Ο Στέφανος Στεφάνου στον «Π»: «Οδεύουμε προς μονιμοποίηση της διχοτόμησης»

Την εβδομάδα που μας πέρασε ξαναμπήκε στον δημόσιο διάλογο το Κυπριακό - η κατάρρευση της τελευταίας διαδικασίας επίλυσής του (Μον Πελεράν, Κραν Μοντανά), καθώς και τα ερωτήματα, «πού είμαστε σήμερα» και «πού πάμε». Μιλώντας στον «Π», ο γ.γ. του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «οδεύουμε ολοταχώς προς τη μονιμοποίηση της διχοτόμησης». Το Κυπριακό, συνέχισε, «βρίσκεται στη χειρότερή του φάση από ποτέ». Πρόσθεσε δε, πώς, «παρότι η Τουρκία είναι πολύ προκλητική και επιθετική, ο διεθνής παράγοντας την πιστώνει με καλή θέληση, την ίδια ώρα που θεωρεί την ε/κ πλευρά συνυπεύθυνη για το αδιέξοδο». Αυτό καταμαρτυρεί την αποτυχία της πολιτικής του Προέδρου Αναστασιάδη, συμπλήρωσε ο γ.γ. του ΑΚΕΛ. «Η Τουρκία εκμεταλλεύεται αυτό το γεγονός και εργαλειοποιώντας το αδιέξοδο δημιουργεί νέα κατοχικά τετελεσμένα που παγιώνουν τη διχοτόμηση. Είναι άμεση και ζωτική η ανάγκη, λοιπόν, να διαρρήξουμε το αδιέξοδο και να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις», επεσήμανε ο Στέφανος Στεφάνου.

Υπάρχουν ακόμα περιθώρια επίλυσης του Κυπριακού στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ);

Υπάρχουν περιθώρια παρότι έχουν περιοριστεί πάρα πολύ. Αν συνεχιστεί όμως το παρατεταμένο αδιέξοδο θα εξαντληθούν κι αυτά και θα μας μείνει η διχοτόμηση. Αυτό που χρειάζεται να αντιληφθούμε όλοι είναι ότι η Τουρκία εξυπηρετεί τους στόχους της με την άγονη παρέλευση του χρόνου. Επομένως, είναι εμείς που πρέπει να επιδιώκουμε τη δημιουργία δυναμικής για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, με την ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών.

Υπάρχει κάποιος άλλος δρόμος/τρόπος που μπορεί να μας οδηγήσει στη λύση του Κυπριακού, πέραν των συνομιλιών;

Πολλές επιλογές δεν υπάρχουν. Κατ’ ακρίβειαν, μία είναι η επιλογή: λύση στη βάση της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα όπως περιγράφεται σε ψηφίσματα του ΟΗΕ. Έχοντας δε υπόψη ότι η Τουρκία πλέον θέτει θέμα για λύση δύο κρατών, ο τρόπος να αποφύγουμε τη διχοτόμηση είναι να επιδιώξουμε τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά, γιατί μόνο έτσι η διαπραγμάτευση θα μείνει εντός του συμφωνημένου πλαισίου και θα έχει προοπτική επιτυχούς κατάληξης. Για να πεισθεί η Τουρκία να επανέλθει στο διαπραγματευτικό τραπέζι πρέπει να λειτουργήσουμε με θετική ατζέντα, κάτι που δυστυχώς η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ δεν έκανε, με αποτέλεσμα να χάσουμε πολύτιμο χρόνο ενόσω ο Μουσταφά Ακιντζί βρισκόταν στην ηγεσία της τ/κ κοινότητας. Η θετική ατζέντα μπορεί να κτιστεί πάνω στα ζητήματα της ενέργειας, που αποτελούν τομέα ενδιαφέροντος τόσο της Τουρκίας, όσο και της τουρκοκυπριακής κοινότητας.

