Τα γήπεδα είναι ζωή, ο χώρος ιεροτελεστίας του ποδοσφαίρου!

Οι Αγγλοι υποστηρίζουν, πως αν η αρμονία μίας ομάδας αγωνιστικά είναι αναγκαίο να ξεκινάει από την αρχή της, την θέση του τερματοφύλακα, ο σχεδιασμός της είναι απαραίτητο να αρχίζει από ένα καλό, ποδοσφαιρικό -αν γίνεται- γήπεδο. Και σίγουρα δεν έχουν άδικο.

Αλλωστε την δική τους φιλοσοφία, είχε συνοψίσει, τα χρόνια που ακολούθησαν την τραγωδία του Χέιζελ, η δήλωση του τότε προέδρου της Τόττεναμ Αλαν Σούγκαρ, που είχε πει: «Αντί να αποκτήσω ένα επιθετικό, αγόρασα μία εξέδρα».

Το γήπεδο, κάθε γήπεδο, μικρό ή μεγάλο, παλιό ή νέο, είναι ο χώρος της ιεροτελεστίας, του κορυφαίου αθλήματος. Μέρος, μεγάλο και σημαντικό της ιστορίας του ποδοσφαίρου, που περικλείει ιστορίες, ανθρώπους, αλλά και φαντάσματα του παρελθόντος. Είναι ζωή.

Και αυτό μπορεί να το καταλαβαίνει κάποιος, μπαίνοντας μέσα σε ένα άδειο στάδιο. Αρκεί να προχωρήσει, να σταματήσει στο κέντρο, να παρατηρήσει γύρω γύρω και να προσπαθήσει να ακούσει. Δεν υπάρχει τίποτα λιγότερο κενό από ένα άδειο στάδιο. Δεν υπάρχει στα αλήθεια τίποτε πιο βουβό από εξέδρες δίχως κόσμο.

Όταν όμως κλείσεις τα μάτια, ξαφνικά όλα αλλάζουν. Εικόνες και φωνές, γέλια, κλάματα, αποδοκιμασίες, πανηγυρισμοί.

Το νέο Wembley δεν θα καταφέρει ποτέ να διώξει τις κραυγές από το Μουντιάλ του 1966, τότε που η Αγγλία κατέκτησε το παγκόσμιο τρόπαιο, στο θρυλικό γήπεδο, που πλέον έχει κλείσει ερμητικά την πόρτα του.

Τεντώνοντας τα αυτιά σου θα μπορέσεις επίσης να ακούσεις τους αναστεναγμούς από το 1953, όταν η μεγάλη Ουγγαρία του Πούσκας ταπείνωνε τους υπερήφανους Αγγλους, στο στάδιο που φίλαθλοι πήραν σπίτι τους, αγοράζοντας κομμάτια του, όπως συνέβη με το τείχος του Βερολίνου. Η ιστορία που γίνεται σουβενίρ.

Στην διάσημη «La Bombonera» επικρατεί ο ήχος από τα ταμπούρλα, ήχος που έρχεται πριν από μισό περίπου αιώνα, μόνο καταλανικά «μιλάει» το «Camp Nou», ενώ το φάντασμα του «Giuseppe Meazza» εξακολουθεί να σκοράρει στο γήπεδο που πήρε το όνομά του.

Το στάδιο «Centenario» του Μοντεβιδέο κρατάει καλά κρυμμένες νοσταλγίες για τις επιτυχίες της Ουρουγουάης, ενώ από το βάθος του «Azteca» ξανακούγονται οι ήχοι των τραγουδιών από τις εντυπωσιακές τελετές έναρξης.

Στο Ολυμπιακό στάδιο του Μονάχου, που φιλοξένησε και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972, παίζεται ημέρα με την ημέρα, ο τελικός στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1974, τότε που η Δυτική Γερμανία πανηγύρισε το κύπελλο.

Οσο για το στάδιο του βασιλιά Φαχτ στην Σαουδική Αραβία, αυτό φτιάχθηκε με πατώματα από μάρμαρα και χρυσό και εξέδρες στρωμένες με χαλιά, χωρίς όμως να μπορεί να προσφέρει αναμνήσεις ικανές να σε συγκινήσουν.

Στις ημέρες μας, όπου κατασκευάζονται υπερσύχρονα στάδια, με ονοματεπώνυμα χορηγών, ικανοποιώντας τις αυξημένες ανάγκες της γιγαντιαίας βιομηχανίας του ποδοσφαίρου, πολλές φορές το στάδιο, θυμίζει τοίχο.

