Ζητούν αποφυλάκιση με όρους «Γληορούι» και Ροζίτα - Αποτάθηκαν τον Ιανουάριο στο Συμβούλιο

Καταδικάστηκαν για διαφορετικής φύσεως εγκλήματα που απασχόλησαν την κυπριακή κοινωνία και, πλέον, αιτούνται την αποφυλάκισή τους με όρους και περιορισμούς. Ο λόγος για τον 40χρονο Γρηγόρη Ξενοφώντος και τη 62χρονη Ροζίτα Παυλίδου.

Ο πρώτος, στις 13 Ιουνίου του 2013 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τον φόνο εκ προμελέτης (11/01/2010) του επιχειρηματία και διευθύνοντος συμβούλου του εκδοτικού ομίλου μέσων μαζικής ενημέρωσης «ΔΙΑΣ» και της τηλεόρασης «Σίγμα», Άντη Χατζηκωστή.

Όσο για την Παυλίδου, στις 19 Νοεμβρίου του 2020 το Κακουργιοδικείο Λεμεσού της επέβαλε ποινή φυλάκισης τεσσάρων χρόνων για την υπόθεση ατασθαλιών με τα ερευνητικά προγράμματα του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου.

Αίτημα στο Συμβούλιο

Στα μέσα Ιανουαρίου και τα δύο αυτά πρόσωπα υπέβαλαν ξεχωριστά αιτήματα στο Συμβούλιο Αποφυλάκισης Κρατουμένων Επ΄ Αδεία.

Αιτούνται την πρόωρη αποφυλάκισή τους με όρους και περιορισμούς, στη βάση των προνοιών του Περί Φυλακών Νόμου του 1996.

Ήδη το Συμβούλιο άρχισε την προκαταρκτική εξέταση των εν λόγω αιτημάτων και έχει ζητήσει, βάσει της κείμενης νομοθεσίας, κάποια πιστοποιητικά που αφορούν τα δύο καταδικασθέντα πρόσωπα.

Να σημειωθεί ότι το Συμβούλιο Αποφυλακίσεως θα πρέπει να εξασφαλίσει πιστοποιητικά που αφορούν, μεταξύ άλλων, τη διαγωγή κατά την έκτιση μέρους της ποινής τους στις Κεντρικές Φυλακές, τη ψυχολογική τους κατάσταση και το ποινικό τους μητρώο μετά την καταδίκη τους. Σε ό,τι αφορά αυτό το τελευταίο σημείο που αφορά το ποινικό μητρώο, δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση, καθώς έστω και σε περιπτώσεις φυλακισμένων η Αστυνομία καλείται να εξετάσει ενδεχόμενα ποινικά αδικήματα από πλευράς τους, τα οποία διερευνώνται κανονικά κι αναλόγως παίρνουν ή όχι τη δικαστική οδό.

Το Συμβούλιο ζητά, επίσης, εισηγητικές εκθέσεις από την Αστυνομία. Κι αυτό γιατί πριν καταλήξει σε απόφαση για τα πιο πάνω αιτήματα (το ερχόμενο καλοκαίρι) θα πρέπει να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια από ενδεχόμενη αποφυλάκιση των κρατουμένων.

Η χρονική στιγμή

Η χρονική στιγμή που προέκυψαν τα εν λόγω αιτήματα δεν προκαλεί αίσθηση στους γνώστες των δεδομένων γύρω από την καταδίκη των εν λόγω προσώπων. Ο νόμος αναφέρει ότι δικαίωμα υποβολής αιτήματος για επ’ αδεία αποφυλάκιση έχουν όσοι εξέτισαν «το ήμισυ της ποινής φυλάκισής τους η οποία υπερβαίνει τα δύο έτη ή που καταδικάστηκαν σε ποινή ισόβιας φυλάκισης και έχουν εκτίσει τουλάχιστον δώδεκα έτη της ποινής». Όπως προστίθεται, όταν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, «δικαιούνται να υποβάλουν απευθείας στο Συμβούλιο Αποφυλάκισης γραπτό αίτημα για την υπό όρους αποφυλάκισή τους επ’ αδεία, για συνέχιση της έκτισης της ποινής τους για το εναπομένον μέρος αυτής εκτός των Φυλακών».

