Αρχιεπισκοπικές εκλογές: Στο περιβόλι (των εκπροσώπων) του Θεού - Οι θέσεις των έξι υποψηφίων για Κυπριακό, παιδεία, αμβλώσεις, μεταμοχεύσεις, εξωσωματικές

Την ερχόμενη Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 2022, διεξάγεται η πρώτη φάση μέρος των αρχιεπισκοπικών εκλογών - ο λαός θα εκλέξει το Τριπρόσωπο, δηλαδή τους τρεις ιεράρχες από τους οποίους η Ιερά Σύνοδος της Κύπρου θα επιλέξει ποιος θα καθίσει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο «Π» παρουσιάζει σήμερα ενδιαφέρουσες θέσεις των έξι υποψηφίων για τις αρχιεπισκοπικές εκλογές, από συνεντεύξεις τους σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, που αφορούν το Κυπριακό, την παιδεία, και κοινωνικά ζητήματα όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση, η αμβλώσεις, η μεταμόσχευση οργάνων, οι ΛΟΑΤΚΙ και άλλα θέματα που έχει προ πολλού επιλύσει η επιστήμη και έχει αποδεχθεί ο σύγχρονος κόσμος. Οι θέσεις των έξι υποψήφιων μητροπολιτών για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο παρουσιάζονται με τη σειρά που είναι στο ψηφοδέλτιο (σύμφωνα με το εκκλησιαστικό πρωτόκολλο): Πάφου Γεώργιος, Κυρηνείας Χρυσόστομος, Λεμεσού Αθανάσιος, Μόρφου Νεόφυτος, Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασίλειος, Ταμασού και Ορεινής Ησαΐας.

Πάφου Γεώργιος

Ο μητροπολίτης Πάφου υποστηρίζει ότι «η Εκκλησία της Κύπρου είναι εθναρχούσα Εκκλησία, αυτή κράτησε τον ελληνισμό στα τόσα χρόνια σ’ αυτόν τον τόπο και επομένως τώρα που ακόμα δεν αποκαταστάθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, που η μισή πατρίδα μας είναι υπό κατοχήν, οφείλουμε να εκφέρουμε τον ορθό λόγο απέναντι στο εθνικό μας θέμα. Και θα πρέπει η κυβέρνηση να μας ακούει και να ζητά η ίδια τη συμβουλή μας. Δεν έχουμε εκτελεστική εξουσία, αλλά μπορούμε να καλέσουμε τον λαό να ακούσει και τις δικές μας απόψεις, όπως παραδείγματος χάριν ο μακαριστός ηγήθηκε της εκστρατείας εναντίον του σχεδίου Ανάν και πέτυχε να συσπειρώσει τον λαό και να βοηθήσει την κατάσταση [...] Σε συνεργασία με την πολιτική ηγεσία, να διασφαλίσει τις αρχές, τις αξίες και τις θέσεις του κυπριακού ελληνισμού για την προστασία της πατρίδας και του έθνους μας».

Στους στόχους του Πάφου Γεώργιου είναι «να ενδυναμώσει τη συνεργασία της Εκκλησίας της Κύπρου με το Υπουργείο Παιδείας διά τη διασφάλιση των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών». Για τις εξωσωματικές γονιμοποιήσεις «η Εκκλησία δίνει υπό όρους την ευλογία της. Υπάρχουν βασικές αρχές στην Αγία Γραφή, το 'ου φονεύσεις', το 'ου μοιχεύσεις', το ότι ο κάθε άνθρωπος έχει την αξιοπρέπειά του. Επομένως, εάν κατά τη διάρκεια των εξωσωματικών γονιμοποιήσεων φονεύεται έμβρυο (και για την Εκκλησία ακόμα και το γονιμοποιημένο ωάριο είναι έμβρυο), τότε δεν μπορεί να δώσει την ευλογία της. Μπορούν να γονιμοποιηθούν τόσα ωάρια όσα θα εμφυτευθούν στη μήτρα της γυναίκας και όσα μπορεί να κυοφορήσει. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης σπέρμα άλλου δότη ή ωάριο άλλης δότριας διότι υπεισέρχεται τρίτος στη σχέση του ζευγαριού. Είναι μοιχεία ουσιαστικά. Κάτω, λοιπόν, από ορισμένες προϋποθέσεις η Εκκλησία ευλογεί αυτήν την επιστημονική κατάκτηση, γιατί άνθρωποι που δεν είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν παιδί, αποκτούν [...] Και οι μεταμοσχεύσεις οργάνων είναι ευλογία του Θεού, γιατί οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν με όργανα, τα οποία τους δανείζουμε εμείς ή θα τους δωρίσουμε εμείς ή θα πάρουν από πτωματικούς δότες». Αναφορικά με το ερώτημα «πότε πεθαίνει ο άνθρωπος», «η Εκκλησία συμβουλεύει ότι αν τρεις γιατροί, που δεν συμμετέχουν σε κάποιο μεταμοσχευτικό κέντρο ώστε να έχουν κάποια πίεση από εκεί, πιστοποιήσουν ότι ο άνθρωπος δεν θα ανανήψει και είναι προδιαγεγραμμένη η πορεία του, τότε να δίνουμε στους συγγενείς το δικαίωμα, χωρίς να έχουν βάρος στη συνείδησή τους, να δωρίσουν τα όργανα του ανθρώπου τους».

