Μας φτύνει ο Γερούν, δεν βρέχει

Του Γιώργου Γεωργίου, δημοσιογράφος

Ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι δημοφιλής στην Κύπρο, δεν θα τον ενδιέφερε κιόλας.

Ψυχρός και ξενέρωτος για τα δικά μας γούστα. Σκληρός στο κούρεμα του 2013 έδειχνε να απολαμβάνει τον εξευτελισμό μας. Απαντούσε πάντοτε με ύφος αυθεντίας στις ερωτήσεις για το κούρεμα σερβίροντάς μας μισές αλήθειες.

Για το καλό σας, επέμενε, δεν διέσωσα τα χρήματα των καταθετών όποτε τον ρωτούν για το κούρεμα. Η Κύπρος θα είχε βυθιστεί σε ένα μη εξυπηρετούμενο δημόσιο χρέος, όπως καλή ώρα η Ελλάδα, και θα σας είχαμε να κλαίτε και εσείς για διαγραφές.

Τι το ήθελε ο ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης να τον ξαναρωτήσει στην Επιτροπή Οικονομικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στα μέσα της εβδομάδας και να του δώσει τη χαρά να μας την ξαναπεί; Τι περίμενε δηλαδή, πως με την αποχώρησή του από το Eurogroup θα είχε κρίση συνείδησης;

Απερχόμενος πρόεδρος του σώματος είναι, δεν είναι ετοιμοθάνατος εγκληματίας που θέλει να ζητήσει συγχώρεση από το θύμα του και θα μας έλεγε συγγνώμη. Του φάνηκε για συναισθηματικός τύπος ο Γερούν του Κώστα Μαυρίδη και θα λύγιζε τώρα με την αποχώρησή του από την πολιτική;

Δηλαδή τι περίμενε να ακούσει ο ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ από τον Ντάισελμπλουμ; "Ναι κάναμε λάθος αλλά χεστήκαμε κιόλας γιατί τα λεφτά που είχατε στα σεντούκια των τραπεζών σας ήταν των Ρώσων και των Κύπριων."

Να μας πει ότι θέλαμε να σας δώσουμε ένα μάθημα γιατί τζογάρετε στα τραπεζικά και πήγαμε να παίξουμε παιχνίδι στις αρένες των μεγάλων. Να παραδεχθεί πως δεν ήθελαν να μας διασώσουν το τραπεζικό σύστημα γιατί θα λειτουργούσε αναπτυξιακά για την κυπριακή οικονομία και θα βλέπαμε ιρλανδικού τύπου επαναφορά. Πως αν μας έσωζαν και τις τράπεζες θα είχαμε αποθρασυνθεί εντελώς και εμείς και άλλοι κακομοίρηδες μέσα στην ευρωζώνη και θα συνεχίζαμε να τους στέλνουμε τον λογαριασμό.

Πως οι διασώσεις κάπου έπρεπε να τελειώσουν και η καμπούρα μας τους φάνηκε βολική. Ή μήπως ήθελε να ακούσει σαν απάντηση ότι η Κύπρος είχε κάτι "γραμμάτια" να ξεπληρώσει από 2004 όταν νόμιζε πως ξεγελούσε τους κουτόφραγκους και έμπαινε στην ΕΕ με άλυτο το Κυπριακό;

Για να μην βαρυφορτώνεστε χρέος ελαφρύναμε τους καταθέτες κατά 10 περίπου δισεκατομμύρια και εσείς αντί να μας ευχαριστείτε παραπονιέστε. Αυτό μας λέει ο Γερούν και καλά είναι να σταματήσουμε να ρωτάμε. Αυτό μας λένε και άλλοι στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και όπου αλλού πάμε για πούμε τον πόνο μας, να εξηγήσουμε γιατί βρεθήκαμε φορτωμένοι με μη εξυπηρετούμενα δάνεια.

Ας μην ρωτούμε καλύτερα, γιατί όπως πάμε θα πιστέψουμε και εμείς πως για το καλό μας άφησαν να κουρέψουμε τους καταθέτες στην Κύπρο ενώ τους έσωσαν σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία. Μάλιστα όσο περνά ο καιρός το αφήγημα του Γερούν κερδίζει ολοένα και περισσότερους οπαδούς στις παρέες που αρέσκονται να ανασκαλίζουν το χρηματοοικονομικό θρίλερ του 2013.

Καταλαβαίνω πως όταν είσαι ευρωπαϊστής είναι δύσκολο να το δεχθείς. Δύσκολο να χωνέψεις την άγρια πλευρά της, και είσαι έτοιμος να δεχθείς πως μπορεί να είναι για το καλό μας. Έχετε την πλήρη κατανόησή μου, ωστόσο εδώ είναι που χρειάζεται επαφή με την πραγματικότητα. Από θαύμα έχουμε ακόμη τομέα υπηρεσιών. Από τους κάτι "τρελούς" επενδυτές που έριξαν, και μάλλον τα κλαίνε τώρα, πέραν του ενός δισεκατομμυρίου για την ανακεφαλαιοποίηση σε Τράπεζα Κύπρου και Ελληνική τώρα που αφήσαμε πίσω μας την τραπεζική κρίση.

Από σπόντα βρέχει τουρίστες εδώ και δύο χρόνια και η αγορά βρίσκει τα πόδια της. Αν δεν ήταν και οι ευνοϊκές διεθνείς συνθήκες, με το κούρεμα θα μας είχαν χρεοκοπήσει εντελώς οι εταίροι μας και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Όπως δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους λόγους που πέσαμε στην ανάγκη τους και τι πρέπει να κάνουμε για να μην τους ξαναχρειαστούμε.

Ποιες είναι οι αλλαγές που θα μας πάνε μπροστά και ποια είναι αυτά που πρέπει να γίνουν, ακόμα και αν δεν αρέσουν στους ψηφοφόρους, στους φορολογούμενους και σε αυτούς που βρίσκονται κοντά στην εξουσία. Σε αυτούς που επέδειξαν μέταλλο επιβίωσης και βρίσκουν τον τρόπο να λαθροβιούν σε βάρος καταθετών, ανέργων, νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας, χαμηλοσυνταξιούχων, μικροεπιχειρήσεων και μερικώς απασχολούμενων και χαμηλόμισθων, ως επί το πλείστον ιδιωτικών υπαλλήλων.