Νίκος Χριστοδουλίδης, Ειρήνη Χαραλαμπίδου - Τι κοινό έχουν μεταξύ τους;

Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό. Τι κοινό έχουν ο Νίκος Χριστοδουλίδης και η Ειρήνη Χαραλαμπίδου; Κάποιος θα μπορούσε να απαντήσει κανένα. Η κ. Χαραλαμπίδου ανήκει στο ΑΚΕΛ, ο Νίκος Χριστοδουλίδης στο ΔΗΣΥ, οπότε οι διαφορές τους είναι τεράστιες.

Από την άλλη, αν κάποιος παρακολουθήσει στενά την πολιτική τους καριέρα, ίσως διαπιστώσει πολλά κοινά.

* Και οι δύο είναι φιλόδοξοι και θέλουν στην πολιτική να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

* Και οι δύο προέκυψαν ως στελέχη των κομμάτων τους, προερχόμενοι από άλλους χώρους.

* Και οι δύο δείχνουν έτοιμοι να αντιπαρατεθούν με τα κόμματα, τα οποία τους έδωσαν στέγη και κυρίως πολιτική υπόσταση.

Η είσοδος στο κόμμα

* Η κ. Ειρήνη Χαραλαμπίδου ξεκίνησε την όποια πολιτική της δραστηριότητα ως Δηκοϊκιά. Ο πατέρας της υπήρξε στέλεχος του ΔΗΚΟ και αντιδήμαρχος Έγκωμης. Η ίδια, στα πρώτα της βήματα ως δημοσιογράφος, εργάστηκε στον Αγώνα, αργότερα στην Κομματική Εφημερίδα του ΔΗΚΟ, την Ελευθεροτυπία, και επίσης στον Κήρυκα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Αργότερα, στο πλευρό του Τάσσου συμπορεύτηκε με την καμπάνια του ΟΧΙ στα Δημοψηφίσματα. Η κ. Χαραλαμπίδου έγινε γνωστή μέσω της τηλεόρασης. Ως δηκοϊκό στέλεχος, προσελήφθη στο ΡΙΚ και έγινε πασίγνωστη διά της εκπομπής Ευχάριστο Σαββατόβραδο. Ακολούθησαν διάφορες άλλες εκπομπές παρομοίου είδους στον Λόγο και στον Αντένα, για να καταλήξει στο ΡΙΚ με την εκπομπή «Το Συζητάμε». Το περιεχόμενο αυτής της εκπομπής τη βοήθησε, αφού έδειξε ότι έχει και πολλές άλλες ικανότητες. Από γλάστρα του Ευχάριστου Σαββατόβραδου και του Αντενίσιμο, απέδειξε ότι έχει πολιτικό κριτήριο και ότι μπορούσε να προσελκύσει στο ακροατήριό της και σοβαρούς τηλεθεατές. Τότε ήταν που το ΑΚΕΛ της έκανε πρόταση (το 2011) να ασχοληθεί με την πολιτική και να κατέλθει στις βουλευτικές με τις Νέες Δυνάμεις. Από την άλλη, η κ. Ειρήνη Χαρλαμπίδου ουδέποτε έκρυψε τις πολιτικές της θέσεις, ότι δηλαδή δεν ενστερνιζόταν τον Μαρξισμό-Λενινισμό του ΑΚΕΛ. Δεν έκρυψε ακόμα ότι ήταν οπαδός του ΑΠΟΕΛ, αφού πήγαινε και στα ματς της ομάδας της.

