«Το ποδόσφαιρο με ενέπνευσε να περπατήσω»

Δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία φορά που το ποδόσφαιρο επιβεβαιώνει την δύναμή του.

Φαίνεται δύσκολο να το πιστέψει κάποιος, όμως ο Γκετούλιο Φελίπε, ένας 14χρονος Βραζιλιάνος, ο οποίος πάσχει από μια χρόνια νευρομυϊκή μορφή εγκεφαλικής παράλυσης, αποκάλυψε μιλώντας στην ιστοσελίδα της FIFA ότι το ποδόσφαιρο τον ενέπνευσε για να περπατήσει, πριν γίνει επτά ετών.

«Η διάγνωση ήταν ότι θα ήμουν σε μια αναπηρική καρέκλα για όλη μου τη ζωή» δήλωσε ο Γκετούλιο Φελίπε, ο οποίος έχει επίσης και ραδιοφωνική εκπομπή στην Βραζιλία.

«Αλλά το ποδόσφαιρο με ενέπνευσε να περπατάω πριν γίνω επτά ετών. Το επιχείρησα, κατ' αρχάς, όταν ήμουν τεσσάρων. Δεν μπορούσα να περπατήσω, αλλά ο μπαμπάς μου, χωρίς να μου το λέει, πίστευε ότι θα μπορούσα να παίζω κάποια στιγμή και μου έδειχνε βίντεο από τους Ταφαρέλ, Μάνγκα, ακόμη και τον Λεβ Γιασίν στο Youtube. Συνήθιζα να αντιγράφω τον Ταφαρέλ, τον Φαν ντερ Σαρ, τον Όλιβερ Καν και τον Κλέμερ.

Μια ημέρα, ο πατέρας μου ξαφνικά μού είπε: «Είσαι τερματοφύλακας, παίζεις στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου και είναι πέναλτι. Ελα μαζί μου». Προς έκπληξή μου, είχε κατασκευάσει ένα μικρό γήπεδο στην πίσω αυλή μας, με τέρματα από ξύλο και μαξιλάρια που κάλυπταν το πίσω μέρος. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τον ενθουσιασμό ότι επρόκειτο να παίξω ποδόσφαιρο! Ήμουν λίγο φοβισμένος για να βουτήξω στην αρχή, αλλά ο μπαμπάς μου με ενθάρρυνε, λέγοντας ότι ήμουν ο Ταφαρέλ και ότι, αν δεν έσωζα αυτό το πέναλτι, η Βραζιλία θα έχανε τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η αίσθηση της σωτηρίας της μπάλας ήταν απερίγραπτη. Ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Με έκανε τόσο αποφασισμένο για να μπορώ να περπατήσω».

Ο Γκετούλιο συνέχισε να κάνει κάτι περισσότερο από το περπάτημα. Προπονήθηκε και απέκτησε μία ειδική σχέση με τον Ντίντα και τον Άλισον. Αγωνίστηκε με την Παραολυμπιακή ομάδα Νέων της Βραζιλίας, κρατώντας ανέπαφη την εστία του σε τρεις από τους τέσσερις αγώνες, πανηγυρίζοντας το χάλκινο μετάλλιο.

Περπάτησε δίπλα-δίπλα, κρατώντας το χέρι του ινδάλματος του, Μάνουελ Νόιερ, στην αναμέτρηση Γερμανία-Αλγερία, στη φάση των «16» στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.

«Ήταν ένα αίσθημα τεράστιας ευτυχίας» είπε. «Αισθανόμουν τόσο τυχερός. Ο Νόιερ έκανε ακόμα πιο ξεχωριστό το όνειρό μου. Ήταν τόσο ωραία, όπως και όλοι οι παίκτες της Γερμανίας, και ο Τόμας Μίλερ ήταν ιδιαίτερα καλός μαζί μου. Ήταν μια εκπληκτική και μοναδική εμπειρία. Λίγους μήνες αργότερα, δέχθηκα πρόταση να ξεκινήσω τη δική μου ραδιοφωνική εκπομπή. Κοίταξα τον μπαμπά μου και είπα: «Θέλω η πρώτη συνέντευξη να είναι με τον Νόιερ». Ο μπαμπάς μου με κοίταξε και σκέφτηκε: «Είσαι τρελός;». Αλλά δεν σταμάτησα να ονειρεύομαι, το ανέφερα σε μία τηλεοπτική εκπομπή και μια εταιρεία ενδυμάτων προσφέρθηκε να πληρώσει τα εισιτήρια για τις πτήσεις μου. Τότε μίλησα με τον Ζε Ρόμπερτο. Αμέσως, μπροστά μου, σήκωσε το κινητό του και τηλεφώνησε στον Ραφίνια. Ήταν στο γυμναστήριο με τον Νόιερ, τον ρώτησε και εκείνος απάντησε θετικά. Μια εβδομάδα αργότερα ήμουν στη Γερμανία να μιλήσω με τον καλύτερο τερματοφύλακα στον κόσμο.

Παρακολούθησα ένα παιχνίδι στην "Allianz Arena", πήγα στην προπόνηση της Μπάγερν. Δεν θα μπορούσα να το πιστέψω, αλλά όλοι οι διεθνείς παίκτες με θυμήθηκαν. Όλοι με αντιμετωπίζουν σαν φίλο. Μίλησα με τον Νόιερ. Όπως έχω κάνει με αμέτρητους πρώην διεθνείς Βραζιλιάνους. Όμως το σημαντικότερο είναι να αποτελώ έμπνευση ότι οι άνθρωποι που γεννιούνται με αναπηρίες μπορούν να πετύχουν» τόνισε χαρακτηριστικά.

Ο Φελίπε είναι εκπρόσωπος του ιδρύματος Νεϊμάρ για τους μειονεκτούντες νέους στην Βραζιλία, ασχολείται ακούραστα με άτομα που πάσχουν από εγκεφαλική παράλυση και άλλες αναπηρίες, διοργανώνει εράνους, προμηθεύοντας τρόφιμα σε φτωχές οικογένειες. Και όπως λέει ο Νεϊμάρ, είναι ένας «εξαιρετικός άνθρωπος».