Η προεκλογική του ττόκα κουμπάρε μου

kateliadi@politis-news.com

Διανύουμε μια προεκλογική περίοδο αβάσταχτης μετριότητας, βαρετή, ανούσια, άγευστη, άοσμη, άνοστη, δίχως νέες ιδέες και φαντασία, χωρίς επί της ουσίας συζήτηση θεμάτων που απασχολούν τον κόσμο και αφορούν την καθημερινότητά του, χωρίς προτάσεις συγκεκριμένες και τελικές εκ μέρους των τριών κύριων υποψηφίων (αυτές τις μέρες ολοκληρώνονται τα προγράμματα των υποψηφίων). Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. Εάν κανείς διαβάσει και ακούσει προσεκτικά τι λένε οι Νίκος Αναστασιάδης, Σταύρος Μαλάς και Νικόλας Παπαδόπουλος για Κυπριακό/ εξωτερική πολιτική, οικονομία, ενεργειακά, αλλά και για τα υπόλοιπα θέματα, όπως υγεία, παιδεία, γεωργοκτηνοτροφία κ.λπ., εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι οι θέσεις και οι προτάσεις τους είναι ο τάφος του Αγίου Νεοφύτου, που όλους τους χωράει και υπάρχει απόλυτη προσαρμοστικότητα ανάλογα με το ακροατήριο. Όλες αυτές οι γενικότητες που ακούγονται από τα χείλη των τριών υποψηφίων και των επιτελείων τους μπορούν να καλύψουν -ταυτόχρονα και χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα- τον ίδιο ψηφοφόρο, αφού δεν υπάρχει ουσιαστική διαφοροποίηση και συγκεκριμενοποίηση επί των θεμάτων.

Αναστασιάδης με κύρος

Ο Νίκος Αναστασιάδης στηρίζει την προεκλογική του καμπάνια στην εξωτερική πολιτική, προσπαθώντας να αναδείξει το κύρος του και τον ρόλο του ως γεωπολιτικός παίκτης της περιοχής, αλλά και εντός του περιβάλλοντος της ΕΕ. Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, έφτιαξε ένα αληθοφανές βολικό αφήγημα ευκολοχώνευτο από τον μέσο ψηφοφόρο της Κεντροδεξιάς μέχρι και από αυτόν της άκρα Δεξιάς, κοντά στις θέσεις Νικόλα Παπαδόπουλου, ώστε να ανακόψει διαρροές ψηφοφόρων του. Μέχρι και στη δεξίωση της παρουσίασης του βιβλίου τού επί σειρά ετών δημάρχου της Λευκωσίας Λέλλου Δημητριάδη απέφυγε να εμφανιστεί -πάρολο που είχε πει ότι θα πήγαινε- γιατί, όπως λένε οι… κακές γλώσσες, θεωρούσε ότι δεν θα τον βοηθούσε προεκλογικά μια συνάντηση/ φωτογράφηση, έστω και κοινωνική, με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος ήταν παρών στην εκδήλωση. Στο Κυπριακό δεν έχει να προτείνει οτιδήποτε ουσιαστικό για την επόμενη ημέρα της αποτυχίας στο Κραν Μοντανά, πέρα από όρους και προϋποθέσεις για μια νέα διάσκεψη, που παραπέμπουν στη γραμμή Κοτζιά (να συμφωνηθούν τα θέματα ασφαλείας/ εγγυήσεων πριν από τη διάσκεψη).

Χάος - κράτος

Στα της οικονομίας, η προεκλογική του Νίκου Αναστασιάδη στήθηκε γύρω από το «παρέλαβα χάος και παραδίδω κράτος», ωστόσο καλείται ο ίδιος και το επιτελείο του καθημερινά να δώσουν απαντήσεις για τη διάσωση της οικονομίας που βασίστηκε σε κούρεμα καταθέσεων, μειώσεις μισθών και επιδομάτων ευάλωτων ομάδων πληθυσμού, ανάπτυξη που ήρθε με συγκυριακή αύξηση του τουρισμού λόγω τρομοκρατικών επιθέσεων/ISIS και πολεμικών συρράξεων σε περιοχές πέριξ της Κύπρου, καθώς και πώληση διαβατηρίων. Στο ερώτημα «ποια είναι η προοπτική της κυπριακής οικονομίας τα επόμενα χρόνια και γιατί δεν έχουν έρθει ακόμα σοβαρές επενδύσεις», όχι μόνον δεν υπάρχει πειστική απάντηση, αλλά μάλλον δίδεται η εντύπωση ότι απλώς μετατίθεται το πρόβλημα για παρακάτω. Στα περί καθυστερήσεων στο ενεργειακό πρόγραμμα, προτάσσεται η πολιτική των τριμερών συναντήσεων που μέχρι στιγμής, όμως, δίνουν μόνον μνημόνια συναντίληψης και τίποτε άλλο, ενώ στα της υγείας ακόμα συνοδεύει το ΓεΣΥ η σκιά του πολυασφαλιστικού και υποβόσκει στην κοινωνία η αντίληψη ότι όταν θα αλλάξει ο αρμόδιος υπουργός, θα αλλάξουν και τα πράγματα σε σχέση με το γενικό σχέδιο υγείας. Στα της διαφθοράς/ διαπλοκής, υπερ-προβάλλεται μεν το ότι επί διακυβέρνησης Αναστασιάδη μπήκαν φυλακή ακόμα και επώνυμοι, ωστόσο δεν παλεύεται η περιρρέουσα ατμόσφαιρα… Στο θέμα εκπροσώπησης στα Media, ο Νίκος Αναστασιάδης έχει πλεονέκτημα έναντι των κύριων ανθυποψηφίων του, αφού μαζί με τα στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού στον προεκλογικό στίβο έχουν ριχτεί και οι υπουργοί της κυβέρνησης. Αν και στο τέλος της ημέρας, ο κ. Αναστασιάδης κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα απ’ όλα και πιάνει πιο καλά απ’ όλα τα προεκλογικά τρικ: Γυρίζει από σύλλογο/ καφενείο σε καφενείο/ σύλλογο, και από εκδήλωση/ εγκαίνια (εγκαινίασε μέχρι κρησφύγετο και παραμυθούπολη/ λούνα παρκ) σε εκδήλωση/ εγκαίνια και κάνει χειραψίες (ττόκκες).