* Ο κ. Νίκος Χριστοδουλίδης έκανε τα πρώτα του πολιτικά βήματα στη Νέα Υόρκη ως φοιτητής. Χρημάτισε μέλος κυρίως της αυλής διαφόρων γενικών προξένων που έστελνε το ΔΗΚΟ τότε στη Νέα Υόρκη, για να ελέγχουν τους ομογενείς, στο πλαίσιο μιας απλοϊκής πολιτικής προσέγγισης, σε επίπεδο μαθήματος αγωνιστικής πατριδογνωσίας. Η ουσιαστική πολιτικοποίησή του επιτεύχθηκε όταν γνώρισε τη σύζυγό του κ. Φιλίππα Καρσερά, η οποία είναι και ο πολιτικός ιθύνων νους της οικογένειας, σύμφωνα με πληθώρα στελεχών που συνεργάστηκαν μαζί τους στο Προεδρικό. Η κ. Καρσερά στην Αθήνα υπήρξε εκ των ηγετικών στελεχών της εθνικιστικής φοιτητικής παράταξης Δράσις. Αντίπαλοι της κ. Φιλίππας, κατά την περίοδο των σπουδών της, ήταν οι τότε φοιτητές-μέλη της Πρωτοπορίας Κωνσταντίνος Πετρίδης (νυν υπουργός Οικονομικών) και η Αναστασία Ανθούση (νυν υφυπουργός Προνοίας), τους οποίους οι συνάδελφοί της αποκαλούσαν ενδοτικούς και Κληριδάκια. Ο κ. Νίκος Χριστοδουλίδης, στη συνέχεια, υπηρέτησε ως εκπρόσωπος Τύπου της Κυπριακής Προεδρίας της ΕΕ, υπό τον Ανδρέα Μαυρογιάννη που διορίστηκε υφυπουργός στην κυβέρνηση Χριστόφια. Μαθήτευσε στα διπλωματικά έδρανα του πρέσβη Τάσσου Τζιωνή και ευνοήθηκε τα μάλα από τον Αβέρωφ Νεοφύτου το 2013, όταν ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ ήθελε να τον διορίσει εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος. Του κανόνισε μάλιστα και βασιλικό μισθό από γνωστό επιχειρηματία. Εισέπραξε και προκαταβολικά δύο μισθούς τους οποίους δεν επέστρεψε, σύμφωνα με ισχυρισμό του επιχειρηματία, όταν αποφάσισε να πάει ως δημόσιος υπάλληλος - κυβερνητικός εκπρόσωπος στο Προεδρικό. Στο Προεδρικό μετατέθηκε και η σύζυγός του στη συνέχεια, στο Διπλωματικό Γραφείο του Προέδρου Αναστασιάδη.

Τι άλλο κοινό;

Με βάση τα πιο πάνω, μπορεί να γίνει ακόμα μια διαπίστωση για την κ. Ειρήνη Χαραλαμπίδου και τον κ. Νίκο Χριστοδουλίδη. Έχουν δηλαδή ακόμα κάτι κοινό:

Και οι δύο ευνοήθηκαν τα μάλα από τα κόμματα που τους υποδέχτηκαν. Τους ανέχτηκαν με τη διαφορετικότητά τους, δεν έλαβαν υπόψη τις ιδεολογικές τους καταβολές και τους έδωσαν το δικαίωμα να αισθάνονται μέλη των κομμάτων τους. Η κ. Χαραλαμπίδου εισήλθε στη Βουλή, με το ΑΚΕΛ στις δύο τελευταίες βουλευτικές εκλογές να την αναδεικνύει πρώτη σε σταυρούς προτίμησης. Με τον κ. Χριστοδουλίδη να υπουργοποιείται και να αποτελεί μέρος του Πολιτικού Γραφείου και του Ανωτάτου Συμβουλίου του ΔΗΣΥ.

Θέλουν να επιβληθούν

Ποια η σχέση των δύο αυτών στελεχών σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές του 2023; Ας εντοπίσουμε ακόμα ένα κοινό στοιχείο στη συμπεριφορά τους: Έχουν την ίδια φιλοδοξία να επιβάλουν στα κόμματά τους την άποψή τους, γιατί θεωρούν ότι είναι δημοφιλείς, σε αντίθεση με τα κόμματά τους τα οποία βρίσκονται υπό διάλυση.

