Κι όμως κάτι ενώνει τις βρισιές σε διαφορετικές γλώσσες του κόσμου - Νέα μελέτη αλλάζει τα δεδομένα

Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο journal Psychonomic Bulletin & Review διαπιστώνει ότι οι βρισιές και οι κατάρες μοιάζουν σε όλες τις γλώσσες, καθώς είναι λιγότερο πιθανό να έχουν τα γράμματα L, R, W, Y. Τα ευρήματα της έρευνας υποδηλώνουν ότι κάποιοι κανόνες ίσως συνδέουν τις γλώσσες μεταξύ τους.

Η μελέτη επικεντρώθηκε στον ηχητικό συμβολισμό των λέξεων. Δηλαδή όταν ο ήχος μιας λέξης μοιάζει με αυτό που σημαίνει, όπως ο ήχος της γάτας ή του κορακιού. Οι ερευνητές, αρχικά, ζήτησαν από ομιλητές χίντι, ουγγρικών, κορεάτικων και ρωσικών να τους πουν τις πιο χυδαίες λέξεις που γνωρίζουν.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι βρισιές σε αυτές τις γλώσσες δεν είχαν τα σκληρά ηχητικά σταματημένα σύμφωνα που απαντώνται στις αγγλικές βρισιές, αλλά τους έλειπαν τα σύμφωνα L, R, W και Y. «Βρήκαμε μοτίβα που κανείς μας δεν περίμενε» σχολιάσε ο Δρ Lev-Ari.

Στη συνέχεια επινόησαν λέξεις και ζήτησαν από ομιλητές αραβικών, κινεζικών, φινλανδικών, γαλλικών, γερμανικών και ισπανικών να τις ακούσουν και να μαντέψουν ποιες από αυτές ήταν βρισιές, χωρίς να τους αποκαλύψουν ότι οι λέξεις ήταν φανταστικές.

ια παράδειγμα, οι ερευνητές πήραν την αλβανική λέξη «zog», που σημαίνει «πουλί», και δημιούργησαν το ζευγάρι των ψεύτικων λέξεων «yog» και «tsog». Οι συμμετέχοντες ήταν πιο πιθανό να πουν ότι το «tsog» από το οποία λείπει το «y» ήταν βρισιά παρά το «yog».

Τέλος, αναζήτησαν στο αγγλικό λεξικό τις πιο καθώς πρέπει βρισιές, που ονομάζονται ψιλοκομμένες βρισιές ("darn", "frigging" κ.ο.κ.) και διαπίστωσαν ότι συχνά περιείχαν τους ήχους L, R, W και Y.

«Οι ήχοι έχουν νόημα»

Από τον 20ο αιώνα αρχίζει να επικρατεί σιγά-σιγά η γλωσσική αρχή ότι οι ήχοι των λέξεων είναι αυθαίρετοι, με αποτέλεσμα η κάθε μία να μπορεί να έχει οποιοδήποτε νόημα. Παρόλα αυτά, η Σίρι Λεβ-Άρι τονίζει πως «αυτό υποτίθεται ότι είναι πραγματικά ένα από τα πράγματα που καθορίζουν τη γλώσσα, όμως στις βρισιές και στις κατάρες αλλάζει, αφού οι ήχοι έχουν τελικά νόημα».

Με βάση τα συμπεράσματα λοιπόν, ο ήχος καθορίζει μια λέξη ως βρισιά και όχι τόσο η κατάληξη της ή τα γράμματα της, με αποτέλεσμα ορισμένες προσβολές να γίνονται εύκολα κατανοητές, παρόλο που τα άτομα μπορεί να μη μιλούν την ίδια γλώσσα.

«Αυτό είναι πραγματικά κάτι θεμελιώδες», είπε και σημείωσε ότι «υπάρχει πράγματι κάτι σχετικά με τους ήχους των λέξεων».

Πηγή: ethnos.gr