Υπάρχουν 17 συν άλλες τόσες περιπτώσεις για τις οποίες αδιαφορήσαμε ως κοινωνία - «Είμαι κι εγώ ΑμεΑ»... νοιάζομαι

ΓΡΑΦΕΙ ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

 

Είμαι Κι Εγώ ΑμεΑ για τον 51 ετών Κώστα που το ιατροσυμβούλιο του απέκοψε το επίδομα που λαμβάνει, παρότι αντιμετωπίζει λεμφοίδημα κάτω άκρων. Το «ανώνυμο» ιατροσυμβούλιο αδιαφόρησε για τη φυσιολογία της ιατρικής του κατάστασης.

• Για τον 70χρονο κύριο Αντρέα, ο οποίος έχει χρόνια οστεοαρθρίτιδα που του δημιουργεί κινητικές δυσκολίες στα κάτω άκρα, ενώ αντιμετωπίζει επιπλέον προβλήματα και με την καρδιά́ του και πρόσφατα έκανε εγχείρηση ανοιχτής καρδίας. Το ιατροσυμβούλιο δεν του ενέκρινε την κάρτα στάθμευσης, παρότι δεν είναι σε θέση να διανύει μεγάλες αποστάσεις.

• Για τον κύριο Αριστείδη, 61 ετών, που δεν λαμβάνει οποιοδήποτε επίδομα από το κράτος, παρότι μετά από 8 χειρουργεία έχει αισθητά μειωμένη κινητικότητα στο δεξί άνω άκρο του. Έχει αιτηθεί́, με αρνητική απάντηση, για σύνταξη ανικανότητας, ενώ του έκοψαν και το επίδομα που παλαιότερα λάμβανε από́ το Γραφείο Ευημερίας.

• Για τον 33χρονο Γιώργο, ο οποίος έχει ακρωτηριασμένο κάτω άκρο πάνω από το γόνατο. Παρότι η αναπηρία του είναι μόνιμη, κάθε δύο χρόνια καλείται για επαναξιολόγηση ενώπιον «ανώνυμων» ιατροσυμβουλίων. Παραμένει δραστήριος και εργάζεται κάποιες ώρες. Το κράτος στέκεται τροχοπέδη στηδραστηριοποίησή του, καθώς αν υπερβεί έστω 10 ευρώ τον μισθό́ του, του αποκόπτουν μερίδιο από́ το επίδομα.

• Για την 74χρονη Κωνσταντίναμε σοβαρά κινητικά́ προβλήματα στα άνω άκρα λόγω οσφυαλγίας και σπονδυλοαρθρίτιδας και που αντιμετωπίζει προβλήματα προσβασιμότητας προς το ίδιο της το σπίτι. Έχει αποταθεί στον Δήμο Λεμεσού, και παρότι διαβουλεύεται ώστε να δημιουργηθεί́ χώρος στάθμευσης ΑμεΑ έξω από́ την οικία της για να μην παρκάρουν ασυνείδητοι, δεν έχει πάρει απάντηση.

• Για την 56χρονη Σοφία, η οποία πάσχει από́ μυελοπάθεια που της προκαλεί σοβαρά κινητικά προβλήματα. Πρόσφατα έχει εγκριθεί για φροντίστρια από το Γραφείο Ευημερίας για μόλις 3 ώρες την εβδομάδα, ωστόσο δεν μπορεί να εργαστεί, αφού έχει να φροντίσει ένα 12χρονο παιδί.

• Για την 58χρονη Τζοάνα, η οποία αντιμετωπίζει πολυνευροπάθεια και είναι σε τροχοκάθισμα. Παρότι είναι αγγλόφωνη, το ιδιαίτερα αφιλόξενο «ανώνυμο» ιατροσυμβούλιο αρνήθηκε στον Ελληνοκύπριο σύζυγό της να βρεθεί στην αξιολόγησηγια λόγους διερμηνείας. Τη ρώτησαν γιατί αφού είναι ξένη ζητά επιδόματα από την Κυπριακή Δημοκρατία! Και ας έχει πολιτογραφηθεί Κύπρια. Η απαξίωση και ο ρατσισμός που βίωσε τη φοβίζει στο να αιτηθεί για οποιοδήποτε άλλο επίδομα.

• Για τημικρή́ 12χρονη Ελένη και τημητέρα της, οι οποίες ζουν με το εκ γενετής Σύνδρομο Occulo-Dento-Digital, το οποίο δημιουργεί και κινητικά προβλήματα. Αιτήθηκε για ΕΕΕ, ωστόσο δεν έχει λάβει απάντηση.

• Για την Πραξούλα που στα 30 της διαγνώστηκε με κατά πλάκας σκλήρυνση. Επέλεξε να εργάζεται και να παραμένει ενεργή όσο ακόμη μπορεί. Αιτήθηκε χορηγία για αγορά αναπηρικού αυτοκινήτου και απορρίφθηκε.

• Για τον 25χρονο Τάσο που από τριών ετών ζει με ακρωτηριασμένο πόδι, στον οποίο αποκόπηκε το επίδομα βαριάς σωματικής αναπηρίας, αλλά και το επίδομα φροντίδας του Γραφείου Ευημερίας.

• Για την κυρία Κατερίνα, 70 ετών, η οποία ζει με ημιπληγία και συγκεκριμένα με σοβαρά́ κινητικά́ προβλήματα και στα δύο κάτω άκρα, αλλά δεν λαμβάνει οποιοδήποτε επίδομα. Τα ιατροσυμβούλια αρχικά απέρριψαν ακόμη και το αίτημά της για κάρτα στάθμευσης σε χώρο αναπήρων.

