Αμείλικτοι με παιδόφιλους - Σημαντικά μηνύματα Ανωτάτου Δικαστηρίου

Βαρυσήμαντα μηνύματα στα πρωτόδικα δικαστήρια για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τους κατηγορούμενους σε υποθέσεις σεξουαλικών εγκλημάτων σε βάρος παιδιών, έστω κι αν οποιαδήποτε πράξη συντελέστηκε μόνο μία φορά και ακόμη κι αν δεν ασκήθηκε βία, έστειλε το Ανώτατο Δικαστήριο σε υπόθεση άσεμνης επίθεσης σε βάρος 6χρονου κοριτσιού.

Κατηγορούμενος ήταν 36χρονος άγαμος και άνεργος, ο οποίος από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας καταδικάστηκε σε φυλάκιση 18 μηνών για τα αδικήματα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού και της άσεμνης επίθεσης, δηλαδή σε μία περίπτωση άγγιξε στα γεννητικά όργανα την 6χρονη. Το παιδί βρισκόταν υπό την επίβλεψη της μητέρας του κατηγορούμενου η οποία ήταν φιλικό πρόσωπο στην οικογένεια και κατά τον επίδικο χρόνο και ενώ στο σπίτι βρισκόταν και συγγενικό παιδί, ο κατηγορούμενος προσφέρθηκε να τα συνοδεύσει στην αυλή για να παίξουν στην κούνια. Τότε προέβη στην πράξη που του καταλογίζεται την οποία παραδέχθηκε και έτσι δεν χρειάστηκε το ίδιο το παιδί να μπει στη βάσανο της προσφοράς μαρτυρίας.
Ο γενικός εισαγγελέας άσκησε έφεση καθώς έκρινε την ποινή έκδηλα ανεπαρκή και το Ανώτατο Δικαστήριο (τριμελής σύνθεση) συμφώνησε ότι το βάρος της καταδίκης πρέπει να στρέφεται πρώτα και κύρια στην ψυχολογία που δημιουργείται στο παιδί όταν καθίσταται θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και όχι στο είδος και την έκταση της πράξης. Έτσι διπλασίασε την ποινή από τους 18 μήνες στα 3 χρόνια, ενώ διατήρησε σε ισχύ και την για 3 χρόνια αναγραφή του ονόματος του κατηγορουμένου στην «Αρχή εποπτείας καταδικασθέντων για αδικήματα σεξουαλικής φύσης σε βάρος ανηλίκων». Σημειωτέον ότι, με βάση την έκθεση κλινικής ψυχολόγου, το παιδί χρήζει πλέον ψυχολογικής υποστήριξης και θεραπείας.

Μέχρι και ισόβια

Εκείνο που πρώτα υποδεικνύει το Ανώτατο Δικαστήριο είναι πως με την τροποποίηση του νόμου το 2014, η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών ηλικίας κάτω των 13 ετών έχει καταστεί αδίκημα που επισύρει μέχρι και ισόβια φυλάκιση, ενώ προχωρώντας σημειώνει πως παρότι φραστικά το πρωτόδικο δικαστήριο απέδωσε τη σοβαρότητα του αδικήματος, εντούτοις δεν την αποτύπωσε με επάρκεια στην ποινή καθώς έριξε περισσότερο το βάρος στην απουσία προσχεδιασμού και στο μεμονωμένο της πράξης.

«Επιβαλλόταν η ποινή του πρωτόδικου δικαστηρίου, χωρίς να αγνοεί τις περιστάσεις του εφεσίβλητου (ψυχολογικά και καρδιολογικά προβλήματα και καθαρό ποινικό μητρώο) να αντανακλά ακριβώς την ανάγκη προστασίας ανηλίκων θυμάτων από επίδοξους παραβάτες, με δεδομένη μάλιστα την ανησυχητική αύξηση διάπραξης τέτοιων αδικημάτων, όπως μπορούμε να διαγνώσουμε από τις ενώπιόν μας υποθέσεις. Τα δικαστήρια, στο δύσκολο έργο της επιβολής ποινής, είναι επιβεβλημένο να προστατεύουν το αγαθό που ο νομοθέτης ευλόγως θέλησε να προστατευθεί, δηλαδή τα παιδιά. Το θύμα στην προκείμενη περίπτωση, ούσα 6,5 χρόνων, ήταν στην προστατευόμενη εκείνη ηλικία που ακριβώς καθιστά το αδίκημα σοβαρό, γι’ αυτό και η προνοούμενη υπό του νόμου ποινή είναι 20 χρόνια φυλάκιση», τονίζει το Ανώτατο Δικαστήριο στην ετυμηγορία του.

