Γονική αποξένωση, με συνεργό το κράτος: Από την κ. Ευαγγελία, στον Άγη, τον Γιώργο και τον Μουσταφά

Γονική αποξένωση. Δύο λέξεις που ακούγονται αρκετά τις τελευταίες εβδομάδες, ιδιαίτερα μετά την καταδίκη της χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η καταδίκη αφορά την περίπτωση μητέρας, η οποία εδώ και έξι χρόνια δεν έχει καμία επαφή με τα δύο παιδιά της, λόγω του ότι δεν τους επιτρέπει ο πατέρας τους. Πρόκειται για την κ. Ευαγγελία Ζαβρίδου, η οποία την περασμένη Δευτέρα βρέθηκε ενώπιον της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής, σε μια προσπάθεια να σφίξει ξανά στην αγκαλιά της τα παιδιά της. «Όσοι με γνωρίζετε, θα με έχετε δει αυτά τα έξι χρόνια έξω από το φροντιστήριο και το σχολείο των παιδιών μου, στον δρόμο για να τα δω και να τα πλησιάσω», ανέφερε, με τρεμάμενη φωνή και δάκρυα στα μάτια, η κ. Ευαγγελία, η οποία, εξιστορώντας τα όσα έχει βιώσει από το 2019 μέχρι και σήμερα, σημείωσε ότι τα παιδιά της έχουν γίνει υποχείριο του πατέρα-κακοποιητή. Η συγκεκριμένη είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες, μέσα από τις οποίες διακρίνονται σημαντικές αδυναμίες στη συνεργασία των αρμόδιων φορέων του κράτους, με τις υπηρεσίες να ρίχνουν η μια την ευθύνη στην άλλη, και στο τέλος της ημέρας γονείς να απομακρύνονται για χρόνια από τα παιδιά τους, με ό,τι επιπτώσεις και αν έχει αυτό στην ψυχική υγεία των παιδιών. Ο «Π» ρίχνει φως σε τρεις ιστορίες γονέων, οι οποίοι, μαζί με την κ. Ευαγγελία, αναμένουν πότε οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και θα τους βοηθήσουν να κτίσουν έναν νέο διάδρομο επικοινωνίας με τα παιδιά τους.

«Ο Γολγοθάς ξεκίνησε από τη μέρα που γεννήθηκε η κόρη μου»

Πριν από κάποιους μήνες, ενώπιον της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, βρέθηκε άλλος ένας γονέας, ένας πατέρας, ο οποίος, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, έχει χάσει επαφή με την κόρη του. Πρόκειται για τον κ. Άγη Αγησιλάου, ο οποίος μιλώντας στον «Π» ανέφερε τα εξής: «Έχω μια κόρη 10 ετών. Ο Γολγοθάς μου ξεκίνησε από τη μέρα που γεννήθηκε η κόρη μου. Η μητέρα της δεν μου επέτρεπε να έχω καμία επαφή με το παιδί. Aποτάθηκα στο δικαστήριο, το οποίο χρειάστηκε πέντε χρόνια για να εκδώσει διάταγμα επικοινωνίας. Το 2020, ενώ είχε βγει το διάταγμα, η μητέρα συνέχισε να μην μου επιτρέπει να δω το παιδί. Το 2021 και αφού είχα απευθυνθεί και πάλι στη Δικαιοσύνη, μου επέτρεψε για κάποιο διάστημα να έχω κάποια επαφή μου το παιδί μου. Το 2023, μετά από αναφορές που έκανε το παιδί, έγινε οπτικογραφημένη κατάθεση από το Κλιμάκιο Βίας στην Οικογένεια, στην παρουσία κοινωνικού λειτουργού, με το παιδί μου να καταγγέλλει τη μητέρα του για ψυχολογική και σωματική βία. Το μόνο που έκαναν Αστυνομία και ΥΚΕ ήταν να με συμβουλέψουν να αποταθώ ξανά στο δικαστήριο. Απευθύνθηκα ξανά στο δικαστήριο και εκ τότε η μητέρα δεν μου επιτρέπει να βλέπω το παιδί μου. Με τη χρονοβόρα διαδικασία των δικαστηρίων δεν βλέπω φως στην άκρη του τούνελ και καθημερινά ελπίζω να αλλάξει γνώμη η μητέρα και να μου επιτρέψει να επικοινωνώ με την κόρη μου. Όλο αυτό το διάστημα, έγραψα δεκάδες επιστολές παντού. Κάποιοι δεν μου έδωσαν σημασία, κάποιοι με άκουσαν και κάποιοι άλλοι θύμωσαν γιατί τους ενόχλησα.