• Για τον 79χρονο Γιάννη με ακρωτηριασμένο κάτω άκρο, που πρόσφατα απορρίφθηκε το αίτημά του για επίδομα φροντίδας. Ο διαβήτης που τον ταλαιπωρεί περαιτέρω δεν του επιτρέπει να χρησιμοποιεί το προσθετικό μέλος που έχει. Απορρίφθηκε με τηδικαιολογία του πρόσθετου μέλους.

• Για τον 31 ετών Σάββα, του οποίοτ το δεξί κάτω άκρο είναι ακρωτηριασμένο, ενώ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα όρασης, και παρά το ότι αιτήθηκε 3 φορές επίδομα βαριάς κινητικής αναπηρίας, δεν έχει θετική απάντηση. Το προσθετικό μέλος στοίχισε 45.000 ευρώ́, αλλά τα ιατροσυμβούλια τον οδήγησαν σε ψυχολογική κόπωση.

• Για τον 60χρονο κύριο Κώστα ο οποίος πάσχει από δεξιά ημιπάρεση μετά από σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση συνεπεία τροχαίου ατυχήματος πριν από 20 χρόνια, αλλά ταλαιπωρήθηκε για μια χορηγία αναπηρικού αυτοκινήτου. Απορρίφθηκε το αίτημά του με δικαιολογίες τύπου «γνωματεύσεις από το εξωτερικό», ή «ιδιώτες». Το πήρε μόνο όταν απλώς το επιβεβαίωσαν οι κυβερνητικοί γιατροί.

• Για τα δυο από́ τα 7χρονα τρίδυμα που γεννήθηκαν με εγκεφαλική παράλυση. Το ένα παιδάκι έχει αστάθεια στη βάδιση και το άλλο είναι σε τροχοκάθισμα λόγω τετραπληγίας. Τους έχουν τερματίσει την αποκλειστική́ συνοδό και το παιδάκι με τετραπληγία μοιράζεται τη συνοδό με ένα παιδί́ που πάσχει από αυτισμό. Στο τετραπληγικό παιδί στέρησαν ουσιαστικά τα χέρια και τα πόδια του!

• Για την 58 ετών Αλίκη, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά κινητικά́ προβλήματα στα κάτω άκρα λόγω εξάρθρωσης ισχίου. Υπέβαλε αίτηση στο Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης τον Ιανουάριο του 2019 και την κάλεσαν σε ιατροσυμβούλιο τον Αύγουστο του 2020! Έχει εγκριθεί́ για το επίδομα παραπληγίας, όμως μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει οποιοδήποτε ποσό. Η αντιμετώπιση που είχε στο ιατροσυμβούλιο δεν ήταν η πρέπουσα και η δέουσα.

• Για τον 5χρονο Αντρέα ο οποίος έχει σφαιρική αναπτυξιακή καθυστέρηση εξαιτίας σπάνιας χρωμοσωμικής διαταραχής. Συνέπεια της κατάστασης αυτής έχει αναπτυξιακά προβλήματα, υποτονία, νευρολογικές εκδηλώσεις, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και άλλα πολυσυστηματικά προβλήματα υγείας. Ο συνοδός διακόπηκε χωρίς να μεσολαβήσει επαναξιολόγηση του μικρού.

ΜΠΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ

Παγκύπρια εκστρατεία

Για τους πιο πάνω λόγους αλλά επειδή υπάρχουν κι άλλοι τόσοι για να αναφωνήσεις «Είμαι κι εγώ ΑμεΑ» για να δεις ή να ζήσεις έστω και για λίγο, όπως ένας ΑμεΑ. Γνωρίζοντας πως υπάρχει πιθανότητα να στιγματιστούν τα άτομα που αναφέρονται στο ρεπορτάζ, τα ονόματα έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους, ωστόσο ο «Π» τα έχει στην κατοχή του. Και η αλήθεια είναι πως είναι μόνο μερικές από τις περιπτώσεις των ατόμων, τα οποία δεν ζήτησαν ποτέ βοήθεια, δεν ζήτησαν ποτέ τον οίκτο μας, ποτέ να γίνουν «ήρωες της ζωής», αλλά ζήτησαν τα αυτονόητα: Αυτά που πρέπει η πολιτεία και εμείς ως πολίτες οφείλουμε να τους προσφέρουμε. Παρά το γεγονός πως όλοι ζούμε στο ίδιο κράτος, εντούτοις φαίνεται πως μόνο θεωρητικά απολαμβάνουμε τα ίδια δικαιώματα, αφού υπάρχει μακρύς δρόμος μέχρι τα άτομα με αναπηρία να γίνουν μέρος του συνόλου μιας κοινωνίας και να μην τους βλέπουμε ως ξεχωριστό κομμάτι της. Το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου σε Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Η μέρα δίνει ακόμα μία ευκαιρία στην κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση. Με το σύνθημα «Είμαι κι εγώ ΑμεΑ» διοργανώνεται παγκύπρια εκστρατεία της Επαρχιακής Λεμεσού της Παγκύπριας Οργάνωσης Αποκατάστασης Αναπήρων (ΠΟΑΑ), από τις 3 έως τις 7 Δεκεμβρίου. «Βάζοντας σαν μάσκα στο profile σου στο facebook το “Είμαι κι εγώ ΑμεΑ”, το θέμα της Παγκύπριας Εκστρατείας και κάνοντας μια σχετική ανάρτηση που θα σκιαγραφεί την άποψή σου για την αναπηρία, δηλώνεις έμπρακτα ότι προσπαθείς να δεις μέσα απ' τα δικά μας μάτια», αναφέρει η ανακοίνωση της οργάνωσης.