Στον ΔΗΣΥ παίζουν με τις λέξεις - Οι διασπαστές, ο Αβέρωφ και ο… καταλύτης

Αρχές της εβδομάδας, ο ΔΗΣΥ διά των στελεχών, σε μια από τις καθημερινές επαφές για ανταλλαγή απόψεων, προβληματίστηκαν ακόμη μια φορά και λίγο πριν την τελική φάση της προεκλογικής περιόδου για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα διαφοροποιημένα στελέχη τα οποία συνεχίζουν, σύμφωνα με τη λογική των σωμάτων, τη διασπαστική τους δράση. Όπως διαφάνηκε από τις συζητήσεις και παρά τις επιμέρους διαφορές, διασαφηνίστηκε ακόμη μια φορά πως το κόμμα δεν έχει ευρέως εμπεδωμένη τακτική να διαγράφει στελέχη τα οποία διατηρούν διά της πρακτικής τους την εικόνα ότι ενεργούν αντίθετα με τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος. Ωστόσο, και υπό το βάρος και την πίεση των δημοσκοπικών ευρημάτων, επιστρέφουν σε μια ρητορική η οποία θέτει ντε φάκτο τους διαφωνούντες στην κατηγορία των διασπαστών. Στον προβληματισμό τους για την τακτική να φορτίσουν την εικόνα στο εσωτερικό του κόμματος επαναφέροντας στη δημόσια σφαίρα το ζήτημα της διάσπασης, τίθεται και ένα θέμα το οποίο βεβαίως είναι πλέον ιστορία σε σχέση με την αρχική θέση της πλειοψηφίας, να επιδείξει απέναντι στον Νίκο Χριστοδουλίδη και τους συνεργάτες του από τον ΔΗΣΥ, ανοχή για τη στάση τους. Ειδικά από τη στιγμή, βεβαίως, που οι ίδιοι ακόμη διαλαλούν ότι ανήκουν στο κυβερνητικό κόμμα, ενώ ολόκληρη η προεκλογική του Χριστοδουλίδη κινείται με άξονα την ανάγκη να υπάρξει συνέχεια σε πλείστους τομείς δράσης της σημερινής διακυβέρνησης. Αποτελεί ιστορία αυτή η τακτική και η ορθότητά της ή όχι θα κριθεί πολύ σύντομα στην κάλπη, αν δηλαδή οι παλινδρομικού χαρακτήρα αποφάσεις του πολιτικού γραφείου του κόμματος στο θέμα των διαγραφών ήταν κινήσεις ανερμάτιστες ή ορθολογικού χαρακτήρα.

Το δίλημμα εξέπεσε

Η ηγεσία του ΔΗΣΥ βρέθηκε εδώ και μήνες σε ένα δίλημμα το οποίο είχε άμεση σχέση με την πορεία της προεκλογικής. Σήμερα το επαναφέρουν χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η άποψή τους αυτή δεν έχει πλέον το βάρος μιας καταλυτικής πολιτικής απόφασης.

Στο πλαίσιο αυτό, υπήρξαν βεβαίως δυο ισχυροί πόλοι στον ΔΗΣΥ. Εκείνοι οι οποίοι θεωρούσαν πως η λογική των διαγραφών εξυπηρετούσε το αρχικό σύνθημα περί «ενότητας ή διάσπασης». Εκτιμούσαν, δηλαδή, πως χωρίς τα αναγκαία δυναμικά μέτρα, το παιγνίδι της συνοχής του κόμματος θα χανόταν. Έβλεπαν πως παρά το γεγονός ότι μια ριζική απόφαση θα μπορούσε να κλιμακώσει την κρίση στο κόμμα, θα αναδείκνυε το κόμμα ως έναν πολιτικό σχηματισμό με πλουραλιστικές τάσεις μεν, αλλά χωρίς διαλυτικές πρωτοβουλίες δε. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, επικράτησε μια άλλη άποψη. Εκείνης του ορθολογισμού: Παρά το γεγονός ότι το κόμμα έφθασε στην κορυφαία δράση του, που είναι η διεκδίκηση εκ νέου της Προεδρίας, να αντιμετωπίζει διχαστικές τάσεις, αλλά το κυριότερο, πιθανή αποτυχία του κομματικού υποψηφίου, εντούτοις υπήρξε συμφωνία ότι «υπάρχει και η επόμενη μέρα». Οι διχαστικές τακτικές θα ισχύουν όσο διαρκεί η προεκλογική εκστρατεία, ενώ αμέσως μετά τις εκλογές, το κόμμα θα έχει την ευχέρεια να κινηθεί εκ νέου σε πρακτικές ενότητας. Μια άποψη η οποία επικράτησε ίσως επειδή υπήρξε η εκτίμηση ότι τα δεδομένα στην προεκλογική εκστρατεία θα άλλαζαν άρδην.