«Το παιδί το έσκασε για να έρθει να με βρει»

Άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του κ. Γιώργου Κουτρουπή, ο οποίος έχει δυο παιδιά στην εφηβεία. Ο ίδιος απέστειλε επιστολή στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής, πριν από μερικούς μήνες. Ο «Π» επικοινώνησε με τον κ. Κουτρουπή, ο οποίος μας ανέφερε ότι η κατάσταση παραμένει η ίδια και χειρότερη. Ακολουθεί μέρος της επιστολής του κ. Κουτρουπή: «Είμαι ένας πλήρως αποξενωμένος γονέας δύο αγοριών εδώ και 5 χρόνια. Στις 23/09/2023, ημέρα Σάββατο και ώρα 7 το πρωί, ο μεγάλος μου γιος ήρθε και με βρήκε και μου ανέφερε πόσο υποφέρει με την πρώην μου και τον συμβίο της και τη σωματική και ψυχολογική βία που του ασκούν τα τελευταία 5 χρόνια και μου ανέφερε ότι δεν αντέχει άλλο μαζί τους και θέλει να έρθει να μένει μαζί μου. Πήρα το παιδί μου στο Κλιμάκιο Ενάντια στη Βία στην Οικογένεια για να υποβάλω παράπονο. Οι αστυνομικοί εκεί επέμειναν ότι το παιδί μου φταίει που ήρθε και με βρήκε. Αρνήθηκαν να τους δώσω καταγγελία, εναντίον της πρώην και του συμβίου της, για παραμέληση ανηλίκου και άσκησης σωματικής και ψυχολογικής βίας, επειδή έχω καταγγείλει το Κλιμάκιο Εναντίον της Βίας στην Οικογένεια στην ΑΑΔΙΠΑ, και αναγκάστηκα να κάνω καταγγελία στον Αστυνομικό Σταθμό Λακατάμιας. Η ταλαιπωρία μας δεν τελειώνει όμως εκεί. Λειτουργοί των ΥΚΕ αρνήθηκαν να πάρουν την κατάθεση που θα έδινε το παιδί μου στην Αστυνομία. Βρήκα την ευκαιρία, την ημέρα που το παιδί μου δραπέτευσε από το κολαστήριο, και τον ζύγισα. Είναι 1.75 ύψος και 45 κιλά. Ούτε φαγητό δεν τους δίνουν. Αν κατάγγελλα τον γείτονα ότι ο σκύλος του είναι υποσιτισμένος και παραμελημένος θα τύχαινα καλύτερης αντιμετώπισης… Από τον Σεπτέμβρη του 2022, έκανα αίτηση στο Οικογενειακό Δικαστήριο για επικοινωνία με τα παιδιά μου. Ο δικαστής έδωσε εντολές στην ΥΚΕ, να προβεί άμεσα σε ενέργειες για να σταματήσει η γονική αποξένωση. Επτά φορές πήγαμε στο δικαστήριο και η λειτουργός των ΥΚΕ έλεγε στον δικαστή “Δεν έκανα τίποτα”».

