Ο Πούτιν παίζει με τις τύχες του λαού του αλλά και της ανθρωπότητας

Η επιστράτευση την οποία επέβαλε ο Βλαντίμιρ Πούτιν πρόκειται για ένα «τεράστιο κοινωνιολογικό πείραμα» υποστηρίζουν Ρώσοι αναλυτές, οι οποίοι εδώ και μερικά εικοσιτετράωρα αποπειρώνται να δώσουν ερμηνεία, όχι κυρίως για το πώς αποφάσισε να προχωρήσει σε ένα τέτοιο «πείραμα» ο Ρώσος Πρόεδρος, αλλά για τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν από μια τέτοια ενέργεια. Η μεγάλη βεβαίως αναμονή είναι να διαπιστωθεί πώς θα αντιδράσει η ρωσική κοινωνία, η οποία έως τώρα παρακολουθούσε από τον καναπέ της μια στρατιωτική επιχείρηση σε μια γειτονική χώρα όπως τη μετέφεραν στην πλειοψηφία των Ρώσων τα ελεγχόμενα κανάλια της χώρας. Τώρα οι σχεδιασμοί του Πούτιν αγγίζουν δυσάρεστα των ανθρώπους. Τους μετατρέπει ξαφνικά μέρος του πολέμου με όλες τις συνέπειες.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επιστράτευση που εξήγγειλε την Τετάρτη ο Πούτιν είναι η τρίτη στη σειρά τα τελευταία 108 χρόνια. Μετά δηλαδή εκείνης του Φεβρουαρίου του 1914 κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και εκείνης του καλοκαιριού του 1941 όταν η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση. Ακόμη και στους διάφορους πολέμους που εξαπέλυσε η Σοβιετική Ένωση, είτε τις εισβολές σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλακ, είτε στον μεγάλο πόλεμο του Αφγανιστάν, ουδείς τόλμησε να διατάξει επιστράτευση.

Δεν αλλάζουν τα δεδομενα

Οι περισσότεροι εκ των αναλυτών συμφωνούν ότι η απόφαση για την επιστράτευση ήταν αποτέλεσμα μιας διαπίστωσης του Κρεμλίνου ότι η κατάσταση στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία είναι τραγική και με τα υπάρχοντα δεδομένα δεν υπάρχει περίπτωση, όχι απλώς να σταματήσει η προέλαση του σύγχρονου πλέον ουκρανικού στρατού, αλλά και να κρατήσει τα εδάφη στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας με τους ρωσόφωνους πληθυσμούς στη βάση του καθεστώτος το οποίο έχει δημιουργηθεί πριν από τις 24 Φεβρουαρίου του ’22. Ωστόσο, όπως εκτιμούν στρατιωτικοί ειδικοί, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στην τακτική διάταξη των εμπόλεμων, όταν από τη μια τα ουκρανικά στρατεύματα δρουν και προελαύνουν μέσα από ένα σύστημα πλήρους εκσυγχρονισμού στα πεδία των μαχών χρησιμοποιώντας με επιτυχία ένα σύστημα δικτυοκεντρικού πολέμου, σε αντίθεση με τα ρωσικά στρατεύματα τα οποία επικοινωνούν ακόμημε το σύστημα των ασυρμάτων της δεκαετίας του ’80. Με λίγα λόγια, στην οργανωτική λειτουργία στα πεδία των μαχών, τα ουκρανικά στρατεύματα όχι απλώς υπερέχουν, αλλά με τα σημερινά δεδομένα φαντάζουν ανίκητα.

Απελπισία Πούτιν

Η απόφαση του Βλαντίμιρ Πούτιν θεωρείται κίνηση απελπισίας. Μια κίνηση αδιέξοδη, η οποία εκτιμάται ότι αμέσως άνοιξε τρεις μεγάλες μαύρες τρύπες τις οποίες αδυνατεί να αντιμετωπίσει.

Παραδέχθηκε ότι, η υποτίθεται δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική μηχανή, έχασε το παιχνίδι στη μεγάλη περιπέτεια που οδήγησε τη χώρα με την εισβολή στην Ουκρανία.

