Έκθεση Οδυσσέα για ΥΠΕΞ: Παράνομη καταβολή επιδόματος ενοικίου σε διπλωμάτη – 45,000 ευρώ μεταξύ 2018 και 2021

Σε παράνομη καταβολή επιδόματος από το υπουργείο Εξωτερικών, ενοικίου ύψους €45.000, μεταξύ των ετών 2018-2021, σε διπλωμάτη που υπηρετούσε σε διπλωματική αποστολής στο εξωτερικό, αναφέρεται η Έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για το ΥΠΕΞ (2019-2021) που δημοσιοποιήθηκε σήμερα. Ο εν λόγω διπλωμάτης -για το θέμα έγραψε ο «Πολίτης» τον περασμένο Μάιο- κατά την αίτηση για επίδομα ενοικίου που υπέβαλε, απέκρυψε ότι διέμενε σε διαμέρισμα το οποίο είναι ιδιοκτησία εταιρείας η οποία ανήκει κατά 70/75 στον ίδιο και κατά 5/75 στον/στη σύντροφό του. Το υπουργείο αρνήθηκε να λάβει μέτρα για ανάκτηση του ποσού. Αρνήθηκε επίσης ακόμη και να διερευνήσει το ενδεχόμενο διάπραξης πειθαρχικών παραπτωμάτων. Αναλυτικά, στην Έκθεση της ΕΥ για το ΥΠΕΞ αναφέρονται τα εξής:

Καταβολή επιδόματος ενοικίου σε διπλωμάτη

Σύμφωνα με καταγγελία που έχει λάβει η Υπηρεσία μας αναφορικά με το πιο πάνω θέμα, στον εν λόγω Διπλωμάτη, μεταξύ των ετών 2018 και 2021, όταν υπηρετούσε σε Πρεσβεία της Δημοκρατίας σε χώρα της ΕΕ, καταβαλλόταν από το ΥΠΕΞ επίδομα ενοικίου, ενώ διέμενε σε διαμέρισμα το οποίο είναι ιδιοκτησία εταιρείας η οποία ανήκει κατά 70/75 στον ίδιο και κατά 5/75 στον/στη σύντροφό του. Από τη διερεύνηση του θέματος, στη βάση των στοιχείων που μας υποβλήθηκαν με την καταγγελία, έχει επιβεβαιωθεί το βάσιμο της καταγγελίας και ότι ο εν λόγω Διπλωμάτης εισέπραξε συνολικά ως επίδομα ενοικίου για την περίοδο 15.9.2018 – 23.9.2021 ποσό της τάξης των €45.000.

Επίσης με βάση την καταγγελία, ο Πρέσβης της Δημοκρατίας στην υπό αναφορά Πρεσβεία, ενέκρινε τη δεύτερη αίτηση για επίδομα ενοικίου - που υποβλήθηκε για το ίδιο διαμέρισμα, λόγω εφαρμογής νέου Σχεδίου Επιδόματος Ενοικίου Εξωτερικού με ισχύ από 1.1.2021 - ενώ γνώριζε για την ιδιοκτησία του διαμερίσματος, ωστόσο δεν έχουμε μπορέσει να επιβεβαιώσουμε το βάσιμο της πτυχής αυτής της καταγγελίας. Ως Υπηρεσία κρίνουμε την υπόθεση πολύ σοβαρή αφού φαίνεται να σχετίζεται με αδικήματα κατάχρησης εξουσίας και/ή συγκάλυψης φαινομένων κατάχρησης εξουσίας και/ή κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος.

