Η Αμερική να επιστρέψει στο «εμείς»

Του Bill Clinton

Ο Bill Clinton ήταν ο 42ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής

Οι προοπτικές για την Αμερική φαντάζουν καλές.

Ήδη βρισκόμαστε στον δεύτερο χρόνο ανόδου των εσόδων για όλες τις εισοδηματικές ομάδες. Το εργατικό μας δυναμικό είναι σχετικά νεαρής ηλικίας, παραγωγικό και δουλεύει σκληρά. Τα αμερικανικά πανεπιστήμια και τα ερευνητικά ιδρύματα είναι ιδιαιτέρως ισχυρά σε τομείς όπως η επιστήμη υλικών, η ανάπτυξη λογισμικού, η νανοτεχνολογία, η βιοτεχνολογία, η γονιδιωματική τεχνολογία καθώς και άλλους τομείς που είναι σημαντικοί για τη μελλοντική οικονομική μας ανάπτυξη και την απασχόληση. Συνεχίζουμε την πορεία μας προς την ενεργειακή αυτονομία και τις “καθαρές” πηγές ενέργειας, με σημαντικές εξελίξεις σε μπαταρίες αποθήκευσης ηλιακής και αιολικής ενέργειας, και την τεράστια, αχρησιμοποίητη δυνατότητα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και από τις δύο.

Βρισκόμαστε επίσης αντιμέτωποι με σοβαρές οικονομικές προκλήσεις: οξύτατες ανισότητες σε έσοδα και πλούτο, χαμηλή συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό από ενήλικους –κυρίως λευκούς άνδρες– χωρίς πανεπιστημιακά πτυχία, δραματικές διαφορές ανάπτυξης ανάμεσα σε ευημερούσες αστικές και προαστιακές περιοχές, και κομητείες με μικρές πόλεις, χωριά και αγροτικές περιοχές, τεράστια κενά στις εθνικές μας υποδομές, που έχουν από ακατάλληλους δρόμους και γέφυρες μέχρι σκουριασμένους και επικίνδυνους σωλήνες υδροδότησης, και ένα δίκτυο ηλεκτρισμού που δεν είναι σε θέση να μεταφέρει την καθαρότερη και οικονομικότερη ενέργεια, από το σημείο όπου αυτή παράγεται στο σημείο που χρειάζεται, πλήρη έλλειψη φθηνού και γρήγορου ευρυζωνικού διαδικτύου σε περιοχές που έχουν άμεση ανάγκη να συμπεριληφθούν στην εθνική οικονομία.

• Turning point: Ο Πρόεδρος Τραμπ εξέδωσε ταξιδιωτική οδηγία που απαγορεύει την είσοδο στις ΗΠΑ σε ταξιδιώτες από τη Βόρειο Κορέα, τη Συρία, το Ιράν, το Τσαντ, τη Λιβύη, τη Σομαλία, την Υεμένη και τη Βενεζουέλα.

