Ποιο είναι το ζητούμενο των προεδρικών εκλογών; Ο Χριστοφορος Χριστοφόρου αναλύει το προεκλογικό σκηνικό

Στα όσα υπολείπονται οι τρεις προεδρικοί υποψήφιοι που φέρονται να προηγούνται στις δημοσκοπήσεις, αλλά και στις αδυναμίες της τετράδας των ανεξαρτήτων υποψηφίων, επικεντρώνει την προσοχή του ο επικοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής Χριστόφορος Χριστοφόρου. Εντοπίζει την αχίλλειο πτέρνα του καθενός ξεχωριστά, αλλά και τις συνολικές αδυναμίες της έως τώρα προεκλογικής εκστρατείας.

Το διακύβευμα των προσεχών προεδρικών εκλογών πρέπει να το δούμε σε συνάρτηση με το πού βρίσκεται σήμερα η Κύπρος: Στο Κυπριακό, στην Οικονομία και σε επίπεδο θεσμών, εκτιμά ο Χριστόφορος Χριστοφόρου κι εξηγεί: Στο ζήτημα των θεσμών, είναι εξ ολοκλήρου καθολικά παραδεκτό ότι υπάρχει διαφθορά, υποβάθμιση ή βραχυκύκλωμά τους, με τρόπο που το κράτος δύσκολα λειτουργεί. Ή λειτουργεί αναποτελεσματικά. Όπως είναι για παράδειγμα η Δικαιοσύνη. Και δεν υπάρχει θεσμός, ο οποίος να λειτουργεί με λογοδοσία. Δηλαδή, γίνονται πράγματα, και με εξαίρεση κάποια μεμονωμένα θέματα που μπορεί να αχθούν ενώπιον δικαστηρίων και για τα οποία ίσως να περιμένουμε χρόνια την εκδίκαση, δεν έχουμε γενικά αποτέλεσμα λογοδοσίας. Πέραν τούτου, είναι και το θέμα της Οικονομίας, με την κρίση του 2013, την υγειονομική κρίση και το ζήτημα της ενέργειας και των αυξήσεων σήμερα, ως αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία.

Σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό, ο κ. Χριστοφόρου σημειώνει πως αποτελεί πάντα καθοριστικό σημείο για ένα τεράστιο ποσοστό του εκλογικού σώματος. Σε αυτές τις εκλογές, ωστόσο, το πρώτο θέμα το οποίο θα έχει ρόλο θα είναι η οικονομία, όπως σημειώνει, γιατί ακόμα δεν γνωρίζουμε τις επιπτώσεις που θα έχουμε στους προσεχείς μήνες, εξαιτίας της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. «Αυτά είναι σημαντικότατα διακυβεύματα, τα οποία αντανακλούν στην καθημερινότητα του κάθε πολίτη», σημειώνει ο πολιτικός αναλυτής.

Δεν λένε πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι τους

Ερωτηθείς για τις ουσιαστικές συζητήσεις, οι οποίες για την ώρα απουσιάζουν από τον προεκλογικό και τα προγράμματα των υποψηφίων, ο κ. Χριστοφόρου επισημαίνει πως το ουσιαστικότερο όλων είναι το στρατηγικό πρόγραμμα και το στρατηγικό πλάνο, τα οποία, ωστόσο, απουσιάζουν σήμερα και απουσίαζαν ανέκαθεν από την Κύπρο. Δεν αρκεί, υποδεικνύει, οι υποψήφιοι να λένε «θα κάνουμε αυτό, θα φτάσουμε ώς εδώ». Χρειάζεται να αναλυθεί η διαδικασία, να παρουσιαστούν οι πόροι και οι ενέργειες που θα πρέπει να γίνουν, για να μπορεί ο ψηφοφόρος να κρίνει. «Υπάρχουν προτάσεις, βραχυπρόθεσμα προγράμματα, ιδέες που δεν παρέχουν όλα τα εχέγγυα ότι μπορούν να υλοποιηθούν. Ωραίες οι ιδέες και τα προγράμματα, ποιοι θα τα υλοποιήσουν, πώς και με ποια διαδικασία και στρατηγικό σχεδιασμό, είναι το ζητούμενο», σημειώνει.

Δύσκολα αλλάζει η πρόθεση ψήφου

Ερωτηθείς ο κ. Χριστοφόρου αν ο κόσμος ενδιαφέρεται να ακούσει θέσεις και να διαβάσει προγράμματα, ή έχει προαποφασίσει ποιος θα ψηφίσει και τίποτα και κανένας δεν μπορεί να του αλλάξει άποψη, απαντά: «Οι προθέσεις ψήφου μπορεί να είναι διαμορφωμένες σε ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος, σε άλλους μπορεί να είναι διαμορφωμένες αλλά να μην έχουν εκφραστεί προς τα έξω, ή ακόμα και με τον εαυτό τους πολλοί να είναι επιφυλακτικοί. Το ζητούμενο είναι προς τα πού θα πάνε οι προθέσεις. Με βάση κάποιες δημοσκοπήσεις, υπάρχουν κάποιες κατευθύνσεις. Δύσκολα μπορούν να αλλάξουν αυτές οι κατευθύνσεις, αν δεν υπάρξουν εξαιρετικά γεγονότα. Δεν αναμένουμε δραστικές αλλαγές στις τάσεις που εκφράστηκαν».