Καταλύτης η Ενέργεια

Μπορεί να συνδυαστεί η λύση του Κυπριακού με τα ενεργειακά της περιοχής μας και να βγούμε όλοι κερδισμένοι (Κυπριακή Δημοκρατία, Ε/Κ, Τ/Κ, Τουρκία, Ελλάδα);

Αναμφίβολα, ναι. Τα ενεργειακά μπορούν να απελευθερώσουν δυναμικές για επίτευξη λύσης στο Κυπριακό και να δημιουργηθεί μία κατάσταση κέρδους για όλους. Ως ΑΚΕΛ, από τον Δεκέμβριο του 2020 διαμορφώσαμε συγκεκριμένη πρόταση επί τούτου και την παραδώσαμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος πριν καν τη συζητήσει στο πλαίσιο του Εθνικού Συμβουλίου ή τουλάχιστον μαζί μας, δημόσια την απέρριψε διαστρεβλώνοντας κιόλας το περιεχόμενό της. Η πρόταση που έχουμε κάνει δεν έχει χάσει την επικαιρότητά της. Τουναντίον, οι εξελίξεις που επισυμβαίνουν γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία και οι συζητήσεις που γίνονται για τα ενεργειακά έχουν ενισχύσει τη σημασία τους ως παράγοντα διαμόρφωσης κινήτρων και αμοιβαίων συμφερόντων, που μπορούν να αξιοποιηθούν για την επίλυση του Κυπριακού.

Γιατί όχι κυρώσεις;

Η ΕΕ αντιδρά στο Ουκρανικό με κυρώσεις. Γιατί να μην επιδιώξει και η Κύπρος ευρωπαϊκές κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας;

Μα τις επιδίωξε η κυβέρνηση και τελικά απέτυχε παταγωδώς, έμεινε μόνη της στην ΕΕ, αφού ακόμα και η Ελλάδα, σε διάφορες περιπτώσεις, δεν ακολούθησε. Να θυμίσω ότι η επιμονή για κυρώσεις που θα πονέσουν την Τουρκία ήταν πολιτική της κυβέρνησης του Συναγερμού με πρωταγωνιστή τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Η κυβέρνηση αποδίδει αυτή την αποτυχία στα συμφέροντα που έχουν οι μεγάλες χώρες εντός της ΕΕ και ιδίως η Γερμανία, και στην υποκρισία που κυριαρχεί στην Ένωση. Αν μόλις τώρα ανακάλυψαν οι κυβερνώντες ότι στην πολιτική κυριαρχούν τα συμφέροντα και υπάρχει υποκρισία, τότε τι να πω; Σημαίνει ότι ούτε τα στοιχειώδη δεν γνωρίζουν για την πολιτική κι αυτό τους καθιστά επικίνδυνους για τον τόπο. Οι κυρώσεις είναι εργαλείο πολιτικής και όχι αυτοσκοπός. Για να μπορείς να τις ζητήσεις πρέπει πρώτα απ’ όλα να είσαι πειστικός ότι τις θέλεις για να προωθήσεις λύση στο Κυπριακό και όχι απλά για να τιμωρήσεις την Τουρκία. Η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ χωρίς καμία αξιοπιστία και πειστικότητα και χωρίς να αξιολογήσει τα δεδομένα και τις διαθέσεις στην ΕΕ πήγε και απαίτησε κυρώσεις και τελικά εισέπραξε άρνηση.

Δύο βάρκες;

Πολύ λόγος για το ότι η Κύπρος πρέπει να σταματήσει να πατάει σε δύο βάρκες και να επιλέξει με ποια πλευρά είναι: Με την Ευρώπη/Δύση ή τη Ρωσία. Πρέπει η χώρα μας να επιλέξει πλευρά;

