Η μερική Κύπρος... μερικών πατριωτών

Κυκλοφόρησε η έκθεση του Γενικού Γραμματέα για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ και ο Νίκος Αναστασιάδης, ως γνήσιος κληρονόμος του πατριωτικού DNA των δυνάμεων του Κέντρου, ξεκίνησε να καταγγέλλει όσους απεργάζονται κακά για την Κύπρο. Μια από τα ίδια. Λες και στην εξουσία βρίσκεται ο Σπύρος Κυπριανού ή ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Όπως λέει με συνέπεια από το 2017, μας φταίει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Γκουτέρες, ο εκπρόσωπός του στη Λευκωσία Στιούαρτ, μας φταίνε τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και όχι ο τρόπος που σκεφτόμαστε.

Η συζήτηση όπως πάντα περί όνου σκιάς. Το γήπεδο της Τσετίνκαγια και το ύψος της περίφραξής του. Η μετακίνηση κάποιων βαρελιών στα Στροβίλια. Κοντά σε αυτά και κάποια πιο σοβαρά. Ανοίγουν νέες παραλίες στην περίκλειστη πόλη των Βαρωσίων, ετοιμάζονται να γίνουν νέες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η αναλογία

Μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν το 2004, η συζήτηση στρεφόταν στη Μόρφου και την Καρπασία. Κτίζονταν πανεπιστήμια στη Μόρφου και γύρω από τη Μόρφου και νέα τζαμιά το 2005. Χιλιάδες νέοι έποικοι και στη Λέυκα και τη Ζώδια και την Καρπασία, που απέκτησε και μαρίνα. Που γέμισε εξοχικές επαύλεις από τη Γιαλούσα μέχρι το Ριζοκάρπασο. Πριν μερικές βδομάδες, γνώρισα έναν καθηγητή 40 χρόνων. Έχει ξετρελαθεί με την Καρπασία. Του άρεσαν οι παραλίες στο «Γενί Ερένκιοϊ», όπως μου είπε. Θα ξαναπάει του χρόνου γιατί τα καταλύματα εκεί γύρω είναι πολύ πιο φθηνά από ό,τι στην Πάφο και οι παραλίες σχετικά πιο ήρεμες και καθαρές. Εκατοντάδες είναι οι Ε/Κ που κάθε χρόνο κάνουν κάμπινγκ στην πιο όμορφη παραλία της Καρπασίας και της Κύπρου, λίγο πριν το Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα. Μεταξύ μας, καλά κάνουν. Αυτούς τους οπαδούς της «ολικής Κύπρου» τους εκτιμώ πολύ περισσότερο από τον εθνικόφρονα Νίκο Αναστασιάδη και το σλόγκαν της «μερικής Κύπρου», ότι «η Λεμεσός πετά». Όπως κάποτε είπε ο δημοσιογράφος Βασίλης Ραφαηλίδης, «χρειάστηκε καιρός για να καταλάβω σε τούτον τον τόπο ότι όσο πιο βλαξ είσαι, τόσο καλύτερος εθνικόφρων γίνεσαι».

Μας αναστάτωσε είναι αλήθεια λίγο το Βαρώσι, αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί. Οι Βαρωσιώτες στην πλειοψηφία τους πήγαν και ψήφισαν Λεμεσού Αθανάσιο και όχι τον δικό τους τον δεσπότη που πάει και λειτουργεί τον Άγιο Εξορινό στη μεσαιωνική πόλη. Η εξοικείωση αργά αλλά σταθερά θα επέλθει, όπως αντιλαμβάνεστε και στο Βαρώσι. Σήμερα καθαρίζουν δρόμους και ανοίγουν παραλίες. Αύριο θα αρχίσουν να χτίζουν νέα και πολυτελή ξενοδοχεία στη χρυσή αμμουδιά της. Κάποιοι δικοί μας θα αποζημιωθούν ή θα συνεταιρέψουν... με την κατοχή! Κάποιες μνήμες θα ταφούν με όσους τις κουβαλούν. Τα ονόματα ξεθωριάζουν και χιλιάδες τόνοι μπετόν θα αλλάξουν την εικόνα οριστικά. Δέστε σήμερα τη Λεμεσό. Ποιος τη θυμάται πριν το 1974; Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Το ίδιο έγινε και στην Κερύνεια. Κάποιες παραλίες στη Λάπηθο, τον Καραβά και το Καράκουμι πωλήθηκαν από τους Ε/Κ ιδιοκτήτες τους. Κάποιοι άλλοι έμειναν να διαμαρτύρονται μέχρι να πεθάνουν. Σε μερικά χρόνια, τα ξενοδοχεία στον Πρωταρά και την Αγία Νάπα ίσως θεωρούνται πολύ ακριβά ή απλώς μονοθεματικά. Κάποια ξενοδοχεία στο Βαρώσι δίπλα από τη μεσαιωνική Famagusta, πολύ δίπλα στη βυζαντινή Κωνσταντία, την Αρσινόη, την αρχαία Σαλαμίνα και την προϊστορική Έγκωμη, θα είναι μέρος ενός τεράστιου θεματικού πάρκου που θα προσελκύει τουρισμό 12 μήνες τον χρόνο. Φωνή Κυρίου επί των υδάτων. Νήσος τις έστι, θα φωνάξουν οι εθνικόφρονες. Οι Τούρκοι αν δούμε τι γίνεται στα παράλια της Μικράς Ασίας, σέβονται ίσως και καλύτερα τις αρχαιότητες, αφού εμπλουτίζουν το τουριστικό προϊόν τους. Στην Κύπρο, όπως έγινε στην Αμαθούντα, όπως γίνεται σήμερα στη Γεροσκήπου, οι αρχαιότητες θάβονται στα θεμέλια των πεντάστερων για να κερδίσει ο αχόρταγος ντιβέλοπερ ακόμα έναν όροφο.

