Άστεγος στα χρόνια της «ανάπτυξης» -Δόξα τω Θεώ (εμείς) καλά περνάμε

Παρέα με… τα τρωκτικά που κόβουν βόλτες στην παράγκα του θα κάνει ρεβεγιόν Χριστουγέννων ο 56χρονος Στεφάν Νικολάι, από τη Ρουμανία, ο οποίος εδώ και τρία χρόνια ζει σε τραγικές συνθήκες, σε μια τρώγλη της οδού Κέρκυρας, στη Λάρνακα. Τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει δεν του επιτρέπουν να εργαστεί, ώστε να εξασφαλίσει ένα εισόδημα για μια καλύτερη ζωή. Στην Κύπρο της (υποτιθέμενης) ευμάρειας, ο άνθρωπος αυτός ζει ολομόναχος μέσα σε άθλιες συνθήκες υγιεινής, σε μια ετοιμόρροπη παράγκα, η οποία δεν έχει καν ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε μπάνιο και αποχωρητήριο.

Όπως μας είπε, για τις φυσικές του ανάγκες επιστρατεύει πλαστικά μπουκάλια ή χρησιμοποιεί τις τουαλέτες γειτονικής υπεραγοράς. Λούζεται… με το λάστιχο της διπλανής κατοικίας, με παγωμένο νερό, χειμώνα - καλοκαίρι. Η παράγκα του είναι γεμάτη ποντίκια. Η στέγη στάζει όποτε βρέχει, γι’ αυτό τα βράδια που κοιμάται αναγκάζεται να σκεπάζεται (και) με νάιλον για να μην βρέχεται. Ο Στεφάν ήλθε στην Κύπρο τον Μάρτιο του 2007 για μια καλύτερη ζωή. Δούλεψε αρχικά ως εργάτης στο υπό ανέγερση νέο αεροδρόμιο της Λάρνακας. Έπαιρνε καλό μισθό, τότε, και ζούσε κάτω από πολύ καλύτερες συνθήκες. Στη συνέχεια, όμως, προέκυψαν προβλήματα υγείας. Είναι διαβητικός, έχει πρόβλημα με το πόδι του, ενώ αντιμετωπίζει και σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα. Προβλήματα που δεν του επιτρέπουν να εργαστεί. Από τον Απρίλιο του 2011 είναι άνεργος.

Τους τελευταίους μήνες είναι λήπτης του ΕΕΕ, παίρνοντας περίπου 400 ευρώ τον μήνα. Χρήματα τα οποία ίσα που τον φτάνουν για τη σίτισή του. Έξω από την παράγκα του έχει ένα μικρό γκαζάκι και μαγειρεύει μόνος του. Χειμερινά ρούχα δεν έχει. Ακόμα και σήμερα φορά τα καλοκαιρινά του ρούχα. «Δεν έχω κανένα παράπονο από το κράτος. Παίρνω το ΕΕΕ κι έστω δύσκολα τα βγάζω εις πέρας. Αυτό που ζητώ είναι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Πιο ανθρώπινες. Ένα υποφερτό διαμέρισμα αν μπορούν οι αρμόδιοι να μου παραχωρήσουν. Να ζήσω αξιοπρεπώς», ανέφερε στην εφημερίδα μας, με την ελπίδα κάποιοι συμπολίτες μας ή η αρμόδια κρατική υπηρεσία να συγκινηθούν και να βοηθήσουν.