Ζητήθηκε από το ΥΠΕΞ μέσω σχετικής επιστολής μας ημερ. 21.4.2023 όπως παραθέσει τη δική του θέση προτού παραπέμψουμε την υπόθεση στην Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς. Ο ΓΔ ΥΠΕΞ σε επιστολή του ημερ. 3.7.2023 μας πληροφόρησε τα εξής:

α. Κατόπιν διερεύνησης από την Υποδιεύθυνση Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος του Αρχηγείου Αστυνομίας της καταγγελίας για ενδεχόμενη διάπραξη ποινικών αδικημάτων από τον εν λόγω Διπλωμάτη, που σχετίζονται με χρηματισμό και διασπάθιση δημοσίου χρήματος, το ΥΠΕΞ ενημερώθηκε με σχετική επιστολή του Τμήματος Καταπολέμησης Εγκλήματος ημερ. 20.9.2022 ότι ο φάκελος της υπόθεσης στάλθηκε στη Νομική Υπηρεσία (ΝΥ) για μελέτη και οδηγίες και ακολούθως επιστράφηκε και αρχειοθετήθηκε καθότι η ΝΥ γνωμάτευσε ότι, δεν στοιχειοθετείται η διάπραξη οποιουδήποτε ποινικού αδικήματος από οποιονδήποτε πρόσωπο.

β. Παρά το γεγονός ότι η ΝΥ γνωμάτευσε ότι, ενδεχομένως να έχουν διαπραχθεί πειθαρχικά αδικήματα, η Αρμόδια Αρχή αποφάσισε να μην προχωρήσει σε πειθαρχική έρευνα δεδομένου ότι είχε προηγηθεί η διερεύνηση της εν λόγω καταγγελίας στο πλαίσιο της ποινικής έρευνας, η οποία δεν στοιχειοθέτησε διάπραξη ποινικού αδικήματος για το θέμα αυτό.

γ. Μετά την απόφαση της ΝΥ συζητήθηκαν με το ΥΠΕΞ οι πρόνοιες του Σχεδίου Επιδόματος Ενοικίου και ειδικότερα το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνει οποιαδήποτε σχετική αναφορά/πρόνοια σε περίπτωση που υπάλληλος έχει ιδιόκτητο διαμέρισμα ή οικία (το οποίο είναι ιδιοκτησία εταιρίας η οποία ανήκει στον υπάλληλο όπως στην προκειμένη περίπτωση) στη χώρα/πόλη που εδρεύει η ΔΑ. Το γεγονός ότι το Σχέδιο Επιδόματος Ενοικίου δεν αναφέρει ρητά ότι απαγορεύεται η καταβολή του σε τέτοια περίπτωση και παρά του ότι αυτό είναι που εφαρμόζεται στην πράξη δεδομένου ότι ο όρος «ενοίκιο» αφορά χρηματικό ποσό που πληρώνει κανείς για το δικαίωμα προσωρινής χρήσης ενός χώρου για κατοίκηση, ωστόσο όπως έχει προκύψει αφήνει νομικό περιθώριο («παράθυρο») διαφορετικής ερμηνείας γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, και η απόφαση της ΝΥ κατέληξε ότι δεν στοιχειοθετείτο διάπραξη ποινικού αδικήματος.

δ. Το ΥΠΕΞ προτίθεται να εξετάσει άμεσα αυτή την αδυναμία του Σχεδίου Επιδόματος Ενοικίου (ως διαπιστώθηκε κατά την ποινική έρευνα) έτσι ώστε να μην αφήνει περιθώριο μελλοντικής παρερμηνείας/εκμετάλλευσης από οποιονδήποτε. Για τον σκοπό αυτό θα αποσταλεί σχετική επιστολή στο ΥΟ, το οποίο είναι συναρμόδιο για την κατάρτιση/ενδεχόμενη τροποποίηση του Σχεδίου Επιδόματος Ενοικίου.

ε. Όσον αφορά την καταγγελία η οποία αφορούσε στην έγκριση από τον Πρέσβη της ΚΔ της δεύτερης αίτησης επιδόματος ενοικίου του εν λόγω Διπλωμάτη που υποβλήθηκε για το ίδιο διαμέρισμα ενώ γνώριζε για την ιδιοκτησία του, το ΥΠΕΞ δεν ήταν ενήμερο για την πτυχή αυτή της καταγγελίας.