Στην περίπτωση των αμβλώσεων, «η θέση της Εκκλησίας είναι ότι από τη στιγμή της γονιμοποίησης υπάρχει ο άνθρωπος, αφού δεν χρειάζεται άλλο γενετικό υλικό για να αυξηθεί ο άνθρωπος. Επομένως, η προστασία της ζωής είναι η θέση της Εκκλησίας, γι’ αυτό και συστήνει η άμβλωση να αποφεύγεται. Η άμβλωση είναι φόνος για την Εκκλησία, αλλά η ίδια προσπαθεί τέτοιες ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες να τις προφυλάξει. Και μπορεί να δώσει καταφύγιο σε κάποια κοπέλα, η οποία δεν θέλει αυτό το παιδί». Στους βασικούς στόχους του μητροπολίτη Πάφου είναι «να επαναλειτουργήσει ραδιοφωνικό ή και τηλεοπτικό σταθμό της Εκκλησίας της Κύπρου για γνωστοποίηση του σημαντικού έργου της Εκκλησίας και να συμβάλλει στη θρησκευτική και εθνική καθοδήγηση των πιστών».

Κυρηνείας Χρυσόστομος

Για το Κυπριακό, ο μητροπολίτης Κυρηνείας Χρυσόστομος αναφέρει ότι «πρέπει να είμαστε έτοιμοι να διαλεχθούμε, να υπερασπιστούμε ό,τι διασφαλίζει τη συνέχειά μας στον τόπο μας και την επανένωσή του, χωρίς να αδικούμε ούτε τους άλλους αλλά ούτε και τον εαυτό μας». Υποστηρίζει ότι «δεν χρειάζεται οι κληρικοί να μπαίνουν σε λεπτομέρειες στην εξομολόγηση. Οι άνθρωποι εκφράζονται όπως εκφράζονται, εάν ζητήσουν τη γνώμη και την άποψη και τη θέση της Εκκλησίας, ευχαρίστως να την προσφέρουμε και πάλι με διάκριση. Όταν ο άλλος άνθρωπος σου ανοίγει την ψυχή του, ε τότε μην μπεις μέσα να αλωνίζεις. Δηλαδή με σεβασμό και διακριτικότητα. Και εάν ο άλλος άνθρωπος δεν ξέρει μέχρι ποιου σημείου θα ανοίξει τον εαυτό του, τι θα πει, τότε εσύ που ξέρεις (σ.σ. ο εξομολόγος) με ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό να αντιμετωπίσεις την όποια κατάσταση».