Εκτός αυτού, υπάρχουν και προκλήσεις που αφορούν το ανθρώπινο δυναμικό. Το σύστημα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσής μας συμπεριλαμβάνει ορισμένα από τα κορυφαία σχολεία του κόσμου, ωστόσο η υπεροχή αυτή αποδείχθηκε δύσκολο να μεταφερθεί σε περιφέρειες και πολιτείες στις οποίες οι συνθήκες είναι σαφώς διαφορετικές. Η ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας παραμένει η κορυφαία παγκοσμίως, όμως το υψηλό κόστος και τα χρέη των φοιτητών αποτελούν μεγάλα προβλήματα. Μεταρρυθμίσεις στο σύστημα υγείας απέδωσαν για πρώτη φορά, προσφέροντας φθηνή και ποιοτική ασφάλεια υγείας σε εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά, από την άλλη έχουμε σπαταλήσει χρόνο για να αντιμετωπίσουμε τις προσπάθειες ανάκλησης αυτής της προόδου, όταν θα έπρεπε να προσπαθούμε να διορθώσουμε τα όποια εναπομείναντα λάθη και να λαμβάνουμε μέτρα για τον μεγαλύτερο ηλικιακά πληθυσμό μας. Το μέλλον μη δηλωμένων μεταναστών –συμπεριλαμβανομένων των “Dreamers” και εκατομμυρίων ανθρώπων που εργάζονται σκληρά και πληρώνουν φόρους– είναι αβέβαιο, σε μια περίοδο κατά την οποία το εργατικό δυναμικό μας δεν δύναται να αυξηθεί χωρίς αυτούς – τα ποσοστά των γεννήσεων των γηγενών Αμερικανών μετά βίας φτάνει εκείνα της θνησιμότητας. Τα γεγονότα στο Τσάρλστον και το Σάρλοτσβιλ μας υπενθυμίζουν πως ο φυλετικός διαχωρισμός είναι μια κατάρα που παραμονεύει και μπορεί εύκολα να αναβιώσει, με ολέθριες επιπτώσεις. Επιπλέον, η χρήση των οπιούχων και των παράγωγών τους, της ηρωίνης και της φεντανύλης, σκοτώνουν και αχρηστεύουν Αμερικανούς με αυξανόμενους ρυθμούς. Εδώ και πολλά χρόνια γνωρίζαμε πως πρόκειται για έναν τεράστιο κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, ωστόσο σχεδόν πουθενά δεν βρίσκει κανείς διαθέσιμους πόρους και την οργάνωση που απαιτείται για να αναστραφεί το κλίμα.

Τέλος, αντιμετωπίζουμε και μια σειρά σοβαρών προκλήσεων σε θέματα ασφάλειας: τη διάδοση των πυρηνικών, την τρομοκρατία, την κλιματική αλλαγή, την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο. Η τελευταία, μάλιστα, ενδέχεται να αποδειχθεί η κρισιμότερη, καθώς θέτει σε κίνδυνο όλα τα συστήματα που χρειαζόμαστε για να επιλύσουμε τα υπόλοιπα προβλήματα, αλλά ακόμα και το ίδιο το δημοκρατικό μας πολίτευμα.

Παρά τη γενικότερη οικονομική πρόοδο μετά την κατάρρευση του 2008, το σύνολο των προκλήσεων που αναφέραμε συνέβαλαν στο να μειώσουν την οικονομική αυτονομία, ενώ ενίσχυσαν την πολιτική και κοινωνική αποξένωση και το αίσθημα της προσωπικής ανασφάλειας για εκατομμύρια συμπολίτες μας. Αυτές οι δυνάμεις έχουν διευρύνει τους διαχωρισμούς μεταξύ μας, και καθιστούν την επίτευξη του κοινού μας σκοπού ακόμα πιο δύσκολη.

Το θετικό είναι πως μια επιθετική πολιτική, μέσω γνωστών και δοκιμασμένων συνταγών, θα ενίσχυε τη δύναμη της οικονομίας μας, θα έφερνε κοινωνική ανέλιξη, και θα ενδυνάμωνε το αίσθημα της ασφάλειας.

• Ο ΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ, ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ.

Ως έθνος, ωστόσο, ακολουθούμε έναν πολύ διαφορετικό δρόμο. Όλο και συχνότερα, ο φυλετισμός που βασίζεται σε στοιχεία όπως η καταγωγή, η θρησκεία, η σεξουαλική ταυτότητα και η χώρα γέννησης, αντικαθιστά τον τύπο εκείνο του (πολιτικού) πατριωτισμού που επιτρέπει ταυτόχρονα να είσαι περήφανος για την ομάδα σου και να είσαι μέρος της ευρύτερης αμερικανικής κοινωνίας.

