Σάλος στην Τουρκία με το Πατριαρχείο: Ενόχλησε τους εθνικιστές ο τίτλος του Οικουμενικού

Ως «έγκλημα» η συμμετοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον τίτλο του ‘Οικουμενικού’ στη Διεθνή Διάσκεψη Κορυφής για την Ειρήνη στην Ουκρανία που πραγματοποιήθηκε στην Ελβετία στις 15 και 16 Ιουνίου, περιγράφει ο επικεφαλής του κόμματος Ευημερίας Σελτσούκ Οζντάγ κατηγορώντας τον Τούρκο ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν ότι διέπραξε αδίκημα συμμετέχοντας στην ίδια διάσκεψη χωρίς να αντιδράσει. Εναντίον του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών τοποθετείται και ο Βουλευτής του Καλού Κόμματος Σελτζούκ Τούρκογλου με επερώτησή του προς το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών.

Σε συνέντευξη Τύπου στο τουρκικό κοινοβούλιο, ο Σελτσούκ Οζντάγ υποστήριξε ότι «η συμμετοχή του Ρωμιού Πατριάρχη του Φαναρίου Βαρθολομαίου στη Διάσκεψη Κορυφής με τον τίτλο του οικουμενικού, δηλαδή του ηγέτη ενός θρησκευτικού κράτους που προσομοιάζει με το Βατικανό, έχει καταγραφεί ως σοβαρό εθνικό και διεθνές σκάνδαλο για την Τουρκία».

«Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Βαρθολομαίος, ο αρχιερέας του Ρωμαίικου Πατριαρχείου του Φαναρίου, το οποίο είναι θεσμός που υπάγεται στην Διοικητική Περιφέρεια του Φατίχ, έλαβε εξουσιοδότηση να υπογράψει στη διάσκεψη, στην οποία το Βατικανό, το κέντρο των Ρωμαιοκαθολικών, συμμετείχε υπό το καθεστώς του παρατηρητή, αν και είναι, το Βατικανό, μια κρατική νομική οντότητα», πρόσθεσε.

Υποστήριξε επίσης ότι «συνιστά αδίκημα σύμφωνα με τους νόμους μας, το γεγονός ότι ο Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, συμμετείχε στη Διάσκεψη εκπροσωπώντας το κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας, και ήταν απλώς παρατηρητής του γεγονότος ο Βαρθολομαίος, ο Αρχιερέας της Ρωμαίικης Εκκλησίας του Φαναρίου, η οποία είναι μια μειονοτική Εκκλησία που ανήκει στην Διοικητική Περιφέρεια του Φατίχ, ανευ ουδεμία νομική προσωπικότητα, να συμμετέχει και να υπογράφει το ψήφισμα που υιοθετήθηκεστη Διάσκεψη Ειρήνης ως "Οικουμενικός Πατριάρχης"».

Επερώτηση Βουλευτή Καλού Κόμματος

Αλλά και ο Βουλευτής του Καλού Κόμματος Σελτσούκ Τούρκογλου, κατέθεσε επερώτηση στην τουρκική εθνοσυνέλευση για τις πιθανές επιπτώσεις της διεθνούς παρουσίας του ‘Πατριαρχείου Φαναρίου’ στην ανεξαρτησία και την ασφάλεια της Τουρκίας.

Θέτει το ερώτημα αν «ο Ρωμιός Πατριάρχης Φαναρίου Βαρθολομαίος συμμετείχε στη Διάσκεψη Ειρήνης για την Ουκρανία που πραγματοποιήθηκε στην Ελβετία με τον τίτλο του "Οικουμενικού", όπως ισχυρίζεται» και αν ναι, αν αυτό ήταν εν γνώσει του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Διερωτάται επίσης, μεταξύ άλλων, «εάν το Πατριαρχείο Φαναρίου είναι μόνο ο θρησκευτικός θεσμός της ρωμαιορθόδοξης κοινότητας στην Τουρκία στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάνης, η συμμετοχή του αυτή δεν αποτελεί παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία αποδέχεται και επιβεβαιώνει ότι η Τουρκία είναι ανεξάρτητο κράτος».

«Αυτή η στάση δεν θα έδινε την ευκαιρία στο Πατριαρχείο του Φαναρίου που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, να του παραχωρηθούν εξουσίες "ανάλογες του Βατικανού" και να ενισχυθεί ως εκπρόσωπος σύνολης της Ορθόδοξης κοινότητας ανά τον κόσμο;», συνεχίζει.

Θέτει επίσης το ερώτημα αν «θα κρατήσει το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκικής Δημοκρατίας μια "επίσημη στάση" εκ μέρους του κράτους μας απέναντι στις προσπάθειες αποδυνάμωσης της χώρας μας από τη Δύση, χώρα η οποία πολιορκείται εξ ανατολών με το Σχέδιο της Μεγάλης Μέσης Ανατολής και δέχεται εισβολή κατάληψης στο εσωτερικό με την εισροή προσφύγων, "υπό το πρόσχημα της θρησκευτικής ηγεσίας"».

«Αν η θυσία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της χώρας μας για την ουκρανική ειρήνη σημαίνει "απαράδεκτο συμβιβασμό" που απειλεί την εδαφική μας ακεραιότητα, ακόμη και την ανεξαρτησία μας, ποιο θα είναι το πολύ βαρύτερο "τίμημα" ή το "μυστηριώδες κέρδος" που το έθνος μας δεν μπορεί να προβλέψει σήμερα;», διερωτάται.

Την ίδια ώρα, οι δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και τα σχετικά δημοσιεύματα στον τουρκικό τύπο συνεχίζονται. Πέραν των ευθείων βολών που εκτοξεύονται κατά του Πατριαρχείου, το τελευταίο διάστημα, εμπεριέχουν και μια καταγγελτική ρητορική κατά της τουρκικής κυβέρνησης για τη στάση της αναφορικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο εν γένει.

Στο ίδιο επικριτικό μήκος κύματος κυμαίνονται τα σχόλια σε άρθρα στην εφημερίδα Γενίτσαγ και Γενί Μεσάγ κατά της «αδράνειας και της σιωπής» της τουρκικής κυβέρνησης στο ζήτημα της «Οικουμενικότητας», επαναλαμβάνοντας τη γνωστή ρητορική περί Συνθήκης της Λωζάνης και περί δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.