Σταύρος το όχημα;

Ο Σταύρος Μαλάς προσπαθεί ακόμα να γίνει αναγνωρίσιμος και να αναδειχθεί ικανός υποψήφιος να διαχειριστεί τα σοβαρά ζητήματα του τόπου, όπως το Κυπριακό, η οικονομία, η υγεία/ ΓεΣΥ, η παιδεία, η διαφθορά/ διαπλοκή. Την ίδια στιγμή, το ΑΚΕΛ, που στηρίζει την υποψηφιότητά του, κάνει μια εντατική καμπάνια επιβίωσης του κόμματος, δίνοντας την εντύπωση ότι ο Σταύρος Μαλάς είναι το όχημα για τη διάσωση του ΑΚΕΛ. Το στοίχημα είναι κατά πόσον θα γίνει κατορθωτό αυτοί οι δύο στόχοι να λειτουργήσουν παράλληλα και προσθετικά ώστε το ΑΚΕΛ να πετύχει τη μέγιστη συσπείρωσή του και ο Σταύρος Μαλάς να φέρει κόσμο από την ευρύτερη Αριστερά, αλλά και απογοητευμένους ψηφοφόρους από την πολιτική/ τακτική Αναστασιάδη στο Κυπριακό, με σκοπό να περάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών (αυτό μοιάζει να είναι ο κύριος στόχος του ΑΚΕΛ).

Ισορροπίες του τρόμου

Ο Σταύρος Μαλάς, στα ζητήματα τού Κυπριακού, καλείται καθημερινά να δώσει απαντήσεις στο τι διαφορετικό θα κάνει και θα αποδεχτεί, απ’ όσα έκανε και αποδέχθηκε ο κ. Αναστασιάδης στο Κραν Μοντανά, πώς θα πείσει την Τουρκία να συμφωνήσει σε κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων, καθώς και στην πλήρη αποχώρηση του τουρκικού στρατού σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά τη λύση. Καλείται, επίσης, να απαντήσει στο πώς θα πεισθεί ο κόσμος να ψηφίσει «ναι» σε ένα νέο δημοψήφισμα. Ερωτήματα για τα οποία δεν έχουν ακουστεί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, πειστικές απαντήσεις. Σε ό,τι αφορά τα σοβαρά θέματα της οικονομίας, ο κ. Μαλάς προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των πολιτικών του ΑΚΕΛ και των τραγικών αποτυχιών της κυβέρνησης Χριστόφια, που είναι νωπές ακόμα, και ενός νέου δικού του αφηγήματος που προσπαθεί να συνδυάσει τον κρατικό τομέα με τον ιδιωτικό, καθώς και κοινωνική πολιτική, φιλελευθερισμό, κεφάλαιο, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μεσαία τάξη, προσφυγικό κόσμο, χαμηλά εισοδηματικές ομάδες πληθυσμού, επιχειρηματικότητα και συντεχνιασμό κ.λπ., αφήνοντας ευχαριστημένο και το ΑΚΕΛ και την ΠΕΟ και τον κ. Χριστόφια, αλλά και εκείνους τους ψηφοφόρους της Αριστεράς που ανησυχούν μήπως και επανέλθουμε στους ερασιτεχνισμούς της προηγούμενης κυβέρνησης. Ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, το οποίο για την ώρα δεν φαίνεται να καταλήγει σε επιτυχία, γι' αυτό και ο Σταύρος Μαλάς στρατεύθηκε σε αυτό που έχει σίγουρα αποτελέσματα - όπως πολύ καλά γνωρίζει ο υποστηρικτής του, πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γιώργος Βασιλείου: καππακωτές.