Οι εξαγγελίες χρειάζονται περιεχόμενο

Μπορεί ο αναλυτής ή ο ψηφοφόρος να διαγνώσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά για το περιβάλλον των προεδρικών εκλογών ή είναι ακόμη νωρίς; «Δεν έχουμε ακόμα συνολική εικόνα από τους υποψηφίους, αλλά ούτε από τους υποστηρικτές τους. Και είναι ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία αυτό. Αναμένουμε, για παράδειγμα, αυτοί που υποστηρίζουν τον κ. Χριστοδουλίδη -ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ- να δημοσιοποιήσουν αυτό που έχει αναγγελθεί. Ότι, δηλαδή, είχαν θέσει κάποιο πλαίσιο με έναν αριθμό προτάσεων, με βάση το οποίο έφτασαν σε συμφωνία υποστήριξης. Αυτά δεν είναι διανοητό να μην γίνουν δημόσια. Να μην ξέρει ο πολίτης τι λένε αυτά τα πλαίσια. Από την άλλη, ο Αβέρωφ Νεοφύτου έκανε μία αναγγελία με 100 κύρια σημεία. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Πρόγραμμα σημαίνει κάτι το οποίο στηρίζεται σε ένα στρατηγικό σχεδιασμό κι έχει όλα τα πειστήρια. Μέσα, πόρους, ανθρώπους, διαδικασίες, με βάση τα οποία θα υλοποιηθούν αυτά τα οποία προτείνονται. Όπως και η προοπτική υλοποίησης. Αν μία πρόταση απαιτεί 10 δις για να υλοποιηθεί, κανένας δεν θα πιστέψει πως θα γίνει».

Αβέρωφ – Χριστοδουλίδης και… ανδριάντας

Η κίνηση τακτικής από τον Αβέρωφ Νεοφύτου για εξουδετέρωση του Νίκου Χριστοδουλίδη, τι πέτυχε ή τι δεν πέτυχε, ρωτάμε. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης πρέπει να κάνει ανδριάντα στον Αβέρωφ Νεοφύτου, λέει χαριτολογώντας ο κ. Χριστοφόρου, εξηγεί ωστόσο το υπόβαθρο του χαριτολογήματος αυτού. Μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος μπορούσε να παρέμενε μέχρι την άνοιξη αδιάφορο για τις προεδρικές. Αυτή η κίνηση του Αβέρωφ Νεοφύτου, ωστόσο, «δημιούργησε ένα ρεύμα το οποίο ευνόησε τον Νίκο Χριστοδουλίδη κι αφού γίνεται μια αρχική επιλογή προς έναν υποψήφιο, αυτή η επιλογή έχει πιθανότητες να συνεχιστεί να είναι η ίδια». Και ίσως, συμπληρώνει, να είναι ένας από τους λόγους που επεξηγούν αυτό το ρεύμα υπέρ του Νίκου Χριστοδουλίδη, «ο οποίος για χρόνια έκανε μια υπόγεια, ας τη χαρακτηρίσουμε, προεκλογική εκστρατεία». Η συγκέντρωση του ΔΗΣΥ τον Δεκέμβριο αποτέλεσε το αποφασιστικό στοιχείο, ούτως ώστε να παγιωθεί κάποια στήριξη η οποία έχει συνέχεια για τον Νίκο Χριστοδουλίδη, σημειώνει. «Και συνεχίζει αυτό να διαφαίνεται, από την αδυναμία του Αβέρωφ Νεοφύτου να προωθήσει την υποψηφιότητά του και να εξασφαλίσει για τον εαυτό του μεγαλύτερη υποστήριξη», προσθέτει.