Την ίδια στιγμή, το άρθρο 14 του Νόμου αναφέρει ότι ο κρατούμενος που έχει ήδη εκτίσει το μισό της ποινής φυλάκισής του έχει δικαίωμα υποβολής αιτήματος «μέχρι και έξι (6) μήνες πριν από την έκτιση του ημίσεος της ποινής φυλάκισης του κρατουμένου».

Ο Γρηγόρης Ξενοφώντος ήταν υπόδικος στις φυλακές από το 2010 μέχρι και το 2013 για τον φόνο του Άντη Χατζηκωστη, ενώ καταδικάστηκε σε ισόβια το 2013 (λόγω μακράς διάρκειας της δίκης). Επειδή ο χρόνος που ήταν υπόδικος συνυπολογίζεται στην έκτιση της ποινής του, αυτό σημαίνει ότι τον προσεχή Ιούνιο συμπληρώνει 12 έτη φυλάκισης. Άρα, είχε δικαίωμα να υποβάλει αίτημα από τον Ιανουάριο, κάτι που έπραξε στα μέσα του εν λόγω μήνα αξιοποιώντας τις πρόνοιες της νομοθεσίας («μέχρι και έξι μήνες πριν από την έκτιση του μισού της ποινής φυλάκισης»).

Όσο δε για τη Ροζίτα Παυλίδου, υπολογίζοντας την ποινή φυλάκισής της, θα έχει εκτίσει το μισό της κάθειρξης στις 27 Ιουνίου του 2022. Υπό κανονικές συνθήκες αποφυλακίζεται στις 18/12/2023 (κάθε χρόνος φυλάκισης εκτίεται σε εννέα μήνες).



ΡΟΖΙΤΑ ΠΑΥΛΙΔΟΥ

«Συνέδραμε στο να αποσπαστεί ποσό σχεδόν €430.000», εκθέτοντας την Κύπρο

Η υπόθεση για ατασθαλίες σε σχέση με τα ερευνητικά προγράμματα του ΤΕΠΑΚ είχε ξεσκεπαστεί το 2017. Κύρια ύποπτος ήταν η υπεύθυνη λειτουργός Έρευνας και Διεθνούς Συνεργασίας του πανεπιστημίου, Ροζίτα Παυλίδου. Δύο μήνες μετά τη σύλληψή της, και συγκεκριμένα περί τον Νοέμβριο του 2017, έδωσε θεληματική κατάθεση (55 σελίδων) και ενέπλεξε κι άλλα πρόσωπα στο σκάνδαλο με τα 23 ερευνητικά προγράμματα του ΤΕΠΑΚ και του Ωκεανογραφικού Kέντρου του Πανεπιστημίου Κύπρου. Εν τέλει, η Παυλίδου καταδικάστηκε σε τετραετή φυλάκιση στις 19 Νοεμβρίου του 2020. Όπως ανέφερε το Κακουργιοδικείο Λεμεσού στην απόφασή του, με έκνομες πράξεις, την περίοδο 2009-2016 και στο πλαίσιο 19 ευρωπαϊκών προγραμμάτων, η καταδικασθείσα συνέδραμε στο να αποσπαστεί από το εγκριθέν ευρωπαϊκό κονδύλι ποσό σχεδόν €430.000. Από το ποσό αυτό, προστιθόταν στην απόφαση, η κατηγορούμενη οικειοποιήθηκε τουλάχιστον ποσό €44.000 από 12 προγράμματα, ενώ σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα προγράμματα, οικειοποιήθηκε μέρος του συνολικού ποσού που αυτά αφορούσαν. Μάλιστα, το Κακουργιοδικείο στην απόφασή του επεσήμαινε ότι οι πράξεις της Παυλίδου και των υπόλοιπων καταδικασθέντων «εξέθεσαν την Κύπρο σε διεθνές επίπεδο και την έθεσαν στο μικροσκόπιο ελέγχων άλλων προγραμμάτων που συμμετείχε, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να έχει κατακρατήσει ποσό €1,5 εκατ. το οποίο έχουν επωμιστεί άλλοι εταίροι των προγραμμάτων και θα επιβληθούν κυρώσεις».

