Αποτυπώνοντας την ξεχασμένη ιστορία: Συνέντευξη του Ανδρέα Αβραάμ, ενός φωτογράφου με πάθος για τα «εγκαταλελειμμένα μέρη»

Παρακολουθώ τις φωτογραφίες του Ανδρέα Αβραάμ, ο οποίος έχει πάθος με τα «εγκαταλελειμμένα μέρη» και τραβάει όμορφες φωτογραφίες που έχουν τόσες λεπτομέρειες για πράγματα που χάνουμε, την ξεχασμένη μας ιστορία, όπως λέει, και τις ανείπωτες ιστορίες του παρελθόντος μας στην Κύπρο. Ο Ανδρέας Αβραάμ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο, αλλά σήμερα ζει στο Λονδίνο και είχε την καλοσύνη να δεχθεί να απαντήσει στις ερωτήσεις μου για τη φωτογραφία, τα όνειρα, για το μέλλον και τα συναισθήματά του σχετικά με τα εγκαταλελειμμένα μέρη. Ακολουθεί η συνέντευξή μας:

Μεγαλώνοντας

Ανδρέα Αβραάμ, μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τον εαυτό σου; Τα παιδικά σου χρόνια, πώς μεγάλωσες, ποια ήταν τα όνειρά σου;

Μεγάλωσα στην Κύπρο, είχα μια καλή παρέα φίλων και πάντα απολάμβανα να βρίσκομαι κοντά στην οικογένεια. Τα όνειρά μου είχαν πάντα να κάνουν με την ιστορία, η ιστορία είναι το πάθος μου, ειδικά παρακολουθώντας κάθε είδους ιστορική ταινία ξεπερνούσε το ενδιαφέρον μου, αλλά αυτό που ήταν ακόμα πιο συναρπαστικό ήταν όταν συνειδητοποίησα όταν ήμουν νεότερος, πόσο πλούσια ιστορία έχει η Κύπρος - τις διάφορες αυτοκρατορίες, τα βασίλεια και τις ιστορικές προσωπικότητες που πέρασαν από το νησί.

Στην πράσινη γραμμή.

Πώς ξεκίνησαν όλα

Πώς άρχισες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία;

Αγόρασα μια φωτογραφική μηχανή για να βγάζω φωτογραφίες με τους φίλους μου και μια μέρα όταν ήμουν 15 χρονών, μετά το σχολείο καθώς πήγαινα με τα πόδια στην πόλη, χάθηκα και κατέληξα να περπατάω στο παλιό μέρος της Λάρνακας, πίσω από την εκκλησία του Αγίου Λαζάρου όπου αντίκρισα ένα όμορφο, παλιό κτήριο, και όπως περνούσα με την άκρη του ματιού μου είδα μέσα από το παράθυρο ένα δωμάτιο γεμάτο με πράγματα. Σταμάτησα να ρίξω μια ματιά και ενώ ήμουν έξω κοιτούσα μέσα, υπήρχαν όλες αυτές οι αντίκες αλλά και σκουπίδια μέσα, εγκαταλελειμμένα και σαπισμένα. Βρήκα κάτι συναρπαστικό σε αυτό και είδα μια ομορφιά που ίσως άλλοι δεν βλέπουν, ειδικά καθώς αγαπώ την ιστορία, βρήκα αυτή τη σκηνή ενδιαφέρουσα. Έτσι εκείνη τη στιγμή έβγαλα τη φωτογραφική μου μηχανή και τράβηξα μια φωτογραφία.