Για τα θέμα που αφορούν τον σεξουαλικό προσανατολισμό/προσδιορισμό, ο μητροπολίτης Κυρηνείας επισημαίνει ότι «πουθενά μέσα στην Αγία Γραφή δεν γράφει ότι επειδή ο άλλος άνθρωπος πρεσβεύει κάτι διαφορετικό, είναι διαφορετικός ή έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, ότι εμείς θα πρέπει να επιδιώξουμε είτε να τον εξαφανίσουμε είτε να τον εξευτελίσουμε είτε να τον διασύρουμε είτε να τον υποσκάψουμε είτε να του δημιουργήσουμε πρόβλημα είτε όπως λέμε στα κυπριακά, να τον θάψουμε ζωντανό. Αυτό δεν είναι καν ανθρώπινο, πόσω μάλλον χριστιανικό [...] Η Εκκλησία πρέπει να βρει τον σύγχρονο τρόπο να αγγίξει αυτά τα θέματα, να τα μιλήσει, και να δώσει τον λόγο της και την παρουσία της με έναν τρόπο καλό, ήρεμο, με τρόπο που θα είναι βοηθητικός στον άλλο άνθρωπο [...] Μέσα στο Ευαγγέλιο λέει ότι οι κρίσεις είναι του Θεού, δεν είμαστε εμείς που θα κρίνουμε ή θα στείλουμε τους ανθρώπους οπουδήποτε. Το έλεος και η ευσπλαχνία του Θεού είναι τόσο μεγάλη που εγώ πάντα μέσα μου σκέφτομαι ότι θα έχουμε πολλές εκπλήξεις και στον Παράδεισο». Στο θέμα των αμβλώσεων, ο μητροπολίτης Κυρηνείας σημειώνει ότι «είναι από τα μεγάλα θέματα που πολλές φορές αγγίζουν το μεθόριο της ύπαρξης του ανθρώπου και τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζει. Η Εκκλησία πρέπει να σταθεί στον κάθε άνθρωπο και η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική».

Λεμεσού Αθανάσιος

Ο μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος πιστεύει ότι «η παρέμβαση Εκκλησίας θα είναι πάντοτε σημαντική και η Εκκλησία οφείλει να έχει άποψη στα κοινωνικά θέματα, αλλά προπάντων στο εθνικό ζήτημα, διότι αυτή στάθηκε κιβωτός του έθνους και της Εκκλησίας 2.000 χρόνια στην πατρίδα μας. Αλλά ασφαλώς η παρέμβαση της Εκκλησίας δεν πρέπει να διχάζει τον κόσμο και πρέπει να σέβεται τους εκλελεγμένους άρχοντες του λαού. Θα πει τη γνώμη της σταθερά, νηφάλια, ξεκάθαρα, χωρίς ανθρώπινες φοβίες, αλλά δεν θα διχάσει τον κόσμο. Θα μιλήσει σαν μητέρα, με αγάπη πολλή. Θα σεβαστεί τους εκλελεγμένους άρχοντες. Εάν θέλουν να την ακούσουν καλώς, η Εκκλησία θα πει τη γνώμη της χωρίς να φοβάται, αλλά δεν μπορεί να διχάζει τον κόσμο».

Στα της παιδείας, ο μητροπολίτης Λεμεσού αναφέρει ότι «ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος μπορεί να έχει μία γνώμη συμβουλευτική, αλλά θεσμικά δεν έχει τη δυνατότητα να παρέμβει στην πολιτεία και να επιβάλει κάποιον που θέλει ο ίδιος (σ.σ. για υπουργό Παιδείας), και δεν πρέπει». Σε σχέση με τις αμβλώσεις, ο Λεμεσού Αθανάσιος σημειώνει ότι «υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που με πολύ πόνο η Εκκλησία τις κατανοεί, αλλά δεν μπορεί να δώσει ευλογία να γίνει έκτρωση. Τώρα εάν κάποια κοπέλα, ένα ζευγάρι, αποφασίσει για κάποιο σοβαρό λόγο να διακόψει την κύηση, αυτό θα το δει η Εκκλησία σε προσωπικό επίπεδο με σκοπό θεραπευτικό της ψυχής των ανθρώπων, οι οποίοι και αυτοί το βιώνουν ως ένα τραυματικό γεγονός». Αναφορικά με τις εξωσωματικές, ο μητροπολίτης Λεμεσού τονίζει ότι «Η Εκκλησία μας ευλογεί την εξωσωματική γονιμοποίηση και το θεωρεί ευλογία ότι μπορούν έστω και με αυτόν τον τρόπο ζευγάρια, που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν, να αποκτήσουν τη χαρά των παιδιών στη ζωή τους, αλλά διδάσκει ότι τα γονιμοποιημένα έμβρυα, τα οποία φυλάσσονται, να μην καταστρέφονται αλλά να εμφυτεύονται και αυτά στη μητέρα. Και καλύτερα είναι να γονιμοποιούνται τόσα έμβρυα, όσα θα εμφυτευθούν στη μητέρα, για να μην τα καταστρέφουμε μετά και να υπάρχει πρόβλημα». Τις μεταμοσχεύσεις τις θεωρεί επίσης «μία ευλογία μέσα από τα επιτεύγματα της ιατρικής επιστήμης. Πρέπει όμως να διασαφηνιστεί ιατρικά, πότε έχουμε θάνατο του ανθρώπου».

