Φλερτ από τον… καναπέ!Μπορείς να κάνεις σχέση μέσω των dating apps;

Υπάρχουν άνθρωποι μονάχοι στον έξω κόσμο; Προφανώς πολλοί. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών θέλουν μια σχέση; Φυσικά και θέλουν και αναλόγως της φάσης της ζωής τους οριοθετούν και τις ανάγκες τους: παρέα, ουσιαστική επικοινωνία, σοβαρή σχέση, σεξουαλική εμπειρία. Υπό αυτά τα δεδομένα, δεν θα έπρεπε να ήταν τόσο δύσκολο να κάνεις γνωριμίες στην πραγματική ζωή σου, έτσι δεν είναι;

Κι όμως, παρότι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει καταρρίψει πολλά ταμπού με το να προσαρμόζεται στον σύγχρονο δυτικό τρόπο ζωής που αφήνει κατά μέρος τις ηθικολογίες, είναι πιο ανοικτός κι απελευθερωμένος, κυκλοφορεί περισσότερο, εντούτοις παραμένει κλειστός και εσωστρεφής όταν πρόκειται να φλερτάρει ή να συνευρεθεί. Αν μιλάμε για μας τους Κύπριους το φλερτ είναι σχεδόν άγνωστη λέξη, πόσω μάλλον να μιλήσεις σε κάποιον άγνωστο που σου έκανε κλικ στο μπαρ όπου μπορεί να πίνεις τα ποτά σου προσπαθώντας να πνίξεις τη μοναξιά σου και να καλύψεις την ανάγκη σου για συντροφικότητα.

Τα dating apps

Αυτήν την αδυναμία της ανθρώπινης ύπαρξης έρχεται να καλύψει στις μέρες μας η τεχνολογία. Τα dating apps είναι μια κάποια λύση όταν είσαι single (κι όταν ακόμα δεν είσαι και θες να «επεκτείνεις τους ορίζοντές σου»). Άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να γνωρίσεις έναν άνθρωπο. Είναι άραγε το ίδιο να γνωρίσεις κάποιον στο μπαρ με το να φλερτάρεις στον καναπέ σου μέσω του κινητού σου τηλεφώνου ή του υπολογιστή, κάνοντας swipe; Δηλαδή να σέρνεις δεξιά αν σου αρέσει κάποιος, να σέρνεις αριστερά αν όχι, και να πας παρακάτω, κατά το Tinder; (Tinder, η εφαρμογή που επιλέγουν 57 εκατ. χρήστες τον μήνα σε όλο τον κόσμο, ο πιο γρήγορος ίσως τρόπος για να κάνεις γνωριμίες); Μπορεί να υπάρξει χημεία πίσω από έναν υπολογιστή; Η ανωνυμία πόσο σε απελευθερώνει; Μπορεί να σε φέρει και στα άκρα της χυδαιότητας;

Χάνεις τον ύπνο σου

Τρεις Κύπριοι χρήστες του Tinder, ενός από τα πιο δημοφιλή dating apps και γνωριμιών, μίλησαν στον «Π» για την εμπειρία τους. Όπως μας λένε, τον πρώτο καιρό έχασαν τον ύπνο τους. Πωρώθηκαν με αυτό το μαραφέτι. Ήταν εθιστικό. Να κάνεις swipe, να βλέπεις φωτογραφίες, να αναζητάς, να κάνεις και να σου κάνουν like, να έχεις «συναντήσεις» με αγνώστους, με την πλειονότητα, όπως λένε, να κρύβεται πίσω από ψεύτικα προφίλ. Όλοι συμφωνούν πως όλο αυτό σου ανεβάζει κατακόρυφα την αυτοπεποίθηση, αλλά μετά από κάποια φάση επέρχεται κι ο κορεσμός. Το βαριέσαι και το διαγράφεις, μετά το πιθανότερο είναι να το ξανακατεβάσεις και να ασχοληθείς κ.ο.κ…«Έκανα σχέσεις»

