Πελλός που ασχολείται

Σε μια ανοικτή συζήτηση για το Κυπριακό, στην έναρξη της παρέμβασής μου είχα εξηγήσει ότι «υπάρχουν δύο τύποι αρνητικών παρεμβάσεων στις δημόσιες συζητήσεις:

(α) όσοι απορρίπτουν – αμφισβητούν ακόμη και στρεβλώνουν ό,τι πει η άλλη πλευρά με στόχο να εμποδίσουν τον διάλογο και μαζί τη λύση για να περάσει το δικό τους και

(β) αυτοί που αναδεικνύουν τις αδυναμίες και τα προβλήματα ώστε να δοθούν λύσεις και απαντήσεις και η λύση να καταστεί πιο αποδεκτή και αποτελεσματική».

Την περασμένη εβδομάδα είχαμε δύο παρεμβάσεις που σε κάποιο βαθμό ασκούσαν και κάποια κριτική προς την κυβέρνηση. Η μία από το Δημοσιονομικό Συμβούλιο με αναφορές στο δημοσιονομικό έλλειμμα και το πώς χρησιμοποιείται το «αποθεματικό» του ΤΚΑ και η άλλη από δύο ακαδημαϊκούς για την πιθανότητα αναχρηματοδότησης του δημοσίου χρέους μέσω της εσωτερικής ρευστότητας με στόχο, μεταξύ άλλων. την αύξηση των καταθετικών επιτοκίων.

Δεν θα ασχοληθώ με την ουσία των θεμάτων, αλλά με κάτι πολύ πιο σοβαρό. Με τον τρόπο που διεξάγεται ο δημόσιος διάλογος, το πώς αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλο και πώς τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης μεταφέρουν τις ειδήσεις. Πάντα καταλήγουμε σε μία κόντρα, στο ποιος αδειάζει ποιον, και στο τέλος δεν καταλήγουμε πουθενά.

Συμπτωματικά την προηγούμενη της έκδοσης της ανακοίνωσης από τους ακαδημαϊκούς Ζένιο και Μιλιδώνη για την πιθανότητα εγχώριας αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους, είχα μια πολύ σύντομη συζήτηση με τον τέως υπουργό Οικονομικό για το ίδιο θέμα. Ήταν κάτι που με προβλημάτιζε για πολύ καιρό. Μέσα σε λιγότερο από 5 λεπτά είχαμε ανταλλάξει μερικά επιχειρήματα και θεωρώ πως φύγαμε και οι δύο προβληματισμένοι και σοφότεροι. Σίγουρα δεν θα λαμβάναμε αποφάσεις εκεί.

Σίγουρα οι ακαδημαϊκοί δεν είχαν όλα τα στοιχεία ενώπιόν τους, σίγουρα δεν έχουν την άμεση επαφή με τους οίκους που διαχειρίζονται τις εκδόσεις, όμως έχουν τις δικές τους γνώσεις και εμπειρίες και μπορούν, αν όχι πάντα, να φέρουν νέες ιδέες και βελτιώσεις.

Θα πρέπει ακόμη να αναλογιστεί κάποιος το μέγεθος της Κύπρου και των αρμόδιων τμημάτων της κυβέρνησης και δεν το γράφω υποτιμητικά – αντίθετα το αρμόδιο τμήμα είχε κάνει τεράστια άλματα προόδου κατά τη μετά του κουρέματος περίοδο. Αναφέρω ακόμη τη φράση στελέχους της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου: «Πάμε σε τεχνοκρατικές επιτροπές στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ανακαλύπτουμε ότι εκεί που η Κεντρική Τράπεζα της Πολωνίας έχει 15 άτομα για ένα θέμα/ τομέα, στην Κύπρο έχουμε ένα άτομο που έχει υπό την ευθύνη του ακόμη δύο θέματα/ τομείς».

Αυτός λοιπόν είναι ακόμη ένας λόγος που οι παρεμβάσεις τρίτων είναι ακόμη πιο αναγκαίες στην περίπτωσή μας και πρέπει να ενθαρρύνονται και όχι το αντίθετο. Ακόμη και να είχαν κάνει λάθος το Δημοσιονομικό Συμβούλιο και οι ακαδημαϊκοί, ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης σε επίπεδο πολιτείας, δημοσιογραφίας και κοινωνίας είναι η ενθάρρυνση και όχι η υποτιμητική αμφισβήτηση και το άδειασμα. Αν γίνει το τελευταίο, το μόνο που θα πετύχουμε ως κοινωνία είναι το «πελλός που ‘να ασχοληθεί ξανά μαζί σας».

Φυσικά θα μου πείτε, όποιος πει μιαν πελλάρα ή μιαν κακοβουλία θα πρέπει να τον καλούν για συζήτηση; Φυσικά όχι. Θέλω όμως να πιστεύω πως όλοι μπορούμε να διακρίνουμε, ειδικότερα στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, τις προθέσεις των θεσμών/ ατόμων πίσω από τις πιο πάνω παρεμβάσεις.