Ερωτηθείς δε για την κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ, είπε ότι «οι άνθρωποι είναι εικόνες του Θεού, είναι αδελφοί μας. Και ο Χριστός μας παραγγέλλει στο Ευαγγέλιο να μην κατακρίνουμε κανέναν άνθρωπο. Δεν έχουμε εμείς εξουσία να κατακρίνουμε κανέναν άνθρωπο ούτε να καταδικάζουμε ούτε να κατακεραυνώνουμε άλλους ανθρώπους. Εκείνο το οποίο χρειάζεται είναι να έχουμε αγάπη και κατανόηση. Σίγουρα οι άνθρωποι αυτοί έχουν μια ιδιαιτερότητα στη συμπεριφορά τους και τις προτιμήσεις τους, αλλά με πολύ αγάπη η Εκκλησία εγκύπτει στο θέμα αυτό, κατανοεί την ανάγκη των ανθρώπων, και τους υποδεικνύει τον δρόμο που θα συναντήσουν τον Θεό στην καρδιά τους και στη ζωή τους».

Μόρφου Νεόφυτος

Εδώ και αρκετό καιρό, ο μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος αρνείται να μιλήσει σε Κύπριους δημοσιογράφους (εκτός από κάποια ερωτήματα που απάντησε πρόσφατα στην εφημερίδα «Σημερινή») και εξήγησε τον λόγο στον δημοσιογράφο Στέφανο Δαμιανίδη του Focus FM 103.6 της Θεσσαλονίκης (26/11/2022): «Ήμουν ο αγαπημένος επίσκοπος των δημοσιογράφων της Κύπρου. Μαζί μου οι δημοσιογράφοι της Κύπρου έχουν πάθει ένα ψυχολογικό σοκ. Τους καταλαβαίνω. Αυτοί δεν με καταλαβαίνουν. Ήμουν ο αγαπημένος τους, γιατί έβρισκαν έναν συνομιλητή που πάει στα κατεχόμενα, που έχει επαφές με τους Τούρκους, που έχει επαφές με τον Πατριάρχη τον Οικουμενικό και πηγαίνει τακτικά στα Ιεροσόλυμα, στην Κωνσταντινούπολη, Ρωμιό, κάνει συναυλίες με την Αρβανιτάκη, με τον μακαριστό φίλο μας τον Νίκο τον Παπάζογλου, τη Δόμνα Σαμίου, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη τον είχα για ένα διάστημα πνευματικό μου παιδί, σου λέει αυτός είναι επίσκοπος του μέλλοντος - πώς χάλασε τώρα ξαφνικά; Όταν είπαμε για τους ομοφυλόφιλους και για τις προφητείες. Σου λέει, μα είναι δυνατόν, ο Μόρφου να έχει τέτοια εμπιστοσύνη στις προφητείες του Αγίου Παϊσίου; [...] Συγχύστηκαν... διότι και όλους να περιμέναμε να βγάλουν ένα τέτοιο μεσαιωνικό προφίλ, δεν περιμέναμε από τον Μόρφου, τον οποίο θεωρούσαμε προοδευτικό επίσκοπο. Ήμουν προοδευτικός και είμαι, αλλά είμαι και παραδοσιακός ταυτόχρονα. Είμαι άνθρωπος που τα πάθη μου έμαθα να τα βλέπω, να τα ομολογώ σε όλο τον λαό, όλος ο κόσμος ξέρει [...]

