρωσία…

Να επανέλθουμε στα της πρόθεσης για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ

Αν κάνουμε την αίτηση μας, πρωτίστως δίνουμε το στίγμα μας. Παίρνουμε την ιστορική απόφαση, πως επιτέλους ανήκουμε στη Δύση. Όχι απλά ανήκουμε, είμαστε Δύση.

Μα αυτό δεν είναι σαφές από το 2004 με την ένταξη μας στην ΕΕ;

Όχι βεβαίως. Η Κύπρος είναι γεμάτη με ρώσικο χρήμα. Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, την παραμονή του «κουρέματος» το 2013, έστειλε τον τότε υπουργό στη Ρωσία για να ζητιανέψει, δεν έδωσε την εντύπωση ότι βλέπουμε προς τη Δύση και είμαστε πραγματικά ανεξάρτητοι. Με την αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ ανοίγει για ολόκληρη τη συμμαχία το κεφάλαιο της διεύρυνσης της προς την Ανατολική Μεσόγειο και πραγματικά ανοίγει το κεφάλαιο του κυπριακού.

Γιατί αυτό δεν μπορούσε να γίνει τα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή, όταν εμπλέκονταν τρεις ΝΑΤΟϊκές χώρες; Η Ελλάδα, η Τουρκία και η Μεγάλη Βρετανία.

Γιατί είχαμε ηγεσίες που δεν έβλεπαν ποτέ μπροστά. Αυτό έπρεπε να γίνει από το 1960 και όχι από το 1974.

Ωστόσο οι πολίτες στη πλειοψηφία τους, έχουν την άποψη ότι το ΝΑΤΟ δημιούργησε το πρόβλημα.

Δεν έχουν πια αυτή την άποψη. Υπάρχουν δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι οι πολίτες έχουν πλέον αλλάξει. Μετά την ίδρυση του ΝΑΤΟ δεν υπήρξε πόλεμος μεταξύ χωρών της Συμμαχίας. Υπάρχει η ελληνοτουρκική διένεξη, αλλά αυτή η διένεξη εκτονωνόταν πάντα στη Κύπρο η οποία δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ. Πρέπει να κάνουμε το βήμα, γιατί όταν θα γίνει το τελικό ξεκαθάρισμα στη περιοχή μας, θα ισχύσει αυτό που λέμε, πως, όταν δεν είσαι στο τραπέζι, θα είσαι στο μενού. Εμείς πρέπει να είμαστε στο τραπέζι, την καθοριστική στιγμή. Πιστεύω πως δεν υπάρχει Κύπριος πατριώτης που θα αρνηθεί την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, με αντάλλαγμα τη κατάργηση των τουρκικών εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας.

Σημαντικοί για της ΗΠΑ

Το θέμα όμως δεν είναι και τόσο απλό. Το κυπριακό μπορεί να λυθεί αυτοτελώς, αν δεν επιλυθούν και τα προβλήματα στο Αιγαίο ή της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών στην περιοχή; Προφανώς δεν είναι μονοδιάστατο το πρόβλημα.

Όχι, είναι πολυδιάστατο και προφανώς θα υπάρξει διάλογος. Θεωρώ όμως ότι η Κύπρος στην ανατολική Μεσόγειο είναι πολύ σημαντικό χαρτί για τις ΗΠΑ.

Μήπως υπερεκτιμούμε τον στρατηγικό μας ρόλο;

Όχι. Είμαστε δίπλα στο Ισραήλ, είμαστε δίπλα από τις χώρες της Συμφωνίας του Αβραάμ, είμαστε δίπλα από λαούς που υπερβαίνουν τα 30 – 40 εκατομμύρια χωρίς να έχουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και μιλώ για τους Κούρδους… Όλα αυτά κάποια στιγμή θα ξεκαθαρίσουν. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία όσο και αν προσπαθούν να τη κρατήσουν στη Δύση, αλλάζει και βλέπει όλο και περισσότερο στην Ευρασία.