Η γελοιότητα

Μείναμε με κάτι χαρτιά στα χέρια. Έχει καταντήσει -και αυτό είναι θλιβερό- να επικαλείται κάποιος σήμερα τα ψηφίσματα του 1974 και του 1975. Τα οποία στην πλειοψηφία τους καλούσαν σε κατάπαυση του πυρός και εκκίνηση συνομιλιών για εξομάλυνση της εμπόλεμης κατάστασης. Μιλάμε για ψηφίσματα τα οποία δεν καταδίκασαν ποτέ την Τουρκία ως εισβολέα.

Η επιστροφή στα ψηφίσματα του 1974 δεν είναι τυχαία. Ρίχνει τόνους λήθης στο σχέδιο Γκάλι, το σχέδιο Ανάν, το πλαίσιο Γκουτέρες. Επικοινωνιακό τρικ για να πειστεί ο νοήμων λαός ότι οι πολιτικοί μας διαχρονικά δεν έχουν καμιά ευθύνη. Φταίει μόνο η μια πλευρά: Η άδικη, η βάρβαρη. Φταίει ο διεθνής παράγοντας, ο οποίος μετά από 45 χρόνια διαπραγματεύσεων, δεν καταλαβαίνει ότι το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής και ότι για να λυθεί, πρέπει να φύγει και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης και ...όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους. Στην κυριολεξία, οι πολιτικάντηδές μας προκαλούν τεράστια αμηχανία ακόμα και σε φίλους αυτής της χώρας και των κρατών που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν, υπενθυμίζοντάς μας διακριτικά τις δεκάδες συσκέψεις, διασκέψεις, προσχέδια, σχέδια και πλαίσια λύσης που κατατέθηκαν. Μας θυμίζουν το έδαφος που διανύσαμε, τις υποχωρήσεις που έγιναν στο τραπέζι, τις εκατομμύρια ώρες που διατέθηκαν από το 1964 για να βρεθεί η ίσια ενός εκατομμυρίου αππωμένων Ε/Κ και Τ/Κ που νομίζουν ότι είναι υποχρέωση όλων να ασχολούνται μαζί τους.

Αυτό που δυστυχώς εμπεδώθηκε από τους Σπύρο -Τάσσο- και σήμερα Αναστασιάδη, είναι ότι φίλοι μας είναι όσοι καταγγέλλουν από το πρωί μέχρι το βράδυ την τουρκική πλευρά για αδιαλλαξία. Όσοι προσπαθούν να φέρουν τις δύο πλευρές κοντά, όσοι λένε στον κ. Αναστασιάδη και Τατάρ «κύριοι, φταίτε και οι δύο εξαιτίας της αδιέξοδης ρητορικής σας», είναι εχθροί.

Αυτό τον Τατάρ τον βολεύει. Όπως βολεύει οποιοδήποτε έχει καβαλήσει τον γάιδαρο και έχει αρχίσει να κουνά τα πόδια του, ενώ ο άλλος τον τρέχει από πίσω, ενίοτε γλιστρώντας μέσα στις ακαθαρσίες που αφήνει πίσω του.

Οι μερικότητες

Το Κυπριακό δεν θα λυθεί όσο μερικοί Ελληνοκύπριοι φωνάζουν εναντίον μερικών Τουρκοκυπρίων και τανάπαλι. Δεν θα λυθεί όσο κι αν κάθε βράδυ ο φίλος μου ο Μιχάλης Ιγνατίου εξιστορεί από το Omega τα κατορθώματα του γερουσιαστή Μενέντεζ στην Ουάσινγκτον, όσο κι αν οι Ε/Κ τρέχουν από πίσω τον Εμανουέλ Μακρόν να στείλει το αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκολ στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο κι αν ο Αναστασιάδης μπήκε με αποφασιστικότητα στο τζετ της Κυπριακής Δημοκρατίας και πήγε στο Μπάκιγχαμ να μιλήσει στον βασιλιά Κάρολο για το Κυπριακό! Ούτε οι Τουρκοκύπριοι θα ζήσουν ποτέ σε μια αξιοπρεπή χώρα όσο εκλέγουν αναξιοπρεπείς ηγέτες, οι οποίοι είναι πάντα έτοιμοι να αναλάβουν ρόλο υποτακτικών της Άγκυρας στη Λευκωσία. Ο κ. Τατάρ, ως μπουγιούκ τσογλάν του Ταγίπ Ερντογάν, δεν εξυπηρετεί τη χώρα μας.

Όσο οι Κύπριοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το Κυπριακό ολικά, κάποιοι απατεώνες θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους μερικά. Κάποτε θα πετά η Λεμεσός, κάποτε το Βαρώσι, κάποτε η Κερύνεια, κάποτε η Λάρνακα, προς δόξαν μερικών απατεώνων.