Στις 10.7.2023, αποστείλαμε εκ νέου επιστολή στον Υπουργό Εξωτερικών σημειώνοντας τα ακόλουθα:

1. Με βάση στοιχεία που έχουμε εξασφαλίσει κατά τη διερεύνηση του θέματος, προκύπτει ότι ο εν λόγω Διπλωμάτης, στις προβλεπόμενες από το Σχέδιο Αιτήσεις για Επίδομα Ενοικίου που υπέβαλε και υπέγραψε στις 11.9.2018 και 24.12.2020, δήλωνε ψευδώς ΟΧΙ στο σημείο 2 (στ) «Υπάρχει συγγένεια με τον ιδιοκτήτη (ΝΑΙ/ΟΧΙ)».
2. Με βάση το άρθρο 78 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, «υπάλληλος που διώχτηκε για ποινικό αδίκημα και δεν βρέθηκε ένοχος δεν μπορεί να διωχθεί πειθαρχικά για την ίδια κατηγορία μπορεί όμως να διωχθεί για πειθαρχικό παράπτωμα που προκύπτει από τη διαγωγή του, η οποία σχετίζεται με την ποινική υπόθεση, αλλά δεν εγείρει το ίδιο επίδικο θέμα όπως εκείνο της κατηγορίας κατά την ποινική δίωξη». Στην προκειμένη περίπτωση, δεν υπήρξε ποινική δίωξη και αθώωση του εν λόγω Διπλωμάτη και συνεπώς είναι προφανές ότι ο Διπλωμάτης αυτός θα έπρεπε να είχε διωχθεί πειθαρχικά για το γεγονός ότι υπέγραψε ψευδή δήλωση με την οποία απέσπασε από το κράτος ποσό της τάξης των €45.000.
3. Σε σημείωμα ημερ. 11.10.2006 του πρώην Γενικού Εισαγγελέα προς το ΥΣ είχε εξηγηθεί ότι, αν υποβληθεί καταγγελία στην αρμόδια αρχή ότι συγκεκριμένος δημόσιος υπάλληλος είναι δυνατό να διέπραξε πειθαρχικό παράπτωμα, τότε η αρμόδια αρχή οφείλει να μεριμνήσει αμέσως για τη διεξαγωγή πειθαρχικής έρευνας. Έχουμε συνεπώς την άποψη ότι, η απόφαση του τότε Υπουργού Εξωτερικών να μην προχωρήσει οποιαδήποτε πειθαρχική διερεύνηση του θέματος συνιστά εκ μέρους του παράλειψη εκ νόμου οφειλόμενης ενέργειας, πέραν φυσικά του γεγονότος ότι η Υπηρεσία μας θεωρεί, για λόγους αρχής, απαράδεκτο να συγκαλύπτονται οι όποιες πειθαρχικές ευθύνες υπαλλήλων.
4. Ασκώντας τις εκ του Συντάγματος εξουσίες μας για έλεγχο των πληρωμών που διενεργεί η Δημοκρατία, θεωρούμε προφανές ότι το ποσό της τάξης των €45.000 που εισέπραξε ο εν λόγω Διπλωμάτης παρανόμως του καταβλήθηκε. Με βάση τον περί Λογιστικής και Δημοσιονομικής Διαχείρισης και Χρηματοοικονομικού Ελέγχου της Δημοκρατίας Νόμο (Ν.38(Ι)/2014), την ευθύνη για την ανάκτηση του παρανόμως καταβληθέντος ποσού έχει ο ΓΔ ΥΠΕΞ, ως ο Ελέγχων Λειτουργός του σχετικού κονδυλίου. Επίσης με βάση το άρθρο 12(ζ) του περί της Δημοσιονομικής Ευθύνης και του Δημοσιονομικού Πλαισίου Νόμου (Ν.20(I)/2014), ο Υπουργός (προϊστάμενος οικονομικού φορέα) έχει την ευθύνη εποπτείας του Ελέγχοντος Λειτουργού του ΥΠΕΞ.
5. Όσον αφορά το σκέλος της καταγγελίας που αφορούσε το κατά πόσο ο τότε Πρέσβης της Δημοκρατίας ενέκρινε τη δεύτερη αίτηση για επίδομα ενοικίου - που υποβλήθηκε για το ίδιο διαμέρισμα, λόγω εφαρμογής νέου Σχεδίου Επιδόματος Ενοικίου Εξωτερικού με ισχύ από 1.1.2021 - ενώ γνώριζε για την ιδιοκτησία του διαμερίσματος, θεωρούμε δεδομένο ότι, εφόσον έχει διεξαχθεί αστυνομική διερεύνηση, τα όποια στοιχεία σχετίζονται με την πτυχή αυτή θα έχουν εντοπιστεί από την Αστυνομία. Αναμένουμε συνεπώς όπως το ΥΠΕΞ ζητήσει σχετική ενημέρωση από την Αστυνομία ώστε, αν όντως υπάρχουν επιβαρυντικά στοιχεία, αυτά να αποτελέσουν τη βάση πειθαρχικής διερεύνησης και κατά του τότε Πρέσβη της Δημοκρατίας.

