ΕΕ και ΔΝΤ μελετούν τρόπους αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους

Τρεις, μήνες μετά την εκτέλεση των βραχυπρόθεσμων μέτρων αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, τα οποία αντιστοιχούν σε συνολική ελάφρυνση 20 μονάδων, οι Ευρωπαίοι πιστωτές και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ξεκινούν την τεχνική επεξεργασία της επόμενης φάσης της τριπλής αναδιάρθρωσης, που είχαν υποσχεθεί στις 9 και τις 25 Μαΐου του 2016, σύμφωνα με τρεις καλά πληροφορημένες πηγές που ενημέρωσαν το ΚΥΠΕ.

Συγκεκριμένα, δύο καταρτισμένες ομάδες από τους βασικούς φορείς που έχουν αναλάβει τον έλεγχο του ελληνικού προγράμματος, αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες να συγκεκριμενοποιήσουν την λίστα των μεσοπρόθεσμων μέτρων που ΔΝΤ και ΕΕ αποφάσισαν στο eurogroup της 25ης Μαΐου του 2016. Η τότε απόφαση προέβλεπε αναδιάρθρωση σε 3 φάσεις.

Η επίσημη λίστα των μέτρων, που έχει εγκριθεί από τους δύο πιστωτές περιέχει τα εξής:
- διαχείριση υποχρεώσεων, με μερική αποπληρωμή των υφιστάμενων επίσημων δανείων προς την Ελλάδα με τη χρήση αχρησιμοποίητων πόρων στο πλαίσιο του προγράμματος του ESM με στόχο να μειωθεί το κόστος των επιτοκίων και να υπάρξει παράταση της λήξης τους, λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά υψηλή επιβάρυνση ορισμένων κρατών μελών.

- Εάν είναι απαραίτητο, κάποια στοχευμένη αναδιάρθρωση του προφίλ των δανείων του EFSF (π.χ. επέκταση της μέσης σταθμισμένης διάρκειας, νέο προφίλ αποπληρωμής του EFSF, καθώς και κάλυψη και αναβολή των πληρωμών τόκων) στο βαθμό που απαιτείται για να κρατήσει το GFN (ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης) στο πλαίσιο της συμφωνημένης τιμής αναφοράς, προκειμένου να δοθεί άνεση στο ΔΝΤ και χωρίς να συνεπάγεται κανένα επιπλέον κόστος για τις πρώην χώρες προγράμματος ή τον EFSF.

- Να καταργηθεί το step-up περιθώριο επιτοκίου που σχετίζονται με το πρόγραμμα επαναγοράς χρέους του 2ου ελληνικού προγράμματος από το 2018.

- Χρήση των SMPs (κέρδη επί ελληνικών ομολόγων) που βρίσκονται στον κλειστό λογαριασμό του ESM και την αποκατάσταση της μεταφοράς των ANFAs και SMPs της Ελλάδας (από το οικονομικό έτος 2017) στο ξεχωριστό λογαριασμό του ESM για να ληφθούν υπόψη ως εσωτερικό μαξιλάρι στον ESM για τη μείωση των μελλοντικών ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτά τα κέρδη, ήδη από τη χρήση του 2014, μεταφέρονται σε κλειστό λογαριασμό του ESM στο Λουξεμβούργο για φύλαξη, στη βάση απόφασης που έλαβε το eurogrοup στις 17 Ιουλίου του 2015.

Ο ρόλος της ομάδας των ειδικών είναι να εξετάσει με ποιες εκτελεστικές πράξεις θα ενεργοποιηθούν τα παραπάνω, τι περιθώρια υπάρχουν, με ποια σειρά και τι πιθανά λογιστικά αποτελέσματα μπορούν να βγουν. Ωστόσο η μόνη και οριστική απόφαση για το “πόσο” θα μειωθεί το χρέος, θα ληφθεί μόνο το 2018, όπως είπε η Κριστίν Λαγκάρντ πρόσφατα στις Βρυξέλλες, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις αποφάσεις του eurogroup - τις οποίες εξάλλου συνδιαμόρφωσε.

Απαράβατη προϋπόθεση για να εκτελεστούν όλα τα παραπάνω στα τέλη του 2018 (όπως ήταν πάντα δημόσια γνωστό) είναι η επιτυχής ολοκλήρωση του 3ου ελληνικού προγράμματος.

Σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, "επιτυχής" θεωρείται η ολοκλήρωση έστω και με σταδιακή έξοδο στις αγορές και χρήση πιθανής πιστωτικής γραμμής. Επίσης, όλοι οι όροι, ή τα πιθανά μέτρα θα πρέπει να έχουν νομοθετηθεί στο ακέραιο. Με την απόφαση αυτή συμφωνεί (όπως ανακοινώθηκε γραπτώς στο eurogroup στις 14 Αυγούστου 2015) και το ΔΝΤ.

Όπως κατέστησε απόλυτα σαφές η Κριστίν Λαγκάρντ μιλώντας σε εκδήλωση του Bruegel στις Βρυξέλλες, ΔΝΤ και ΕΕ δεν συζητάνε πια το “τι θα γίνει”, αλλά το “πως θα γίνει”. Το “τι” υπάρχει στην σχετική λίστα του Μαΐου του 2016 και το ΔΝΤ ουδέποτε το αμφισβήτησε, κάτι που ο Γερούν Ντάισελμπλουμ υπενθύμιζε σε κάθε eurogroup.

Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι η μεσοπρόθεσμη, και η βραχυπρόθεσμη αναδιάρθρωση, έχουν επίπτωση στον ελληνικό προϋπολογισμό μετά το έτος 2022, καθώς η Ελλάδα δεν πληρώνει ως τότε ούτε κεφάλαιο, ούτε τόκους στους Ευρωπαίους πιστωτές. Αντιθέτως κερδίζει κάθε χρόνο 8 δις σε σχέση με τις καλύτερες συνθήκες δανεισμού που ποτέ είχε προ κρίσης, λόγω των προνομιακών όρων του ESM/ EFSF (επιτόκια, περίοδος χάριτος, ωριμάνσεις) και των ποιοτικών χαρακτηριστικών της σημερινής διάρθρωσης του χρέους μετά το PSI (private sector involvment - κούρεμα ιδιωτικού χρέους) το 2012 και της επαναγοράς χρέους το 2013, κάτι που υπενθυμίζει πάντοτε ο ESM.