Νίκος Χριστοδουλίδης: Πώς κέρδισε τον Γιόρτσιο, τον Θεμιστοκλέους και τον Βότση;

Τι κοινό έχουν μεταξύ τους o Ανδρέας Γιόρτσιος, ο Άγγελος Βότσης και ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους; Ο πρώτος, ως δημοσιογράφος και παρουσιαστής, θέλει να εμφανίζεται ως αντισυστημικός. Ο δεύτερος, ως ένας μετριοπαθής πολιτικός και ο τρίτος ως ένας εθνικόφρων πολιτικός. Το παρόν κείμενο δεν θέλει να ασχοληθεί με το πόσο διαφορετικοί είναι μεταξύ τους οι πιο πάνω. Αυτό κανείς εξάλλου δεν το αμφισβητεί. Το ζητούμενο είναι να κατανοήσουμε πώς τρεις άνθρωποι που διαφέρουν μεταξύ τους από τη γη έως τον ουρανό, συμφωνούν και υποστηρίζουν τον κ. Νίκο Χριστοδουλίδη για την Προεδρία της χώρας στις εκλογές του ερχόμενου Φεβρουαρίου. Αν μπορέσουμε να το κατανοήσουμε αυτό, τότε θα μάθουμε όλοι μας τα μυστικά της προεκλογικής εκστρατείας του κ. Χριστοδουλίδη.

Θα μπορούσε, βέβαια, κάποιος να πει ότι η υποστήριξη αυτή δεν συνιστά κάτι το παράξενο. Πολλοί και διαμετρικά αντίθετης ιδεολογίας άνθρωποι είναι δυνατόν να υποστηρίζουν έναν υποψήφιο. Σε τελευταία ανάλυση, πολλές φορές, η ψήφος μας δεν δίνεται για να στηρίξει μια απόλυτη επιλογή μας, η οποία ίσως τελικά υπάρχει μόνο στην πολιτική μας φαντασία. Η ψήφος, τις περισσότερες φορές, είναι ένας συμβιβασμός. Αυτό που λέμε «το μη χείρον».

Κανόνες

Από την άλλη, βεβαίως, δεν μπορούν αυτές οι αποφάσεις (έστω για το μη χείρον) να αφίστανται από έναν στοιχειώδη ορθολογισμό.

Λογικά, λοιπόν, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι οι κύριοι Γιόρτσιος, Βότσης και Θεμιστοκλέους, τον επιλέγουν γιατί βρήκαν -άλλος λίγο, άλλος περισσότερο- κάποιες θέσεις στο πρόγραμμα του κ. Χριστοδουλίδη, οι οποίες τους ικανοποίησαν περισσότερο από τις θέσεις των υπολοίπων υποψηφίων.

Το πρόβλημα εδώ είναι πού βρήκαν το πρόγραμμα του κ. Χριστοδουλίδη για να το διαβάσουν. Όπως μας λέει ο ίδιος ο κ. Χριστοδουλίδης, αυτόν τον μήνα, βρίσκεται σε διαβούλευση με τους πολίτες. Οπότε, πέρα από κάποιες σκέψεις δεξιά-αριστερά, ο κ. Χριστοδουλίδης δεν έχει ακόμα ετοιμάσει και δεν μπορεί να παρουσιάσει ένα συγκροτημένο πρόγραμμα.

Εν ολίγοις, οι κύριοι Γιόρτσιος-Βότσης και Θεμιστοκλέους, αλλά για να είμαστε ακριβείς και διάφοροι άλλοι, όπως ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος, ο κ. Σιζόπουλος, η κ. Θεοχάρους, ο κ. Λετυμπιώτης, ο κ. Ποιητής κ.ά., υποστηρίζουν τον κ. Χριστοδουλίδη χωρίς να έχουν πλήρη εικόνα του προγράμματός του.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι άκουσαν τη μακρά ομιλία του (κράτησε 16 λεπτά), όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του τον περασμένο Μάιο και πείστηκαν από το όραμά του. Από τη στιγμή, βέβαια, που η ομιλία του, αποδεδειγμένα, σε 41 σημεία και σε διάρκεια 7,5 λεπτών από τα 16 συνολικά, ήταν αντιγραφή της ομιλίας του Ιωάννη Κασουλίδη του 2008, νομιμοποιούμαστε να ρωτήσουμε για ποιο όραμα μιλάμε και αν θα ήταν σωστό να τον υποστηρίξουν κρίνοντας από κάποιες προτάσεις που δεν ήταν δικές του, αλλά προϊόν μιας φθηνής αντιγραφής.

