Ο υποψήφιος Κ.Χριστοφίδης για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση: "Οι φόβοι για προβλήματα ταυτότητας είναι παραμύθια"

Ο υποψήφιος για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, με άρθρο του με τίτλο: "Η θεματολογία ενός Άρρωστου Πολιτικού Συστήματος: Περί Σεξουαλικής Αγωγής" αναλύει τα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες γύρω απ΄το συγκεκριμένο θέμα.

"Είμαι σίγουρος όταν οι ευρωπαίοι διπλωμάτες στην Κύπρο θα έστειλαν πολλές σελίδες στα ΥΠΕΞ των χωρών τους γύρω από το θέμα της σεξουαλικής εκπαίδευσης στα σχολεία μας. Χωρίς αμφιβολία όλοι αυτοί οι διπλωμάτες θα συζητούν μεταξύ τους τις ιστορίες της βουλής μας και θα διερωτώνται σε πια χώρα βρίσκονται. Είναι πράγματι εντυπωσιακή η φουρτούνα που σηκώθηκε γύρω από αυτό το θέμα και πόσα χρόνια το συζητάμε χωρίς αποτέλεσμα.

Πολλές φορές μου δίνεται η εντύπωση ότι ζούμε ακόμη στον μεσαίωνα. Ο τόπος είναι γεμάτος από ανθρώπους που σπούδασαν στο εξωτερικό. Ανθρώπους που είδαν ότι όλα αυτά λύθηκαν εδώ και σχεδόν ένα αιώνα. Στην πατρίδα μας κυριαρχεί ένα σύστημα που πλασάρει ότι πιο αναχρονιστικό και πολλές φορές ότι πιο χυδαίο.

Αλήθεια σε ποια χώρα του κόσμου ασχολείται η βουλή με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα των σχολείων. Όλα αυτά είναι θέματα που χρειάζονται ειδικές γνώσεις και επιστημονική κατάρτιση. Ποιος από τους 56 έχει αυτές τις γνώσεις για να αποφασίζει τι και πως πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά μας στα σχολεία;

Ας έρθω όμως στο συγκεκριμένο θέμα. Σήμερα με το Internet όλη η πληροφορία είναι παντού. Πολλές φορές αυτή η πληροφορία είναι και λανθασμένη για να μην πω διεστραμμένη. Τα παιδιά μας δεν περιμένουν κανένα να τους δείξει ένα γυμνό σώμα. Στην δική μας εποχή ψάχναμε με μεγάλη δυσκολία ένα περιοδικό του Play-Boy και βέβαια το μετρο-φυλλούσαμε μαζί πολλοί φίλοι. Σήμερα όλη η πληροφόρηση, σωστή η λανθασμένη είναι στα δάκτυλα τους, χωρίς κανένα φιλτράρισμα. Μπορούν να δουν και να διαβάσουν τα πάντα. Και μόνο για αυτό τον λόγο είναι καλύτερα αυτή η πληροφορία να δίνεται με το σωστό τρόπο και χωρίς παρερμηνείες στην αίθουσα διδασκαλίας.

Το προσωπικό που θα διδάσκει μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης πρέπει να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένο. Μιλάμε για ψυχολόγους, βιολόγους και γιατρούς. Η διδασκαλία ενός τέτοιου μαθήματος πρέπει να είναι σύνθετη και να απευθύνεται με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικές ηλικίες με βάση τις βέλτιστες επιστημονικά τεκμηριωμένες πρακτικές για διδασκαλία του αντικειμένου, που υπάρχουν στη βιβλιογραφία, όπως και για όλα τα άλλα αντικείμενα.

Οι φόβοι ότι τέτοια μαθήματα οδηγούν τα παιδιά στην ομο-σεξουαλικότητα ή σε προβλήματα ταυτότητας φύλου είναι παραμύθια. Το τι θα γίνει ο κάθε ένας σύμφωνα με του ειδικούς είναι περισσότερο θέμα βιολογικής επιλογής αλλά και της προκαθορισμένης πορείας του καθενός μας.

Το σημαντικό είναι ότι σε τέτοια μαθήματα διδάσκεται η αποδοχή του άλλου, κάτι που είναι θεμελιώδες συστατικό στοιχείο σε μια δημοκρατία.

Θέλουμε τα παιδιά μας να είναι ευτυχισμένα. Για αυτό το λόγο πρέπει:

• Να περιορίσουμε τις περιπτώσεις κατάθλιψης και άλλων ψυχολογικών συνεπειών του αποκλεισμού, του bullying και του στιγματισμού (είναι τραγικό τι συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο με τα ψυχοφάρμακα).
• Να περιορίσουμε τον σχολικό εκφοβισμό.
• Να περιορίσουμε τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες.
• Να περιορίσουμε τις αυτοκτονίες.
• Να περιορίσουμε τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις αντί να τις κρύβουμε κάτω από το χαλί.

Βέβαια δεν διδάσκεται το ίδιο μάθημα σε όλες τις βαθμίδες αλλά είναι ένα μάθημα καθόλα εξελικτικό. Πολλοί ρωτάνε, είναι δυνατό τα μικρά παιδάκια να διδάσκονται «τέτοια πράγματα». Οι ξένοι βέβαια που το κάνουν είναι κουτόφραγκοι. Και προφανώς μιλάμε για θέματα που έχουν απασχολήσει και απασχολούν όλους μας αφού είναι βασικό μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης και της καθημερινής μας ζωής.

