Ένα σωστό και δύο λάθη…

Αν εκτελεστεί, με τον τρόπο που ευελπιστούν οι κεντρικοί κυβερνητικοί σχεδιασμοί, η πολιτική «φωτοβολταϊκά για όλους», πράγμα πιο σύνθετο από ό,τι αφήνεται να εννοηθεί, τότε υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να δούμε μια αντίστοιχη με την οικιακή ηλιακή θέρμανση νερού κατάσταση, που αποτελεί πρότυπο αειφορίας διεθνώς αφού ξεπερνά το 90%.

Από όλα τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, μετά από τις πρόσφατες και επαναλαμβανόμενες πιέσεις και απαιτήσεις τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης, αλλά και της διαπίστωσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο ότι ναι μεν τα επιτόκια δεν αναμένεται να συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία, αλλά απέχουν πολύ από το να αρχίσουν να μειώνονται, το μέτρο που αφορά την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος μέσω φωτοβολταϊκών για όλους είναι, ίσως, το πιο καινοτόμο. Αν εφαρμοστεί όπως πρέπει.

Αυτό το μέτρο, αν αφεθεί να λειτουργήσει ως δομικό μέρος μιας γενικής και ολοκληρωμένης πολιτικής εξασφάλισης της ηλεκτροδότησης των ιδιοκατοικιών από τον ήλιο, αλλά και των βιομηχανιών, συμπληρωματικά με τα υπόλοιπα μέτρα αειφόρου παραγωγής, καινοτόμου αποθήκευσης και ανταγωνιστικής διανομής ηλεκτρικής ενέργειας για ιδιωτική και εμπορική κατανάλωση, τότε μπορεί να αποτελέσει και μια καλή βάση για τη διεύρυνση και τη διάδοση της ηλεκτροκίνησης, που με τη σειρά της θα επενεργήσει θετικά στο πορτοφόλι και στους πνεύμονες μας. Για να δούμε, όμως, αν θα το πετύχουμε.

Από την άλλη, προσωπικά δεν συμφωνώ με την επιχορήγηση των συμβατικών καυσίμων αυτοκίνησης, όπως δεν συμφωνώ με την επιχορήγηση του λογαριασμού του ηλεκτρικού ρεύματος που παράγεται σε στρεβλές συνθήκες όπως είναι αυτές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Κύπρο, επειδή και τα δύο μέτρα σπρώχνουν το πραγματικό πρόβλημα κάτω από το χαλί και απλώς μεταθέτουν τον αυξανόμενο λογαριασμό και τις δύσκολες λύσεις, πάρα κάτω. Ειδικά, όταν συσχετιστούν με την αύξηση που θα προκαλέσουν στις δημόσιες δαπάνες, αλλά και την επιπλέον πληθωριστική επίπτωση που θα έχουν.

Επιπλέον, όπως είχαμε ξαναπεί, η επιχορήγηση της λιανικής τιμής του ρεύματος, όπως αυτό παράγεται σήμερα στην Κύπρο, δεν μειώνει το πρόστιμο των ρύπων. Αντίθετα, ενδέχεται να το αυξήσει αν κάποιοι θεωρήσουν, και ας μου επιτραπεί το σχήμα λόγου, ότι μπορούν να «αφήνουν το φως ανοικτό» για περισσότερο χρονικό διάστημα από αυτό που χρειάζεται επειδή θα πληρώσουν μερικά ευρώ λιγότερο στον λογαριασμό της διμηνίας.

Αντίστοιχα, η επιχορήγηση των καυσίμων κίνησης, όσο και να μας αρέσει, μας βλάπτει μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, επειδή δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι το κόστος των συμβατικών καυσίμων κίνησης αφορά μόνο την τσέπη μας. Αφορά πολλά άλλα πράγματα, πολύ πέραν των πέντε-δέκα- δεκαπέντε ευρώ που θα «γλυτώσουμε» από το γέμισμα του αυτοκινήτου μας με βενζίνη, ή καλύτερα ντίζελ. Ειδικά όταν για το τελευταίο, στην Κύπρο επικρατεί, μια, κατά το γνωστό κλισέ, «εκκωφαντική σιωπή» για το μέλλον αυτού του είδους των κινητήρων, αν και φαίνεται ότι δρομολογείται μια γενικότερη πολιτική περιορισμού των ρυπογόνων οχημάτων.

Γεγονός που δείχνει ότι, τουλάχιστον, έχουμε αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημα, έστω όμως και αν μεταθέτουμε τη λύση του επειδή φοβόμαστε την «κοινή γνώμη». Μια «κοινή γνώμη» που αν τη ρωτήσουμε, ειδικά στο λαϊκίστικα φορτισμένο και πολιτικά ρηχό περιβάλλον της Κύπρου σήμερα, μπορεί και να μας ζητούσε να ξαναεπιχορηγήσουμε το «ντίζελ» όπως κάναμε κάποτε! Και, ασφαλώς, κουβέντα για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και το οικονομικό κόστος που έχουν όλα αυτά για όλους μας και κυρίως στα παιδιά μας.

Καταλήγοντας, νομίζω ότι πλέον όλοι μας δεν περιμένουμε ούτε τομές, ούτε επαναστατικές λύσεις στα προβλήματά μας, επειδή απλώς δεν υπάρχουν στην Κύπρο σε υπολογίσιμη μάζα ούτε οι «πεφωτισμένοι» πολιτικοί, ούτε οι αρκούντως ενημερωμένοι και σκεπτόμενοι ψηφοφόροι αλλά ούτε και το πλαίσιο σχεδιασμού και υιοθέτησης τέτοιας πολιτικής κουλτούρας.

Εδώ καλά-καλά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν πρόλαβε να ανακοινώσει τα μέτρα και μια μέρα πριν κάποια από τα κόμματα της συγκυβέρνησης έβγαζαν ανακοινώσεις για να εκμεταλλευτούν για ίδιον πολιτικό όφελος τις ειλημμένες αποφάσεις της κυβέρνησης. Και στις ανακοινώσεις τους δεν δίστασαν να επικαλεστούν τις «επιπτώσεις» του πολέμου στη Γάζα, και δεν ξέρω και εγώ ποιες άλλες περισπούδαστες γεωπολιτικές αιτιολογήσεις επικαλούνταν, αντί να δουν την αλήθεια κατάματα.

Μια αλήθεια που αφορά τη δική τους διαχρονικά ελλειμματική πολιτική στάση όσον αφορά τις στρεβλώσεις της υφιστάμενης μονοπωλιακής ηλεκτροπαραγωγής, της απουσίας οράματος για την ηλεκτρική αυτοκίνηση, την ορθή διάδοση των μέσων μαζικής συγκοινωνίας και τα πρόστιμα για τους ρύπους που πληρώνουμε και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε είτε από τη μια, είτε από την άλλη, και τώρα πλέον, και από τις δύο στέπες! Οπότε, και αυτά που γίνονται, ίσως είναι και πολλά μας.

Γι' αυτό ας ευχηθούμε στους εαυτούς μας καλή τύχη, και όταν θα πάρουμε τον νέο λογαριασμό και θα νομίζουμε ότι παίρνουμε μια ανάσα, καλό θα ήταν να θυμόμαστε ότι η ανάσα που παίρνουμε αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από καυσαέρια κάθε είδους.