Όλο και συχνότερα η μνησικακία υπερισχύει της λογικής, ο θυμός μάς καθιστά τυφλούς ενώπιον των προφανών απαντήσεων, και o φαρισαϊσμός γίνεται κομμάτι της κοινωνίας μας, αφού λειτουργεί ως δεδομένος. Αυτές οι τάσεις τροφοδοτούνται από τον κόσμο του Snapchat, του Twitter και του Facebook, στον οποίο ο χρόνος που αφιερώνουμε σε θέματα που παρουσιάζει η τηλεόραση είναι μόλις λίγα δευτερόλεπτα, και στον οποίο η επιβίωση των παραδοσιακών εφημερίδων εξαρτάται από τα retweets κύριων θεμάτων από τις διαδικτυακές τους εκδόσεις. Στα κοινωνικά δίκτυα αφθονούν οι ιστοσελίδες με συνωμοσιολογικά παραληρήματα για εξτρεμιστές εισβολείς, τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό. Τέτοιες προσπάθειες για την κατάργηση της διαχωριστικής γραμμής μεταξύ γεγονότος και μυθοπλασίας, αλήθειας και ψέματος, μπορούν να ακυρώσουν όλα τα οφέλη που απολαμβάνουν οι πολίτες. Όταν η εμπιστοσύνη εξαφανιστεί και η γνώση υποτιμηθεί λόγω της υπεράσπισης του status quo, τότε τα πάντα είναι πιθανά. Ήδη βλέπουμε πως πολίτες στερούνται βασικά δικαιώματά τους με πρόσχημα τη φυλή, την εθνικότητα και την ηλικία τους, όχι επειδή δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να ψηφίσουν, αλλά επειδή τάσσονται υπέρ του συνεκτικού, μη φυλετικού εθνικισμού.

Ποιος βγαίνει κερδισμένος σε ένα τέτοιο σκηνικό; Αυτοί που το έχουν ήδη δημιουργήσει – αυτοί θα κερδίσουν περισσότερα. Ή ακόμη και τα ανεύθυνα μέσα ενημέρωσης, που βυσσοδομούν για την κάλυψη κάθε νέας τέτοιας διένεξης. Επίσης, οι εχθροί της δημοκρατίας, που υποδαυλίζουν τις διαφωνίες, ελπίζοντας πως εν τέλει οι Αμερικανοί θα αποδεχθούν πως η ενημέρωση που προέρχεται αποκλειστικά από την κυβέρνηση δεν λειτουργεί πια και ίσως δεν είναι πλέον αποδεκτή στον σύγχρονο κόσμο.

Όταν εκλέχθηκα Πρόεδρος, πριν από εικοσιπέντε χρόνια, δήλωσα πως ο κάθε Αμερικανός οφείλει να ακολουθεί την προσταγή του Συντάγματος και να διαμορφώσει μια υπέροχη ενότητα, να διευρύνει συνεχώς την ερμηνεία του όρου “εμείς” και να συρρικνώνει την ερμηνεία του όρου “αυτοί”. Ακόμα το πιστεύω αυτό. Και αφού το πιστεύω, τάσσομαι υπέρ πολιτικών που προωθούν τη συνεργασία έναντι της σύγκρουσης, και που χτίζουν μια οικονομία, μια κοινωνία και μια πολιτική πρόσθεσης και όχι αφαίρεσης, πολλαπλασιασμού και όχι διαίρεσης. Δυστυχώς, φαίνεται πως υπάρχουν πολλοί ισχυροί άνθρωποι σε όλον τον κόσμο οι οποίοι είναι αποφασισμένοι για το αντίθετο. Αν συμβεί αυτό, εδώ και τώρα, θα έχουμε χάσει την ευκαιρία να χτίσουμε τις λαμπρότερες ημέρες μας. Οπότε, η σπουδαιότερη πρόκληση για εμάς τους Αμερικανούς είναι το να αποφασίσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε – ως πολίτες, κοινότητες και ως έθνος. Πάνω σε αυτό εδράζονται όλα τα υπόλοιπα.