Copa America: Η (προ) τελευταία ευκαιρία του Μέσι για εξιλέωση με την εθνική Αργεντινής (video)

Από την στιγμή που τα παιδιά (του) ήρθαν στην ζωή του, έχει αλλάξει εντελώς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει το ποδόσφαιρο και το πως αφομοιώνει τις ήττες. Πριν ούτε καν έτρωγε.

«Σαφώς και με πονάνε πάρα πολύ, αλλά φτάνω σπίτι, βλέπω τους γιους μου, την γυναίκα μου και μου περνάει» εξηγεί ο Λιονέλ Μέσι, ο οποίος δεν θέλει να περάσει από αυτή την διαδικασία και στο φετινό Copa America που άρχισε με νίκη της Βραζιλίας και στο οποίο πραγματοποιεί πρεμιέρα τα ξημερώματα της Κυριακής (01.00), κόντρα στην Κολομβία.

Μέχρι να ολοκληρωθεί η διοργάνωση (7 Ιουλίου), άλλωστε, ο σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα δεν θα βρίσκεται με την οικογένειά του, αλλά με την εθνική του ομάδα. Αυτή που τόσο τον πληγώνει, αλλά και τον πεισμώνει ταυτόχρονα.

«Ο έξι ετών γιος μου (σ.σ. ο Τιάγκο, ο μεγάλος) με ρωτάει γιατί δεν με αγαπούν στην Αργεντινή» λέει με παράπονο για την σχέση αγάπης και μίσους με την «αλμπισελέστε». Ο Μέσι έφυγε από την Αργεντινή για τη ξενιτιά σε ηλικία δώδεκα ετών και στην χώρα του δεν τον νιώθει τόσο «δικό» τους.

Τον συγκρίνουν συνεχώς με τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, περιμένουν να κάνει με την εθνική ομάδα αυτά που κάνει με την Μπαρτσελόνα, αλλά μέχρι τώρα έχει γευτεί μόνο πίκρες.

Τρεις χαμένους τελικούς (δύο για το Copa America και ένα για τον Μουντιάλ), αμέτρητη κριτική, αποχώρηση από την εθνική ομάδα και επιστροφή για μια ακόμα απόπειρα δόξας. Η φετινή διοργάνωση στην Βραζιλία, στο σπίτι της παραδοσιακής αντιπάλου, φαντάζει ως η (προ)τελευταία ευκαιρία για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή που ανέδειξε η χώρα μετά τον «Ντιεγκίτο».



Τα «όχι» στην Ισπανία

Ο Μέσι δεν τραγουδάει τον ύμνο. Και τον κατηγορούν γι’ αυτό. Ο Μέσι δεν παίρνει την μπάλα να περάσει όλη την αντίπαλη ενδεκάδα και να εκτοξεύσει την εθνική ομάδα. Και τον κατηγορούν γι’ αυτό.

Ο ίδιος, όμως, πονάει όσο λίγοι την εθνική ομάδα και την χώρα του. Παρ’ ότι μένει πάνω από δεκαπέντε χρόνια στην Βαρκελώνη, εξακολουθεί να μιλάει με αργεντίνικη προφορά και δεν έχει μάθει να μιλάει καταλανικά (ή τουλάχιστον δεν το δοκιμάζει δημοσίως). Και, το πιο σημαντικό, έκλεισε την πόρτα στην πιθανότητα να παίξει στην Εθνική Ισπανίας, παρ’ ότι είχε την δυνατότητα να το κάνει.

Οι Ισπανοί προσπαθούσαν να τον πείσουν να φορέσει την κόκκινη φανέλα από τα δεκαπέντε του, έστω και αν η Αργεντινή τον ανακάλυψε δύο χρόνια αργότερα. Ο Μέσι ήθελε να αγωνιστεί μόνο με την «αλμπισελέστε», απέρριψε όλες τις προσεγγίσεις των Ιβήρων και περίμενε υπομονετικά την ευκαιρία με την εθνική ομάδα της χώρας του.

Αυτή του δόθηκε το 2005, όταν ήταν ο ηγέτης της ομάδας U-20 που κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ολλανδία. Αυτός ο τίτλος, μαζί με το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο Πεκίνο, τρία χρόνια αργότερα, είναι οι μοναδικές χαρές που έχει γευτεί ο Λέο με την φανέλα με το εθνόσημο.

Οσο αντέχει, σωματικά (στις 24 Ιουνίου θα γίνει τριάντα δύο ετών) και ψυχολογικά, θα παλεύει για να τα καταφέρει και με την εθνική της χώρας του. «Θα αντάλλαζα και τις πέντε «Χρυσές Μπάλες» που έχω πάρει, με ένα Μουντιάλ με την εθνική ομάδα, γιατί το συναίσθημα θα είναι κάτι μοναδικό» έχει παραδεχθεί, δείχνοντας την κάψα του για να πετύχει και με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, το 2022, θα τον βρει στα τριάντα τέσσερα προς τριάντα πέντε, οπότε δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι σε θέση για να είναι φουλ ανταγωνιστικός. Αν μπορεί, όμως, θα δώσει το παρών.

Γιατί ο ίδιος αγαπάει την χώρα του και περιμένει να τον αγαπήσει εξίσου και αυτή. Αν συμβεί αυτό, άλλωστε, ο Τιάγκο θα σταματήσει να έχει αυτές τις (ενοχλητικές, το δίχως άλλο) απορίες.

Πηγή: ethnos.gr