   Σε επιστολή του ημερ. 15.1.2024, ο ΓΔ ΥΠΕΞ μας ενημέρωσε ότι ζητήθηκε γνωμάτευση από τον Γενικό Εισαγγελέα της ΚΔ αναφορικά με τα θέματα που εγείρονται πιο πάνω. Ειδικότερα, στην απαντητική επιστολή του ημερ. 24.11.2023 ο Γενικός Εισαγγελέας τους ανέφερε τα εξής:

Το ΥΠΕΞ δεν νομιμοποιείται να ανακτήσει το ποσό των €45.000 που εισέπραξε ο λειτουργός ως επίδομα ενοικίου

¨ Σύμφωνα με το άρθρο 81(2) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, η αρμοδιότητα για έναρξη οποιασδήποτε πειθαρχικής έρευνας παρέχεται και/ή εναποτίθεται στην εκάστοτε αρμόδια αρχή, ήτοι τον Υπουργό Εξωτερικών, ο οποίος στο πλαίσιο της διακριτικής ευχέρειάς του, θα αποφασίσει εάν ενδείκνυται η διεξαγωγή τέτοιας έρευνας. Στην ίδια επιστολή του το ΥΠΕΞ μας ενημέρωσε ότι στο μεταξύ ο Πρέσβης έχει αφυπηρετήσει και συνεπώς δεν μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο πειθαρχικής διερεύνησης εναντίον του, σύμφωνα με το άρθρο 76 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου.

Με επιστολή μας ημερ. 29.1.2024 ενημερώσαμε τον Υπουργό Εξωτερικών για τα ακόλουθα:

α. Ο Διπλωμάτης, στις προβλεπόμενες από το Σχέδιο Αιτήσεις για Επίδομα Ενοικίου που υπέβαλε και υπέγραψε στις 11.9.2018 και 24.12.2020, δήλωνε ψευδώς ΟΧΙ στο σημείο 2 (στ) «Υπάρχει συγγένεια με τον ιδιοκτήτη(ΝΑΙ/ΟΧΙ)». Εφόσον, η Αστυνομία διερεύνησε την υπόθεση, θεωρούμε δεδομένο ότι εντόπισε τις δύο αυτές ψευδείς δηλώσεις.

Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, ασκώντας την εκ του Συντάγματος ανέλεγκτη εξουσία του για ποινική δίωξη, ή μη, οποιουδήποτε προσώπου, αποφάσισε ότι, παρά την ύπαρξη των δύο αυτών ψευδών δηλώσεων, δεν στοιχειοθετείται η διάπραξη οποιουδήποτε ποινικού αδικήματος από οποιοδήποτε πρόσωπο. Σημειώνουμε ότι η Υπηρεσία μας δεν έχει αρμοδιότητα άσκησης ελέγχου στον τρόπο με τον οποίο ο Γενικός Εισαγγελέας ασκεί τις δικές του συνταγματικές εξουσίες.