Οι δημοσιογράφοι ερχόντουσαν, έκαναν τη συνέντευξη, έφευγαν. Λέγαμε εκεί τις ωραίες ιδέες για την αλλαγή του κόσμου. Έχω περάσει από την Αριστερά, δεν πέρασα μόνον από τους Αγίους, ήξερα να τους χειρίζομαι όλους αυτούς. Οι Άγιοι, όμως, πάνω απ’ όλα είναι την αλήθεια που αγάπησαν, δεν χωράει μαυρόασπρο, γκρίζο. Ή είναι φως ή είναι σκότος. Είμαι παιδί προφητών, εμένα με γέννησαν αυτοί, με διαμόρφωσαν. Αν αρνηθώ τον προφητικό λόγο Παϊσίου, Ιακώβου, Πορφυρίου, Ευμενίου, Σωφρονίου, ε τότε τι μένει από μένα; Θα αρνηθώ δηλαδή τον εαυτό μου; [...] Τον διωγμό που υπέστη από τους δημοσιογράφους για τα θέματα των προφητειών, του κορωνοϊού -είχαμε και το μπόλι, πήγα ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων- και των ομοφυλοφύλων, που οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι το πρόβλημα, είναι οι ΛΟΑΤΙ το πρόβλημα [...] Εμείς δεν έχουμε (σ.σ. πρόβλημα) με τους ομοφυλόφιλους, έχουμε με αυτούς που θέλουν να το κάνουν φύση [...] Με τις επιθυμίες αυτές (σ.σ. κάνει αναφορά σε επιθυμίες παιδόφιλων, κτηνοβατών, μεταναστών/φανατικών μουσουλμάνων), με τη λογική αυτή, που είναι η λογική της νέας τάξης πραγμάτων, όλες αυτές τις επιθυμίες πρώτα (σ.σ. πρέπει) να τις αποδεχτείς, μετά να τις κάνεις νόμο και μετά να σε κυβερνήσουν. Αυτοί όλοι, της νέας τάξης πραγμάτων, με τις νέες επιθυμίες. Ένα πακέτο είναι αυτά που σου λέω».

Στη «Σημερινή» είπε, μεταξύ άλλων, ότι «η Εκκλησία ως πνευματική τροφός του γένους, έχει θέση και άποψη για το εθνικό μας πρόβλημα και θα συνεχίζει να τη διατυπώνει [...] Το Κυπριακό δεν θα επιλυθεί μέσα από τις συνομιλίες, αλλά μέσα από τις μεγάλες ανατροπές που θα επιφέρει ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, που ήδη ξεκίνησε, και την αποδυνάμωση της Τουρκίας από περιφερειακή δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου». Το θέμα των μεταμοσχεύσεων οργάνων το χαρακτηρίζει «πολύπλοκο» και παραθέτει «τη θέση τριών μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας μας, που αναμφίβολα θα πρέπει να λάβουμε υπόψη, του Αγίου Παϊσίου, του Αγίου Πορφυρίου και του Αγίου Σωφρονίου, που ήσαν αντίθετοι με την προσφορά και αφαίρεση ζωτικών οργάνων προς μεταμόσχευση, που πιθανόν να προκαλούσαν τον θάνατο». Όσον αφορά τις αμβλώσεις, «οι πατέρες είναι ξεκάθαροι. Έχουμε άνθρωπο εξ άκρας συλλήψεως και κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει τη ζωή του ανθρώπου».

Κωνσταντίας Βασίλειος

Ερωτηθείς ο μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασίλειος, για την παρέμβαση της Εκκλησίας στα του εθνικού ζητήματος, απάντησε ότι δεν του «αρέσει ο όρος παρέμβαση. Θέση και άποψη, όμως, να έχει η Εκκλησία θεωρώ ότι είναι θεμιτό. Πρέπει να είναι σε διάλογο η Εκκλησία με την πολιτεία (Πρόεδρο Δημοκρατίας, θεσμούς, κ.λπ.), να υπάρχει αγαστή συνεργασία. Όχι σύγκρουση».

Σε άλλη τοποθέτησή του σημείωσε ότι έχει «διαπιστώσει ότι ο λαός μας απαιτεί να ακούσει τη θέση της Εκκλησίας για το εθνικό μας ζήτημα. Βεβαίως η Εκκλησία δεν πρόκειται να αντικαταστήσει το κράτος, ούτε θα προτείνει το σχέδιο λύσης, γιατί αυτό επαφίεται στην εκάστοτε κυβέρνηση που είναι εκλελεγμένη από τον λαό για να εργαστεί γι’ αυτό το ζήτημα. Η Εκκλησία, όμως, κατ’ εξοχήν πρέπει να εργαστεί, ούτως ώστε ο κυπριακός ελληνισμός, έναντι των άλλων Ευρωπαίων πολιτών να έχει τα ίδια δικαιώματα και να μην είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτης στην ίδια του την πατρίδα. Η όποια λύση προτείνεται από την κυπριακή πολιτεία, για παράδειγμα η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, δεν πρέπει να στερεί το δικαίωμα εγκατάστασης, εργασίας αλλά και θρησκευτικής λατρείας σε όλους τους χώρους λατρείας της πατρίδας μας. Για παράδειγμα, είναι ανεπίτρεπτο εγώ, ως μητροπολίτης Αμμοχώστου, να μην έχω το δικαίωμα να τελέσω τις ιερές ακολουθίες στους κατεχόμενους ναούς μας».