Ο Π., 40, single, μπήκε στο Tinder αναζητώντας μια σοβαρή σχέση. Βρέθηκε σε σοβαρή σχέση με άτομο που γνώρισε στο app ασχέτως εάν μετά από μήνες αυτή η σχέση διακόπηκε. Σε άλλη μία επίσης περίπτωση βρέθηκε πολύ κοντά στην αναζήτησή του. Δεν το δαιμονοποιεί. Θεωρεί πως πρόκειται για ένα πολύ καλό εργαλείο για να γνωρίσεις κόσμο από τον καναπέ σου (η αναζήτηση γίνεται σε μια ακτίνα από το σημείο όπου βρίσκεσαι την οποία εσύ καθορίζεις). «Διευκολύνει», λέει, «την επικοινωνία. Και σου γλυτώνει χρόνο στο να κοινωνικοποιηθείς καθώς επιλέγει το ίδιο το app με ποιους κάνεις match στη βάση των όσων εσύ έχεις καταγράψει στο προφίλ σου. Νομίζω πως το app σε ξεκλειδώνει πιο εύκολα για να μιλήσεις με κάποιον με τον οποίο έχετε και οι δύο κάνει like στο profile ο ένας του άλλου και μπορείς να ανοίξεις συνομιλία. Ήδη έχεις 'τσεκαριστεί' από το σύστημα σε κάποια βασικά κοινά».

Βεβαίως, από την άλλη, αναγνωρίζει πως εάν δεν συνομιλήσεις στην πραγματική ζωή και εάν δεν βγεις ραντεβού για να δεις τον άλλο με τα μάτια σου -και η εμφάνιση μετρά- κι όχι ξεφυλλίζοντας το ηλεκτρονικό φωτογραφικό του άλμπουμ, δεν μπορείς να ξέρεις εάν κάνεις match και στις αδιαπραγμάτευτες αξίες σου και εάν υπάρχει έλξη, απαραίτητες προϋποθέσεις για μία σχέση.

Εφήμερες σχέσεις το 95%

«Μπήκα στο Tinder μετά από παρακίνηση ενός συναδέλφου. Ήθελα να βρω έναν σύντροφο, έτσι νόμιζα (γελά). Με τον πρώτο που έκανα match ήταν ένας Τούρκος που έμενε στα κατεχόμενα. Δεν μιλούσε αγγλικά, ούτε ελληνικά, έτσι διακόπηκε ‘αυτή η σκέψη’ άδοξα», μας λέει η Μ., 35. «Η αλήθεια είναι πως στην αρχή δεν πίστευα ότι θα έκανα match με κάποιον. Δηλαδή να έχω κάνει like σε ένα άτομο και να κάνει κι αυτός σε μένα. Αυτή είναι η προϋπόθεση για να αρχίσεις να μιλάς με κάποιον. Μετά άρχισαν να αυξάνονται τα matches με άτομα και επέλεγες εάν ήθελες να ανοίξεις συζήτηση». Ρωτάμε για τα κριτήρια. Είναι το παρουσιαστικό; «Δυστυχώς δεν έχεις άλλες επιλογές. Κάποιοι μπορεί να γράφουν και κάτι για τον εαυτό τους, αλλά κρίνεις κυρίως από την εμφάνιση. Στην αρχή συζητάς τα τυπικά. Η επόμενη ερώτηση είναι 'τι ακριβώς ψάχνεις'; Για να δεις πού βρίσκεσαι. Όπως έχω διαπιστώσει, το 95% ψάχνει κάτι εφήμερο. Απλώς σεξ».

Τα ψεύτικα προφίλ

Ένα άλλο θέμα που θίγει η Μ. είναι τα ψεύτικα προφίλ. «Δεν μπορείς να ξέρεις εάν πίσω από τις φωτογραφίες κρύβονται όντως αυτοί που λένε. Κι αυτό το διαπιστώνεις όταν πλέον μετά το match, αν θες να συνεχίσεις και να αρχίσεις να μιλάς εκτός της πλατφόρμας του Tinder, πηγαίνεις στο messenger. Σχεδόν κανένας δεν θέλει να χρησιμοποιήσει το προφίλ του στο facebook για τέτοιες συνομιλίες και προτείνει το WhatsApp ή άλλες εφαρμογές όπως το hangout όπου μπορείς να κρύψεις την ταυτότητά σου καλύτερα. Εκεί αντιλαμβάνεσαι πως το προφίλ δεν είναι αληθινό, ή και η φωτογραφία να είναι αληθινή ή και το όνομα, μάλλον το άτομο κρύβει κάτι και δεν θέλει να το αποκαλύψει. Μπορεί για παράδειγμα να είναι παντρεμένο».