Από τη μία πλευρά οι άνθρωποι που ακολουθούν το ποδόσφαιρο ως πάθος, ελπίδα, αυτοπραγμάτωση, από την άλλη, ο σύλλογος είναι εταιρεία που έχει που ασχολούνται με προϋπολογισμούς και το κέρδος, αδιαφορώντας για τα κενά καθίσματα, μιας και γνωρίζουν καλά ότι τα έσοδα φτάνουν κυρίως από τηλεοπτικά δικαιώματα και χορηγίες.

Στις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες, πιστεύουν ότι το ιδανικό στάδιο είναι χωρητικότητας 60.000 θέσεων, με τον περιβάλλοντα χώρο του να φιλοξενεί εστιατόρια, γυμναστήρια και ελεύθερους χώρους, προσδίδοντας έτσι μία ξεχωριστή φιλοσοφία.

Πρόσφατα η Τσέλσι ανακοίνωσε την κατασκευή νέου σταδίου στην θέση του Stamford Bridge, που με αξία 569 εκατ ευρώ, θα είναι το ακριβότερο στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με μία πρόσφατη ερευνα που έδωσε στην δημοσιότητα η UEFA, αυτή την στιγμή το πιο ακριβό στάδιο στην ήπειρό μας είναι το Emirates, όπου μετακόμισε η Αρσεναλ το 2006, με καθαρή αξία 546 εκατ ευρώ και συνολιδές επενδύσεις να φτάνουν στα 689 εκατ ευρώ.

Χωρίς αμφιβολία, ένα παλιό γήπεδο δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις νέες προσδοκίες, να στεγάσει τις ανάγκες μίας ομάδας, τις επιθυμίες των φιλάθλων που πλέον έχουν εντάξει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το παιχνίδι, μέρος της διασκέδασής τους. Και κυρίως δεν μπορεί να εναρμονιστεί με τους ολοένα και αυστηρότερους κανόνες της UEFA.

Σίγουρα όμως κάθε χώρα και κάθε λαός, με την δική του κουλτούρα, ψυχοσύνθεση, ιστορία και παράδοση, κατανοεί τις δικές του ανάγκες και κάνει τις δικές του επιλογές στις ιδιαιτερότητες χρήσης ενός σταδίου.

Τα 20 πιο ακριβά στάδια στην Ευρώπη, σύμφωνα με έκθεση της UEFA:

Στάδιο Ομάδα Συνολικές επενδύσεις Καθαρή αξία

1. Emirates Stadium Αρσεναλ 689 εκατ. ευρώ 546 εκατ. ευρώ

2. Etihad Stadium Μάντσεστερ Σίτι 567 532

3. Old Trafford Μάντσεστερ Γιουν. 460 330

4. Allianz Arena Μπάγερν 425 256

5. White Hart Lane Τότεναμ 354 287

6. Santiago Bernab?u Ρεάλ Μαδρίτης 351 331

7. Parc OL Λιόν 338 322

8. Stamford Bridge Τσέλσι 336 246

9. Mestalla Βαλένθια 327 269

10. Signal Iduna Park Ντόρτμουντ 296 190

11. Da Luz Μπενφίκα 261 167

12. Camp Nou Μπαρτσελόνα 255 138

13. Veltins Arena Σάλκε 04 231 100

14. Juventus Stadium Γιουβέντους 197 161

15. Stadium of Light Σάντερλαντ 188 132

16. Parken Κοπεγχάγη 183 157

17. Do Dragao Πόρτο 183 140

18. BayArena Λεβερκούζεν 175 117

19. Villa Park Αστον Βίλα 175 118

20. Stadion CSKA ΤΣ.Σ.ΚΑ Μόσχας 172 134

Τα 10 μεγαλύτερα σε χωρητικότητα στάδια στον κόσμο:

Στάδιο Πόλη Χώρα Θέσεις

May Day Πιονγκγιάνγκ Β.Κορέα 150.000

Camp Nou Βαρκελόνη Ισπανία 99.354

Azteca Μεξικό Σίτι Μέξικο 95.000

Azadi Τεχεράνη Ιράν 95.000

FNB Stadium Γιοχάνεσμπουργκ Ν.Αφρική 94.000

Rose Bowl Πασαντένα ΗΠΑ 92.000

Wembley Λονδίνο Μ.Βρετανία 90.000

Gelora Bung Karno Τζακάρτα Ινσδονησία 88.000

Bukit Jalil National Κουάλα Λουμπούρ Μαλαισία 88.000

Borg El Arab Αλεξάνδεια Αίγυπτος 86.000