Στα θέματα παιδείας, στην επιλογή υπουργού Παιδείας, απαντάει ότι «κάπου υπάρχει παρεξήγηση για το ζήτημα αυτό. Διακριτοί ρόλοι υπάρχουν από το 1933, από την αποικιοκρατική κυβέρνηση της Κύπρου. Οι Άγγλοι εφάρμοσαν τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από τη διοίκηση, άρα υπάρχει από τότε. Και στο Σύνταγμα αυτό κατοχυρώνεται [...] Να θυμίσουμε τις κοινοτικές συνελεύσεις μέσα από το Σύνταγμα. Μετά τη φυγή των Τ/Κ η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δημιουργήσει το Υπουργείο Παιδείας. Δεν νομίζω ότι είναι ο Αρχιεπίσκοπος που διορίζει τον υπουργό Παιδείας. Αυτός είναι ένας μύθος. Το να ερωτηθεί όμως δεν σημαίνει παρέμβαση. Ο λαός μας δεν θέλει οι αξίες του -εθνικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές- να χαθούν, δεδομένου ότι πολλές φορές η παιδεία, με παρεμβάσεις κομματικές, λαμβάνει άλλον χαρακτήρα [...] Παρεμβαίνει για παράδειγμα η ΕΕ, για το ποια πρέπει να είναι η μορφή παιδείας των κρατών μελών της, άρα είναι πολλές φορές εναντίον των αξιών για τις οποίες μιλάμε».

Για τις αμβλώσεις, τις μεταμοσχεύσεις, τις εξωσωματικές, την ευθανασία, ο Κωνσταντίας Βασίλειος αναφέρει ότι «η ατζέντα αυτή των ζητημάτων γνωρίζουμε πολύ καλά ότι προέρχεται από διάφορα λόμπι που δραστηριοποιούνται όχι μόνο στον κυπριακό χώρο αλλά γενικότερα σε κέντρα λήψεως αποφάσεων, όπως για παράδειγμα στις Βρυξέλλες, και έρχονται να επιβληθούν στον λαό μας, ο οποίος έχει ένα τελείως διαφορετικό ήθος αντιμετώπισης των θεμάτων αυτών. Θεμελιώδες κριτήριο της Εκκλησίας, όσον αφορά τη θέση της για τα παραπάνω θέματα, είναι πάντα ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή. Για παράδειγμα, σε σχέση με την έκτρωση, αν δεχτούμε ότι η εγκυμονούσα γυναίκα έχει το δικαίωμα να επιλέξει, το έμβρυο το οποίο μάλιστα είναι ανυπεράσπιστο, δεν έχει κι εκείνο ακόμα πιο αυξημένο το δικαίωμα να υπερασπιστεί το δικαίωμα της ζωής; Έτσι εδώ υπάρχει σύγκρουση των δικαιωμάτων και βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης θα ήταν, αν με ρωτούσε κάποιος, η πρόληψη του προβλήματος πριν από την εγκυμοσύνη».

Ταμασού Ησαΐας

Για τον μητροπολίτη Ταμασού και Ορεινής Ησαΐα, «το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής, το ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν πρέπει να είναι αλά κάρτ στην Κύπρο. Δηλαδή, υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα ή δεν υπάρχουν. Δεν είναι Ευρωπαίος πολίτης δεύτερης κατηγορίας. Ό,τι προταθεί (σ.σ. ως λύση του Κυπριακού) ό,τι όνομα και να δώσουν, πρέπει να είναι λειτουργική και βιώσιμη και δεν πρέπει να υπάρχει η επικινδυνότητα της κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας [...] Άρα θα μελετήσουμε όλους τους παράγοντες, κάθε χρόνο και χειρότερα, δεν πρέπει να αφήνουμε προτάσεις ανεκμετάλλευτες τις οποίες να μην βλέπουμε έτσι από μια ιδεοληψία. Πρέπει να ζήσουμε ειρηνικά με τους Τ/Κ, πρέπει να υπάρξει μια επαναπροσέγγιση ανθρώπινη, πρέπει να σεβαστούμε τις διαδικασίες που έκαναν, αλλά κάτι που έχει συμφωνηθεί δεν μπορεί να λειτουργήσει ή αδικεί παράφορα, πρέπει να το καλυτερεύσουμε. Άρα λέω ότι δεν είναι μαύρο κι άσπρο [...] και αυτό που θα 'ρθει στο τέλος πρέπει να το ζυγίσουμε. Να μην διακινδυνεύσουμε και την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και να μην χάσουμε μια ευκαιρία ελπίδας για την επίλυση του Κυπριακού».

