Ο πάσσαλος που είναι σφηνωμένος στο μυαλό μας

Δύο φωτογραφίες. Τραβηγμένες στο ίδιο σημείο της Λευκωσίας. Στην οδό Μνασιάδου (πάροδος Μακαρίου). Δύο φωτογραφίες τραβηγμένες με μια διαφορά δώδεκα χρόνων. Οκτώβρης 2005 και Οκτώβρης 2017. Ο τόπος, ο χρόνος και στη μέση ο άνθρωπος.

Ένας άνθρωπος πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι που του κόβει τον δρόμο, δηλαδή το δικαίωμα να διέρχεται ελεύθερα του δημόσιου πεζοδρομίου, ένας πάσσαλος της ηλεκτρικής. Ήταν και είναι ο πρόεδρος της Οργάνωσης Παραπληγικών. Προσέξτε τις δύο φωτογραφίες. Τα μαλλιά του έχουν ασπρίσει. Αλλά ο στύλος εκεί. Στέκει αγέρωχος εξακολουθώντας να του κόβει τον δρόμο.

Ήταν ένα ρεπορτάζ σε μια έγκυρη εφημερίδα που αναδείκνυε ένα άκρως ανθρώπινο θέμα. Δυστυχώς, καμία εξουσία και καμία πίεση δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να μετακινήσει έστω και κατά ελάχιστο την αναλγησία της κυπριακής πολιτείας.

Ήταν και είναι ένας δήμος, ο Δήμος Λευκωσίας, με καμιά τριανταριά δημοτικών συμβούλων και δεν ευαισθητοποιήθηκε ποσώς ουδείς από αυτό το άκρως συγκλονιστικό στιγμιότυπο για να ζητήσει τη μετακίνηση αυτού του πασσάλου της ηλεκτρικής που τόσο εύστοχα έθετε τότε το ρεπορτάζ.

Ήταν και είναι ένας ημικρατικός οργανισμός η ΑΗΚ, ένας οργανισμός κοινής ωφελείας που θέλει να παραμείνει ως τέτοιος στην εποχή των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά προφανώς μόνο προς όφελος των εργαζομένων του κι όχι των πολιτών.

Πόση αναλγησία ποια;

Μέρες Ραδιομαραθωνίου ξανά και καλούμαστε να βγάλουμε από την τσέπη τα κέρματά μας για να δείξουμε την αγάπη μας και να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας! Άντε και το κάναμε. Κρατική μέριμνα που να δείχνει έμπρακτα ότι υπάρχει κράτος και ότι αυτό σέβεται τον πολίτη υπάρχει; Top of Form

Διασχίζουμε ξανά μαζί με τον Δημήτρη Λαμπριανίδη τη Μνασιάδου, φρικαρισμένοι απ' την πλήρη αδιαφορία της πολιτείας. Όσο κι εάν ξέρεις ότι τα πράγματα είναι αυτά δυστυχώς, έναν ψυχικό κλονισμό τον παθαίνεις όταν βλέπεις πως όσο κι εάν προσπαθείς δύσκολα μπορείς να ξεριζώσεις τη ρίζα ενός πασσάλου της ηλεκτρικής που είναι φυτεμένη μες στην άσφαλτο και σου κόβει το πεζοδρόμιο, όπως και τις σταθερές και μόνιμες νοοτροπίες (αξίες δεν τις λες) και τις πεποιθήσεις αυτής της πολιτείας που είναι βαθιά ριζωμένες στη συνείδησή μας.

"Αν είχαν μεριμνήσει για αυτόν τον στύλο, θα είχαν μεριμνήσει για πολλά κακά της καθημερινότητάς μας", μου λέει ο Δημήτρης. "Αν είχαν έγνοια να μετακινήσουν αυτόν τον πάσσαλο θα είχαν κάνει μια πόλη προσβάσιμη για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα κι αναπηρίες".

Όμως δεν είχαν...