Ναι! Ειδικά τα μικρά παιδάκια το χρειάζονται περισσότερο. Για να μπορούν να αναγνωρίζουν τις περιπτώσεις που κακοποιούνται σεξουαλικά ή που παραβιάζεται το σώμα και η ελεύθερη τους βούληση.

Ακούμε συνεχώς τέτοιες περιπτώσεις, για παιδιά που ήταν θύματα από μικρή ηλικία και δεν μπορούσαν να αντιδράσουν γιατί δεν ήξεραν. Πολλά από αυτά το θεωρούσαν φυσιολογικό. Αναγνωρίσαν τις κακοποιήσεις και τους βιασμούς τους όταν μεγάλωσαν. Ήταν όμως αργά, τους είχαν ήδη τσακίσει την ψυχή τους.

Είναι χιλιάδες οι περιπτώσεις σε καθολικά μοναστήρια, σε ξενώνες παιδιών ακόμα και σε άρρωστα οικογενειακά περιβάλλοντα όπου ενήλικες πια κατηγόρησαν τους κακοποιούς βιαστές τους.

Σε σχέση τώρα με τα φύλα. Όλες οι πολιτισμένες δημοκρατίες δεν εξαναγκάζουν πλέον κανένα να επιλέξει ανάμεσα σε δύο έννοιες. Εξ’ άλλου άλλο είναι το κοινωνικό φύλο και άλλο το βιολογικό. Το βιολογικό φύλο η κάθε ανθρώπινη οντότητά το μεταφέρει στο προσωπικό της DNA.

Επίσης, μέσα από ένα τέτοιο μάθημα τα παιδιά αντιλαμβάνονται τι συνιστά μια υγιή ρομαντική σχέση και τι όχι, ώστε να κάνουν επιλογές που θα τους επιτρέψουν να φτάσουν στα όνειρα και τους στόχους τους. Είτε το θέλουμε είτε όχι, τα παιδιά και οι έφηβοι θα έχουν αυτές τις ανησυχίες, θα τις ψάχνουν και είναι απαραίτητο να τους περάσουμε το μήνυμα ότι αυτά τα θέματα δεν είναι ταμπού. Ότι στο σχολείο τους, ανοικτά και ελεύθερα μπορούν να πληροφορηθούν για ότι τους απασχολεί, και να μοιραστούν τις ανησυχίες τους αντί να ψάχνουν απαντήσεις σε αμφιβόλου εγκυρότητας πηγές, ή να πέφτουν θύματα επιτήδειων.

Τέλος υπάρχει και μια άλλη διάσταση, αυτή της υγείας. Πως να διδάξεις για τα «Σεξουαλικά Μεταδιδόμενα Νοσήματα» χωρίς πρώτα την σεξουαλική αγωγή; Πως να διδάξεις για τις ανάγκες αυτοελέγχου, προφύλαξης χωρίς την κατάλληλη παιδεία;

Κάποιοι θα πούνε, ωραία, αλλά αυτή είναι δουλειά των γονιών να το κάνουν στο σπίτι αν το επιλέξουν και όχι στην υποχρεωτική παιδεία. Λάθος! Η φροντίδα για την υγεία, την ευημερία και την υγιή ανάπτυξη των νέων είναι υποχρέωση κάθε σύγχρονου κράτους και σε αυτό το αγαθό έχουν δικαίωμα όλοι οι νέοι, είτε μπορούν είτε δεν μπορούν, είτε επιλέγουν είτε όχι οι γονείς τους, όπως άλλωστε το σχολείο αναλαμβάνει την επίσημη εκπαίδευση σε όλα τα άλλα αντικείμενα. Και η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι ένα επιστημονικό πεδίο, στηρίζεται σε επιστημονικά δεδομένα, και δεν είμαστε όλοι ειδικοί για να αντικαταστήσουμε τους ειδικευμένους εκπαιδευτικούς στο αντικείμενο αυτό. Ας μην ξεχνάμε, ότι ένα μεγάλο ποσοστό από σεξουαλικές κακοποιήσεις συμβαίνουν ακριβώς στο οικογενειακό περιβάλλον. Τι θα γίνει με αυτά τα παιδιά; Θα αναθέσουμε στους βιαστές τους την εκπαίδευση τους;

Τελειώνοντας θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε σε αυτή την χώρα ότι δεν είμαστε όλοι ειδικοί για όλα. Ο τόπος καρκινοβατεί γιατί εδώ και δεκαετίες σε κάθε απόφαση μας απουσιάζει τόσο η κοινή λογική όσο και η επιστημονική τεκμηρίωση.

Μια κοινωνία με ταμπού, ακόμη και υπαρξιακά είναι καταδικασμένη να αποτύχει, γιατί μια τέτοια κοινωνία κολλημένη στο χθες δεν μπορεί να παράξει τίποτα το καινούργιο. Χωρίς καινούργιο δεν υπάρχει καινοτομία, και χωρίς καινοτόμα μυαλά απλά δεν θα υπάρξει μέλλον".