β. Ο Γενικός Εισαγγελέας γνωμάτευσε ότι ενδεχομένως να έχουν διαπραχθεί πειθαρχικά αδικήματα, πλην όμως ο τέως Υπουργός, ενεργώντας ως η αρμόδια αρχή με βάση τον περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμο, αποφάσισε να μην προχωρήσει σε πειθαρχική διερεύνηση με το αιτιολογικό ότι η ποινική έρευνα δεν στοιχειοθέτησε τη διάπραξη ποινικού αδικήματος.

Με την ταυτάριθμη επιστολή μας ημερ. 10.7.2023, όπως αναφέρουμε και στο σημείο (ii) πιο πάνω, υποδείξαμε στον νυν Υπουργό ότι, με βάση το άρθρο 78 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, «υπάλληλος που διώχτηκε για ποινικό αδίκημα και δεν βρέθηκε ένοχος δεν μπορεί να διωχθεί πειθαρχικά για την ίδια κατηγορία μπορεί όμως να διωχθεί για πειθαρχικό παράπτωμα που προκύπτει από τη διαγωγή του, η οποία σχετίζεται με την ποινική υπόθεση, αλλά δεν εγείρει το ίδιο επίδικο θέμα όπως εκείνο της κατηγορίας κατά την ποινική δίωξη». Στην προκειμένη περίπτωση, δεν υπήρξε ποινική δίωξη και αθώωση του Διπλωμάτη και συνεπώς είναι προφανές ότι αυτός θα έπρεπε να είχε διωχθεί πειθαρχικά για το γεγονός ότι υπέγραψε ψευδή δήλωση με την οποία απέσπασε από το κράτος ποσό της τάξης των €45.000, αλλά και για άλλα απορρέοντα πειθαρχικά θέματα, όπως για παράδειγμα ότι συνήψε σύμβαση με εταιρεία στην οποία έχει συμφέρον (κατά παράβαση του άρθρου 60(2)(β) του Ν.1/1990), ότι χωρίς άδεια του Υπουργού Οικονομικών κατείχε μετοχές σε εταιρεία (κατά παράβαση του άρθρου 65 του ίδιου Νόμου), κ.λπ.

Επισημάναμε ότι η προαναφερόμενη γνωμάτευση του πρώην Γενικού Εισαγγελέα ημερ. 11.10.2006 με την οποία είχε εξηγηθεί η υποχρέωση της αρμόδιας αρχής να διερευνά πειθαρχικά παραπτώματα υιοθετήθηκε και από τον τέως Γενικό Εισαγγελέα σε αριθμό γνωματεύσεων του.

Υποδείξαμε δε ότι ο Υπουργός ουδέν σχολίασε στην τελευταία επιστολή του ως προς τη πτυχή που αφορά τα ενδεχόμενα πειθαρχικά παραπτώματα, υποδηλώνοντας απόφασή του για μη πειθαρχική διερεύνηση του θέματος.

γ. Σημειώσαμε την ανατροπή της πιο πάνω διαχρονικής θέσης της ΝΥ από τον νυν Γενικό Εισαγγελέα ο οποίος, στην παρούσα γνωμάτευσή του, εκφράζει τη θέση ότι η αρμόδια αρχή (ο Υπουργός), έχει διακριτική ευχέρεια να αποφασίσει εάν ενδείκνυται η όχι διεξαγωγή τέτοιας έρευνας. Ενώ δηλαδή το άρθρο 81(2) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου (Ν.1/1990) ρητά καθορίζει ότι αν καταγγελθεί στην αρμόδια αρχή ή υποπέσει στην αντίληψή της ότι δημόσιος υπάλληλος δυνατόν να έχει διαπράξει πειθαρχικό παράπτωμα, η αρμόδια αρχή οφείλει να μεριμνήσει αμέσως όπως διεξαχθεί πειθαρχική έρευνα, ο νυν Γενικός Εισαγγελέας εκφράζει τη θέση ότι η αρμόδια αρχή μπορεί και να αποφασίσει να μην προβεί σε οποιαδήποτε έρευνα.

