Guardian: Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου πέφτει στην παγίδα της Χαμάς

Δημοσιογράφος του Guardian αναλύει τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, αναφέροντας ότι στην πρόσφατη επίσκεψη του Τζο Μπάιντεν στο Ισραήλ, ο Αμερικανός πρόεδρος χρειάστηκε να διευκρινίσει ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι ΗΠΑ κήρυξαν έναν παγκόσμιο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που κόστισε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, έφερε την Αλ Κάιντα σε μέρη όπου δεν υπήρχε προηγουμένως, όπως στο Ιράκ,και γέννησε έναν νέο και ακόμη πιο σκοτεινό τρόμο, με τη μορφή του Ισλαμικού Κράτους.

«Ουδείς μπορεί να σκεφτεί καθαρά όταν νιώθει πόνο που συνδυάζεται με οργή για αυτούς που τον προκάλεσαν. Όταν αυτή η τυφλή οργή ισχύει για μεμονωμένα άτομα, ισχύει ακόμα περισσότερο για τα έθνη» ήταν το μήνυμα που μετέφερε ο Τζο Μπάιντεν για να συμπληρώσει: «Σας προειδοποιώ, μην αναλώνεστε από αυτήν την οργή. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου ήμασταν εξοργισμένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ αναζητήσαμε δικαιοσύνη και αποδώσαμε δικαιοσύνη, κάναμε και λάθη».

Πρόκειται για μια προειδοποίηση από την πρόσφατη ιστορία που θα πρέπει να απασχολεί τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου και των στρατιωτικών διοικητών του Ισραήλ, αναφέρει ο αρθρογράφος του Guardian, καθώς οι ώρες μετρούν αντίστροφα για την αναμενόμενη χερσαία εισβολή στη Γάζα.

Μια ισραηλινή χερσαία επιχείρηση πλήρους κλίμακας θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη μεγαλύτερο δώρο στη Χαμάς, στόχος της οποίας είναι να παρασύρει το Ισραήλ στην ίδια την παγίδα που του έστησε

Από την άλλη, το Ισραήλ και οι υποστηρικτές του τονίζουν ότι η χώρα έχει καθήκον να αμυνθεί απέναντι σε έναν εχθρό που απέδειξε τη σκληρότητά του πριν από δύο εβδομάδες, αλλά αυτό σημαίνει ότι «πεπεισμένοι ότι μια επιλεγμένη πορεία δράσης είναι νόμιμη, είναι εύκολο να ξεχάσουμε να αναρωτηθούμε αν είναι σοφή».

Ήδη, μέσα στην οργή του, το Ισραήλ έχει πάρει αποφάσεις για τις οποίες μπορεί να μετανιώσει. Η αποστολή του θα πρέπει να είναι σαφής: να διασφαλίσει ότι η Χαμάς θα στερηθεί διά παντός την ικανότητα να επαναλάβει αυτό που έκανε πριν από δύο εβδομάδες, αλλά ο πόλεμος να είναι μόνο με τη Χαμάς, όχι με τον λαό της Γάζας.

Παρ’ όλα αυτά, επέβαλαν έναν σχεδόν ολοκληρωτικό αποκλεισμό στην περιοχή, αρνούμενοι σε περισσότερους από δύο εκατομμύρια πολίτες της τρόφιμα, νερό και φάρμακα. Μια τέτοια ενέργεια παραβιάζει τόσο την ηθική όσο και το διεθνές δίκαιο, αλλά είναι επίσης αντίθετη προς τα συμφέροντα του ίδιου του Ισραήλ.

Αν τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει κάτι, αυτό είναι ότι το να κάνεις τη ζωή στη Γάζα μια διαρκή κόλαση δεν χαλαρώνει τον εναγκαλισμό της Χαμάς, αλλά τον επιτείνει.

Έπειτα το ανελέητο σφυροκόπημα της Γάζας, μια ισραηλινή χερσαία εισβολή πλήρους κλίμακας θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμη μεγαλύτερο δώρο στην οργάνωση, δίνοντάς της ακριβώς αυτό που θέλει. Είναι σαφές ότι η φρικιαστική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, οι βιασμοί, τα βασανιστήρια και οι ακρωτηριασμοί, ήταν σίγουρα σχεδιασμένος από τη Χαμάς για να τρελάνει τους Ισραηλινούς σε σημείο να εισβάλουν στη Γάζα παρυσόμενοι τυφλά στην ίδια την παγίδα που η τρομοκρατική οργάνωση έχει στήσει.

Ένας μακρύς, αιματηρός πόλεμος είναι αυτό στο οποίο στοχεύουν η Χαμάς και οι Ιρανοί υποστηρικτές της. Επιθυμούν απεγνωσμένα να εκτροχιάσουν τις πρόσφατες κινήσεις προς την «εξομάλυνση» των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και αρκετών γειτόνων του, με πιο κρίσιμη τη Σαουδική Αραβία.

Ακόμη και αν καταστραφεί η υποδομή της Χαμάς, το μίσος που την τροφοδοτεί δεν θα καταστραφεί: αντίθετα, θα μεγαλώσει στις καρδιές μιας νέας, πενθούσας γενιάς Παλαιστινίων. «Όχι άδικα», έγραψε ο λόγιος Χουσεΐν Ιμπίς αυτή την εβδομάδα. «Προσπαθώντας να εκπληρώσει την υπόσχεση να εξαλείψει τη Χαμάς, το Ισραήλ θα μπορούσε κάλλιστα να προσφέρει στη Χαμάς όλα όσα η οργάνωση υπολογίζει».

Πρωθυπουργός για το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 15 ετών, η αλήθεια είναι ότι ο Νετανιάχου υπήρξε αρωγός της Χαμάς, αφήνοντάς την να κυβερνά ανεμπόδιστα τη Γάζα και επιτρέποντας εισροή κονδυλίων από τους προστάτες της στον Κόλπο. Στον Νετανιάχου άρεσε η ιδέα των Παλαιστινίων ως ένα σπίτι διχασμένο – η Φατάχ στη Δυτική Όχθη, η Χαμάς στη Γάζα – επειδή του επέτρεπε να επιμένει ότι δεν υπήρχε Παλαιστίνιος εταίρος με τον οποίο θα μπορούσε να κάνει δουλειές.

Αυτό σήμαινε καμία ειρηνευτική διαδικασία, καμία προοπτική παλαιστινιακού κράτους και καμία απαίτηση για εδαφικές παραχωρήσεις του Ισραήλ.

Πηγή: ΙΝ