Τα σενάρια και η εκλογική δύναμη των κομμάτων στους νέους δήμους (πίνακες)

H συζήτηση για τις συγχωνεύσεις-συνενώσεις δήμων και κοινοτήτων οργιάζει στο κομματικό παρασκήνιο και μονοπωλεί τη δημόσια συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία δυστυχώς επισκιάστηκε από ένα έντονο αίσθημα τοπικισμού που παραπέμπει σε διχαστικές νοοτροπίες και αντιλήψεις του παρελθόντος. Κόμματα, βουλευτές, μουχτάρηδες, δήμαρχοι, αζάδες και δημοτικοί σύμβουλοι βάζουν το δικό τους προσωπικό και οικονομικό συμφέρον υπεράνω από αυτό του κοινωνικού συνόλου, αρνούνται να παραδώσουν τον θώκο τους και απεργάζονται σενάρια συνενώσεων προκειμένου να διατηρήσουν τα μικρά τους βασίλεια για χάρη των οποίων όπως φαίνεται δεν θα διστάσουν να τινάξουν στον αέρα τη δρομολογούμενη μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πώς; Ψηφίζοντας υπέρ της διενέργειας τοπικών δημοψηφισμάτων. Αυτό το ενδεχόμενο, που είναι πολύ πιθανόν, είναι ο χειρότερος εφιάλτης του αρμόδιου υπουργού Εσωτερικών κ. Νίκου Νουρή και όχι μόνο.

Είναι ξεκάθαρο και καταδεικνύεται, άλλωστε, μέσα από τις τεχνοοικονομικές μελέτες που η Δημοκρατία πλήρωσε αδρά για να εξασφαλίσει, ότι χωρίς την αριθμητική μείωση των δήμων με συγχωνεύσεις -συνενώσεις ο στόχος της μεταρρύθμισης δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Και αυτό διότι: Πρώτο, χωρίς τις συγχωνεύσεις δεν θα επιτευχθούν οι σημαντικές εξοικονομήσεις όπως η συνέργεια κοινών έργων και υπηρεσιών, που θα καταστήσουν τους νέους δήμους βιώσιμους. Δεύτερο, χωρίς τις συγχωνεύσεις δεν θα έχουμε την κρίσιμη μάζα που θα αυξήσει τη διοικητική επάρκεια των νέων δήμων.

Οι παρασκηνιακές επαφές, οι ζυμώσεις και οι ασκήσεις επί χάρτου για τα σενάρια συνενώσεων γίνονται στη βάση της αναθεωρημένης εισήγησης που κατέθεσε ενώπιον της Βουλής η κυβερνητική πλευρά για μείωση των δήμων από 30 σε 17 αφού λήφθηκαν υπόψη τα εξής κριτήρια: Πληθυσμιακά, ούτως ώστε να υπάρχει πληθυσμιακό μέγεθος ικανό να συμβάλει στην οικονομική αυτοτέλεια, κοινωνικά, οικονομικά, γεωγραφικά και αναπτυξιακά. Δυστυχώς, όμως, όλα αυτά τα σενάρια συνενώσεων δήμων και κοινοτήτων που αναπαράγονται τα τελευταία 24ωρα στη δημόσια σφαίρα, μετρώντας προφανώς αντιδράσεις, κατατίθενται με μοναδικό κριτήριο και γνώμονα το προσωπικό ή και κομματικό συμφέρον. Λόγω των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, τα κόμματα είναι σε θέση να γνωρίζουν σχεδόν με ακρίβεια πού κινούνται τα εκλογικά τους ποσοστά. Μετρούν και ξαναμετρούν τα κουκιά τους και όταν τα βρουν λίγα, τότε, οι προτεινόμενες συνενώσεις διαφοροποιούνται ανάλογα και κατατίθενται στο τραπέζι νέα σενάρια.

Με βάση, λοιπόν, τα ποσοστά των κομμάτων που εξασφάλισαν στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Μαΐου και που παραθέτουμε παρακάτω, ο ΔΗΣΥ έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να εκλέξει τους περισσότερους δημάρχους στους νέους δήμους. Εάν όμως, υπάρξουν κομματικές συνεργασίες στη διεκδίκηση των νέων δήμων που ενδεχομένως να αποτελούν και συνέχεια των προεδρικών εκλογών, τότε, τα δεδομένα διαφοροποιούνται και αλλάζουν άρδην τη σημερινή εικόνα. Άλλος ένας παράγοντας που σαφώς θα διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στη διεκδίκηση των νέων δήμων και που τα κόμματα δεν μπορούν να προσμετρήσουν από σήμερα, είναι οι υποψήφιοι που θα κοσμούν τα ψηφοδέλτιά τους. Τα πρόσωπα που θα επιλέξουν τα κόμματα για να διεκδικήσουν τους νέους δήμους παίζουν πρωτεύοντα ρόλο και στις δημοτικές εκλογές.

Με βάση την εκλογική δύναμη των κοινοβουλευτικών κομμάτων μπορούν να γίνουν διάφορα σενάρια ως προς τη σύνθεση των νέων δήμων ανάλογα με τα συμφέροντα του καθενός για να επικρατήσουν είτε ο ΔΗΣΥ είτε το ΑΚΕΛ είτε άλλο κόμμα. Τα παζάρια καλά κρατούν και θα εντείνονται όσο πλησιάζουμε στις 24 του Φλεβάρη όπου τα μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια θα τεθούν προς ψήφιση ενώπιον της ολομέλειας της Βουλής. Εκεί θα πέσουν οι μάσκες.

Τα κομματικά ποσοστά στους νέους δήμους

Συγκεκριμένα, τα εκλογικά ποσοστά των επτά κοινοβουλευτικών κομμάτων στους 17 νέους δήμους που προτείνει η κυβέρνηση έχουν ως εξής με βάση τα αποτελέσματα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών: