«Τίποτα δεν νομιμοποιεί την επιθετικότητα του Πούτιν»: Ο Νιαζί Κιζιλγιουρέκ στον «Π» για Ουκρανία και Κυπριακό

Για επιθετικότητα του Βλαντιμίρ Πούτιν κατά του Κιέβου μιλά στον «Π» ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Νιαζί Κιζιλγιουρέκ, λέγοντας ότι ο Ρώσος Πρόεδρος αμφισβητεί το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Ουκρανικού λαού αλλά και το δικαίωμα ύπαρξής του. Εκφράζει, επίσης, τη θέση ότι οι εξελίξεις διεθνώς δημιουργούν ένα μομέντουμ στο Κυπριακό και περιγράφει σε αδρές γραμμές τους στόχους και τις επιδιώξεις που θα πρέπει να έχει ο επόμενος ή η επόμενη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απαντά και στο ερώτημα αν μπορεί να συγκριθεί το Κυπριακό και το Ουκρανικό πρόβλημα, αλλά δίνει και τη δική του ερμηνεία για την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Ποιο είναι το κλίμα στο Ευρωκοινοβούλιο σε σχέση με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία;

Στη συντριπτική του πλειοψηφία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδικάζει απερίφραστα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αυτό αντανακλάται και σε αντιδράσεις που πρώτη φορά είδαμε στην Ευρώπη, όπως τη συντονισμένη επιβολή οικονομικών κυρώσεων σε ένα μεγάλο εύρος ρωσικών οικονομικών δραστηριοτήτων.

Στον πόλεμο της Ουκρανίας, είδαμε μια μπερδεμένη Αριστερά. Ποια είναι η δική σας ανάγνωση για τη στάση της Αριστεράς;

Η Αριστερά, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ευρώπη, καταδικάζει στην πλειοψηφία της τη ρωσική εισβολή. Δεν μπορώ να φανταστώ Αριστερά χωρίς να καταδικάζει έναν άδικο πόλεμο. Πολλοί όμως είναι αυτοί που επιλέγουν παράλληλα να μιλήσουν και για τις ευθύνες του δυτικού κόσμου. Κι εγώ πιστεύω ότι μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Δύση συμπεριφέρθηκε αλαζονικά και βιάστηκε να ανακηρύξει το τέλος της Ιστορίας, εννοώντας ότι από 'δω και πέρα θα επικρατήσει μόνο η ελεύθερη αγορά. Όμως, το αποτέλεσμα ήταν η μεγέθυνση των ανισοτήτων. Επίσης, βιάστηκε ο δυτικός κόσμος να συμπεριλάβει τις πρώην ανατολικές χώρες στο ΝΑΤΟ και δεν εργάστηκε για μια κοινή αρχιτεκτονική ασφάλειας, που θα συμπεριλάμβανε και τη Ρωσία. Όμως, τίποτα δεν μπορεί να νομιμοποιήσει την επιθετική στάση του Πούτιν.

Τουρκία

Τελικά αναβαθμίζεται ο ρόλος της Τουρκίας διεθνώς μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία;

Η Τουρκία διεκδικεί αυτόν τον αναβαθμισμένο ρόλο και εν μέρει τον πετυχαίνει. Από την άλλη, στη νέα τάξη πραγμάτων, η Τουρκία εισέρχεται με τις αδυναμίες της. Τα μεγάλα της κενά στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην εφαρμογή του κράτους δικαίου δεν τη βοηθούν να καθιερώσει αυτόν τον αναβαθμισμένο ρόλο.

ΗΠΑ και Τουρκία γυρίζουν σελίδα στις σχέσεις τους;

Και ναι, και όχι. Σίγουρα οι ΗΠΑ εκτιμούν τον αυξημένο γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας, όμως σημειώνουν ταυτόχρονα τις σημαντικές ελλείψεις στα θέματα δημοκρατίας και ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Κυπριακό

Πώς επηρεάζεται το Κυπριακό από όλες αυτές τις εξελίξεις;

Πιστεύω ότι διαμορφώνεται ένα νέο μομέντουμ για το Κυπριακό. Η επιδίωξη της ΕΕ για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο αυξάνει τη σημασία της νοτιο-ανατολικής Μεσογείου. Χωρίς τη συνεργασία της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Ισραήλ και της Τουρκίας, θα είναι πολύ δύσκολη η εξασφάλιση ομαλής ροής φυσικού αερίου. Για να διασφαλιστεί αυτή η συνεργασία, επιβάλλεται σημαντική πρόοδος στο Κυπριακό –είτε ως σημαντικό πακέτο μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, είτε ως συνολική λύση. Σε ένα άλλο επίπεδο, βλέπουμε την έντονη επιθυμία για συνεργασία μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ για θέματα άμυνας και ασφάλειας, πράγμα που επίσης επιβάλλει ομαλοποίηση σχέσεων Τουρκίας και Κυπριακής Δημοκρατίας.

Πολλοί βρίσκουν ομοιότητες μεταξύ Ουκρανικού και Κυπριακού προβλήματος, υποστηρίζοντας ότι το ευκταίο της ένωσης με την Ελλάδα είναι το ευκταίο της ένταξης του Κιέβου σε δυτικούς οργανισμούς και ενώσεις.

Νομίζω ότι η σύγκριση αυτή δεν είναι ακριβής. Καταρχήν, ότι το Κυπριακό είναι παιδί του Ψυχρού Πολέμου. Ενώ η επιθετικότητα της Ρωσίας προς την Ουκρανία είναι μετα-ψυχροπολεμική. Η πολιτική της ένωσης μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν ήταν μόνο ανέφικτη, αλλά και παράνομη, διότι απαγορευόταν από το Σύνταγμα. Δεν υπήρχε πια δικαίωμα στην ένωση… Μπορούσαμε όμως να κάνουμε μια σύγκριση με την Κύπρο πριν το ‘60, όταν η ελληνοκυπριακή κοινότητα διεκδικούσε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης που απέτρεψαν η αποικιακή Βρετανία και άλλες δυτικές δυνάμεις για να ικανοποιήσουν την Τουρκία. Σήμερα ο Πούτιν αμφισβητεί το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Ουκρανικού λαού. Και όχι μόνο. Αρνείται το δικαίωμα ύπαρξης.

Οι Τουρκοκύπριοι

Ποια είναι σήμερα η κατάσταση εντός της τ/κ κοινότητας; Υπάρχουν προσδοκίες για λύση του Κυπριακού;

Για την τουρκοκυπριακή κοινότητα, η λύση του Κυπριακού είναι υπαρξιακό ζήτημα. Δεν μπορεί η τουρκοκυπριακή κοινότητα να επιβιώσει υπό τις σημερινές περιστάσεις, διότι είναι εκτός παγκόσμιας οικονομικής και έννομης τάξης. Σήμερα, οι Τουρκοκύπριοι βρίσκονται σε πάρα πολύ δύσκολη θέση –και οικονομικά και πολιτικά. Παρά τις μεγάλες απογοητεύσεις του πρόσφατου παρελθόντος, η πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων πιστεύει στην ενωμένη ομοσπονδιακή Κύπρο και θαρραλέα υπερασπίζονται την κυπριακή τους υπόσταση απέναντι στις επιβολές της Τουρκίας. Όμως, εδώ μεγάλες ευθύνες έχει και η ελληνοκυπριακή ελίτ που διαχειρίζεται την Κυπριακή Δημοκρατία. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να αναπτύξουν συνεργασίες μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα. Θα μπορούσαν να εντάξουν στις εθνικές αθλητικές ομάδες της Κυπριακής Δημοκρατίας Τουρκοκύπριους αθλητές. Πολλά άλλα θα μπορούσαν να γίνουν…

Προεδρικές εκλογές

Κάποιο σχόλιο για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο.

Όπως είπα και πιο πριν, διαμορφώνεται ένα νέο μομέντουμ γύρω από το Κυπριακό. Ο/η νέος/α Πρόεδρος πρέπει να είναι πολιτικά και πνευματικά σε θέση να αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ευκαιρίες που διαμορφώνονται για να αποτρέψει τον κίνδυνο της μόνιμης διχοτόμησης, να κτίσει καλύτερη συνεργασία μεταξύ των κοινοτήτων, μέσα από την αξιοπιστία να εξασφαλίσει τη στήριξη της διεθνούς κοινότητας, για να ξεπεράσει την εμμονή της Τουρκίας για λύση δύο κρατών και να μας οδηγήσει στην ομοσπονδιακή Κύπρο.

Ο ακροδεξιός κίνδυνος

Επανήλθε ο κίνδυνος της επικράτησης της Ακροδεξιάς στη Γαλλία. Πού οφείλεται η ενδυνάμωση των ιδεολογικών άκρων στην Ευρώπη;

Είναι γεγονός ότι αυξήθηκε η επιρροή της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Η λαϊκίστικη εθνικιστική ελίτ εκμεταλλεύεται τη δυσαρέσκεια των μαζών που δημιουργεί η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, η οποία μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ των πολλών και των λίγων.

Γιατί ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στηρίζει ακροδεξιά κινήματα και κόμματα στην Ευρώπη;

Όπως δήλωσα και σε μια πρόσφατη ομιλία μου στο Ευρωκοινοβούλιο, το καθεστώς Πούτιν στηρίζει με όλα τα μέσα τα ακροδεξιά κινήματα, με κοινό στόχο τη διάλυση της ΕΕ. Η Ακροδεξιά οραματίζεται μια Ευρώπη των κυρίαρχων εθνών-κρατών. Δυστυχώς, και κάποιες αριστερές ομάδες μιλούν για κυριαρχία των εθνών-κρατών, αντί για την ολοκλήρωση της ΕΕ.