Για το εάν θα πρέπει να δίνει την έγκρισή της η Εκκλησία για τον εκάστοτε υπουργό Παιδείας, ο μητροπολίτης Ταμασού σημειώνει ότι είναι «υπέρ του διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας όπως είναι σήμερα. Το μόνο που προτείνω είναι να υπάρχει καλή συνεργασία προς κοινή ωφέλεια. Είναι ένας μεγάλος θεσμός η Εκκλησία και μπορεί να στηρίξει το κράτος [...] Όσον αφορά τον υπουργό Παιδείας, εγώ θεωρώ ότι αυτός πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά του λαού του. Δηλαδή να είναι Έλληνας, Κύπριος, χριστιανός ορθόδοξος. Να έχει το ίδιο αξιακό σύστημα με τον κόσμο, για να νιώθει ασφάλεια. Αλλά η επιλογή του, όπως και ο έλεγχός του, γίνεται από το κράτος. Εγώ μπορεί να έχω άποψη, βεβαίως, συμβουλευτική άποψη, να μιλήσω με την πολιτεία, να της υπενθυμίσω τις Αρχές της Πίστεως και της φυλής και τι πρέπει να μεταφερθεί και να μεταλαμπαδευθεί στον κόσμο. Πρέπει (σ.σ. ο υπουργός) να έχει τα κύρια χαρακτηριστικά που μας δίνει μία ασφάλεια της ταυτότητάς του και απ’ εκεί και πέρα το κράτος θα αποφασίσει, διότι στο κράτος λογοδοτεί».

Ο μητροπολίτης Ταμασού σημειώνει ότι «η επιστήμη είναι δώρο Θεού και όπου μας βοηθά πρέπει να τη χρησιμοποιούμε, όπως π.χ. στις εξωσωματικές και τη μεταμόσχευση οργάνων. Η αγάπη του Θεού για το χάρισμα της ζωής εκφράζεται και μέσα από την επιστήμη, όταν αυτή την προστατεύει και δεν την καταστρέφει». Αναφορικά με τις αμβλώσεις, υποστηρίζει ότι «όταν δημιουργείται ένας άνθρωπος στη μήτρα της γυναίκας και έχει εγκέφαλο ολοκληρωμένο, σημαίνει ότι έχουμε ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό το πρόσωπο, η μητέρα και ο πατέρας έχουν ευθύνη μέχρι τα 18 του χρόνια, να το φροντίζουν, να το προστατεύουν και να προνοούν γι’ αυτό. Η οποιαδήποτε επέμβαση σε έμβρυο θα πρέπει να εξαρτάται από την επικινδυνότητα της ζωής της μητέρας. Θα πρέπει να γίνεται με πολλή περίσκεψη και προσοχή, και να λαμβάνεται υπόψη η υγεία και η ζωή της μάνας και η ζωή του εμβρύου. Οι νομοθεσίες θα πρέπει να προνοούν και τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού αλλά και τα δικαιώματα στη ζωή της μητέρας. Την τελική απόφαση για άμβλωση την έχει η μητέρα, ωστόσο αυτή πρέπει να λαμβάνεται μόνο σε περίπτωση που κινδυνεύει η ζωή της». Σε πρόσφατη γραπτή του δήλωση, ο Ταμασού Ησαΐας αναφέρει ότι «Το Άγιο Πνεύμα εισέρχεται εντός του ανθρώπου 'ἅμα τῇ συλλήψει'. Επομένως, από τη στιγμή της συλλήψεως του εμβρύου έχει ζωή. Και ο λόγος είναι γιατί έχει εμφύσημα του Αγίου Πνεύματος».

Πηγές: ΡΙΚ, Alpha TV, Omega TV, Sigma, Σημερινή, Αντ1 TV, Focus FM 103.6, Πολίτης, Πολίτης 107.6, ιστοσελίδες Μητροπόλεων

kateliadi@politis-news.com