Θεωρείτε πως έχει αλλάξει τα πράγματα και σε σχέση με το κυπριακό, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία;

Θεωρώ πως ναι. Όσο μας πλήγωσε το ΝΑΤΟ το 74 με την άμεση ή έμμεση εμπλοκή του στην εισβολή, άλλο τόσο μας πλήγωσε και η Ρωσία ως Σοβιετική Ένωση, με τη σιωπή της και αυτό αποτελεί ιστορική πραγματικότητα. Είμαστε χώρα της Δύσης και αν κάναμε διαφορετικές επιλογές από το 1960, θα ήταν διαφορετική η μοίρα του τόπου μας, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Το 1960, το πρώτο κράτος που αναγνώρισε τη Κυπριακή Δημοκρατία ήταν το Ισραήλ, γιατί προσέβλεπε στη Κύπρο, που είναι μη μουσουλμανικό κράτος για μια διέξοδο προς την Ευρώπη. Όλες αυτές τις ιστορικές ευκαιρίες δεν τις αξιοποιήσαμε.

Μια μετοχή ο καθένας

Πολύ σημαντικά τα θέματα του κυπριακού και των διεθνών εξελίξεων, αλλά νομίζω πως οι πολίτες όταν θα πάνε να ψηφίσουν θα σταθμίσουν και τα στενά θέματα της καθημερινότητας. Ακρίβεια, διαφθορά, ανεργία κλπ

Έχουν δίκιο οι πολίτες. Θα έλεγα πως η ενέργεια είναι η ατμομηχανή του πληθωρισμού. Αυτή τη στιγμή όπως έχουν τα πράγματα έχουμε ανάγκη από φτηνή ενέργεια. Μπορούμε να την έχουμε; Βεβαίως και μπορούμε.

Πες τε μας και το πως.

Εμείς έχουμε προτείνει τα πράσινα κοινωνικά φωτοβολταϊκά πάρκα. Ο κάθε Κύπριος μπορεί να έχει μια μετοχή των 3.000 ευρώ συμμετέχοντας σε αυτά τα πάρκα. Ο ήλιος και ο άνεμος ανήκουν σε όλους μας και όχι μόνο σε κάποιους επιχειρηματίες φίλους του πολιτικού συστήματος, φίλους του κ. Αβέρωφ.

Μα γιατί αναφέρεστε μόνο στον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου;

Γιατί βλέπω ότι οι περισσότεροι φίλοι είναι δικοί του… Λοιπόν, πήγαμε στις ευρωπαϊκές τράπεζες και στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης είναι έτοιμες να δανείσουν κάθε Κύπριο, από βρέφος μέχρι 110 χρονών να αγοράσει αυτή τη μετοχή. Ένα βρέφος που αγοράζει αυτή τη μετοχή, όταν θα γίνει 20 χρονών θα έχει στη τράπεζα 20.000 με 25.000 ευρώ και ένας ηλικιωμένος θα αυξήσει τη σύνταξη του κατά 100 ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Θα πάρουμε το ηλεκτρικό ρεύμα από τα 30 σεντς στα 7 σεντς . Επίσης θα εξοικονομεί η ΑΗΚ 1 δις ευρώ το χρόνο, από την εισαγωγή πετρελαιοειδών. Αυτό σημαίνει 20.000 ποιοτικές θέσεις εργασίας των 50.000 η κάθε μία για νέους ανθρώπους.

Η γάγγραινα της διαφθοράς

Καλά όλα αυτά, αλλά συνήθως το μεγάλο πρόβλημα σε κάθε βήμα που κάνει το κράτος χάνεται στη διαφθορά.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του τόπου από το 1960 μέχρι σήμερα είναι η ευνοιοκρατία και η αναξιοκρατία, που αποτελούν τη κύρια μορφή της διαφθοράς. Στη Κύπρο έχουμε δύο τείχη. Το ένα είναι το τείχος της κατοχής και το άλλο είναι το τείχος που χτίζεται από το διεφθαρμένο κράτος εδώ και 60 χρόνια και χωρίζει τους ανθρώπους σε αυτούς που έχουν πρόσβαση στην εξουσία και σε αυτούς που δεν έχουν.