Όπως μας λέει, στο Tinder έχει συναντήσει πολλούς στρατιώτες της δύναμης της UNFICYP, οι οποίοι αισθάνονται μοναξιά εδώ και αναζητούν μια σχέση.

«Μου έτυχε να κάνω γνωριμίες. Συναντήθηκα με τέσσερα άτομα που γνώρισα στην πλατφόρμα. Πάντα σε ένα μέρος με κόσμο διότι δεν μπορεί να ξέρεις ποιον έχεις απέναντί σου. Μπορεί να μιλάς για αρκετό καιρό μέχρι να γίνει η συνάντηση αλλά και πάλι. Δεν ξέρεις ποιον θα συναντήσεις. Κάποια από αυτά τα ραντεβού ήταν πολύ ευχάριστα. Κάποιοι το έχουν. Ξέρουν να σε ψήνουν καλά. Παρότι οι περισσότεροι δεν θέλουν σχέση. Εγώ ήθελα κάτι πιο σταθερό σε αυτήν τη φάση της ζωής μου κι έτσι συνειδητοποίησα μετά από λίγο καιρό ότι δεν θα το έβρισκα εκεί μέσα. Αλλά και πάλι μένεις εκεί και ασχολείσαι διότι προφανώς δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις. Επίσης, σε ανεβάζει όλο αυτό διότι για να πετύχουν αυτό που θέλουν σου λένε αυτό που θέλεις να ακούσεις».

Φόβος δέσμευσης

Το συμπέρασμα της Μ. από την ενασχόλησή της με τις πλατφόρμες γνωριμιών: «Δεν ξέρω αν υπάρχει μοναξιά στον κόσμο. Μάλλον υπάρχει. Κι εγώ γι’ αυτό μπήκα στο Tinder. Αυτό που έχω διαπιστώσει είναι πως υπάρχει γενικότερα ένας φόβος δέσμευσης. Θέλω να έχω τις επαφές για να ικανοποιήσω τις σαρκικές μου ανάγκες, δεν θέλω να δεσμευτώ για να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Άρα μπαίνεις εκεί και είναι πολύ εύκολο να βρεις, ειδικά εάν είσαι γυναίκα, κάποιον για να περάσεις μία νύχτα. Αν αυτό θες, μπορείς να έχεις δέκα στα πόδια σου χωρίς υπερβολή. Κάποιοι στο λένε ευθέως, κάποιοι άλλοι σε ψήνουν και λίγο, αλλά και πάλι αυτό θέλουν. Το σεξ… Για τους άντρες είναι πιο δύσκολο γιατί πρέπει πάντα να συναινέσει η γυναίκα. Εμένα η απορία μου είναι γιατί δυσκολεύεται ο κόσμος να δεσμευτεί και δεν μπορώ να το κατανοήσω».

«Κάποιοι μπορεί να γράφουν και κάτι για τον εαυτό τους, αλλά κρίνεις κυρίως από την εμφάνιση. Στην αρχή συζητάς τα τυπικά. Η επόμενη ερώτηση είναι ‘τι ακριβώς ψάχνεις’; Για να δεις πού βρίσκεσαι. Όπως έχω διαπιστώσει, το 95% ψάχνει κάτι εφήμερο. Απλώς σεξ».