Μοναχικός καβαλάρης και …υπάλληλος

Για τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, πέρα από την κριτική που έχει ήδη διατυπωθεί για τον ρόλο του ως κυβερνητικός υπάλληλος επί Τάσσου Παπαδόπουλου, Δημήτρη Χριστόφια, Νίκου Αναστασιάδη, ουσιαστικό θέμα το οποίο εγείρεται στους πολίτες είναι το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει πρόγραμμα, σημειώνει στον «Π» ο πολιτικός αναλυτής Χριστόφορος Χριστοφόρου. Πότε θα το διατυπώσει, θα το διαμορφώσει και θα το κάνει κτήμα του ο κόσμος ώστε να αξιολογηθεί, διερωτάται. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, για τον κ. Χριστοφόρου, είναι το ότι «ο κ. Α. Μαυρογιάννης εμφανίζεται σαν μοναχικός καβαλάρης, με την έννοια ότι η μόνη δημόσια στήριξη της οποίας τυγχάνει είναι από το ΑΚΕΛ. Δεν φαίνεται να έχει γύρω του και κοντά του κάποια άτομα τα οποία θα μπορούσαν να έχουν ουσιαστικό ρόλο σε περίπτωση που εκλεγεί. Άρα, απομένει στο μυαλό του πολίτη η ιδέα ότι τελικά τον έναν και μοναδικό ρόλο θα τον έχει το ΑΚΕΛ».

Οι τέσσερις «μικροί» και η μοίρα τους

Ερωτηθείς για τους υποψηφίους Αχιλλέα Δημητριάδη, Μάριο Ηλιάδη, Κωνσταντίνο Χριστοφίδη και Χριστόδουλο Πρωτοπαπά, ο κ. Χριστοφόρου υποδεικνύει πως το σημαντικότερο είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός και ποιοι θα στελεχώσουν μια τυχόν κυβέρνηση των ανεξάρτητων. Σε ό,τι αφορά στην προοπτική να συνεργαστούν, «βλέπω κάποια σημαντικά προβλήματα, περιορίζομαι σε τρία: Καταλήγουν σε συμφωνία. Ποιος θα είναι ο υποψήφιος; Ένας από τους τέσσερις ή κάποιος κοινός για τον οποίο θα συμφωνήσουν; Κι αν καταφέρει να επιλεγεί αυτός ο κοινός υποψήφιος, θα τύχει της πλήρους υποστήριξης και στελέχωσης από τους τέσσερις; Το δεύτερο στοιχείο είναι αν δούμε μέσα από τις δημοσκοπήσεις ποια είναι η βάση του εκλογικού σώματος που τους υποστηρίζει, θα εντοπίσουμε σημαντικές διαφορές. Σε περίπτωση σύμπτυξης μετώπου, θα είναι δύσκολο να μαζέψουν τις ψήφους του καθενός υπέρ του ενός υποψηφίου. Αφού έχουν διαφορετικές βάσεις. Τρίτο, απομένει χρόνος να προβληθεί μια νέα υποψηφιότητα ή η υποψηφιότητα του ενός από τους τέσσερις η οποία θα αποτελέσει συνισταμένη τούτης της προσπάθειας; Όλα αυτά παραπέμπουν σε αυτό που λέμε στρατηγικός σχεδιασμός», υπογραμμίζει. Και διερωτάται πώς είναι δυνατόν, κόμματα όπως το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ ή η ΕΔΕΚ, να φτάνουν στις προεδρικές «και να μην έχουν κάνει έναν στρατηγικό σχεδιασμό δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια πριν, ούτως ώστε να έχουν αυξήσει τις πιθανότητες αυτός ο οποίος θα επιλέξουν, να έχει δυνατότητες να εκλεγεί».

Το ριζοσπαστικό πνεύμα είναι ζητούμενο​​​​​​​

Ένας υποψήφιος πρέπει να έχει προσωπικότητα, δυναμική και προθέσεις που να ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα πλαίσια τα οποία έχουν φέρει την Κύπρο στο σημείο που την έχουν φέρει, επισημαίνει ο κ. Χριστοφόρου. Πρέπει να έχει ριζοσπαστικό πνεύμα, αλλά και τη δυνατότητα να ξεφεύγει από τα πλαίσια που υπάρχουν. «Για αυτό επιμένω ότι ένας υποψήφιος είτε υποστηρίζεται από κόμματα είτε είναι μόνος του, πρέπει να εμφανιστεί με έναν αριθμό ατόμων που να τον στελεχώνουν αλλά να είναι αυτοί που κατά κάποιο τρόπο θα έχουν ρόλο σκιώδους κυβέρνησης. Ο κάθε ένας να έχει μια γνώση, μια ειδικότητα, μια τεχνοκρατική αντίληψη ενός τομέα και να μπορεί να βοηθήσει τον υποψήφιο σε περίπτωση που θα εκλεγεί. Εάν ο κόσμος δει έναν τέτοιο υποψήφιο, θα πει 'ναι', αυτός έχει τη δυνατότητα να κάνει αυτά που θέλει. Δεν έχουμε δει μέχρι στιγμής αυτού του είδους την προσωπικότητα και δεν έχουμε δει αυτού του είδους τις προθέσεις. Δηλαδή, θέσεις οι οποίες θα μπορούν να αντιμετωπίσουν με αποτελεσματικό τρόπο την κατάσταση που ζούμε».