Η ανάλυση στο Derby της παρουσίας γυναικών σε γήπεδα του Ιράν

Προ ημερών για πρώτη φορά στο Ιράν, μετά από 40 χρόνια, 3.500 γυναίκες μπήκαν σε γήπεδο και παρακολούθησαν τον αγώνα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της χώρας απέναντι στην εθνική ομάδα της Καμπότζης για την πρόκρισή τους στο Μουντιάλ του 2022.

Η απόφαση να επιτραπεί στις γυναίκες να παρακολουθήσουν τον αγώνα ποδοσφαίρου ελήφθη μετά τον τραγικό θάνατο μιας οπαδού, της Σαχάρ Χονταϊγαρί, η οποία αυτοπυρπολήθηκε στα μέσα Σεπτεμβρίου αφού συνελήφθη επειδή προσπάθησε να εισέλθει σε γήπεδο.

Τότε η FIFA άσκησε πιέσεις στο Ιράν, απειλώντας το με κυρώσεις αν δεν επιτρέψει την είσοδο σε αγώνες ανδρικού ποδοσφαίρου στις γυναίκες. Αμέσως μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 οι αρχές απαγόρευσαν στις Ιρανές να εισέρχονται στα στάδια επισήμως για να τις προστατεύσουν από την άξεστη συμπεριφορά των ανδρών εκεί.

Η Παγκόσμια Συνομοσπονδία πιέζει εδώ και χρόνια το Ιράν να ανοίξει τα γήπεδα στις γυναίκες, όμως η Τεχεράνη επέτρεπε μέχρι πρότινος σπάνια και σε περιορισμένο αριθμό γυναικών να παρακολουθούν αγώνες ποδοσφαίρου.

Μιλώντας στην εκπομπή «Derby» του ΠΟΛΙΤΗ 107.6 και στους Πανίκο Χατζηλιασή και Ανδρέα Κάντηλο, η Πωλίνα Άνιφτου, Νομικός και υποψήφια διδάκτωρ στην εξωτερική πολιτική του Ιράν, σχολίασε το πιο πάνω γεγονός.

Κάποιες από τις ατάκες της:
«Δεν δύναται σε δημόσιους χώρους χωρίς την ενδεδειγμένη ενδυμασία, ενώ όταν γυμνάζονται δεν μπορούν να είναι στο ίδιο χώρο με τους άνδρες. Για παράδειγμα κολυμπούν, αλλά όχι στο ίδιο κολυμβητήριο με τους άνδρες».

«Είναι και θέμα πώς το διαχειριζόμαστε. Η Ισλαμική παράδοση του 1979 δεν επιβλήθηκε με τη βία. Ο κόσμος βγήκε στο δρόμο και είπε δεν θέλω βασιλιά. Ήταν επιλογή, τώρα κατά πόσον έγιναν αυτά που περίμεναν, ο καθένας μπορεί να γκρινιάζει για οτιδήποτε. Εγώ παίζω χάντμπολ, ερχόμενη στο Ιράν είχα περισσότερες ευκαιρίες να παίξω χάντμπολ παρά στην Κύπρο».

Αν πήγαν με μαντήλα στο γήπεδο ή αν υπήρχαν άλλοι περιορισμοί: «Όχι. Στο Ιράν είναι κοντά στα δικά μας πρότυπα. Έχουν τις δικές τους ενδυμασίες. Αυτό που επιβάλλεται είναι ανάλογα με την πίστη».

«Αν υπάρξει διαζύγιο, ο άνδρας επιβάλλεται μέσω του ισλαμικού νόμου να έχει φαγητό και να φροντίσει τα παιδιά του. Εάν δεν το κάνει, ο δικαστής δικαιούται να δεσμεύσει την περιουσία του να τη δώσει στα παιδιά του. Δεν είναι ότι η γυναίκα είναι κατώτερη. Απλά υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί που αφορά κυρίως την ενδυμασία».

Ότι υπήρχαν μόνο πέντε χιλιάδες, θεωρώ ότι είναι απλά η πρόβα τζενεράλε. Αν πάτε στο Ιράν θα δείτε ότι εξασκούνται».