Meet and F…

Ο Ι., 42, χωρισμένος, μπήκε στο Tinder για να γνωρίσει περισσότερα άτομα απ’ ό,τι θα μπορούσε στον πραγματικό κόσμο ή μεταξύ των διαδικτυακών φίλων του, κυρίως στο facebook. «Εγώ έψαχνα όχι κατ’ ανάγκη σύντροφο σεξουαλικό αλλά συντροφιά για να μπορώ να μιλάω και να επικοινωνώ. Στο Tinder άλλωστε μπορείς να δηλώσεις για τι πράγμα ενδιαφέρεσαι… Για γνωριμίες, σεξ, φαγητό… Δηλώνεις. Εγώ εννοείται ότι αποσκοπούσα στο καλύτερο. Δηλαδή σε σεξουαλική συνεύρεση. Όλοι ψάχνουνε για fuck buddy και στη συγκεκριμένη πλατφόρμα αυτό έχει και μεγάλη πέραση… Αν θες να ανακαλύψεις άτομα για πιο σοβαρές σχέσεις υπάρχουν άλλες πλατφόρμες πολύ πιο ήπιες που δεν σου επιτρέπουν ούτε να μιλάς χυδαία ούτε με υπονοούμενα. Σε λογοκρίνουν. Ενώ στο Tinder είναι πιο απελευθερωμένα τα πράγματα».

Single ξανά

Ο Ι. δεν έφτασε, λέει, μέχρι την πηγή. Δεν βρήκε αυτό που ήθελε. Δεν τον κάλυψε. «Έκανα δύο-τρία ραντεβού (αμήχανα στην αρχή και σταδιακά σιγά-σιγά απελευθερώνονταν τα ήθη). Γνώρισα κόσμο. Αλλά δεν με εκφράζει όλο αυτό»… Πιστεύει ότι μπορεί να βρει τη σεξουαλική του σύντροφο και με το να βγει έξω, να γνωρίσει κόσμο, στον πραγματικό… κόσμο. «Μετά από δύο χρόνια single θεωρώ πως είναι πιο εύκολο απ’ ό,τι στο παρελθόν (σ.σ. ήταν ξανά single πριν από μία δεκαετία) να βρεις σύντροφο με τη συναναστροφή στον πραγματικό κόσμο παρά στο διαδίκτυο. Όχι επειδή κατ’ ανάγκην αλλάζει ο κόσμος ή οι ατάκες, αλλά επειδή αλλάζεις εσύ και βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά».

Αποχαύνωση

«Τα όρια ξεπερνιούνται πολύ εύκολα στο Tinder», σημειώνει. «Μπορεί να είναι δύσκολο να κρατήσεις τις ισορροπίες. Εγώ πια το κατάργησα. Ούτε σκοπεύω να ασχοληθώ ξανά. Δεν μου αρέσει αυτή η αποχαύνωση πάνω στην οθόνη για να βρεις κάτι που υπάρχει και αλλού. Δεν μου αρέσει να είμαι γενικότερα σκυμμένος πάνω στο κινητό»…

Κάποιοι το προτιμούν… manually

Είναι πάντως οξύμωρο σε μια κοινωνία… ηλεκτρονική να υπάρχουν νέοι και άνθρωποι που επιστρέφουν σε πατροπαράδοτες μεθόδους, όπως το συνοικέσιο, για να βρουν μια σοβαρή σχέση. Η κ. Γεωργία Γεωργιάδου ασχολείται με τις γνωριμίες σχεδόν πέντε δεκαετίες. Κοντά της πηγαίνουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν ανθρώπους και να έχουν μια σοβαρή σχέση η οποία να καταλήξει σε γάμο.

Η διαδικασία είναι απλή. Τα άτομα της εκφράζουν το ενδιαφέρον τους για ανεύρεση του κατάλληλου συντρόφου για γάμο, απαριθμούν τα δεδομένα τους και αυτό που ψάχνουν και ακολούθως η ίδια κάνει το match με βάση τη λίστα της, manually, και ρωτά τα άτομα αν ενδιαφέρονται αφού πάρει έγκριση για να δώσει τα στοιχεία τους…

Η ίδια μας λέει πως για να μένει και για να υπάρχει τόσα χρόνια στον επαγγελματικό αυτό χώρο σημαίνει πως υπάρχει και ζήτηση και επιτυχία. Πάντως, από τις αγγελίες όσων αναζητούν ταίρι στην ιστοσελίδα της κ. Γεωργίας (στο www.meetmecyprus.com ) διαπιστώνει κανείς πως πρόκειται για άτομα κάθε ηλικίας. Από 25 μέχρι και 70.

