Και ο λογαριασμός στους Μαρωνίτες

Σε πολιτικής φύσεως διελκυστίνδα έχει εξελιχθεί το ζήτημα της εκλογής «κοινοτάρχη» του κατεχόμενου Κορμακίτη και του αποκλεισμού της Μαρία Σκούλλου, η οποία,, ως γνωστόν, κρίθηκε ως μη κατάλληλη για συμμετοχή στις «δημοτικές εκλογές» των κατεχομένων από το «ΥΠΕΞ», βάσει «αδυναμίας ασφαλείας».

Αν και ουδείς αμφισβητεί ότι η απόφαση του αποκλεισμού είναι μια ενέργεια αδιανόητη για το οποιοδήποτε στοιχειωδώς δημοκρατικό περιβάλλον, εξίσου φανερό είναι πως η υπόθεση αυτή, η οποία έχει ένα ενδιαφέρον παρασκήνιο, έχει λάβει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις από αυτές που της αναλογούν. Αλλά και πως, το βασικότερο, τις συνέπειές της θα κληθούν να πληρώσουν για άλλη μια φορά οι Μαρωνίτες, εγκλωβισμένοι και μη.

Μουχτάρης και «μουχτάρης»

Κατ' αρχάς, για να κατανοήσει κάποιος και τη διαχρονική δυσκολία της μαρωνιτικής κοινότητας, θα πρέπει να επισημανθεί το εξής: οι Μαρωνίτες είναι υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να εκλέγουν δύο κοινοτάρχες στον Κορμακίτη. Ο πρώτος εκλέγεται με τις κανονικές διαδικασίες που προνοεί ο νόμος στο πλαίσιο των δημοτικών εκλογών της Δημοκρατίας, αλλά δεν έχει επί του εδάφους την όποια πρακτική δικαιοδοσία, καθώς το ψευδοκράτος υποχρεώνει τους εγκλωβισμένους Μαρωνίτες να εκλέγουν τον/την «Επικεφαλής της Τοπικής Αρχής» μέσω των δικών του παράνομων διαδικασιών και μόνο αυτόν/αυτήν αναγνωρίζει. Οι δε εγκλωβισμένοι Μαρωνίτες, δεν έχουν άλλη επιλογή από του να συμμετέχουν στις διεργασίες αυτές, αφού μόνο έτσι μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν πρακτικά ως κοινότητα..

Συγγένειες και συνθήματα

Σ’ αυτές τις «εκλογές», η Μαρία Σκούλλου αποφάσισε να διεκδικήσει το αξίωμα της «κοινοτάρχη». Πληροφορίες θέλουν το περιβάλλον της και εκείνο του απερχόμενου «κοινοτάρχη» Αντώνη Σάρρου, ο οποίος επαναδιεκδικούσε το «αξίωμα» και πριν τον αποκλεισμό της ανθυποψηφίου του, να βρίσκονται εδώ και καιρό σε αντιπαράθεση. Σύμφωνα λοιπόν με τις ίδιες πληροφορίες, κάποιος πρόσφατα κατήγγειλε στο κατοχικό καθεστώς ότι πρόσωπα από το περιβάλλον της κυρίας Σκούλλου είχαν γράψει συνθήματα στο χωριό, με αποτέλεσμα εκείνη να στιγματιστεί από τις κατοχικές «αρχές». Παράλληλα αφέθηκε να διαρρεύσει ότι το κατοχικό καθεστώς τη θεώρησε ακατάλληλη, όταν πληροφορήθηκε ότι στενά συγγενικά της πρόσωπα εργάζονται στην Εθνική Φρουρά, παρόλο που θεωρείται απίθανο οι «αρχές» να μην γνώριζαν αυτό το γεγονός.

«Υποψήφια κοινοτική άρχοντας»;

Έτσι, η κυρία Σκούλλου εκρίθη ακατάλληλη, ο νυν «κοινοτάρχης», ο οποίος αρνείται ότι είχε την όποια σχέση με το «κάρφωμά» της στις κατοχικές αρχές εξελέγη επί της ουσίας άνευ ανθυποψηφίου, η τ/κ αντιπολίτευση χρησιμοποίησε το θέμα για να καταδείξει εν μέσω προεκλογικού την αντιδημοκρατικότητα της παρούσας «κυβέρνησης» και την ομοιότητα των χειρισμών της σε αυτό επίπεδο με εκείνους της Άγκυρας, ο δε Πρόεδρος Αναστασιάδης έσπευσε χθες να πράξει το ίδιο. Λησμονώντας μάλλον ότι η διαδικασία αυτή είναι παράνομη και πως ο Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν είναι σοφό να της προσδίδει κύρος, έστω και εάν η ατάκα «αλλά όταν βλέπετε να καταδικάζεται ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης αναμένεται ότι ήταν δυνατόν οι εγκάθετοι της Άγκυρας να διαφοροποιήσουν τη νοοτροπία και την τακτική τους απέναντι σε μια υποψήφια κοινοτική άρχοντα ενός κατεχόμενου χωριού;», σίγουρα «γράφει» καλά πολιτικά.

Στη μέση όλων αυτών βρίσκεται βέβαια η κοινότητα των Μαρωνιτών στα κατεχόμενα αλλά και στις ελεύθερες περιοχές, η οποία για άλλη μια φορά καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Σε μια μάλιστα περίοδο ιδιαιτέρως δύσκολη λόγω και του κακού κλίματος στο Κυπριακό το οποίο επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητά της αλλά και τις ελπίδες των εκτοπισμένων Μαρωνιτών για επιστροφή στα κατεχόμενα και απροσπέλαστα από το 1974 χωριά τους. Και το μόνο βέβαιο είναι πως οι ελπίδες αυτές δεν διευκολύνονται ούτε από τέτοια συμβάντα, αλλά ούτε και από την υπέρμετρη προβολή του θέματος.