Προεδρικές εκλογές 2023: Η πρόταση Κάρογιαν και η αντίδραση του ΔΗΚΟ

Τις τελευταίες ημέρες, υπήρξε εντονότερο παρασκήνιο για τις προεδρικές εκλογές το οποίο το προηγούμενο διάστημα, σχηματικά, φάνταζε εντελώς εκτός του πλαισίου ενός ιδιότυπου διαλόγου μεταξύ των κομμάτων. Αφορούσε ή και αφορά ακόμη την προσπάθεια την οποία επιχείρησε ο πρόεδρος της ΔΗΠΑ Μάριος Κάρογιαν ο οποίος εμφανίζεται δυναμικά, χωρίς βεβαίως να γνωρίζουμε και το επίπεδο της ρεαλιστικότητας αυτής της πρότασής του, για σχηματισμό μιας ευρύτερης συνεργασίας των κεντροδεξιών δυνάμεων. Μία συμμαχία, η οποία θα εκπροσωπηθεί αλλά και θα στηρίξει έναν και μόνο υποψήφιο.

Τις προηγούμενες ημέρες, ο εμπνευστής της πρότασης υποστήριξε ότι οι διεργασίες βρίσκονται υπό συνεχή εξέλιξη αλλά και αποτελούν την καρδιά των συζητήσεων και του προβληματισμού στα κόμματα του λεγόμενου κεντρώου χώρου, ενώ ο προβληματισμός αγγίζει και τον ίδιο τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Να σημειωθεί ότι οι πρωτοβουλίες του προέδρου της ΔΗΠΑ, τους προηγούμενες μήνες, αφορούσαν την ανάγκη για μια ευρύτατη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων, στη βάση και τη λογική των δυνάμεων που συμμετέχουν στο Εθνικό Συμβούλιο. Η επιχειρηματολογία του Μάριου Κάρογιαν ενισχύθηκε και από τις ευρύτερες εξελίξεις με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και το κλίμα που έχει δημιουργηθεί διεθνώς, τις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται, αλλά και την επέκταση των προβλημάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και τις δυνατότητες να αντιμετωπισθούν οι παρενέργειες από μια οικονομική κρίση. Η πρωτοβουλία Κάρογιαν δεν φαινόταν να είχε αποδοχή, από τη στιγμή που τα δύο μεγάλα κόμματα διαπίστωναν αρχικά το ανέφικτο πραγμάτωσής της.

Την εβδομάδα που πέρασε, ο Μάριος Κάρογιαν φρόντισε να κοινοποιήσει στα Μέσα Ενημέρωσης, όχι μόνο δια του παρασκηνίου αλλά και με δηλώσεις, ότι βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ και υποψήφιο για την Προεδρία Αβέρωφ Νεοφύτου και τους προέδρους του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, αλλά και με τους Οικολόγους, με στόχο να συμφωνηθεί το πλαίσιο για τη δημιουργία μιας κυβέρνησης ευρύτερης αποδοχής.

Θέτει δηλαδή εκ νέου την πρωτοβουλία του αλλά σε μια δεύτερη εκδοχή της, από τη στιγμή κατά την οποία το σενάριο ευρύτατης αποδοχής εκ των πραγμάτων έχει εκπέσει, αφού το ΑΚΕΛ έχει επιλέξει υποψήφιο, τον οποίο θα στηρίξει περνώντας τον μέσα από τις εσωκομματικές διαδικασίες.

Ρεαλιστική πρόταση;

Ο Μάριος Κάρογιαν επιμένει ότι η πρόταση του να συζητηθεί η πιθανότητα για συνεργασία ευρύτερης αποδοχής δεν αποτελεί αποκύημα φαντασίας ή αποτέλεσμα ανεδαφικής και εκτός τόπου «φιλοδοξίας».

•         Βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο συζήτησής της όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μετά τις πρώτες επαφές.

•         Αναζητείται ή ανιχνεύεται αν είναι εφικτό να υπάρξουν συναινέσεις.

•         Προϋπόθεση για ευόδωση της πρότασης είναι να είναι υποψήφιος κανένας αρχηγός των κομμάτων και επομένως ούτε και ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ο μοναδικός εκ των αρχηγών ο οποίος τρέχει στις εκλογές του 2023, «γιατί τότε δεν θα μιλούμε για κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής».

Πάντως, σύμφωνα με κομματικές πηγές, η πρόταση με στόχο τη δημιουργία μιας κυβέρνησης ευρύτερης αποδοχής έχει μια εξόφθαλμη δυσκολία. Ακόμη και αν τα υπό αναφορά κόμματα διαθέτουν την ευελιξία, το καθένα για τους δικούς του ευνόητους λόγους, να αποδεχθούν τη συλλογιστική βάση αυτής της προσπάθειας, το κυρίαρχο είναι να συμφωνήσουν στην προσωπικότητα η οποία να είναι σε θέση να υλοποιήσει τον στόχο της συμπόρευσης των διαφορετικών δυνάμεων. Ταυτοχρόνως, διαπιστώνεται μέσα από το ρεπορτάζ ότι, παρά τη διάθεση για διάλογο των κομμάτων, η κάθε ηγεσία συμπεριφέρεται έχοντας ως προμετωπίδα την κάλυψη των δικών της μικρών ή μεγάλων αδιεξόδων, αλλά και των δικών της αναγκών, ακόμη και τη διάθεσή της να κερδίσει χρόνο ενώπιον ενός όχι και πολύ εύκρατου κλίματος που επιβάλλουν τα υφιστάμενα δεδομένα. Τα κόμματα, κυρίως του Κέντρου, επιχειρούν με νύχια και με δόντια να μην συρθούν σε λύσεις τις οποίες δεν επιθυμούν, αλλά μπορεί εκ των πραγμάτων να τους το επιβάλουν οι πραγματικότητες. Η επιμέτρηση των δυνατοτήτων για ευρύτερη συνεργασία μπορεί να αποτυπωθεί με ρεαλισμό, αν βρεθεί εκείνη η υποψηφιότητα κοινής αποδοχής για τα υπό αναφορά κόμματα. Σημειώνεται ακόμη ότι στις συζητήσεις στα κομματικά δώματα είχαν τεθεί στο τραπέζι και τα ονόματα προσωπικοτήτων οι οποίες θα μπορούσαν να ηγηθούν μιας τέτοιας συμμαχίας.