Υποδείξαμε πόσο σημαντικό θεωρούμε το γεγονός ότι, ακόμη και εάν ίσχυε η θέση του νυν Γενικού Εισαγγελέα περί διακριτικής ευχέρειας του Υπουργού, ο ίδιος επέλεξε να ασκήσει αυτή τη διακριτική ευχέρεια με τρόπο ώστε να εμποδίσει τη λογοδοσία του συγκεκριμένου λειτουργού.

δ. Στη γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα αναφέρεται ότι ο Διπλωμάτης «απέκρυψε ότι το εν λόγω διαμέρισμα είναι ιδιοκτησίας συμφερόντων του για προφανείς λόγους». Αντιλαμβανόμαστε, ότι με τη φράση «για προφανείς λόγους» υπονοείται ότι, εάν δεν απέκρυπτε το γεγονός αυτό, δεν θα του παραχωρείτο το επίδομα ενοικίου.

Στη συνέχεια, επειδή, ως γνωστό, η εταιρεία, ως νομικό πρόσωπο, δεν ταυτίζεται με τους μετόχους της, ο Γενικός Εισαγγελέας εκφράζει τη θέση ότι «ουδεμία σχέση συγγένειας θεωρείται ότι υφίσταται μεταξύ της εταιρείας ως νομικού προσώπου και των μετόχων αυτής». Αυτή η θέση μάς ξενίζει. Το γεγονός ότι η εταιρεία δεν ταυτίζεται με τους μετόχους της, ουδόλως σημαίνει ότι ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους.

Ο συλλογισμός αυτός του Γενικού Εισαγγελέα τον οδήγησε και στο συμπέρασμα ότι η δήλωση του Διπλωμάτη «ΟΧΙ», στην ερώτηση «Υπάρχει συγγένεια με τον ιδιοκτήτη(ΝΑΙ/ΟΧΙ)», είναι αληθής.

Ο Γενικός Εισαγγελέας συνεχίζει εξηγώντας τη θέση του ότι, εφόσον δεν διαπιστώθηκε η ύπαρξη ποινικού αδικήματος, όπως π.χ. συνωμοσία προς καταδολίευση ή εξασφάλιση χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις, και εφόσον, κατά τον ίδιο, το επίδομα ενοικίου λαμβανόταν νομότυπα, δεν εντοπίζει οποιαδήποτε αιτία αγωγής στη βάση των συγκεκριμένων περιστατικών της υπόθεσης. Στον συλλογισμό του Γενικού Εισαγγελέα περιλαμβάνεται επίσης η αναφορά ότι ο Διπλωμάτης «θα δικαιούτο ούτως ή άλλως σε επίδομα ενοικίου», αντιλαμβανόμαστε εννοώντας ότι, ακόμη και εάν το διαμέρισμα ήταν δικό του, και πάλι το κράτος θα έπρεπε να του καταβάλλει επίδομα «ενοικίου» αφού θα μπορούσε θεωρητικά να αποφασίσει να μείνει σε άλλο διαμέρισμα.

Επί των πιο πάνω σημειώνουμε τα ακόλουθα:

1. Στον Ποινικό Κώδικα (Κεφ. 154) υπάρχουν δύο συναφή με την παρούσα υπόθεση αδικήματα που σχετίζονται με ψευδείς παραστάσεις ή ψευδείς αξιώσεις και τα οποία, αμφότερα, εμπεριέχουν ως συστατικό το στοιχείο του δόλου:

Ψευδείς αξιώσεις από δημόσιους λειτουργούς

104. Δημόσιος λειτουργός, στα υπηρεσιακά καθήκοντα του οποίου ανάγεται η υποχρέωση ή η δυνατότητα παροχής απολογισμών ή δηλώσεων σχετικά με οποιοδήποτε χρηματικό ποσό που πρέπει να καταβληθεί ή που αξιώνει ότι πρέπει να καταβληθεί σε αυτόν ή άλλον ή σχετικά με οποιοδήποτε άλλο θέμα που έχει ανάγκη πιστοποίησης για το σκοπό πληρωμής ή της παράδοσης αγαθών σε οποιοδήποτε πρόσωπο, ο οποίος εκδίδει απολογισμό ή δήλωση σχετικά με τέτοιο θέμα, η οποία είναι σε γνώση του ότι είναι ψευδής ως προς ουσιώδες στοιχείο της, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση τριών χρόνων και σε χρηματική ποινή.