Μετά από εκείνη τη στιγμή, για μέρες, συνεχώς σκεφτόμουν αυτό το κτήριο και έπρεπε να επιστρέψω, ήθελα να δω περισσότερα, ήθελα να μπω μέσα, αλλά φοβόμουν. Επέστρεψα για δεύτερη φορά με φίλους αλλά φοβηθήκαμε πολύ να μπούμε μέσα, στη συνέχεια το επισκέφτηκα, μια άλλη μέρα, ξανά για τρίτη φορά και τελικά βρήκα το κουράγιο να μπω μέσα. Ένιωσα δέος, ένιωσα σαν αρχαιολόγος κατά κάποιον τρόπο, βλέποντας μικρά απομεινάρια των ανθρώπων που ζούσαν εδώ, όπως μια τηλεόραση, βιβλία, ένα κρεβάτι, ρούχα κ.λπ. Ήμουν περίεργος να μάθω την ιστορία, ποιοι ήταν οι άνθρωποι σε αυτά τα μέρη; Γιατί έφυγαν; Πώς ήταν; Τα περισσότερα από τα εγκαταλελειμμένα μέρη που έχω πάει περιβάλλονται από μυστήριο και μπορείς μόνο να φανταστείς πώς ήταν οι άνθρωποι που ζούσαν σε αυτά. Κάποια στοιχεία από τα υπάρχοντα θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να το αποκαλύψω αυτό. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, τα περισσότερα μέρη που είναι εγκαταλελειμμένα είναι είτε άμεσα είτε έμμεσα λόγω του πολέμου του 1974 και αυτό το έχω δει σε όλη την Κύπρο σε πολλά διαφορετικά μέρη. Μετά από αυτήν την πρώτη εμπειρία που είχα όταν ήμουν 15 ετών με αυτό το εγκαταλελειμμένο κτήριο παθιάστηκα και από τότε πήγαινα με φίλους ή φωτογράφους για να επισκεφτώ εγκαταλελειμμένα μέρη σε όλη τη Λάρνακα και στη συνέχεια σε όλη την Κύπρο. Επίσης, έμαθα μόνος μου πώς να βγάζω φωτογραφίες, με κάποια βοήθεια από ανθρώπους που γνώριζα που ήταν φωτογράφοι και σιγά-σιγά κατάφερα να βελτιώσω τις δεξιότητές μου στη φωτογραφία, όπως το να είμαι δημιουργικός με το περιβάλλον μου, να πειραματίζομαι με τις γωνίες, να χρησιμοποιώ καλύτερο εξοπλισμό. Φωτογραφίζω εγκαταλελειμμένα μέρη για περισσότερα από 11 χρόνια και έχω δει όλα τα είδη, όπως εγκαταλελειμμένα αρχοντικά, χωριά, νεκροταφεία, στρατιωτικές περιοχές, νοσοκομεία, εργοστάσια και πολλά άλλα.

Άποψη από την πράσινη γραμμή.

Γιατί εγκαταλελειμμένα μέρη

Γιατί εστιάζεις σε εγκαταλελειμμένα μέρη; Τι είδους συναισθήματα σου προκαλούν αυτά τα μέρη;

«Τα σκουπίδια του ενός είναι ο θησαυρός του άλλου» - πολλοί άνθρωποι θα κοιτάξουν ένα παλιό εγκαταλελειμμένο κτήριο και θα δουν ένα ενοχλητικό θέαμα καθώς πιστεύουν πως πρέπει να κατεδαφιστεί με μπουλντόζα. Εγώ βλέπω την ομορφιά που κρύβει, τις ανείπωτες ιστορίες, την ξεχασμένη ιστορία που είναι απαραίτητη για το νησί μας. Έχω επενδύσει χρόνο και δουλειά για να αποτυπώσω αυτήν την ξεχασμένη ιστορία μέσω της φωτογραφίας και της έρευνας για τις ιστορίες τους, για τις οποίες είμαι περήφανος γιατί είμαι το μόνο άτομο που το κάνει αυτό για τα εγκαταλελειμμένα μέρη. Τραγικά, πολλά από αυτά τα μέρη έχουν καταστραφεί λόγω του εκσυγχρονισμού της Κύπρου και της γενικής παραμέλησης αυτών των τόπων που τα οδηγεί τελικά στην κατάρρευση. Κάθε τοίχος, πάτωμα, στέγη που καταρρέει είναι ένα κομμάτι της ιστορίας που χάθηκε. Πολλές από τις φωτογραφίες μου είναι η μόνη τεκμηρίωση που υπάρχει από αυτά τα εγκαταλελειμμένα μέρη.