Λίγο απ’ όλα

Ανάλογες δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει και ο υποψήφιος Νικόλας Παπαδόπουλος, ο οποίος εμφανίζεται και λίγο ομοσπονδιακός και λίγο αντί-ομοσπονδιακός («σημασία έχει το σωστό περιεχόμενο της λύσης και όχι ο τίτλος»), ακροβατεί μεταξύ ομοσπονδίας και status quo που παραπέμπει ακόμα και σε λύση δύο κρατών χωρίς να λέγεται βέβαια, αφού οι δυνάμεις που τον υποστηρίζουν είναι ένα συνονθύλευμα απόψεων εκ διαμέτρου αντίθετων σε κάποιες περιπτώσεις. Η περιβόητη νέα στρατηγική του στο Κυπριακό είναι στο μεγαλύτερό της μέρος ξαναζεσταμένο φαγητό, που της λείπει η ρεαλιστική προσέγγιση και απουσιάζει το γεωστρατηγικό πνεύμα τού τι είναι εφικτό και τι ανέφικτο μέσα στις πολιτικοοικονομικές συνθήκες του σήμερα. Στα ζητήματα της οικονομίας, ο Νικόλας Παπαδόπουλος αναζητεί -χωρίς μεγάλη επιτυχία- οπτική γωνία για να διαφοροποιηθεί από τις πολιτικές Αναστασιάδη και ΔΗΣΥ, με τους οποίους ψήφισε τα μνημονιακά νομοσχέδια και τους κρατικούς προϋπολογισμούς της παρούσας κυβέρνησης, διεκδικώντας μερίδιο στο λεγόμενο «success story» των Αναστασιάδη - Αβέρωφ. Ακόμα και προχθές, το ΔΗΚΟ, πρόεδρος του οποίου είναι ο κ. Παπαδόπουλος, υπερψήφισε τον προϋπολογισμό του 2018 με «ίσως τις λιγότερες παρεμβάσεις της Βουλής που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια», όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης.

Προεκλογική Μαυρογιαλούρου

Σε ό,τι αφορά τα «θα» και την οικονομική πολιτική που θα εφαρμόσει σε περίπτωση που εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θυμίζει παλαιότερες εποχές και νοοτροπίες που παραπέμπουν στους Μαυρογιαλούρους του ελληνικού κινηματογράφου («θα σας κάνομεν και σχολεία και… παιδία»). Στις εξαγγελίες περιλαμβάνονται προτάσεις για τη δημιουργία φορέα διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων δανείων (κούρεμα δανείων, απαλλαγή εγγυητών, προστασία της κύριας κατοικίας και της μικρής επαγγελματικής στέγης), μέτρα για την αποκατάσταση της μεσαίας τάξης, όπως είναι επαναφορά φοιτητικής χορηγίας, επιδόματος μάνας, επιδόματος τέκνου και στεγαστικών προγραμμάτων, διπλασιασμός των χαμηλότερων συντάξεων μέσα σε μια 10ετία, δημιουργία ειδικού ταμείου για αποζημίωση των Κύπριων κουρεμένων καταθετών, κατόχων αξιόγραφων και των ταμείων προνοίας και συντάξεων κατά 75% για τη χρηματοδότηση του οποίου θα αξιοποιείται σε ετήσια βάση το 10% του πρωτογενούς πλεονάσματος, όπως επίσης και εργοδότηση, επανεκπαίδευση, κατάρτιση ανέργων κ.λπ. Μέτρα και προτάσεις που, σύμφωνα με οικονομολόγους, κοστολογούνται γύρω στα 2 δισ. ευρώ!

Εξαπτέρυγα και αλληλούια

Εκτός των άλλων προβλημάτων, το τελευταίο διάστημα προκύπτει και θέμα προβεβλημένων προσώπων του επιτελείου Παπαδόπουλου. Ότι, δηλαδή, εμφανίζονται στα Media τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα -προσωπικοί φίλοι του Νικόλα Παπαδόπουλου (τα λεγόμενα εξαπτέρυγα του Νικόλα), μη εκλελεγμένοι αλλά διορισμένοι (έχουν αποκλειστεί πρωτοκλασάτα στελέχη του ΔΗΚΟ, δεν έχει γίνει πρόσκληση σε όλα τα στελέχη να έρθουν κοντά)- που δεν αγγίζουν, δεν έχουν προσωπική επαφή με τον μέσο ΔΗΚΟϊκό, που απλώς δοξάζουν τον υποψήφιο χωρίς πειστικά επιχειρήματα, υπηρετώντας μια απόλυτα προσωποποιημένη προεκλογική καμπάνια. Μια προεκλογική στρατηγική που είναι στημένη μόνον γύρω από τον Νικόλα Παπαδόπουλο, που προβάλλεται ως νέο πρόσωπο και πολιτικός που είναι κοντά στη νέα γενιά, που θα κάνει αλλαγές χωρίς ωστόσο να λέει ποιες θα είναι, και γι' αυτό και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την εν λόγω υποψηφιότητα να ξεφουσκώνει. Στο πλαίσιο, δε, του κτισίματος εικόνας λαϊκού παιδιού (μπορεί να κατάγεται από γνωστό τζάκι της Λευκωσίας, αλλά είναι ένας από εσάς), εδώ και μήνες, και ο Νικόλας Παπαδόπουλος δοκιμάζει την τύχη του στο άθλημα της ττόκκας.