Η Κύπρος ως κράτος μέλος της ΕΕ δεν έχει την πολυτέλεια να βγαίνει έξω από το γενικό πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής της Ένωσης, παρότι ο πυλώνας αυτός δεν είναι υποχρεωτικός, αλλά βρίσκεται στη ζώνη της συναρμοδιότητας. Ως εκ τούτου, κάθε κράτος έχει τη δυνατότητα να διεκδικεί τέτοιες αποφάσεις και πολιτικές που να μην βλάπτουν τα ζωτικά συμφέροντά του. Για να έχεις τη δυνατότητα, όμως, ως κράτος να το κάνεις αυτό, χρειάζεται να είσαι αξιόπιστος εταίρος. Η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ δεν έχει καθόλου αξιοπιστία στην ΕΕ. Το είπε ευθαρσώς η Κομισιόν, όταν, μεταξύ άλλων, ευθέως κατηγόρησε την κυπριακή κυβέρνηση πως παραπλανά τις ευρωπαϊκές αρχές στο θέμα των χρυσών διαβατηρίων. Αυτό ήρθε καπάκι στη μεγάλη απογοήτευση που επικρατεί στην ΕΕ από τη στάση του Νίκου Αναστασιάδη στο Κυπριακό και ειδικά στη διάσκεψη του Κραν Μοντανά. Η έλλειψη αξιοπιστίας της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ φαίνεται πολύ έντονα στις συζητήσεις που γίνονται εντός της ΕΕ για την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας. Ενώ όλα τα κράτη διεκδικούν την προστασία των συμφερόντων τους, είναι φανερό ότι η κυβέρνησή μας αδυνατεί να το πράξει και απλώς παρακολουθεί αμήχανα τις εξελίξεις. Όταν έβγαλε όνομα η Κύπρος ότι είναι το καταφύγιο Ρώσων -και όχι μόνο- απατεώνων, πώς να διεκδικήσεις; Είναι να μην σου βγει το όνομα. Και η κυβέρνηση του Συναγερμού όχι μόνο έβγαλε το όνομα της Κύπρου, αλλά με τις πολιτικές της καθημερινά βγάζει τα μάτια της χώρας μας.

2^Η ΣΕΛΙΔΑ – ΟΛΟΚΛΗΡΗ

ΛΕΖΑΝΤΑ για ΦΩΤΟ_ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ - ΣΤΕΦΑΝΟΣ

«Ναι, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης μιλά στις καρδιές των ψηφοφόρων μας. Αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά από τις πολλές συναντήσεις και εκδηλώσεις που πραγματοποιούμε», δηλώνει ο γ.γ. του ΑΚΕΛ.

ΜΟΤΤΟ_5

«Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης λέει ότι εκεί που ένιωσε ότι έχει διαφωνίες υπέβαλε την παραίτησή του, αλλά ο Πρόεδρος δεν την αποδέχθηκε και του ζήτησε να μείνει»

ΜΟΤΤΟ_6

«Είναι προφανές ότι ο κ. Χριστοδουλίδης εκμεταλλεύτηκε το Υπουργείο Εξωτερικών για να φτιάξει το προεδρικό του προφίλ και να μείνει ατσαλάκωτος από διάφορα προβλήματα και σκάνδαλα που ταλανίζουν την κυβέρνηση»

ΜΟΤΤΟ_7

«Η διασφάλιση του μέλλοντός μας περνά μέσα από τη λύση του Κυπριακού, την απελευθέρωση και την επανένωση του τόπου μας. Χωρίς λύση, ό,τι κτίσουμε το κτίζουμε στην άμμο»

Γνωριμία Ακελικών με Μαυρογιάννη

Σε ό,τι αφορά την προεκλογική εκστρατεία, ο γ.γ. του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, είπε ότι αυτή εξελίσσεται στη βάση του σχεδιασμού που το κόμμα έχει καταρτίσει. «Ο βασικός άξονας της εκστρατείας του ΑΚΕΛ στηρίζεται στη γνωριμία της εκλογικής βάσης, αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας με τον ανεξάρτητο υποψήφιο, τις θέσεις του και το πρόγραμμά του». Ερωτηθείς για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το κόμμα αυτή την περίοδο, ο κ. Στεφάνου σχολίασε πως πάντοτε οι προεκλογικές εκστρατείες είναι ένας απαιτητικός δρόμος αντοχής με τα σκαμπανεβάσματά του. «Δεν θα έλεγα ότι μέχρι τώρα αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερα προβλήματα. Αυτό που χρειάζεται είναι να διαθέτεις χέρια στη δουλειά και γρήγορα αντανακλαστικά για αντιμετώπιση των όποιων δυσκολιών και προκλήσεων. Το ΑΚΕΛ τα διαθέτει και τα δύο», πρόσθεσε.

Θα λέγατε ότι ο κ. Μαυρογιάννης μιλά στις καρδιές των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ;

Ναι, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης μιλά στις καρδιές των ψηφοφόρων μας. Αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά από τις πολλές συναντήσεις και εκδηλώσεις που πραγματοποιούμε. Αυτά που πρωτίστως κάνουν εντύπωση είναι η απλότητα, η αυθεντική ευγένεια και η ειλικρίνεια που χαρακτηρίζουν τον Μαυρογιάννη. Θετική εντύπωση, επίσης, προκαλούν η ευρυμάθειά του και η καθαρότητα των θέσεων και απόψεών του.