«Πήρε τα παιδιά και έφυγε από την Κύπρο»

Μια ακόμη ιστορία γονικής αποξένωσης είναι εκείνη του Μουσταφά, ο οποίος τα τελευταία δύο χρόνια σχεδόν δεν έχει καμία απολύτως επαφή με τις δύο κόρες του. Δεν γνωρίζει καν σε ποιο μέρος του πλανήτη είναι. «Κάποιοι μου λένε "Μουσταφά ξέχνα τις άλλες δύο και δες τα δύο τα μωρά σου". Ποτέ δεν μου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό», ανέφερε για να προσθέσει ότι «όσο ζω δεν θα σταματήσω να παλεύω για να δω ξανά τις κόρες μου», είπε στον «Π». Ο Γολγοθάς του Μουσταφά άρχισε το 2018 όταν χώρισε με την πρώην σύζυγό του, με τη γυναίκα, κατά τα λεγόμενα του ιδίου, να εξαφανίζεται για πέντε μήνες και να του αφήνει τα παιδιά. «Μια μέρα εμφανίστηκε από το πουθενά. Την επομένη πήγε στην Αστυνομία και κατήγγειλε ότι της πήρα τα παιδιά και ότι δεν την αφήνω να τα δει. Πήγαμε στο δικαστήριο, το οποίο αποφάσισε ότι τα παιδιά έπρεπε να μείνουν με τη μητέρα τους». Ο Μουσταφά είχε σχεδόν καθημερινή επαφή με τα παιδιά του, μέχρι την ημέρα που η πρώην του τους άλλαξε σχολείο και για κάποιο χρονικό διάστημα μετά άρχισε να μην του επιτρέπει να βλέπει καθημερινά τα παιδιά. Φαίνεται μάλιστα να τον απειλούσε ότι δεν θα του επιτρέψει να δει ξανά τα παιδιά αν δεν της δώσει λεφτά. Ο Μουσταφά υποστηρίζει ότι ενώ τις έδινε χρήματα, για να καλύπτει τις ανάγκες των παιδιών, μια ημέρα του κτύπησε την πόρτα η Αστυνομία και μέλη της Δύναμης τον συνέλαβαν στη βάση ισχυρισμού από πλευράς της συζύγου του ότι ο ίδιος κτύπησε το ένα από τα δύο τους παιδιά. «Το έκανε για να με απομακρύνει από τα παιδιά μου. Τα κατάφερε. Έκανα δέκα μήνες να δω τα παιδιά μου. Το δικαστήριο με αθώωσε και μου επέτρεψε να τα βλέπω, χωρίς να τα παίρνω στο σπίτι μου. Πήγαινα στο Γραφείο Ευημερίας και τα έβλεπα εκεί», είπε ο Μουσταφά. Ο ίδιος είδε τα παιδιά του δύο φορές στα γραφεία των ΥΚΕ. Έπειτα η πρώην σύζυγός του άρχισε να μην παίρνει τα παιδιά στις προγραμματισμένες τους συναντήσεις. Κατά τα λεγόμενά του, κανείς δεν επικοινώνησε με τη μητέρα των παιδιών του για να μάθει τι απέγιναν. Όταν ο ίδιος πήρε τηλέφωνο την πρώην του, εκείνη του ζήτησε πάλι λεφτά προκειμένου να τον αφήσει να δει τα παιδιά. Το έπραξε και έτσι κατάφερε να συναντηθεί με τις κόρες του για άλλη μια φορά. Έπειτα η πρώην του πήρε τα παιδιά και έφυγαν από την Κύπρο. Ο Μουσταφά όταν ενημερώθηκε ότι έφυγαν από την Κύπρο, με πλαστά, κατά τα λεγόμενά του, έγγραφα, βρήκε δικηγόρο, έτρεξε όλες τις διαδικασίες σε υπουργεία, πρεσβείες και άλλους αρμόδιους φορείς. Αρχικά τον ενημέρωσαν ότι εντόπισαν τα παιδιά του στην Ολλανδία και ότι δόθηκε προθεσμία στην πρώην σύζυγό του ούτως ώστε εντός 14 ημερών να επιστρέψει στην Κύπρο. Από τότε έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια, κανείς δεν ξέρει πού είναι τα παιδιά, και ο Μουσταφά αδυνατεί οικονομικά να συνεχίσει να πληρώνει δικηγόρο.