Ο Ξενοφώντος («Γληορούι») με επιστολή του στις 23 Ιουνίου του 2010, από τη Μολδαβία όπου είχε συλληφθεί λίγες μέρες νωρίτερα, είχε ενημερώσει τον αρχηγό της Αστυνομίας κ. Μιχαλάκη Παπαγεωργίου για την πρόθεσή του να επιστρέψει στην Κύπρο.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ

Είχε κατονομαστεί από τον Φάνο ως ο εκτελεστής

Ο Γρηγόρης Ξενοφώντος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη στις 13 Ιουνίου του 2013 μαζί με τους Ανδρέα Γρηγορίου-Κασάπη, Τάσο Κρασοπούλη και Έλενα Σκορδέλη.

Ο τότε 29χρονος υδραυλικός, Γρηγόρης Ξενοφώντος, είχε κατονομαστεί ως ο εκτελεστής του θύματος από τον κύριο μάρτυρα κατηγορίας Φάνο Χατζηγεωργίου. Ο τελευταίος είχε κριθεί αξιόπιστος από το Δικαστήριο. Σύμφωνα με τα παραδεκτά γεγονότα το έγκλημα διαπράχθηκε με κοντόκανο κυνηγετικό όπλο. Μετά τη διάπραξη του εγκλήματος, το είχε μεταφέρει ο Χατζηγεωργίου μαζί με τον Ξενοφώντος στην Περιστερώνα και συγκεκριμένα σε σπίτι συγκεκριμένου προσώπου. Άφησε εκεί τον Ξενοφώντος και προχώρησε με τη μοτοσικλέτα προς τη γραμμή αντιπαράταξης όπου πέταξε το όπλο στο μικρό φράγμα του κατεχόμενου χωριού Μάσσαρι. Το όπλο δεν βρέθηκε ποτέ παρά τις έρευνες της Αστυνομίας. Σημειώνεται ότι ο Χατζηγεωργίου, σύμφωνα με την ομολογία του, μετέφερε με μοτοσικλέτα τον δράστη στη σκηνή του φόνου και στη συνέχεια τον απομάκρυνε με το ίδιο δίκυκλο όχημα που ανήκε στον Γρηγορίου.

Στην απόφαση του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας, που δόθηκε από τον Δικαστή Ν. Σάντη, γινόταν εκτενής αναφορά στα κίνητρα. Επισημαινόταν ότι οι κατηγορούμενοι Κρασοπούλης και Έλενα Σκορδέλη επιζητούσαν εκδίκηση και τον παραμερισμό του Άντη Χατζηκωστή, ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν και να συμπληρώσουν τους σχεδιασμούς τους, στο πλαίσιο της νέας τάξης πραγμάτων που ήθελαν και τροχοδρομούσαν, έναντι παντός τιμήματος. Δηλαδή, τον πλήρη έλεγχο του «Σίγμα». Το Κακουργιοδικείο επεσήμανε στην απόφασή του τα εξής: «Βρέθηκαν προ αδιεξόδων, με βαρύ οικονομικό τίμημα. Ξόδεψαν εκατομμύρια ευρώ, σύναψαν δάνεια και επιβαρύνθηκαν ως οικογένεια με υποχρέωση καταβολής μηνιαίων δόσεων πέραν των 38.000 ευρώ τον μήνα. Το ‘Σίγμα’’ παρουσίαζε ζημιογόνα πορεία και δεν χορηγούσε μερίσματα στους μετόχους». Σύμφωνα με το δικαστήριο, «όλες αυτές οι οικονομικές και συναισθηματικές ανατροπές που προκλήθηκαν στους δύο κατηγορουμένους, σε συνδυασμό με την ανυποχώρητη στάση του Άντη Χατζηκωστή για επιστροφή της Έλενας Σκορδέλη στο ‘’Σίγμα’’, ήταν που κορύφωσαν τα πράγματα και οδήγησαν την κατηγορούμενη, μαζί με τον αδελφό της, να επιζητήσουν τη θανάτωση του Άντη Χατζηκωστή». Σε ό,τι αφορά το κίνητρο των Ανδρέα Γρηγορίου και Φάνου Χατζηγεωργίου για δολοφονία του Άντη ήταν, σύμφωνα με το δικαστήριο, το χρηματικό αντάλλαγμα που θα απεκόμιζαν από τους Κρασοπούλη και Σκορδέλη, γεγονός που θα απάμβλυνε τα οικονομικά τους προβλήματα. Το ίδιο κίνητρο ίσχυε, σύμφωνα με το Κακουργιοδικείο, και για τον εκτελεστή Γρηγόρη Ξενοφώντος. Το Κακουργιοδικείο συνεδρίασε και εκδίκασε την υπόθεση με σύνθεση του δικαστές Χάρη Σολομωνίδη (Πρόεδρο), Νικόλα Σάντη και Νικόλα Γιαπανά (Πάρεδροι).