* Ο κ. Χριστοδουλίδης αποφάσισε, μετά από 9 χρόνια στη διακυβέρνηση Αναστασιάδη, μετά από τις δυναμικές παρεμβάσεις Αβέρωφ Νεοφύτου και Ιωάννη Κασουλίδη το 2018 ώστε να αναλάβει το Υπουργείο Εξωτερικών, ότι έφτασε η ώρα και η στιγμή να διεκδικήσει το προεδρικό αξίωμα. Όχι, βέβαια, μέσα από το κόμμα που τον ανέδειξε σε πολιτικό, αλλά ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Όταν του ζητήθηκε να κινηθεί μέσα από τις διαδικασίες του κόμματος, παραιτήθηκε και οργανώνει σήμερα το επιτελείο του. Διεκδικώντας τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ, οι οποίοι πιστεύει ότι θα τον ακολουθήσουν. Μαζεύοντας δίπλα του κάποιους που δεν κατάφεραν να εκλεγούν, δεν διορίστηκαν σε θέσεις που ήθελαν ή αναζητούν ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας, βλέποντας στο πρόσωπο του κ. Χριστοδουλίδη διέξοδο. Οδηγώντας, θα μπορούσε κάποιος να πει, το κόμμα του ακόμα και σε διάσπαση, διότι θεωρεί ότι είναι αρκετά δημοφιλής και ότι μπορεί να το κάνει.

* Η κ. Ειρήνη Χαραλαμπίδου με συνεχείς παρεμβάσεις της επιχειρεί να επιβάλει ή να αποκλείσει υποψηφίους που συζητά το κόμμα της ενόψει προεδρικών. Δήλωσε πχ την αντίθεσή της να τεθεί το όνομα του κ. Παμπορίδη στο τραπέζι των συζητήσεων, γιατί υπήρξε υπουργός της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Στον δικό της κύκλο, μάλιστα, αναφέρει ότι σε περίπτωση καθόδου του Παμπορίδη θα κατέλθει η ίδια υποψήφιος για να σώσει την τιμή της Αριστεράς. Από την άλλη, κι ενώ η ίδια σήμερα εμφανίζεται ως μέλος της Αριστεράς, δεν είχε κανένα πρόβλημα όταν το κόμμα της ξεκίνησε διαβουλεύσεις με τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ κ. Νικόλα Παπαδόπουλο, ο οποίος τουλάχιστον σε σχέση με το Κυπριακό έχει διαφορές με το ΑΚΕΛ, όπως η μέρα με τη νύκτα. Κάποιοι στο ΑΚΕΛ δικαιολογημένα λένε ότι η κ. Χαραλαμπίδου, με τη στάση της, δεν προβάλλει τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές της διαφορές, που δεν υπάρχουν, αλλά κάνει ό,τι κάνει διότι θα ήθελε η ίδια, με βάση τη δημοφιλία της, να υποχρεώσει το κόμμα της να την χρήσει ως υποψήφια για τις προεδρικές του 2023.

Εν ολίγοις

Εν κατακλείδι, όπως διάφορα στελέχη του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ σχολιάζουν, ο κ. Χριστοδουλίδης και η κ. Χαραλαμπίδου έχουν πολλά κοινά. Η πολιτική τους συμπεριφορά διέπεται από μια ανυπόφορη πολιτική αχαριστία προς τα κόμματα τα οποία τους ανέδειξαν. Τα οποία δεν διστάζουν να πιέζουν, για να μην πούμε εκβιάζουν, επισείοντας ακόμα και το ενδεχόμενο να τα διασπάσουν, ώστε να περάσει το δικό τους. Αυτό το φαινόμενο, βέβαια, δεν αφορά μόνο την Κύπρο αλλά είναι σημείο των πολιτικών καιρών που διάγουμε. Η αδυναμία των κομμάτων να εκφέρουν ένα μεστό και εποικοδομητικό λόγο, η ανυπαρξία πολιτικής πρακτικής σε ό,τι αφορά την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων των πολιτών, επιτρέπουν στους πολίτες, ακόμα και σε ώριμες δημοκρατίες, να αναζητούν και να στηρίζονται στην αυθεντία ενός ηγέτη. Με καλά και χείριστα παραδείγματα. Στη Γαλλία, είχαμε την εκλογή Εμανουέλ Μακρόν. Στις ΗΠΑ, είχαμε τον τραγέλαφο Τραμπ. Στην Κύπρο, λόγω έλλειψης πολιτικής κουλτούρας και έλλειψης ισχυρών ανταγωνιστικών θεσμών, μάλλον προς εκλογή ενός νέου Τραμπ οδεύουμε.