Μας εξηγεί: «Στο δικό μας γραφείο έρχεται κάποιος που αποφάσισε ότι θα κάνουμε μαζί μια σοβαρή αναζήτηση κατάλληλου συντρόφου για γάμο. Με όσα άτομα χρειαστεί να δούμε και για όσο χρόνο απαιτηθεί. Δεν είναι μια διαδικασία τύπου σουπερμάρκετ που βρίσκεις στις διάφορες ηλεκτρονικές πλατφόρμες για να δει τα προϊόντα στα ράφια και να επιλέξει αυτό που θέλει. Εκεί υπάρχει μεγάλη απόκλιση από την πραγματικότητα στα προφίλ που δίνονται. Εκεί θέλουν να βρουν γκόμενους και γκόμενες και είναι απού περιπαίξει. Δεν είναι σοβαρά πράγματα. Πιστεύω πως μόνο εξαιρέσεις βρίσκουν μέσα από το διαδίκτυο άτομα που να αξίζουν να προχωρήσουν σοβαρά στη ζωή τους. Γι’ αυτό και πολλά άτομα που παθαίνουν και μαθαίνουν, που μπαίνουν σε παγίδες μέσα από αυτές τις πλατφόρμες, έρχονται μετά σε μένα. Όλοι αυτοί δείχνουν πρόσωπο, δίνουν στοιχεία, υπογράφουν και αυτό δείχνει πως είναι άτομα τα οποία ενδιαφέρονται σοβαρά. Δεν ενδιαφέρονται για κάτι πρόσκαιρο. Κοντά μου έρχονται όσοι έχουν κατασταλάξει και κάνουμε την αναζήτησή μας», καταλήγει η κ. Γεωργιάδου, η οποία, όπως μας λέει, έχει παντρέψει πολλούς.

«Μπαίνεις εκεί και είναι πολύ εύκολο να βρεις, ειδικά εάν είσαι γυναίκα, κάποιον για να περάσεις μία νύχτα. Αν αυτό θες, μπορείς να έχεις δέκα στα πόδια σου χωρίς υπερβολή. Κάποιοι στο λένε ευθέως, κάποιοι άλλοι σε ψήνουν και λίγο αλλά και πάλι αυτό θέλουν. Το σεξ»…

Ο… προπάππος των dating apps

Όλα αυτά που μας συμβαίνουν δεν είναι και τόσο ριζοσπαστικά: Η πρώτη αγγελία για αναζήτηση συντρόφου εμφανίστηκε σε βρετανική εφημερίδα το 1695, ενώ στις αρχές του 1900 οι αγρότες της αμερικανικής υπαίθρου που μαράζωναν μόνοι, έψαχναν για γυναίκες διά αλληλογραφίας, για να δώσουν τη σκυτάλη στους στρατιώτες που λαχταρούσαν συντροφιά κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο προπάππος δε των dating app δημιουργήθηκε το 1965 από μαθητές του Harvard και ονομαζόταν Operation Match. Το κομπιούτερ εκείνο μοιάζει παλαιολιθικό πια, αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία ένα μηχάνημα δημιουργούσε ζευγάρια. Οι χρήστες απαντούσαν σε ένα ερωτηματολόγιο πληρώνοντας 3 δολάρια και το μηχάνημα τους έβγαζε μία λίστα με τους καλύτερους πιθανούς συντρόφους.

Τα χρόνια πέρασαν και όταν πια η Μεγκ Ράιαν είχε μήνυμα στον υπολογιστή της (1998) από τον Τομ Χανκς, καταλαβαίναμε ότι κάτι περίεργο συνέβαινε. Το πρώτο online site γνωριμιών στήθηκε στην Αμερική το 1995 και το όνομα αυτού ήταν match.com. Για την ιστορία, ανήκει στον ίδιο όμιλο με το πιο δημοφιλές στις μέρες μας dating app, το Tinder, και όλα βρίσκονται υπό τη σκιά του Barry Diller που φιγουράρει στη λίστα με τους 400 πιο πλούσιους Αμερικανούς.

ΠΗΓΗ: thepressproject.gr