Άδεια πατρότητας μόνο για παντρεμένους

Αντισυνταγματικούς έκρινε χθες η ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου δύο τροποποιητικούς νόμους τους οποίους ψήφισε η Βουλή το 2018 και έτυχαν αναφοράς από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το νομικό επιχείρημα ότι αυξάνουν τις δαπάνες του κράτους λόγω διεύρυνσης της ομάδας των δικαιούχων. Πρόκειται για τα αλληλένδετα νομοθετήματα με συνοπτικούς τίτλους «Ο περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Τροποποιητικός) Νόμος του 2018» και «Ο περί Προστασίας της Πατρότητας (Τροποποιητικός) Νόμος του 2018», διά των οποίων η Βουλή είχε δώσει το δικαίωμα στους πατέρες να λαμβάνουν πληρωμένη άδεια πατρότητας έστω κι αν δεν είναι παντρεμένοι με τη μητέρα του παιδιού, αλλά αποδεδειγμένα συζούν.

Η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν ότι η Βουλή με τις δύο προτάσεις νόμου διεύρυνε την ομάδα των δικαιούχων σε επίδομα κοινωνικής ασφάλισης και άδεια πατρότητας αυξάνοντας έτσι τις δαπάνες του κράτους που προβλέπονται στον προϋπολογισμό, εφόσον επιβαρύνεται επιπλέον το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κατά παράβαση του Άρθρου 80.2 του Συντάγματος.

Με τη γνωμάτευσή του το Ανώτατο Δικαστήριο συμφώνησε με τη θέση που προώθησε ο γενικός εισαγγελέας για την πλευρά του Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι δηλαδή ανεπιτυχώς προσπάθησε η Βουλή να επιχειρηματολογήσει ότι οι υπό αναφορά νόμοι είναι προϊόν εναρμόνισης με το Δίκαιο της ΕΕ. «Είναι πρόδηλο ότι σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν υπάρχει Οδηγία που να υποχρεώνει τα κράτη μέλη να παραχωρούν επίδομα ή άδεια πατρότητας και στα ζευγάρια που δεν είναι παντρεμένα», σημειώνεται στην απόφαση του Ανωτάτου.

Περαιτέρω αναφέρεται ότι «λαμβάνοντας υπόψη ότι η κυπριακή έννομη τάξη είναι ήδη εναρμονισμένη με τις σχετικές Οδηγίες περί Ισότητας των Φύλων και δεδομένου ότι δεν υπάρχει σαφές Ενωσιακό Δίκαιο που να επιβάλλει την παροχή άδειας και επιδόματος πατρότητας και στα ζευγάρια που συζούν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν τίθεται θέμα άμεσης ή έμμεσης διάκρισης μεταξύ των δύο φύλων με την παροχή άδειας πατρότητας μόνο στους έγγαμους πατέρες και σε αυτούς που έχουν συνάψει σύμφωνο πολιτικής συμβίωσης».