Καταληκτικά υπογραμμίζει ότι «με γνώμονα πως η παρούσα υπόθεση αφορά παιδί 6,5 ετών και λαμβάνοντας υπόψη την επιτακτική ανάγκη γενικής αποτροπής ως εκ της παρατηρούμενης έξαρσης, θεωρούμε ότι η ποινή των 18 μηνών που το κακουργιοδικείο επέβαλε πρέπει να αντικατασταθεί με ποινή 3 ετών φυλάκιση. Τονίζουμε πως εάν εξέλειπε ο παράγοντας της παραδοχής που στα σεξουαλικά αδικήματα, ιδιαίτερα εναντίον μικρών παιδιών, είναι ιδιαζόντως σημαντικός, η ποινή θα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη».

Ήθελε το σπίτι κλειστό και το αυτοκίνητο κρυμμένο

Πώς επηρεάζεται ο ψυχικός κόσμος των παιδιών όταν καθίστανται θύματα αρρωστημένων ορέξεων

Το πώς επηρεάζεται ο ψυχικός κόσμος των παιδιών όταν καθίστανται θύματα αρρωστημένων ορέξεων, η ντροπή που τελικά νιώθουν τα ίδια, αλλά και οι αντιδράσεις τους όταν πρέπει να καταθέσουν στο δικαστήριο τα όσα βίωσαν, αποτυπώθηκαν με τα μελανότερα χρώματα στην πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας (4 Δεκεμβρίου) που αφορούσε συστηματική σεξουαλική κακοποίηση 7χρονης από 45χρονο γείτονά της.

Αποκαλύπτοντας το «μυστικό» στον 12χρονο ξάδελφό της, σύμφωνα με τη μαρτυρία που το παιδί πρόσφερε στο δικαστήριο, η 7χρονη ήταν φοβισμένη και συγχυσμένη, έκλαιγε και κοιτούσε χάμω. Ο 12χρονος κατέθεσε επίσης πως όταν τη ρώτησε γιατί δεν το είπε σε κανέναν άλλον, η 7χρονη απάντησε πως φοβόταν ότι ο κατηγορούμενος θα έδερνε την ίδια και θα σκότωνε τους γονείς της με όπλο που αυτός της είπε ότι κατείχε και της το έδειξε και σε φωτογραφία.

Πιο ενδεικτική ήταν η μαρτυρία της μητέρας, η οποία ανέφερε ότι από κάποιο σημείο και μετά το παιδί της άρχισε να γίνεται αντιδραστικό στο σχολείο, σε σημείο που μόλις κάποιο αγόρι την άγγιζε, πήγαινε στη διευθύντρια και το κατάγγελλε. Στο σπίτι ήθελε να κλείνουν πόρτες, παράθυρα και κουρτίνες, και επίσης να βάζουν το αυτοκίνητο βαθιά στο γκαράζ λόγω της γειτνίασης του σπιτιού της με εκείνο του κατηγορουμένου, ενώ φοβόταν ακόμα και να ανέβει στον πάνω όροφο του σπιτιού της χωρίς συνοδεία.
Ακόμα, σύμφωνα με τη μαρτυρία της μητέρας, το παιδί τα βράδια είχε εφιάλτες και ζητούσε ακόμα και από τον ίδιο τον πατέρα της να μην μπαίνει στο δωμάτιό της για να την σκεπάζει, επειδή τρόμαζε όταν αντιλαμβανόταν οποιονδήποτε, ενώ και για να πάει στην τουαλέτα ζητούσε συνοδεία.

Κατά τη μαρτυρία του στο δικαστήριο το παιδί, όπως περιγράφεται στην απόφαση, έκλαιγε σε διάφορα στάδια της αντεξέτασης, εξέφραζε έντονα την επιθυμία να μην συνεχίσει να καταθέτει, ενώ για την ολοκλήρωση της μαρτυρίας της χρειαζόταν συνεχώς να παρεμβαίνει ψυχολόγος.