ΑΚΕΛ: Οι μεταλλάξεις Αναστασιάδη και η βιομηχανία φόβου του Νικόλα

Ανακοίνωση με την οποία επιτίθεται κατά του επιτελείου του Νικόλα Παπαδόπουλου εξέδωσε το ΑΚΕΛ, στην οποία αναφέρει πως οι αναφορές του επιτελείου αναφορικά με το έγγραφο, είναι κατασκευασμένες και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια.

Παράλληλα, κάνει λόγο για «συνεχιζόμενη βιομηχανία διαστρέβλωσης και φόβου από πλευράς του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου».

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Ο κ. Αναστασιάδης συνεχίζει με αμείωτο τρόπο να μεταλλάσσεται προεκλογικά, όπως, δυστυχώς, κατά κανόνα ενέργησε και στο παρελθόν.

Είτε υιοθετώντας θέσεις αντίθετες με τις πράξεις του, όπως συνέβηκε στο θέμα της εμπλοκής των μονίμων μελών του Σ.Α. του ΟΗΕ στη διάσκεψη για την Κύπρο, είτε ενεργώντας στο πλαίσιο της πολιτικής του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου σε καθοριστικές στιγμές της διαπραγματευτικής διαδικασίας.

Οι συνεχείς παλινωδίες και οι μεταλλάξεις, κατά συνέπεια, δεν άφησαν καμία αξιοπιστία στις όποιες δεσμεύσεις του κ. Αναστασιάδη και στο Κυπριακό.

Από την άλλη, όμως, η αναξιοπιστία του κ. Αναστασιάδη, δεν μας επιτρέπει να σιωπούμε μπροστά στη συνεχιζόμενη βιομηχανία διαστρέβλωσης και φόβου από πλευράς του κ. Νικόλα Παπαδόπουλου. Οι κατασκευασμένες αναφορές του επιτελείου του κ. Παπαδόπουλου δεν έχουν καμία σχέση, ούτε με την αλήθεια, ούτε με την λογική.

Μα είναι δυνατόν να διεκδικούν οι Τουρκοκύπριοι να τους διορίσουμε εμείς οι Ε/Κ τους όποιους αξιωματούχους τους στο μεταβατικό στάδιο, για να μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο, όπως ισχυρίζεται ο κ. Παπαδόπουλος; Είναι δυνατόν να γίνουν εκλογές για τα ομοσπονδιακά όργανα, πριν τη λύση και άρα πριν να ενεργοποιηθούν οι σχετικές πρόνοιες του Συντάγματος, όπως εισηγήθηκε το επιτελείο Νικόλα Παπαδόπουλου; Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό θα ισοδυναμούσε με αναγνώριση του ψευδοκράτους; Η μήπως δεν θα συνιστά δημοκρατική νομιμοποίηση των προσωρινών αξιωματούχων η έγκριση τους από τον λαό σε δημοψηφίσματα; Δεν ήταν αυτό ακριβώς που έπραξε και ο μακαρίτης ο Τάσος Παπαδόπουλος το 2004;

Δεν θα επεκταθούμε, γιατί δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται. Χρειάζεται όμως να επαναλάβουμε ότι όπως και στο παρελθόν, η βιομηχανία φόβου και διαστρέβλωσης, η στείρα άρνηση, ο μαξιμαλισμός και η δήθεν νέα στρατηγική, χωρίς στρατηγικό στόχο, θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε περιπέτειες και στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης.

Αυτό που απαιτείται και μπορεί να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα και την προοπτική για λύση και απελευθέρωση της πατρίδας μας, είναι συνέπεια και σταθερότητα, προσήλωση σε αρχές και διεκδικητικότητα, χαρακτηριστικά που μόνο η υποψηφιότητα Σταύρου Μαλά συγκεντρώνει.