Δεν διαφωνεί

Ο κ. Μαυρογιάννης -ο υποψήφιος που στηρίζει το ΑΚΕΛ- διαφωνεί με τη θέση του κόμματός σας για αποστρατιωτικοποίηση. Πώς μπορεί το ΑΚΕΛ να στηρίζει υποψήφιο Πρόεδρο με τόσο σοβαρές διαφωνίες μαζί του;

Ο Μαυρογιάννης δεν διαφωνεί με την αποστρατιωτικοποίηση. Αυτό που λέει είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένες ή επιμέρους ανάγκες, όπως για παράδειγμα είναι η φύλαξη της ακτογραμμής, η επιτήρηση της ΑΟΖ, η αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών κ.λπ., που επιβάλλουν την ύπαρξη εξειδικευμένων δυνάμεων ασφάλειας. Αυτό λέει και το ΑΚΕΛ. Οι εξειδικευμένες δυνάμεις, όμως, δεν αποτελούν τακτικό στρατό με την κλασική έννοια του όρου. Άλλωστε, η θέση για αποστρατιωτικοποίηση ήταν πάγια θέση όλων των Προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας για δύο σημαντικούς λόγους: πρώτον, με λυμένο το Κυπριακό η Κύπρος δεν θα κινδυνεύει από κανέναν, και δεύτερον, αν αποφασιστεί να υπάρχει στρατός θα προκύψουν ζητήματα για τη σύνθεσή του (αναλογία Ε/Κ – Τ/Κ, ηγετική πυραμίδα, κ.λπ.). Αυτό καθόλου δεν σημαίνει αποχή από τις πολιτικές άμυνας και ασφάλειας της ΕΕ και κανείς εκεί δεν απαιτεί από εμάς να έχουμε τακτικό στρατό. Στο Κραν Μοντανά κανένας δεν έθεσε ζήτημα για ύπαρξη κυπριακού στρατού ή για συμμετοχή της Κύπρου σε κάποιον στρατιωτικό συνασπισμό. Αυτό προκύπτει ξεκάθαρα και από το πλαίσιο που κατέθεσε ο ΓΓ του ΟΗΕ.

Παραιτήθηκε

Σας πείθει η απάντηση που δίνει ο κ. Μαυρογιάννης όταν ερωτάται γιατί παρέμεινε διαπραγματευτής του Ν. Αναστασιάδη για εννέα χρόνια, όταν ήξερε ότι ο Πρόεδρος βολιδοσκοπούσε για δύο κράτη, όταν γνώριζε ότι ο Πρόεδρος το έσκασε από τον Μον Πελεράν και δεν συνεργάστηκε όσο και όπως έπρεπε στο Κραν Μοντανά;

Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης λέει ότι εκεί που ένιωσε ότι έχει διαφωνίες υπέβαλε την παραίτησή του, αλλά ο Πρόεδρος δεν την αποδέχθηκε και του ζήτησε να μείνει. Κάτω και από το πρίσμα του γεγονότος ότι η διαδικασία βρισκόταν σε εξέλιξη, ο ίδιος θεώρησε ότι δεν είχε δικαίωμα να φύγει γιατί ελλόχευε το ενδεχόμενο να προκληθεί ζημιά στην ε/κ πλευρά και μάλιστα σε μία ευαίσθητη περίοδο. Αυτή είναι μία λογική και πειστική απάντηση, που πρωτίστως δείχνει το ψηλό αίσθημα ευθύνης του κ. Μαυρογιάννη έναντι τού τόπου και του εθνικού μας προβλήματος.