Από τι πείστηκαν;

* Ο Ανδρέας Γιόρτσιος, με διάγγελμά του, απευθύνθηκε στον κυπριακό λαό για να τον ενημερώσει ότι αποφάσισε να ανταποκριθεί θετικά στο κάλεσμα του κ. Χριστοδουλίδη να ενταχθεί στο επιτελείο του. Γιατί; Διότι τον εμπιστεύεται. Διότι, όπως είπε σε βιντεογραφημένο μήνυμά του, στον κυπριακό λαό, θα στηρίξει το πρόγραμμά του στις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού, με τις οποίες (αρχές) συμφωνεί και ο ίδιος. Τι είναι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός; Η πολιτική με βάση την οποία ενισχύεται και προστατεύεται η μεσαία τάξη και διασφαλίζονται κεκτημένα όπως η υγεία, η παιδεία κ.λπ., μας είπε ο Ανδρέας Γιώρτσιος.

* Εξαιτίας της προσήλωσής του στις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού, θα τον ψηφίσει με βάση το διάγγελμά του και ο Άγγελος Βότσης, ο οποίος αναφέρει για τον κ. Χριστοδουλίδη: «Θα κληθεί να υλοποιήσει ένα ανθρωποκεντρικό πρόγραμμα που βασίζεται στον κοινωνικό φιλελευθερισμό και διαμορφώνεται και από τους απλούς συμπολίτες μας, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τις εισηγήσεις και τις ανάγκες τους.

Συμπεραίνουμε, με βάση τις δηλώσεις των κκ. Γιόρτσιου-Βότση, ότι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι η θεωρία που ενστερνίζεται και ο κ. Νίκος Χριστοδουλίδης. Ελλείψει όμως συγκεκριμένων αναφορών και πρακτικών της εφαρμογών, μπορεί ο καθένας να εικάσει ότι η θεωρία αυτή αναπτύχθηκε από τον κ. Χριστοδουλίδη κατά τη διάρκεια επίσκεψης και προσκυνήματος στον τάφο του Αγίου Νεοφύτου, στο ομώνυμο μοναστήρι, και μοιράζεται ως αντίδωρο με όλους τους υποστηρικτές του. Τα συνθήματα που δίκην προγράμματος ακούμε εξάλλου, μέχρι στιγμής, εκεί παραπέμπουν: «Αφήνουμε πίσω μας το παρελθόν. Στον τάφο του Αγίου Νεοφύτου, δηλαδή στο μέλλον, χωράμε όλοι».