Με λίγα λόγια, θεωρήθηκε αχρείαστο και επιβαρυντικό να θεμελιωθεί η διάσπαση του κόμματος χωρίς να ανιχνευθεί το μέγεθος αυτής της κίνησης, και αν αυτή μπορεί να καθοδηγήσει το κομματικό σύνολο και την επομένη των προεδρικών εκλογών ή ακόμη και πιθανή λήψη αποφάσεων, οι οποίες θα αφορούν τις διαβουλεύσεις για τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών.

Οι άλλες προσεγγίσεις

Η επαναφορά του προβληματισμού σε σχέση με τη συνοχή του ΔΗΣΥ, όπως εκφράστηκε παρασκηνιακώς τις προηγούμενες μέρες, αλλά και η οξύτητα η οποία τίθεται στην κορύφωση της προεκλογικής δημοσίως, στην πραγματικότητα αποτυπώνει και τις

διαφορετικές προσεγγίσεις του Αβέρωφ Νεοφύτου με τον απερχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όχι μόνο για την ερμαφρόδιτη στάση Αναστασιάδη στην προεκλογική περίοδο, αλλά και για την απόφασή του να διαμηνύσει ότι αυτός μπορεί να χειριστεί τις αντιθέσεις που δημιουργούνται στον ΔΗΣΥ, παρά το γεγονός ότι το κόμμα βρίσκεται σε πλήρη ασυμμετρία κινήσεων στο εσωτερικό του, που φθάνει στα όρια της διάσπασης. Τη θέση των στελεχών του κόμματος ότι θα πρέπει να αποφευχθούν διαγραφές χωρίς να μειώνεται το μέγεθος των διασπαστικών τους κινήσεων, επιχείρησε να ακυρώσει με τις δηλώσεις του στο Omega о Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πέραν του γεγονότος ότι ο απερχόμενος Πρόεδρος επανήλθε στην επιτήδεια «ουδετερότητα» η οποία στην πραγματικότητα αποτελεί «εκλεπτυσμένο» ροκάνισμα του κομματικού υποψήφιου, εμφανίστηκε ως άλλος μεσσίας και καταλύτης διατήρησης της συνοχής του κόμματος, ο άνθρωπος που θα φροντίσει το ρήγμα που υφίσταται στο κόμμα. «Πρέπει να υπάρξει επιτέλους κάποιος, ο οποίος θα φροντίσει το ρήγμα που υφίσταται (στο κόμμα), να αποκατασταθεί», απεφάνθη ο Αναστασιάδης τις προηγούμενες μέρες. Στην πραγματικότητα, αδειάζει ακόμη μια φορά τη γραμμή πλεύσης του κόμματος για τους «Δούρειους ίππους» και τους διασπαστές.

Ερμαφρόδιτη στάση

Επί της ουσίας, ο Νίκος Αναστασιάδης επιχείρησε να φέρει στη σκηνή ακόμη μια φορά τη δική του στάση στην προεκλογική. Να παρουσιαστεί ως εκείνος που αγωνιά για τη συνοχή του κόμματος. Ένα όψιμο ωστόσο ενδιαφέρον, αφού η όλη του πρακτική τους τελευταίους μήνες δεν συμβαδίζει ποσώς με την προστασία της ενότητας στον ΔΗΣΥ. Γιατί είναι ο πρώτος ο οποίος με τη στάση του φρόντισε να επιδεινωθεί η ρέουσα αντιπαλότητα στον ΔΗΣΥ, η οποία επιδεινώνει το διχαστικό κλίμα. Στελέχη του κόμματος διερωτώνται «πώς αυτός ο Πρόεδρος θα φροντίσει για την ενότητα, όταν στην πράξη δεν εμφανίζεται αξιόπιστος υποστηρικτής της κομματικής υποψηφιότητας»; Από τη μια, στηρίζει κατά τρόπο εξόχως τυπικό την κομματική υποψηφιότητα, αφού είναι αδύνατον να πάρει θέση κατά της συλλογικής απόφασης. Και από την άλλη, σε αυτή τη χρονική συγκυρία, δηλώνει ότι δεν επιθυμεί διατάραξη της συνοχής του κόμματος, έστω και αν ένας μεγάλος αριθμός στελεχών και μελών κινούνται εναντίον της κομματικής υποψηφιότητας. Πραγματικότητες οι οποίες γίνονται αντιληπτές από την προεκλογική ομάδα στον ΔΗΣΥ, αλλά φαίνεται πως θεωρείται παραγωγικός ένας ακόμη γύρος δημόσιας αντιπαράθεσης με τον απερχόμενο Πρόεδρο.