Έχω ένα κράμα συναισθημάτων και αισθημάτων για τα εγκαταλελειμμένα μέρη. Οπτικά όλα μοιάζουν λίγο τρομακτικά, ίσως βγαλμένα από ταινία, αλλά μερικές φορές μπορώ να νιώσω μια ειρηνική ενέργεια, ειδικά αν υπάρχει όμορφη θέα, ή αν είμαι στην εξοχή και όλα είναι ήσυχα, εξαρτάται από το μέρος. Στη συνέχεια, μερικές φορές μπορώ να αισθανθώ θλίψη και πόνο, ειδικά όταν πρόκειται να αφιερώσω μια στιγμή για να καταλάβω τι συνέβη σε αυτά τα μέρη, όπως όταν επισκέφθηκα τη νεκρή ζώνη ή το Βαρώσι. Οι άνθρωποι που πέθαναν σε αυτά τα μέρη, ο πόνος που υπέφεραν φεύγοντας από εκεί για να μην επιστρέψουν ποτέ ξανά. Όλη την ώρα όμως νιώθω συγκίνηση, είμαι εξερευνητής και έχω δει πολλά συναρπαστικά, ενδιαφέροντα και τρομακτικά πράγματα, με απώτερο σκοπό να φωτογραφίσω αυτά τα μέρη και να τα μοιραστώ με τον κόσμο, είναι ένα από τα καθήκοντά μου.

Όνειρα για το μέλλον

Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

Αυτή τη στιγμή γράφω ένα βιβλίο μαζί με τις φωτογραφίες μου, το οποίο θα εκδώσω κάποια στιγμή σύντομα, κάτι για το οποίο είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Όσον αφορά την Κύπρο, έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου έχω ξεμείνει από μέρη για να εξερευνήσω, έχω δει τόσα πολλά από το νησί, το 2022 μόνο επισκέφθηκα περισσότερα από 100 χωριά. Μόλις εκδώσω το βιβλίο μου, έχω κάποιες ιδέες σχετικά με το ενδεχόμενο να φωτογραφίσω μέρη εκτός Κύπρου, αλλά αυτό είναι κάτι που θα εξετάσω αργότερα.

Η νεκρή ζώνη

Πώς αισθάνθηκες όταν ήσουν στην πράσινη γραμμή στη Λευκωσία;

Το παρακάτω είναι μια λεζάντα από μια φωτογραφία από τότε που πήγα στη νεκρή ζώνη που την περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο: «Μετά από 4 χρόνια κατάφερα επιτέλους να πάω ένα ταξίδι με τα Ηνωμένα Έθνη. Συναντήθηκα με το στρατιωτικό προσωπικό του ΟΗΕ ως δημοσιογράφος για μία μέρα για να περιπολήσω στη νεκρή ζώνη της Λευκωσίας. Με συνόδευαν 3 πολύ έμπειροι στρατιώτες που είχαν υπηρετήσει στο παρελθόν στην πρώτη γραμμή στο Αφγανιστάν και σε άλλες στρατιωτικές επιχειρήσεις για το ΝΑΤΟ και τον βρετανικό στρατό, και το καλοκαίρι του 2021 ξεκίνησαν μαζί μου μια ειρηνευτική αποστολή. Μόλις πέρασα κυριολεκτικά από την πόρτα, μπαίνοντας στη νεκρή ζώνη, ο θόρυβος των πολυσύχναστων δρόμων της πόλης και το περιβάλλον έσβησαν σε σχεδόν νεκρική σιωπή, ήταν εντυπωσιακό. Είχα μπει σε έναν άλλο κόσμο, που έμοιαζε σχεδόν με ζούγκλα. Ήταν συναρπαστική η ανακάλυψη αυτής της μεγάλης εγκαταλελειμμένης έκτασης γης στην καρδιά της Λευκωσίας, η οποία έχει παγώσει στον χρόνο εδώ και δεκαετίες και έχει κατακλυστεί πλήρως από τη φύση. Ενώ βρισκόμασταν στη διαδρομή περιπολίας, στα αριστερά μας βρισκόμασταν στο στόχαστρο του τουρκικού στρατού, καθώς είναι τοποθετημένοι σε θέσεις στην πράσινη γραμμή έξω από τις ελεγχόμενες από τον ΟΗΕ περιοχές και στα δεξιά μας στου ελληνοκυπριακού στρατού, στον οποίο υπήρχε μεγάλη ανησυχία στον αέρα».

caramel_cy@yahoo.com

Τηλ.: 99966518

INFO:

Μπορείτε να δείτε τις φωτογραφίες του Ανδρέα Αβραάμ στους ακόλουθους συνδέσμους:

Facebook: (Andreas Avraam Photography) - www.facebook.com/profile.php?id=100067620891715

Instagram: (andreasavraam_photography) - www.instagram.com/andreasavraam_photography/?hl=en