Χλωρακιώτης: Θεωρείτο κακό οι Συνεργατικές να έχουν πολλά κέρδη

Στην κουλτούρα που επικρατούσε στο συνεργατισμό γενικότερα ότι οι Συνεργατικές Πιστωτικές Εταιρείες (ΣΠΕ) δεν έπρεπε να έχουν πολλά κέρδη αλλά ότι κύριος στόχος τους έπρεπε να είναι η εξυπηρέτηση των αναγκών των τοπικών κοινωνιών, αναφέρθηκε ο Ερωτόκριτος Χλωρακιώτης σε νέα κατάθεσή του ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής για το Συνεργατισμό.

Ο κ. Χωρακιώτης, ο οποίος εμφανίστηκε για τρίτη φορά ενώπιον της Επιτροπής μετά από δική του επιθυμία, όπως διευκρίνισε ο Πρόεδρος της Ερευνητικής Επιτροπής Γεώργιος Αρέστη, διατέλεσε αρχικά έφορος Συνεργατικής Ανάπτυξης και στη συνέχεια Γενικός Διευθυντής της τότε Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2013.

Κατά την κατάθεσή του εξέφρασε και μια πικρία, όπως είπε. Σύμφωνα με τον ίδιο «ο συνεργατισμός έδωσε ένα ωκεανό προσφορά στον τόπο, χωρίς να υποτιμώ τα λάθη ή αδικήματα, και ερχόμαστε και είναι σαν να προσπαθούμε να μετρήσουμε την δύναμη την ωκεανού από την αδυναμία του αφρού του τελευταίου κύματος». Αυτή η προσπάθεια καταβάλλεται από δηλώσεις που ακούω, ανέφερε ο κ. Χλωρακιώτης, προσθέτοντας ότι «νοιώθω ότι είναι λες δεν έζησα να δω το μεγαλείο του του Συνεργατισμού 33 χρόνια και τι προσφορά έδωσε σε αυτό τον τόπο».

Σε ερώτηση αν ο ίδιος έχει να πει ένα δικό του “mea culpa”, ο κ. Χλωρακιώτης είπε ότι έχει πολλά να πει αλλά ότι λόγω άλλης διαδικασίας που εκκρεμεί «θα αποφύγω να απαντήσω κ. Πρόεδρε».

Απαντώντας σε ερωτήσεις της Επιτροπής ο ανέφερε ότι οι ΣΠΕ ήταν ενώσεις προσώπων και όχι κεφαλαίων. Στην συνεργατική οικογένεια, πρόσθεσε, «θεωρείτο πολύ κακό να είχαν πολλά κέρδη». Αν κάτι πήγαινε στραβά σε μια συνεργατική τότε δεσμευόταν την ίδια μέρα όλη η περιουσία των μελών της Συνεργατικής, είπε. Απαντώντας σε ερώτηση αν αυτό έγινε ποτέ, ανέφερε ότι εξ’ όσων θυμάται υπήρχε μια συνεργατική σε ένα πολύ μικρό χωριό της Πάφου και ότι σε παγκοινοτική συνέλευση της οποίας προέδρευσε ο ίδιος «τα μέλη δέχθηκαν το σύνολο της πληρωμής για να απαλλαγούν οι περιουσίες τους 18 ή 21 λίρες το κάθε μέλος και έκλεισε η εκκαθάριση». Αλλά, πρόσθεσε, «σε καμία άλλη περίπτωση δεν έγινε εκκαθάριση».

Σύμφωνα με τον ίδιο στις Γενικές Συνελεύσεις οι οποίες ήταν πολυπληθείς ακούγονταν φωνές από κάτω ‘κύριοι γιατί κερδίζετε; να βάζετε το επιτόκιο μισό τοις εκατό, ποιος σας λέει εσάς να δημιουργείτε κέρδη;’ Είχαν, είπε, τα επιχειρήματά τους γιατί δεν είχε καμία υποχρέωση ο Συνεργατισμός στα πλαίσια του απεριόριστου της ευθύνης για εξασφάλιση των καταθέσεων να συσσωρεύει κεφάλαια.

Μετά, ανέφερε, κρίναμε ότι στην εποχή σύγχρονη δεν ήταν ορθό και εξ ου και ξεκινήσαμε την διαδικασία και μετατρέψαμε τις συνεργατικές σε περιορισμένης ευθύνης και σε σύντομο διάστημα βρίσκαμε τους τρόπους να καλύψουμε και εκείνα τα οποία ήμασταν υποχρεωμένοι να καλύψουμε σε σωρευτική βάση.

Σε ερώτηση τι έκανε η ηγεσία απάντησε ότι «εμείς δεν ήμασταν μια τράπεζα. Η δυσκολία η οποία υπήρχε να πειστούν 383 εταιρείες, συμβούλια να υιοθετούν τα κατά τα άλλα ορθά τα οποία κατά καιρούς κάναμε δεν ήταν απλό θέμα».

Πρόσθεσε ότι πριν καν μπούμε στην Ευρώπη όταν βλέπαμε ότι οι συνεργατικές εταιρείες κυρίως οι μικρές έπρεπε να φτάσουν σε ένα σημείο ελάχιστης δυνατότητας και μεγέθους κάναμε μια μελέτη με την KPMG και κάναμε πιλοτική στην περιοχή του Μαζωτού με 9 ή 11 συνεργατικές εταιρείες για να μπορέσουμε ευκολότερα να εκσυγχρονιστούμε.

Είπε επίσης ότι κάναμε αλλεπάλληλες συσκέψεις στην περιοχή, προέδρευα εγώ και τις θυμάμαι έντονα. «Ο τοπικός χαρακτήρας ήταν εντονότατος, άλλες παρεμβάσεις επίσης εντονότατες». Πιστεύω πως το ό,τι κατάφερε το συνεργατικό κίνημα να φτάσει στο έργο των συγχωνεύσεων με το αποτέλεσμα που βγήκε αν λάβουμε υπόψη τα δεδομένα που υπήρχαν, πιστεύω είναι κάτι το ικανοποιητικό, πρόσθεσε.

Σε ερώτηση για το ζήτημα των παρεμβάσεων απάντησε ότι αντιλαμβανόμασταν χωρίς να έχουμε αποδείξεις ενώ την μια ημέρα έλεγε μια επιτροπή ότι δέχεται να συγχωνευθεί με μια ομάδα συνεργατικών εταιρειών ξαφνικά στην επόμενη σύσκεψη «άλλαζαν άρδην την απόφαση και αιωρείτο κάτι ‘μα δεν φταίμε εμείς, κάτι μας είπαν’». «Δεν ήταν κάτι το χειροπιαστό αλλά εύκολα αντιλαμβανόταν κάποιος ότι από κάπου είχε γίνει κάποια παρέμβαση είτε κομματική ή πολιτική», είπε.

Σε ερώτηση αν τον ίδιο τον πλησίασε ποτέ κάποιος κομματάρχης απάντησε ότι «προσωπικά όχι. Ποτέ». Αυτά, πρόσθεσε, «αιωρούνταν και το ένοιωθα γιατί έβλεπα αλλεπάλληλες αλλαγές στις θέσεις τις οποίες εξέφραζαν από καιρού εις καιρό κάποια συνεργατικά ιδρύματα».