Η αντίδραση του ΔΗΚΟ

Η συζήτηση είναι υπαρκτή για ένα τέτοιο σενάριο, υποστηρίζουν στο ΔΗΚΟ, αλλά θα πρέπει να εξελιχθεί, όπως σημειώνουν πηγές στο κόμμα, «στη βάση ενός συγκεκριμένου πλαισίου». Μια τέτοια συζήτηση, σημειώνουν, αφορά στην πραγματικότητα τα κόμματα του κεντρώου χώρου, αφού είναι τα μόνα που δεν έχουν ακόμη αποφασίσει να στηρίξουν κάποιον συγκεκριμένο υποψήφιο. Οι ηγεσίες τους δεν πήραν ακόμη το πράσινο φως για κάτι τέτοιο. Στη λογική στελεχών του ΔΗΚΟ, μια τέτοια συνεργασία των κομμάτων του Κέντρου μπορεί να έχει έναν υποψήφιο και αυτός είναι ο αρχηγός του μεγαλύτερου κόμματος, δηλαδή ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Προχώρησαν μάλιστα ακόμη ένα βήμα. Από τη στιγμή κατά την οποία και ο ΔΗΣΥ σήμερα έχει δύο υποψήφιους, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ «θα μπορούσε να είναι ο υποψήφιος της ευρύτερης Κεντροδεξιάς. Μια τέτοια πρόταση, υποστηρίζουν, «φαντάζει φυσιολογική εξέλιξη και εκείνοι που έχουν τέτοιες προτάσεις ας τις θέσουν με ρεαλισμό στο τραπέζι».

Ενώπιον μιας διαχείρισης

Κατά τα άλλα, στο ΔΗΚΟ συνεχίζουν να διαρρέουν ότι η υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη έχει σημαντικό προβάδισμα στο κόμμα. Δεν έχουν ακόμη οδηγηθεί τα σώματα σε καταληκτική απόφαση για τη στήριξη του τέως υπουργού, αλλά εκτός δραματικού ενδεχομένου, δεν διαθέτουν εκ των πραγμάτων άλλες επιλογές. Σημειώνεται πάντως ότι ένας από τους βασικούς προβληματισμούς σήμερα της ηγεσίας του ΔΗΚΟ είναι η μορφή που θα πάρει η πολιτική διαχείριση της απόφασης για Χριστοδουλίδη, η μοναδική εκ των πραγμάτων διέξοδος του κόμματος τη δεδομένη στιγμή.

Ωστόσο, όπως πληροφορείται ο «Π», φαίνεται να διακινούνται και άλλες απόψεις εντός των στελεχών του εκτελεστικού γραφείου του κόμματος. Αν και εκπροσωπούν μειοψηφικό ρεύμα στο σώμα, αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την περίπτωση του Νίκου Χριστοδουλίδη, κυρίως από τις εκπεφρασμένες του θέσεις, τόσο για τις κομματικές του καταβολές όσο και για τη σχεδόν, σε απόλυτο βαθμό, υπεράσπιση των πολιτικών των κυβερνήσεων Αναστασιάδη.

Παρά την πορεία σχηματοποίησης της απόφασης, είναι σαφές ότι:

•         Το κόμμα δεν επιθυμεί να σταλεί μήνυμα προς τα μέλη και φίλους του ότι βρίσκεται σε μια «πολιτική ομηρία» η οποία οδηγεί ολοταχώς στη στήριξη Χριστοδουλίδη.

•         Στο ΔΗΚΟ φοβούνται τη σκιά από μια πολιτική ανακολουθία, στην οποία θα βρεθούν στη βάση της πολιτικής τους τα τελευταία χρόνια, αφού είναι ξεκάθαρο πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης επιχειρεί να εμφανίζεται ως De facto υποψήφιος της κυβερνητικής παράταξης, αλλά κυρίως της κυβερνητικής πολιτικής πρακτικής την οποία δεν είναι διατεθειμένος να επικρίνει, όντας και ο ίδιος για εννέα χρόνια μέλος του κυβερνητικού σχήματος.

Όπως ο «Π» αντιλαμβάνεται, στο επιτελείο του Νίκου Χριστοδουλίδη δηλώνεται άγνοια για τις όποιες κινήσεις ή αποφάσεις του Δημοκρατικού Κόμματος, ενώ επαναλαμβάνουν ότι ο ανεξάρτητος υποψήφιος δεν θα ακολουθήσει τις λογικές προηγούμενων μορφών συνεργασίας με συμμαχίες και πάρε-δώσε, οι οποίες, όπως υποστηρίζεται, θα δημιουργούν ασυνέπεια «στο προφίλ ενός υπερκομματικού υποψηφίου».