Αντιλαμβανόμαστε επίσης κάτι πολύ απλό. Ότι ο κ. Χριστοδουλίδης είδε τους κκ. Γιώρτσιο και Βότση κατά μόνας. Συζήτησε μαζί τους και όπως και οι δύο ανέφεραν, επείσθησαν από το πρόγραμμά του -το οποίο δεν υπάρχει αλλά ακόμα ετοιμάζεται- και μάλιστα προχώρησαν και σε διάγγελμα προς τον κυπριακό λαό. Φανταζόμαστε ότι ο κ. Χριστοδουλίδης έπεισε τον κ. Γιώρτσιο ότι θα δώσει μάχη για επικράτηση του κοινωνικού φιλελευθερισμού και σε θέματα π.χ. που αφορούν τους ΛΟΑΤΚΙ. Όπως τη σύναψη γάμου και όχι μόνον συμφώνου συμβίωσης, την τεκνοθεσία και την αναγραφή της ταυτότητας φύλου, παρότι αυτά τα πράγματα μπορεί να μην τα πει ποτέ δημοσίως. Πώς θα μπορούσε, εξάλλου, την επομένη, να αντιμετωπίσει τον γέροντα πνευματικό του ή κάποια μέλη της Ιεράς Συνόδου; Σημασία όμως έχει ότι έπεισε τον κ. Γιόρτσιο. Σημασία έχει ότι έπεισε τον κ. Βότση ότι τάσσεται υπέρ της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας χωρίς ουρές, με τον κ. Βότση να βγαίνει και να το λέει δημόσια εκ μέρους του. Έπεισε τον κ. Βότση ότι διαθέτει την αξιοπιστία και την εντιμότητα καθώς και τη διάθεση να πατάξει τη διαφθορά και να κόψει χέρια σε όσα λαμόγια κλέβουν τον δημόσιο πλούτο και όχι μόνο. Φανταζόμαστε ότι ο κ. Χριστοδουλίδης εξήγησε στον κ. Βότση πώς ...έκοψε τα χέρια του μακαρίτη του Βγενόπουλου. Τον οποίο υποδεχόταν στην Αθήνα στην είσοδο του Μεγάλη Βρετανία και τον οδηγούσε στη σουίτα του Αναστασιάδη, για να μιλήσουν για τα λεφτά της Focus.

Θεμιστοκλέους

Θα μου πείτε, πώς έπεισε τον κ. Θεμιστοκλέους; Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους, μεταξύ μας, δεν χρειάζεται να πεισθεί από κανέναν. Γνωρίζει ποιος είναι ο κ. Χριστοδουλίδης και από την καλή και την ανάποδη, γι' αυτό και θα τον υποστηρίξει. Είναι συντηρητικός σαν κι αυτόν. Είναι θρήσκος και άνθρωπος της εκκλησίας. Στο Κυπριακό δεν τον φοβάται, διότι γνωρίζει ότι είναι μαθητής του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους δεν χρειάζεται να προβεί ούτε καν σε διάγγελμα, όπως οι άλλοι. Ο κ. Θεμιστοκλέους είναι ένας «original εθνικόφρονας» και δεν κρύβεται. Είναι όμως ταυτόχρονα πολιτικός, οπότε αναγνωρίζει ότι ο επίσης εθνικόφρων Χριστοδουλίδης πρέπει να κρύβεται. Πρέπει να μπορεί να φορά τον φερετζέ του αντισυστημικού, του μετριοπαθή, του ευρωπαϊστή, του προασπιστή των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ, για να μπορεί να προσελκύει άτομα που θα κάνουν διαγγέλματα γι' αυτόν, χωρίς ο ίδιος να χρειάζεται να τα πει όλα αυτά δημόσια. Πρέπει να φαίνεται ότι εκπροσωπεί το νέο, για να μπορούν κάποιοι νεαροί πολιτικάντηδες, που απέτυχαν να εκλεγούν με τα κόμματά τους και εγκαταλείπουν σήμερα το κατάστρωμα σαν ποντίκια, να δικαιολογούνται ότι τους κυνήγησε το κατεστημένο. Ότι φεύγουν για να φέρουν σε αυτή τη χώρα κάτι καινούργιο και δημιουργικό, που θα πάρει τη χώρα μπροστά.

Με λίγα λόγια, ο κ. Χριστοδουλίδης καταφέρνει να πείθει ανθρώπους, βλέποντάς τους μόνους. Καταφέρνει να συντηρεί αυτήν την εικόνα μακριά από δημόσιες συζητήσεις και τηλεοπτικά ντιμπέιτ, διότι εκεί, πιεζόμενος από τους αντιπάλους του, θα αναγκαστεί να απευθυνθεί ως πολιτικός σε ολόκληρο τον κυπριακό λαό, ρισκάροντας κάποιοι να διαφωνήσουν μαζί του, ή κυρίως, κάποιοι να του αλλάξουν τα φώτα. Ο κ. Χριστοδουλίδης όμως δεν είναι πολιτικός. Θέλει να συμφωνούν μαζί του όλοι, γι' αυτό θέλει να βλέπει τον καθένα ξεχωριστά, για να του πει αυτό που θέλει να ακούσει.