Δεν έχει μερίδιο ευθύνης; Εάν έχει ευθύνη ο κ. Χριστοδουλίδης που ήταν Κυβερνητικός Εκπρόσωπος την κρίσιμη περίοδο τού Κυπριακού, γιατί να μην έχει και ο Ε/Κ διαπραγματευτής;

Η καθοριστική ευθύνη είναι στον εκάστοτε Πρόεδρο, ο οποίος έχει την πολιτική ευθύνη για την ακολουθητέα πολιτική και τη διαχείριση του Κυπριακού. Έτσι ήταν μέχρι τώρα στην ιστορία του Κυπριακού και προφανώς έτσι θα παραμείνει. Όποτε συζητούσαμε για το Κυπριακό στο εσωτερικό μέτωπο υπό κρίση ήταν ο εκάστοτε Πρόεδρος και όχι ο διαπραγματευτής. Απ’ εκεί και πέρα, οι σύμβουλοι κρίνονται και έχουν ευθύνη για το τι συμβουλεύουν τον Πρόεδρο να κάνει, αλλά και πάλι η τελική ευθύνη να αποφασίσει ανήκει στον ίδιο.

Ατσαλάκωτος

Γιατί ο κόσμος δίνει τόσο υψηλά ποσοστά δημοτικότητας στον Νίκο Χριστοδουλίδη;

Είναι προφανές ότι ο κ. Χριστοδουλίδης εκμεταλλεύτηκε το Υπουργείο Εξωτερικών για να φτιάξει το προεδρικό του προφίλ και να μείνει ατσαλάκωτος από διάφορα προβλήματα και σκάνδαλα που ταλανίζουν την κυβέρνηση. Ακόμα και σε ζητήματα που ο ίδιος ως υπουργός Εξωτερικών χειριζόταν, όπως είναι για παράδειγμα το θέμα της Αμμοχώστου, τα θέματα με την ΑΟΖ, οι κυρώσεις στην ΕΕ για την Τουρκία, ο κ. Χριστοδουλίδης φρόντιζε για την εικόνα του και όχι για τις προκλήσεις και τα ζητήματα που είχε ενώπιόν της η χώρα μας. Ως αποτέλεσμα είχαμε τη διάψευσή του σε όλα ανεξαιρέτως τα πιο πάνω ζητήματα και σήμερα πληρώνουμε το ακριβό τίμημα: οι απειλές της Τουρκίας για την Αμμόχωστο δεν ήταν καθόλου τεχνάσματα, η ΑΟΖ μας κάθε άλλο παρά θωρακισμένη είναι, τα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο για πρώτη φορά από το 1974 συνεχίζονται.

Δημοτικότητες

Πιστεύετε ότι η σημερινή εικόνα -με τόσο υψηλά ποσοστά ο Νίκος Χριστοδουλίδης- μπορεί να αλλάξει;

Ασφαλώς και μπορεί να αλλάξει. Ο κ. Χριστοδουλίδης ως βασικός υποψήφιος για την προεδρία δεν μπορεί πλέον να κάνει μόνο επικοινωνιακή διαχείριση. Ακόμα κι αν συνεχίσει να αποφεύγει τις πολλές συζητήσεις για να μην υποχρεωθεί να πάρει θέση σε διάφορα καυτά ζητήματα ή για να αποφύγει «ενοχλητικές» ερωτήσεις για την παταγώδη αποτυχία του στη διαχείριση σημαντικών ζητημάτων, δεν θα μπορέσει να το κάνει. Ο κόσμος θέλει να ξέρει τι ψηφίζει και συνεχώς θα απαιτεί απαντήσεις σε ζητήματα που απασχολούν το παρόν και το μέλλον του.

Νεοφύτου και Μαυρογιάννης λαμβάνουν χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις σε σχέση με αυτά του Χριστοδουλίδη. Γιατί ο κόσμος απαξιώνει τα κόμματα;

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου κάνει προεκλογική εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο και είναι φανερό ότι μέχρι τώρα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα έλλειψης δυναμικής. Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης έχει ξεκινήσει προεκλογική εκστρατεία μόλις πριν έναν μήνα και ήδη οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν τη δυναμική που αναπτύσσεται. Επομένως, καμία σύγκριση μεταξύ των δύο υποψηφίων. Αυτό που κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την απαξίωση είναι να είμαστε ακόμα πιο ανοικτοί στην κοινωνία, ακόμα πιο κοντά στα προβλήματα του κόσμου, ακόμα πιο συγκεκριμένοι στις προτάσεις που καταθέτουμε για επίλυση προβλημάτων, χωρίς μεγάλα λόγια και πολλές υποσχέσεις που έχουν κουράσει τον κόσμο.