Δημιούργησε μια τεράστια κοινωνική κρίση με τη μαζική άρνηση των ανθρώπων έως 35 χρονών να μετατραπούν σε θύματα ενός παράλογου πολέμου για τον οποίο δεν βρίσκουν κανένα μοτίβο συμμετοχής σε αυτό. Δεν είναι, με λίγα λόγια, δικός τους πόλεμος. Στο πόλεμο - δημιούργημα του εγκεφάλου του Πούτιν δεν συμμετείχε έως τώρα πληθυσμός του ρωσικού γένους, αλλά κυρίως εκπρόσωποι μειονοτικών εθνοτήτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπως βεβαίως και μισθοφόροι. Με την επιστράτευση, το κέντρο βάρους μετακινείται στους ρωσικούς πληθυσμούς των μεγάλων πόλεων, κάτι που δημιουργεί μεγαλύτερες αντιδράσεις από τον πληθυσμό.

Δημιούργησε με οξύτητα μια τεράστια αντίδραση της διεθνούς κοινότητας, με αποτέλεσμα να ολοκληρωθεί η απομόνωση του καθεστώτος, κυρίως από το γεγονός ότι ο Πούτιν κραδαίνει και την απειλή της πυρηνικής επίθεσης στα πεδία των μαχών. Μια απειλή την οποία η Δύση αντιμετωπίζει με περισσή ανησυχία, αλλά και με σαφείς προειδοποιήσεις σε όλα τα επίπεδα για τις επιπτώσεις της. Στο ίδιο πλαίσιο η Δύση στέλνει το μήνυμα στον Πούτιν και τους στρατηγούς του ότι δεν θα μείνει αδιάφορη στην προσπάθεια πλήρους καταστροφής της υποδομής της Ουκρανίας, υπονοώντας με ένταση ότι θα ενισχύσουν την ουκρανική άμυνα με πυραύλους ικανούς να χτυπήσουν αντίστοιχη υποδομή της ίδιας της Ρωσίας.

Δεν υπάρχει διέξοδος

«Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση ολοκληρωτικά έχει αποτύχει». Δεν το λένε απλώς οι στρατιωτικοί ειδικοί, αλλά το παραδέχθηκε ακόμη και χθες ο γνωστός εθνικιστής και τρομοκράτης Ιγκόρ Γκίργκιν- Στρελκόφ, ο άνθρωπος ο οποίος λέει με περηφάνια ότι αυτός ξεκίνησε στο πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία. Αυτό που επιδιώκει σήμερα ο Πούτιν με την επιστράτευση είναι ήδη νεκρό και ουδείς εκ των στρατιωτικών αναλυτών της χώρας, αλλά και διεθνώς, πιστεύει πως η επιστράτευση θα οδηγήσει σε αλλαγή της ροής στα πεδία των μαχών. Ο μόνος ο οποίος πιστεύει σε μια αναδιάταξη του μετώπου στην Ουκρανία είναι ο Πούτιν, ο οποίος αρνείται να προχωρήσει σε συνθηκολόγηση ώστε να περισώσει κάτι από την αξιοπρέπεια της ίδιας της Ρωσίας. Προτιμά ωστόσο να στείλει «φρέσκο κρέας» στα πεδία των μαχών στη μαχόμενη Ουκρανία. Κατά τη διάρκεια μάλιστα της χθεσινής ημέρας, το Κρεμλίνο ήρθε να διορθώσει τον αριθμό των ανθρώπων που επιδιώκει να στείλει στην Ουκρανία, κάνοντας λόγο για ένα εκατομμύριο οι οποίοι θα σταλούν στο μέτωπο. Κάτι το οποίο στην πραγματικότητα σημαίνει ότι η επιστράτευση δεν είναι μερική, όπως ψευδώς σημείωνε ο ίδιος στο διάγγελμά του της Τετάρτης αλλά καθολική. Η παρουσία των οποίων θα επιτείνει τον καταστροφικό πόλεμο, αλλά θα επιτείνει σύμφωνα, με τις προσδοκίες Πούτιν, και τη δική του εξουσία στη Ρωσία.

Αυτό ωστόσο μένει να φανεί το επόμενο διάστημα. Θα διαπιστωθεί, με λίγα λόγια, κατά πόσο το καθεστώς θα επιδιώξει να αναπροσαρμοστεί και να αυτοπροσταυτευθεί στα νέα δεδομένα χωρίς την παρουσία του Βλαντίμιρ Πούτιν.