Να σημειωθεί ότι ο Γρηγορίου στις 9 Ιανουαρίου του 2013, τη δεύτερη ημέρα της απολογίας του κατά τη δίκη, είχε αναφέρει ότι «ουδέποτε θα μπορούσα να κάνω φόνο. Δηλώνω αθώος. Δεν έχω καμιά σχέση με τη δολοφονία του Άντη Χατζηκωστή». Είχε εκφράσει λύπη, ενώ είχε ισχυριστεί ότι η Αστυνομία γνώριζε τους πραγματικούς δολοφόνους, αλλά τους κάλυπτε. Σχολιάζοντας τη μαρτυρία του Φάνου Χατζηγεωργίου ότι διέπραξε τοω φόνο για να πάρει χρήματα, είχε αναφέρει: «Ουδέποτε θα μπορούσα να έκανα φόνο. Η ζωή ενός ανθρώπου δεν έχει τιμή». Αναφερόμενος στα γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί τη νύχτα του φόνου ισχυρίστηκε ότι κατά τις 21:30, όταν βρισκόταν στο χωράφι γνωστού προσώπου στην Περιστερώνα, και αφού πρώτα είχε καταλάβει ότι οι Φάνος Χατζηγεωργίου και Κώστας Προεστός είχαν διαπράξει φόνο, επιβιβάστηκε στο αυτοκίνητο του Προεστού και κάθισε στο πίσω μέρος.

Ισχυρίστηκε ότι δεν είχε καμία συμμετοχή και ότι παρακινήθηκε να φύγει για τη Μολδαβία μετά από προτροπή του Προεστού (επίσης μάρτυρα κατηγορίας). Ισχυρίστηκε ότι ο τελευταίος του είπε να φύγει από την Κύπρο μέχρι να ησυχάσουν τα πράγματα.

Όταν ρωτήθηκε από τον συνήγορο υπεράσπισής του γιατί δεν επέστρεψε από τη Μολδαβία όταν ειδοποιήθηκε ότι καταζητείται, ο Ξενοφώντος είχε αναφέρει πως αποφάσισε να μείνει εκεί γιατί είχε την πεποίθηση ότι η Αστυνομία θα έκανε τη δουλειά της και θα διαπίστωνε ότι ο ίδιος δεν είχε καμιά σχέση με τον φόνο.

«Επειδή ήξερα ότι δεν είχα καμιά σχέση με τον φόνο, έμεινα εκεί που ήμουν. Έμαθα ότι η υπόθεση ξεκίνησε και είπα να περιμένω να τελειώσει και μετά να επιστρέψω. Αν ήξερα ότι η δίκη θα διαρκέσει τρία χρόνια θα επέστρεφα αμέσως στην Κύπρο», είχε προσθέσει. Όπως αποδείχθηκε από την απόφαση του Κακουργιοδικείου, οι ισχυρισμοί του δεν έγιναν αποδεκτοί.