Ορισμός ψευδών παραστάσεων

297. Ψευδής παράσταση είναι οποιαδήποτε παράσταση γεγονότος, παρελθόντος ή παρόντος, που γίνεται με λόγια, με έγγραφο ή με συμπεριφορά, η οποία είναι ψευδής στην πραγματικότητα και την οποία εκείνος που παριστάνει γνωρίζει ότι είναι ψευδής ή δεν πιστεύει ότι είναι αληθινή.

Όπως έχουμε αναφέρει πιο πάνω, ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, ασκώντας την εκ του Συντάγματος ανέλεγκτη εξουσία του για ποινική δίωξη οποιουδήποτε προσώπου, αποφάσισε ότι δεν στοιχειοθετείται η διάπραξη οποιουδήποτε ποινικού αδικήματος από οποιοδήποτε πρόσωπο. Εφόσον, η Υπηρεσία μας δεν έχει αρμοδιότητα άσκησης ελέγχου στον τρόπο με τον οποίο ο Γενικός Εισαγγελέας ασκεί τις δικές του συνταγματικές εξουσίες, δεν σχολιάζουμε την απόφαση αυτή του Γενικού Εισαγγελέα.

1. Αντίθετα με την πιο πάνω πρόνοια του Ποινικού Κώδικα, στον περί Συμβάσεων Νόμο (Κεφ. 149) ο όρος «Ψευδής παράσταση», ο οποίος θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για απαίτηση του ποσού και αποκοπή του από τη μισθοδοσία του Διπλωμάτη, δεν εμπεριέχει ως συστατικό το στοιχείο του δόλου και περιλαμβάνει:
2. τη θετική βεβαίωση κατά τρόπο που δεν δικαιολογείται από τις πληροφορίες του προσώπου που βεβαιώνει, γεγονότος αναληθούς, παρόλο ότι το πρόσωπο που βεβαιώνει πιστεύει ότι είναι αληθές,
3. κάθε παράβαση καθήκοντος, η οποία, χωρίς πρόθεση εξαπάτησης, επιφέρει όφελος στον υπαίτιο ή σε οποιοδήποτε ο οποίος αξιώνει μέσω αυτού, με την παραπλάνηση άλλου προς βλάβη αυτού ή προς βλάβη οποιουδήποτε που αξιώνει μέσω αυτού,
4. την πρόκληση, έστω και ανυπαίτια, πλάνης ως προς την ουσία του αντικειμένου της συμφωνίας σε μέρος αυτής.

ε. Στη βάση των πιο πάνω, ασκώντας τις εκ του Συντάγματος εξουσίες μας για έλεγχο των πληρωμών που διενεργεί η Δημοκρατία, θεωρούμε προφανές ότι το ποσό της τάξης των €45.000 που εισέπραξε ο Διπλωμάτης, παρανόμως του καταβλήθηκε, και συνεπώς παραμένουμε στην άποψη ότι, με βάση τον περί Λογιστικής και Δημοσιονομικής Διαχείρισης και Χρηματοοικονομικού Ελέγχου της Δημοκρατίας Νόμο (Ν.38(Ι)/2014), την ευθύνη για την ανάκτηση του παρανόμως καταβληθέντος ποσού έχει ο ΓΔ του Υπουργείου, ως ο Ελέγχων Λειτουργός του σχετικού κονδυλίου. Υπενθυμίσαμε επίσης ότι, με βάση το άρθρο 12(ζ) του περί της Δημοσιονομικής Ευθύνης και του Δημοσιονομικού Πλαισίου Νόμου (Ν.20(I)/2014), ο Υπουργός (προϊστάμενος οικονομικού φορέα) έχει την ευθύνη εποπτείας του Ελέγχοντος Λειτουργού του Υπουργείου του.